ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ = ΣΥΣΤΑΣΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑΣ

Με το παρόν δε θέλω να αποδώσω τα εύσημα στους 2 βουλευτές που πήγαν ενάντια στη γραμμή του κόμματός τους και ψήφισαν αντίθετα. Δεν έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση κανένα βουλευτή (γενικά και όχι ειδικά τους δύο συγκεκριμένους).

Το μεγάλο θέμα για εμένα είναι να δούμε τι σημαίνει η περίφημη "κομματική πειθαρχία" η οποία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την αποβολή βουλευτών από τους κόλπους της παράταξης στην οποία ανήκει.

Ας δούμε με προσοχή τι ορίζει με ακρίβεια το ΣΥΝΤΑΓΜΑ:

---

Σύνταγμα της Ελλάδος

'Αρθρο 1: (Μορφή του πολιτεύματος)

1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3.

Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

'Αρθρο 51: (Εκλογή βουλευτών, εκλογικό δικαίωμα)

1. O αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί όμως να είναι μικρότερος από διακόσιους ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους.
2. Oι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος.
3. Oι βουλευτές εκλέγονται με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία από τους πολίτες που έχουν εκλογικό δικαίωμα, όπως νόμος ορίζει. O νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας ή για ανικανότητα δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα.
**4. Oι βουλευτικές εκλογές διενεργούνται ταυτόχρονα σε ολόκληρη την Επικράτεια. Νόμος που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών μπορεί να ορίζει τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια. Ως προς τους εκλογείς αυτούς η αρχή της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών δεν κωλύει την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος με επιστολική ψήφο ή άλλο πρόσφορο μέσο, εφόσον η καταμέτρηση και η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων διενεργείται όποτε αυτό γίνεται και σε ολόκληρη την Επικράτεια.
**5. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική.

Αρθρο 60: (Δικαίωμα ψήφου, παραίτηση από το αξίωμα)

1. Oι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.
2. H παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα είναι δικαίωμα του βουλευτή, συντελείται μόλις ο βουλευτής υποβάλει γραπτή δήλωση στον Πρόεδρο της Bουλής και δεν ανακαλείται.

---

Τι έχουμε όταν ακούμε την επίκληση της Κομματικής Πειθαρχίας στα πλαίσια ενός Δημοκρατικού πολιτεύματος;

Τα κόμματα ζητάνε από τους βουλευτές τους να παρακάμψουν την προσωπική τους γνώμη και τη συνείδησή τους και να ψηφίσουν με βάση ένα σύστημα αξιών (;) το οποίο ορίζεται:

• είτε από τη γενικότερη ιδεολογία του κόμματος,
• είτε από την ιδεολογία του αρχηγού του κόμματος,
• είτε από τις σκοπιμότητες της χρονικής περιόδου στη διακυβέρνηση της χώρας, ή την ασκούμενη αντιπολίτευση ανάλογα με τη θέση στην οποία βρίσκεται το κάθε κόμμα.

Τι καταλαβαίνουμε από τις τρείς παραπάνω περιπτώσεις;

Στην πρώτη και καλύτερη περίπτωση, ο βουλευτής ενστερνίζεται τις αρχές και τις αξίες του κόμματος στο οποίο ανήκει (και υπό την προϋπόθεση ότι αυτές είναι ξεκάθαρα εκπεφρασμένες εν είδει δόγματος - το δόγμα τονίζω ότι δεν είναι κατ' ανάγκην κάτι δαιμονικό όπως μας παρουσιάζουν διάφοροι στις μέρες μας) και η ψήφος του δεν έρχεται σε διάσταση με τις προσωπικές του αρχές και αξίες.

• Η ύπαρξη ενός τέτοιου κόμματος αρχών και αξιών, κατά την άποψή μου πάντα, είναι κάτι το οποίο χρειάζεται απόλυτα μία δημοκρατία, ακόμα κι αν οι αρχές και οι αξίες του είναι εξόφθαλμα λανθασμένες. Γιατί η δημοκρατία χρειάζεται τέτοια κόμματα; Μα επειδή είναι ανυπόκριτα, τίμια, ξεκάθαρα χωρίς να φοράνε μάσκες και πιστά στις απόψεις τους. Τέτοια κόμματα μπορούν οι πολίτες - ψηφοφόροι να τα εμπιστευτούν ή να τα απορρίψουν εύκολα χωρίς να χρειάζεται να προσπαθούν ν' ανιχνεύουν την πραγματική τους ταυτότητα και τις πολιτικές που υποστηρίζουν ή απορρίπτουν. Μία τέτοια παράταξη ενδεχομένως και να μη χρειάζεται να έχει κάποιον συγκεκριμένο ηγέτη, ή ο ηγέτης αυτός να είναι ο πρώτος μεταξύ ίσων και η ύπαρξή του ίσως να είναι μία απλή αναγκαιότητα καθώς ο πολίτης - ψηφοφόρος πρέπει να αντικρίζει το πρόσωπο κάποιου εκφραστή. Σε ένα τέτοιο κόμμα ποτέ δε θα κληθεί βουλευτής να ψηφίσει κάτι εκτός ιδεολογίας του. Στην Ελλάδα του σήμερα (και μάλλον και του χθές) πρέπει να ψάξει κανείς με το φανάρι για να βρεί τέτοια κόμματα.

Στη δεύτερη περίπτωση τι έχουμε; Ένα αρχηγικό κόμμα (τα γνωρίζουμε πολύ καλά εδώ στην Ελλάδα) με έναν αρχηγό με σωστή ή λάθος ιδεολογία, με καλή ή κακή προσωπικότητα, ηθικό ή ανήθικο, ιδεαλιστή ή καιροσκόπο, με αγαθούς ή πονηρούς και ιδιοτελείς σκοπούς, πατριώτη ή άπατρι κλπ

• Στην καλή, αλλά ουτοπική περίπτωση που ο Ηγέτης συγκεντρώνει τα καλά χαρακτηριστικά, έχουμε μία παράταξη η οποία μπορεί να ωφελήσει αφάνταστα το λαό, πλην όμως δεν έχουμε ένα κόμμα με δημοκρατική δομή και αρχές. Όμως το φαινόμενο αυτό είναι θέμα μίας τεράστιας συζήτησης περί πολιτευμάτων στην οποία πρέπει να καλέσουμε και τον Αριστοτέλη.
• Στη χειρότερη περίπτωση, εκτός από ένα κόμμα χωρίς δημοκρατική δομή και αρχές, έχεις κι έναν σατανά στο κεφάλι σου. Έναν ηγέτη επικίνδυνο για όλο τον κόσμο χωρίς υπερβολή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Χίτλερ, ενώ έχω στα υπ' όψιν κι άλλον έναν έλληνα αλλά δε θέλω να τον κατονομάσω.
• Στο ενδιάμεσο των δύο άκρων, στην γκρίζα ζώνη του λυκόφωτος, δε είναι δυνατόν να υπάρξει κάτι θετικό. Η δημοκρατία αν δεν αγγίξει την τελειότητα είναι το πλέον αποτυχημένο πολίτευμα.
• Σε όλες τις παραπάνω εκδοχές, ο βουλευτής μπορεί να είναι ένας "πιστός" του αρχηγού του, ή μπορεί άνετα να μην ταυτίζεται ιδεολογικά με αυτόν, τα δε κριτήρια (και οι επιδιώξεις του) για τη συμμετοχή του μπορούν να μην απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν ως ιδιοτελή και μόνον. Και πάλι όμως, η κλήση ενός βουλευτή από το κόμμα (επί της ουσίας τον αρχηγό του) να ψηφίσει ενάντια στις απόψεις του και την ιδεολογία του επικαλούμενο την κομματική πειθαρχία είναι αν μη τι άλλο κάτι εκτός των όσων ορίζει το σύνταγμα, ακόμα κι αν η άποψη του αρχηγού είναι σωστή και αυτή του βουλευτή λάθος.

Στην τρίτη περίπτωση και μόνο η ύπαρξη και η εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων, σημαίνει ότι στόχος των κομμάτων και ως εκ τούτου των πολιτικών, είναι η μεταξύ τους δολιοφθορά, καθώς το κάθε ένα απλά εποφθαλμιά την εξουσία και την αποκόμιση του μέγιστου οφέλους από την άσκησή της όταν περάσει στα χέρια τους, καθώς αδυνατούν να διανοηθούν ότι μπορούν να συνεργαστούν αρμονικά με άλλες παρατάξεις και να συγκυβερνήσουν με μοναδική πυξίδα το καλό της πατρίδας και του λαού. Κάτι τέτοιο είναι χαρακτηριστικό όσων σκέφτονται μυωπικά, μικρόψυχα και εγωιστικά. Τέτοιοι μικρόνοες πολιτικοί είναι επιβλαβείς για το λαό και την πατρίδα τους και η δράση τους διχάζει αντί να ενώνει τον λαό.

• Κάτω από αυτήν την περίπτωση μπορούμε να τοποθετήσουμε, τα πολυσυλλεκτικά κόμματα χαμαιλέοντες - τα οποία κάτω από μία γενική και αόριστη ιδεολογική ταμπέλα προσπαθούν να στριμώξουν τους πάντες και τα πάντα, όλους τους χώρους και τα ιδεολογικά ρεύματα (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το σημερινό ΠΑΣΟΚ, στους κόλπους του οποίου συμμετέχουν πολιτικοί με ιδεολογία η οποία ξεκινάει από την αριστερά (ΚΚΕ), συνεχίζει μερικές μοίρες δεξιότερα (ΣΥΡΙΖΑ), ακόμα μερικές μοίρες δεξιότερα (Σοσιαλισμός), για να καταλήξει θεωρητικά στο χώρο του κέντρου, ενώ η πολιτική που ακολουθεί τελικά είναι δεξιότερη της δεξιάς!). Τα κόμματα αυτά κάνουν αναμφίβολα κακό στη δημοκρατία, πρώτα πρώτα επειδή μπορούν να φιμώσουν σωστές ιδέες, να παραγκωνίσουν ή και να "θάψουν" αξιόλογους φιλότιμους, εργατικούς και προοδευτικούς ανθρώπους και γιατί μπορούν να αποδειχτούν λύκοι με προβιά προβάτων, αφού μπορούν κάλλιστα άλλα να ευαγγελίζονται και άλλα να πράττουν όταν έρθει η ώρα. Η εμπειρία μας ως κράτος από τέτοιου είδους κόμματα είναι παραπάνω από πικρή φίλοι μου.
• Στα πλαίσια της παραπάνω σκέψης μας περί πολυσυλλεκτικών κομμάτων, εννοείται (και το βλέπουμε ξεκάθαρα στις μέρες μας) ότι ένας πολιτικός δεν εντάσσεται κατ' ανάγκην σε ένα κόμμα λόγω ταύτισης ιδεολογικών απόψεων, αλλά εμπλέκονται στη συμμετοχή του αυτή και άλλοι παράγοντες, οι οποίοι μπορεί να είναι αγαθοί στην καλύτερη περίπτωση, ή και δόλιοι στη χειρότερη και συνηθισμένη - κατά την άποψή μου - περίπτωση. Έτσι ένα κόμμα μπορεί να είναι τελικά ένα άθροισμα από λυκοφιλίες με αποκλειστικά ιδιοτελείς σκοπούς - κάτι σα συμμορία ή αν θέλετε να το πουμε πιό γλαφυρά, σαν αγέλη λύκων. Ακόμα κι έτσι όμως, ένας βουλευτής μπορεί κάλλιστα να έχει διαφορετικές απόψεις από το επίσημο κόμμα, οποιαδήποτε κλήση του δε, να ψηφίσει ενάντια στις απόψεις του και την ιδεολογία του λόγω κομματικής πειθαρχίας είναι αν μη τι άλλο κάτι εκτός των όσων ορίζει το σύνταγμα, ακόμα κι αν η άποψη του κόμματος είναι σωστή και αυτή του βουλευτή λάθος - πολύ περισσότερο βέβαια αν ο βουλευτής υπερασπίζεται το δίκαιο και το συμφέρον της πατρίδας και του λαού. Ακόμα κι αν η άρνηση του βουλευτή εμπεριέχει δόλο, εκβιασμό και ιδιοτέλεια, αλλά αυτό είναι θέμα μεγάλης συζήτησης που δε θα γίνει στην παρούσα ανάρτηση.

Πέραν των παραπάνω, υπάρχει μία ολόκληρη συζήτηση για το θέμα του ότι ο βουλευτής εξελέγη κάτω από τη σημαία κάποιου κόμματος και πρέπει να την ακολουθεί πιστά. Δε συμμερίζομαι καθόλου αυτή την άποψη, για τον απλούστατο λόγο ότι μπορεί το κόμμα να είναι λάθος. Θα πρέπει και ο βουλευτής ο οποίος τυγχάνει να έχει συνείδηση και διακρίνει το λάθος να το ψηφίσει; Ποιά είναι η ευθύνη του απέναντι στο λαό και την πατρίδα; Προέχει η διασφάλιση της μελλοντικής εκλογής στο βουλευτικό αξίωμα υπό την απαράδεκτη ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ εκβιαστικής λογικής ότι "όποιος φεύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος" έναντι της διασφάλισης της καθαρότητας της συνείδησης του βουλευτή; Προέχει μήπως η ευθύνη του και η "υποχρέωσή" που κάποιοι θεωρούν ότι έχει απέναντι στο κόμμα με τη στήριξη του οποίου απέκτησε τη βουλευτική έδρα έναντι της ευθύνης απέναντι στην πατρίδα; Μη γένοιτο! Το σύνταγμα όπως διαβάσαμε παραπάνω λέει ότι "οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος" ούτε το κόμμα, ούτε τον αρχηγό τους, ούτε κανέναν άλλον. Το Έθνος κύριοι, αυτό που κάποιοι έσπευσαν να το διαγράψουν από κάθε τίτλο υπουργείου!

Κύρια συμπεράσματα:

Κομματική πειθαρχία =

• Έλλειψη δημοκρατικού ήθους, τουτέστιν φασιστική θεώρηση της εξουσίας.

Κόμματα =

• Κίνδυνος για τη Δημοκρατία, το λαό και την πατρίδα.
• Τα σημερινά κόμματα έτσι όπως είναι στημένα λίγο απέχουν από το να ταυτιστούν με συμμορίες. Σε καμία περίπτωση η δομή τους και η νοοτροπία τους δε συνάδει με τα δημοκρατικά ιδεώδη και ως εκ τούτου δε μπορούν να αποτελέσουν το μέσον για να πάει μπροστά μία κοινωνία.
• Για να μπορέσουν να προσφέρουν στο λαό, την Πατρίδα και τη Δημοκρατία πρέπει να είναι στελεχωμένα από άλλης ποιότητας άτομα και δομημένα με πολύ διαφορετικό τρόπο, εντελώς διαφορετικό αυτόν που έχουν τα κόμματα που δραστηριοποιούνται στην πολιτική ζωή του τόπου μας σήμερα.
• Μάντρωμα - περιχαράκωση και χειραγώγηση της ανθρώπινης σκέψης, φίμωση ιδεολογιών και προοδευτικών απόψεων.
• Οπισθοδρόμηση.

Δημοκρατία

• Μπορεί να είναι ιδανική και άριστη μόνο κάτω από ορισμένες συνθήκες τις οποίες υπό προϋποθέσεις μπορεί να δομήσει η ίδια, πλην όμως...
• Σήμερα δε διαθέτει, ως όφειλε, αμυντικούς μηχανισμούς οι οποίοι αφ' ενός μεν θα δημιουργούν (μέσω της παιδείας) "άριστους" πολίτες οι οποίοι αν μη τι άλλο αποτελούν την καλύτερη παρακαταθήκη για το μέλλον του πολιτεύματος και της κοινωνίας, αφ' ετέρου δε, θα αξιολογούν σε συνεχή βάση κόμματα, πολιτικούς και πολιτικές με σκοπό να ανιχνεύουν έγκαιρα και αντικειμενικά τους κινδύνους στους οποίους μπορούν να την εμπλέξουν και θα λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα αποκλεισμού από την πολιτική ζωή.

Η παρούσα κρίση ξεσκεπάζει με σαρωτικό τρόπο τις παθογένειες της κατ επίφασιν δημοκρατίας μας και μέρα με τη μέρα η άποψη ότι κάτι πρέπει να αλλάξει αποκτά και περισσότερους "πιστούς".

Μέσα σε αυτούς ανήκω κι εγώ. Πίστη μου είναι ότι πρέπει να υπάρξει μία οργανωμένη (και πάντοτε ειρηνική) προσπάθεια από όλο το λαό προκειμένου να υπάρξει η πολυπόθητη πραγματική Αλλαγή, η οποία μόνο ως κούφιο σύνθημα υπήρξε κάποτε (σας παρακαλώ διαβάστε την ανάρτησή μου με τίτλο "Σάλπισμα Μάχης", ενημερωθείτε και λάβετε μέρος σε μία ειρηνική και ευγενική προσπάθεια). Αλλαγή η οποία δε θα σημάνει την ουσιαστική αρχή της μεταπολίτευσης όπως λένε και γράφουνε πολλοί, αλλά την ουσιαστική ολοκλήρωση του αγώνα του 1821, την αποτίναξη της νοοτροπίας του ραγιά και μαζί της την αποτίναξη των Κοτζαμπάσηδων (πολιτικών και οικονομικών) από πάνω μας και την πραγμάτωση ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ των οραμάτων του Καποδίστρια, του Ρήγα και των Υψηλάντηδων.

Ζήτω η Ελλάδα!

Ζήτω η Δημοκρατία!

Ζήτω η κρίση!

Η Μυρσίνη Λοΐζου "τα χώνει" στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.

ΑΠΟ: Μυρσίνη Λοΐζου

ΠΡΟΣ: Τον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

Ανοιχτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

"Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ...
Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής:


Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν.


Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες. Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.


Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το «Καλημέρα Ήλιε» στις Κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι.


Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.


Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία.


Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος.


Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα.


Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου.


Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του Λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.


Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας.
Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει.


Μυρσίνη Λοΐζου"

ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙΑ - ΧΑΝΤΡΕΣ - ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ

Γ. Ραγκούσης: Έρχεται φορολόγηση για όλους τους δημόσιους λειτουργούς από το ΄74 και μετά
Βαριά φορολόγηση για όλους τους δημόσιους λειτουργούς που από το 1974 και μετά κατείχαν ανώτατες θέσεις και αποκόμισαν υπεραξία από το αναπτυξιακό «μπουμ» της χώρας, πρότεινε ο Γιάννης Ραγκούσης μιλώντας στον Realfm.

Ο υπουργός Υποδομών τόνισε ότι η κυβέρνηση, μετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και ενόψει του νέου φορολογικού νόμου έχει «ηθική και ιστορική υποχρέωση» να ξεκινήσει μια διαδικασία που θα οδηγήσει σε κάθαρση.

«Όσοι από το 1974 και μετά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συμμετείχαν και ευνοήθηκαν από το αναπτυξιακό "μπουμ" πρέπει να υποστούν μια βαριά έκτακτη φορολόγηση της υπεραξίας που αποκόμισαν μέσω κινητών και ακίνητων αξιών», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο ίδιος σημείωσε ότι αυτή την φορολόγηση θα πρέπει να υποστούν όλοι όσοι από το 1974 έχουν χρηματίσει υπουργοί, βουλευτές, αξιωματούχοι, διευθυντές εφοριών, πολεοδομιών, του Εθνικού Συστήματος Υγείας και γενικά όσοι κατείχαν θέσεις ευθύνης.

«Τέτοιες προτάσεις έχουν συζητηθεί, μπορούν να εμπλουτιστούν και ενόψει της κατάρτισης του νέου φορολογικού νομοσχεδίου για να αποκατασταθεί το στοιχείο της έλλειψης εμπιστοσύνης. Είναι γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να πείσουμε τον λαό ότι κατανέμουμε τις θυσίες και τα βάρη με δίκαιο τρόπο» σημείωσε ο κ. Ραγκούσης.

--------------------------------------------------------------------------------

Το σχόλιό μας:

• 
  
  Κατ' αρχήν έχω να πω ότι σαν ιδέα δε τη βρίσκω πολύ άσχημη. Είναι ένα όνειρο που θα ήθελα να το δω να πραγματοποιείται. Ενεργοποιεί τόσο έντονα τα αντανακλαστικά μου περί αποδόσεως δικαιοσύνης. Τόσο που αδυνατώ να πιστέψω ότι ο κος Ραγκούσης έκανε τέτοια δήλωση.


• 
  
  Δεν πρέπει φυσικά να το αφήσουμε να πέσει ασχολίαστο: Τόσα χρόνια που το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία, τώρα ξύπνησε; Τώρα βγήκε από τη νάρκη το περί δικαίου αίσθημα του κινήματος; Τόσα χρόνια τι γινόταν; Δεν είχα υποπέσει στην αντίληψη των στελεγχών του οι συγκεκριμένες αδικίες το 1981 όταν βγήκε για πρώτη φορά κυβέρνηση; Το 1985 και αφού είχε κυβερνήσει τόσα χρόνια δεν είχε διαπιστώσει τίποτα; Όταν πάλι έπεσε από την εξουσία και είχαμε την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας και αργότερα αυτή του Μητσοτάκη, η περιπέτεια του κινήματος δεν άνοιξε τα μάτια στα μεγαλοστελέγχη του (τα οποία σε μεγάλο βαθμό είναι τα ίδια), ώστε όταν ανέβηκε εκ νέου στην εξουσία με την κυβέρνηση Σημίτη να πάρει τις σχετικές αποφάσεις;


• 
  
  Θα μου πείτε οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες παλαιότερα. Θα σας απαντήσω, από τη στιγμή που μιλάμε για κλοπή Δημοσίου χρήματος, οι συνθήκες είναι πάντοτε ώριμες, άσε που απ' ότι γνωρίζω, η δικαιοσύνη και η δημοκρατία (και οι ΥΠΗΡΕΤΕΣ τους) δεν πρέπει να εφησυχάζουν ποτέ.


• 
  
  Το λέω και ευθέως: Εν προκειμένω παρατηρούμε φαινόμενα άκρας υποκρισίας και φαρισαϊσμού.


• 
  
  Επιπρόσθετα θα πω και ετούτο: Ο σιωπών δοκεί συναινείν. Δηλαδή τι εννοώ; Αυτός που δε μιλάει, συμφωνεί. Αυτός που δε μίλαγε τόσα χρόνια είναι συνένοχος με αυτόν που σήμερα κατηγορεί.
  

Πέραν τούτων:

• 
  
  Αφού επί της ουσίας ψάχνουμε για ψύλλους στα άχυρα (βρες και ζήτα λεφτά από χιλιάδες αξιωματούχους και διευθυντάδες, εκ των οποίων βρες και τους νεκρούς και τους κληρονόμους τους και ζήτα τους πίσω τα "κλεμμένα"), τουτέστιν μιλάμε για κάτι αστήρικτο και ανεφάρμοστο στην πράξη έτσι όπως το παρουσιάζει ο κος Ραγκούσης, δεδομένου μάλιστα ότι απαιτούνται απίστευτες ώρες δουλειάς (Δημοσίων Υπαλλήλων - και ο νοών νοείτω) με αμφίβολα αποτελέσματα.


• 
  
  Αφού εν προκειμένω μιλάμε για μία αντιστροφή της πυραμίδας, δηλαδή έναρξη της όποιας έρευνας και καταλογισμού ευθύνης από τη βάση της πυραμίδας και όχι από την κορυφή της όπως επιτάσσει η ΛΟΓΙΚΗ, έχουμε να κάνουμε με μία άκρως διεστραμμένη οπτική, τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν τόσες συγκεκριμένες περιπτώσεις που μπορούμε να ανοίξουμε και να "ζητάμε τα λεφτά μας πίσω" (Διορισμοί στη Βουλή, Δημόσιες Προμήθειες, Siemens, MAN, Ναυπηγεία, Δομημένα, Χρηματιστήριο, ΕΡΤ, ΔΕΗ, Αγροτική, ΙΚΑ, Αγορές του αιώνα κλπ κλπ).


• 
  
  Το να θεωρείς συλλήβδην όλους αυτούς τους ανθρώπους ως ενόχους για εκμετάλλευση της θέσης τους προς όφελός τους είναι σίγουρα ανήθικο - δε λαμβάνω δε υπ' όψιν το γεγονός ότι θα πρέπει να οριστεί με σαφήνεια τι πάει να πει αναπτυξιακό μπούμ, πως ορίζεται η εύνοια που έχει αποκομίσει κάποιος και αφού έχει ήδη φορολογηθεί η όποια υπεραξία - κέρδος πως είναι δυνατόν να ξαναφορολογηθεί - γιατί επι της ουσίας πρόκειται για φορολόγηση, αφού αποκλείεται να υπάρξει δήμευση. Πρόκειται λοιπόν για κάτι επί της ουσίας ανήθικο και παράλογο το οποίο αν το προεκτείνει κανείς, εμπεριέχει κινδύνους και για το σύνολο της κοινωνίας.


• 
  
  Αφού υπάρχουν σημαντικότερα ανοικτά μέτωπα και θέματα προτεραιότητας (ενδεικτικά αναφέρω: διαρθρωτικές αλλαγές, περιορισμός εξόδων του δημοσίου, αποκρατικοποιήσεις, σχεδιασμός και επιβολή νέων εξοντωτικότερων μέτρων, πάταξη φοροδιαφυγής, φοροκάρτες, κάρτα πολίτη κλπ κλπ).


• 
  
  Αφού όλοι έχουμε ζήσει στο πετσί μας την "αποτελεσματικότητα" αναλόγων προσπαθειών (;) γνωρίζουμε ότι εν τέλει δεν πρόκειται να τρέξει ούτε σταγόνα αίμα.
  Αφού λοιπόν είναι δεδομένα τα παραπάνω, αβίαστα μπορώ να συμπεράνω ότι οι συγκεκριμένες δηλώσεις Ραγκούση δεν είναι τίποτε άλλο, παρά καθρευτάκια και χάντρες που προσφέρονται στους έλληνες ιθαγενείς, οι οποίοι αποσβολωμένοι κοιτάζουν με δέος τους μοντέρνους κονκισταδόρες.

ΥΒΡΙΣ - ΝΕΜΕΣΙΣ - ΚΑΘΑΡΣΙΣ

Για το σκάνδαλο του ποδοσφαίρου εγώ έχω να σχολιάσω τα εξής:

1. Όλα στη φόρα κύριοι. Επιτέλους ο κάθε ένας να βρεί την τιμωρία που του αξίζει, όποιος και να είναι. Να πάνε στον αγύριστο όλα τα παράσιτα που ρουφάνε το αίμα της πατρίδας μας και μας καταστρέφουν τόσα χρόνια. Να πάνε στον αγύριστο και τα αλαζονικά χοντρά κωλόπαιδα που στα 45 τους νομίζουν ότι επειδή έχουν χρήμα με ουρά μπορούν να αγοράσουν τα πάντα, να κάνουν ό,τι γουστάρουν και να θεωρούν ότι είναι υπεράνω όλων. Ήρθε η ώρα (;) της Νεμέσεως κορίτσια, υποβοηθούμενη από το σαρωτικό αέρα της σοβούσης κρίσης, η οποία είναι η μόνη μας ελπίδα για να επανέλθει το έθνος μας εις εαυτόν. Ζήτω η κρίση λοιπόν! Επίσης: Ζήτω ο ερασιτεχνικός αθλητισμός.





2. Τόσα χρόνια η ατιμωρησία κατέστρεφε τη δημοκρατία την κοινωνία και την οικονομία, γιατί μην μου πείτε ότι η ατιμωρησία δεν είναι καταστρεπτική για όλα τα παραπάνω.
   Και ρωτάω: Τόσα χρόνια που ήταν η (ανεξάρτητη) δικαιοσύνη και οι πολιτικοί μας για να μας προστατεύσουν ως όφειλαν;
   Μάλλον η καταστροφή της δημοκρατίας, του κράτους, της κοινωνίας και της οικονομίας δεν τους απασχολούσε.
   Μάλλον ήταν αποροφημένοι οι περισσότεροι από αυτούς με την κίνηση των σιαγώνων τους στο μεγάλο φαγοπότι των σαρκών της πατρίδας μας και με την απομάκρυνση των κομματιών της τροφής που κολλάγανε ανάμεσα στα δόντια τους.





3. Περιμένω αντίστοιχες ενέργειες και για όλους τους διεφθαρμένους πολιτικούς. Εδώ γελάω, όμως απαιτώ να δω πίσω από τα σίδερα και τον Άκη, το Μαντέλη, τον Τσουκάτο και όλους όσους καταχραστήκανε δημόσιο χρήμα είτε αυτοί είναι γαλάζιοι, είτε πράσινοι, είτε υπήρξαν υπουργοι, γενικοί γραμματείς, συνδικαλιστές, ή απλοί κομματικοί μανδαρίνοι. Αν δε γίνει αυτό, η κάθαρση του ποδοσφαίρου είναι μία τρύπα στο νερό.





4. Αναρωτιέμαι ακόμα: Έχουν υπάρξει αντίστοιχες οργανωμένες ενέργειες από το κράτος και τη δικαιοσύνη; Κι αν ναι γιατί δεν έχουυν αποδόσει τίποτα απολύτως μέχρι σήμερα; Ήταν δύσκολο; Δεν το νομίζω! Μήπως λοιπόν πρέπει να καταλογιστούν ευθύνες (κατά τη λογική της αμέσως προηγούμενης σημείωσης) και σε δικαστικούς λειτουργούς όχι για πράξεις, αλλά για παραλείψεις, ή για αδράνεια;





5. Είναι εξόφθαλμα φανερό και ως εκ τούτου ιδιαίτερα εμετικό, το γεγονός ότι επιλέχθηκε η συγκεκριμένη ημέρα για να βγεί στη φόρα το σκάνδαλο. Αν κάτσουμε και σκεφτούμε ψύχραιμα και με βάση τις ημερομηνίες των υποκλεμμένων συνομιλιών όπως μας αποκαλύπτονται σταδιακά, μπορούμε αβασάνιστα να καταλάβουμε ότι πρόκειται για μία επιχείρηση η οποία έχει βάθος πάνω από 6 μήνες. Τα συμπεράσματα δικά σας. Αν σκεφτούμε δε λίγο παραπάνω, θα διαπιστώσουμε ότι θα ανοίξουν θέματα συζήτησης, τα οποία θα κρατήσουν απασχολημένη την κοινή γνώμη τουλάχιστον μέχρι το Νοέμβριο, ενώ πίσω από τα φώτα των προβολέων - έξω από το matrix - θα λαμβάνονται όλο και σκληρότερα μέτρα κατά του λαού. Όσα λοιπόν έντεχνα μεθοδεύτηκαν στην παρούσα χρονική περίοδο, όσο σωστή και επιβεβλημένή και οφέλιμη κλπ κλπ κι αν είναι η αποκάλυψη του σκανδάλου (προσοχή δε ζητάω το κουκούλωμά του), δεν στοιχειοθετούν επί της ουσίας απόπειρα δολοφονίας κατά της δημοκρατίας κύριοι; Δεν πρόκειται για εφαρμογή γκαιμπελικών μεθόδων; Δεν είναι στάχτη στα μάτια του λαού την ημέρα ακριβώς που ψηφίζεται η τοποθέτηση της ταφόπλακας στη μεσαία τάξη και άρα στον ίδιο τον κοινωνικό ιστό; Μην μου πείτε όχι.





6. Αυτός που αποπειράται να σκοτώσει τη Δημοκρατία πως πρέπει να χαρακτηρισθεί; Την απάντηση την αφήνω στην κρίση σας.





7. Ερώτηση: Πότε θα εκλείψουν αυτές οι νοοτροπίες και αυτές οι πρακτικές;
   Απάντηση: Ας ολοκληρώσει η κρίση το έργο της και θα σας πω εγώ.
   

Και πάλι: Ζήτω η κρίση - κι ας με κάψει! Ίσως τα παιδιά μου όταν θα βγούν στην κοινωνία να τη βρούν καλύτερη απ' ότι είναι σήμερα.

Υ.Γ.

Είδατε φίλοι μου; Υπάρχει νομοτέλεια σε αυτή τη ζωή. Την Ύβρι ακολουθεί η Νέμεσις και τη Νέμεσιν η Κάθαρσις.

Δυστυχώς οι περισσότεροι το ξεχνάμε και περνάμε λανθασμένα τους εαυτούς μας για μικρούς θεούς, αιώνιους και ακατανίκητους. Δυστυχώς δεν είναι καθόλου έτσι και να η απόδειξη!

ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΑΕΤΟΙ ή ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ; II

Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση απευθυνόμουν στον κο Θανάση Μαυρίδη, κάνοντας λόγο για την νοοτροπία του ραγιά που μας φυτεύουν έντεχνα τα ΜΜΕ.

Σήμερα έπεσε στην αντίληψή μου νέο άρθρο στην ηλεκτρονική έκδοση των ΝΕΩΝ, το οποίο με ενόχλησε πολύ περισσότερο από το προηγούμενο.

Πρόκειται για τη στήλη ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΑ του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ στην οποία δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο "Ο εθνικισµός και το χρέος ". Προσπάθησα να σχολιάσω το άρθρο, αλλά δεν κατέστη δυνατό να "ανέβει" στη σελίδα των ΝΕΩΝ, παραθέτω όμως το σχόλιό μου σε εσάς.

--------------------------------------------------------------------------------

Το επίμαχο άρθρο του κυρίου Θεοδωρόπουλου:

Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, όταν ρωτήθηκε από το «Βήµα της Κυριακής» ποια είναι η άποψή του για το γεγονός ότι η Γαλλία και η Γερµανία, από τη µια, δανείζουν χρήµατα στην Ελλάδα και, από την άλλη,την υποχρεώνουν να αγοράζει τα όπλα τους, απάντησε: «Μα, αυτό το πρόβληµα οφείλεται στον ελληνικό εθνικισµό».

Ας αφήσουµε κατά µέρος τα υποβρύχια που γέρνουν και τα σκάνδαλα που κρύβουν. Ας παραβλέψουµε επίσης τη µάλλον θλιβερή διαπίστωση ότι τον άνθρωπο που πέρυσι είχε φωνάξει στο Ευρωκοινοβούλιο: «Είµαστε όλοι Ελληνες!», έναν χρόνο µετά καταφέραµε να τον κάνουµε να µας αντιµε τωπίζει µε καχυποψία. Και ας σταθούµε στον εθνικισµό, σε αυτό το άκαµπτο ιδεοληπτικό µόρφωµα που σηµάδεψε, και εξακολουθεί να σηµαδεύει, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τη δηµόσια ζωή µας. Αυτό καθορίζει τον τρόπο µε τον οποίο βλέπουµε τον εαυτό µας, τον τρόπο µε τον οποίο αντιµετωπίζουµε συµµάχους και εταίρους, τον τρόπο µε τον οποίο τοποθετούµαστε στον κόσµο µας. Και επειδή ο τρόπος µε τον οποίον τοποθετούµαστε στον κόσµο µας είναι συνυφασµένος µε το δηµόσιο χρέος µας, αυτός καθόρισε και το χρέος µας.

Ο εθνικισµός δεν αναγνωρίζει πολιτικές αποχρώσεις. Μπορεί να είναι δεξιός, αριστερός και αριστεροδέξιος. Υπήρξε εθνικοπατριωτικός στον καιρό του ψυχρού πολέµου, έγινε καρικατούρα στα χρόνια της χούντας και γλίστρησε στο «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», κοινωνικοποιήθηκε επί το σοσιαλιστικότερο, στη δεκαετία του ογδόντα. Πάντα όµως στηριζόταν στην κοινή, ρητή ή άρρητη, παραδοχή πως είµαστε ένα έθνος ανάδελφο, κοινώς µοναδικό, υπόχρεο µόνο στη µοναδικότητά του. Ο δικός µας εθνικισµός είναι η ναρκισσιστική έκφραση του ατοµισµού µας.

Ο εθνικισµός έχει τη γραφική του πλευρά. Ας θυµηθούµε τις ιερεµιάδες του µακαρίτη Χριστόδουλου, τη ρητορεία περί σέρβων αδελφών –κι ας είναι ο Μιλόσεβιτς και ο Μλάντιτς – το Μακεδονικό, τα γκολ του Euro 2004 . Και ας δούµε τους κατοίκους της Σπάρτης που ξεκινούν µε τα πόδια για το Σύνταγµα ως «Αγανακτισµένοι Ελληνες». Εχει όµως και τη σοβαρή πλευρά του. Σε αυτόν χρωστάει πολλά το οικονοµικό θαύµα της ευρωπαϊκής Ελλάδας. Πίσω από τον άθλο του δηµόσιου χρέους κρύβεται το ψυχικό αντανακλαστικό της µοναδικότητας, της πεποίθησης ότι η Ευρώπη µάς χρωστούσε και έπρεπε να µας πληρώνει διότι ο Πάπας δεν βοήθησε τον Παλαιολόγο το 1453. Το αντανακλαστικό που ενεργοποιείται όταν κάποιος θίξει τα ιδεοληπτικά του κεκτηµένα δικαιώµατα, είναι αυτό που επιτρέπει στη ΓΕΝΟΠ σήµερανα λέει: «∆εν πουλάω», ή στους Ηρακλειδείς της αγανάκτησης να λένε:«∆εν πληρώνω».

Ο εθνικισµός είναι εξ ορισµού συντηρητικός. Οχυρώνεται πίσω από αγκυλωµένα στερεότυπα. Φωνάζει και αγανακτεί γιατί δεν ξέρεινα µιλήσει. Είναι το ακριβώς αντίθετο του πατριωτισµού. Γιατί, όπως λέει ο Οργουελ, ο πατριωτισµός είναι «η αφοσίωση σε κάτι που συνεχώς αλλάζει, όµως εσύ αισθάνεσαι πως κατά βάθος µένει το ίδιο».

Είχαµε την πεποίθηση ότι η Ευρώπη µάς χρωστούσε διότι ο Πάπας δεν βοήθησε τον Παλαιολόγο το 1453

--------------------------------------------------------------------------------

Το προσωπικό μου σχόλιο:

Κύριε Θεοδωρόπουλε, η ανάπτυξη του θέματος χρειάζεται πολλές περισσότερες γραμμές από τις λιγοστές που παραθέτετε, γιατί έχει πολύ μεγάλο βάθος.
Ως εκ τούτου, πρόκειται για άρθρο ρηχό, γραμμένο στο πόδι, το οποίο επιπροσθέτως αναδίδει έντονη οσμή μιζέριας και ραγιαδισμού την οποία επιχειρεί να μεταδώσει στους αναγνώστες του.

Στο παρόν άρθρο λοιπόν παρατηρούμε το εξής:

1. 
   
   Πρώτα πρώτα γενικεύσεις σε υπερθετικό βαθμό. Είναι δυνατόν αγαπητέ μου να πιστεύετε ότι είναι ορθά αυτά που γράφετε, ότι δηλαδή "επειδή ο τρόπος µε τον οποίον τοποθετούµαστε στον κόσµο µας είναι συνυφασµένος µε το δηµόσιο χρέος µας, αυτός (ο εθνικισμός μας) καθόρισε και το χρέος µας"; Πρόκειται για παράλογη σοφιστία.


2. 
   
   "Βαθυστόχαστες" εντυπωσιακές φράσεις που επι της ουσίας δε βγάζουν ξεκάθαρο νόημα. Κορυφαία η φράση "Ο δικός µας εθνικισµός είναι η ναρκισσιστική έκφραση του ατοµισµού µας". Αισθάνομαι σα να ακούω Τσοχατζόπουλο στα καλά του και βάλε.


3. 
   
   Δαιμονοποιείτε και γελοιοποιείτε μία λέξη (εθνικισμός) και κάποιους "εκπροσώπους" της , αποδίδοντας διάφορους χαρακτηρισμούς και ιδιότητες (η έξυπνη αναφορά στο Χριστόδουλο ενεργοποιεί διάφορα αντανακλαστικά), αμελείτε όμως έντεχνα να παραθέσετε έναν σαφή ορισμό περί του τι εστί εθνικισμός για να ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε. "Πρόκειται για ένα άκαμπτο ιδεολογικό μόρφωμα" είναι ο,τι πλησιέστερο σε ορισμό μπόρεσα να διαβάσω, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν αφορισμό. Αλήθεια ποιά είναι η ειδοποιός διαφορά του εθνικισμού σε σχέση με τον πατριωτισμό; Τα λόγια του Όργουελ;


4. 
   
   Επιπροσθέτως αποκρύπτετε το γεγονός ότι ΟΛΟΙ οι λαοί έχουν το δικό τους ιδιαίτερο εθνικισμό, ο οποίος μπορεί σε τελική ανάλυση να μην είναι και τόσο δαιμονικός όσο αφήνετε να φανταζόμαστε.
   

Κλείνω αναρωτώμενος: Που αποσκοπεί το άρθρο;

• 
  
  Μήπως πρέπει να ντρεπόμαστε και γιατί όχι να συχαινόμαστε τον ίδιο τον εαυτό μας, δηλαδή την ελληνική καταγωγή και ιδιότητά μας και ως εκ τούτου να απεκδυθούμε το "πεπαλαιωμένο" ελληνικό ρούχο μας και να ντυθούμε ένα νέο που καμία σχέση να έχει με το παλαιό;


• 
  
  Μήπως πρέπει να αισθανόμαστε ενοχές για την κατάντια μας για την οποία πρέπει να νομίζουμε ότι είμαστε 100% υπεύθυνοι και ως εκ τούτου να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα την "δίκαιη" τιμωρία μας όταν αυτή έρθει;


• 
  
  Μήπως δεν πρέπει να αντιδρούμε στα όσα τεκταίνονται γύρω μας γιατί είμαστε γελοίοι και γραφικοί (αφού ακόμα κλαίμε για το 1453 και τάχα μου ρίχνουμε ευθύνες στον πάπα για την άλωση), πιστεύοντας ότι μόνο οι ξένοι τεχνοκράτες και οι δικοί μας πολιτικοί γνωρίζουν τις λύσεις στα προβλήματά μας;
  

Έτσι θέλουν να σκεφτόμαστε όσοι θέλουν να είμαστε ραγιάδες.

Ευτυχώς που δεν πληρώνω για να διαβάζω τέτοια άρθρα.

ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΑΕΤΟΙ ή ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ;

Αφορμή για τα παρακάτω γραφόμενα είναι το σημερινό άρθρο του Θανάση Μαυρίδη στο άρθρο του με τίτλο "Η καπνιστή πέστροφα και οι ονειροδιώκτες... "
Το άρθρο είναι καλό και απεικονίζει άριστα τη σημερινή πραγματικότητα και την ταλαιπορία του οποιουδήποτε συμπολίτη μας προσπαθήσει να επιχειρήσει με το σταυρό στο χέρι, τουτέστιν χωρίς να λαδώσει.

Σε μία αποστροφή του λόγου, ο κύριος Μαυρίδης αναφέρει: "Γιώργο, λάθος χώρα διάλεξες για να γεννηθείς".

Από τη φράση αυτή ξεκινάει η σκέψη μου για το που οδηγούν τα ΜΜΕ τα πλήθη με πολύ έντεχνο τρόπο, χωρίς να το αντιληφθεί κανένας. Η σκέψη μου διατυπώνεται στο σχετικό σχόλιο που υπέβαλλα στο άρθρο του κου Μαυρίδη, σχόλιο το οποίο αντιγράφω παρακάτω...


--------------------------------------------------------------------------------

Θανάση καλημέρα.
Όλο το άρθρο σου ωραίο. Καλά κάνεις και περιγράφεις την ταλαιπωρία του ανθρώπου με το κτήνος της γραφειοκρατίας.

Όλα ωραία, μέχρι που γράφεις το εξής Α-Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Κ-Τ-Ο:
"Γιώργο, λάθος χώρα διάλεξες για να γεννηθείς".

Ντροπή Θανάση.
Αυτά Θανάση μου τα γράφουν μόνο οι Ραγιάδες (τουτέστιν σκλάβοι) και όσοι θέλουν να μας κάνουν να αισθανόμαστε ενοχές και να σκύβουμε περισσότερο και πιό δουλικά το κεφάλι.

Δεν υπάρχει καμία αντίρρηση για όσα γράφεις:
Κρίμα που έχουμε καταντήσει εδώ που έχουμε καταντήσει.
Κρίμα που το κράτος και οι λειτουργοί του είναι εχθρικοί προς τον πολίτη και σε μεγάλο ποσοστό διεφθαρμένοι.
Κρίμα για το ένα, κρίμα για το άλλο, κρίμα για τα πάντα.

Όμως όλα κι όλα φίλε μου.

Δεν μου επιτρέπεται να μην είμαι περήφανος που είμαι έλληνας και για όλα όσα κουβαλάει αυτή η βαριά ιδιότητα. Ακόμα κι αν το σημερινό έθνος των ελλήνων δεν έχει το ίδιο DNA με τους παλαιότερους.

Δεν είναι τόσο άθλιο το σήμερα φίλε Θανάση παρά τον τρομερό ξεπεσμό μας.
Υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις. Μαχητές άνθρωποι σαν το Γιώργο που περιγράφεις Θανάση μου, καθώς και πλήθος άλλων αξιόλογων ανθρώπων και αφανών ηρώων (βλ. τους καλύτερους πιλότους του ΝΑΤΟ, έλληνες επιστήμονες επικεφαλής σε πλήθος Πανεπιστημίων και λοιπών ερευνητικών προγραμμάτων - δυστυχώς του εξωτερικού, ελληνικές εταιρείες παγκοσμίου βεληνεκούς, άνθρωποι με εξαιρετικό φιλανθρωπικό έργο κλπ) που μπορούν να με κάνουν υπερήφανο που είμαι έλληνας, αλλά τα ΜΜΕ φροντίζετε ΣΚΟΠΙΜΑ να ΜΗΝ προβάλλονται, προκειμένου η μάζα να ζεί σε έναν διαρκή φόβο και μία διαρκή μοιρολατρία, μιζέρια και αυτοταπείνωση.

• Σκοπός είναι να νομίζουμε ότι όλοι μας είμαστε 100% συνυπεύθυνοι για τα παθήματά μας. Να ασπαστούμε την ελλεεινή ρήση "ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ" και να αποδεχτούμε τη "δίκαιη" τιμωρία μας όταν αυτή μας επιβληθεί, αποδεχόμενοι de facto ότι είμαστε λαμόγια.


• Σκοπός είναι να νομίζουμε ότι τίποτα δε μπορεί να αλλάξει.


• Σκοπός είναι να νομίζουμε ότι τις λύσεις μπορούν να τις δώσουνε μόνο οι πολιτικοί που έχουμε γιατί μόνο αυτοί ξέρουν να κυβερνάνε.


• Σκοπός είναι να ξεχνάει ο λαός το παρελθόν για το οποίο μπορεί να είναι περήφανος και να αναπτύξει ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στους προγόνους του, αλλά επιπροσθέτως να μην έχει σημερινά πρότυπα (αν θέλεις πές το και ήρωες) για τα οποία θα είναι υπερήφανος και μαζί τους να μπορέσει να διεκδικήσει ένα καλύτερο αύριο, μία καλύτερη δημοκρατία, μία καλύτερη κοινωνία βασισμένη σ' ένα διαφορέτικό πρότυπο ζωής από το σημερινό παρηκμασμένο.

Ευχαριστώ που μου άνοιξες τα μάτια Θανάση.

ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΜΑΧΗΣ

Ήρθε η ώρα για μία ουσιαστική πρόταση.

Ήρθε η ώρα για μια ενέργεια που θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά.

Ήρθε η ώρα να προστατευσουμε τη δημοκρατία και να πετάξουμε στη χωματερή της ιστορίας όλα τα πολιτικά σκουπίδια που μας οδήγησαν στην κατάσταση που βιώνουμε και να κλείσουμε την πόρτα σε όλα τα υπόλοιπα σκουπίδια που θα θελήσουν να κάνουν τα ίδια σε βάρος ημών και των παιδιών μας.

Αν το προτιμάτε, ήρθε η ώρα να γία να γίνει κάτι κι ας είναι λάθος. Κάτι όμως πρέπει να γίνει. Τώρα!

Όταν στο μέλλον τα παιδιά μας θα μας ρωτήσουν "Εσύ τι έκανες πατέρα / μητέρα;", δε θα είναι απογοητευτικό γι αυτά να πάρουν την απάντηση "Τίποτα";
Δεν είναι προτιμότερο να απαντήσουμε ότι κάτι (έστω μικρό) προσπαθήσαμε να κάνουμε κι ας μην πετύχαμε;

Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ είναι μία προσπάθεια που γίνεται για να ταραχθούν τα στάσιμα νερά της πατρίδας μας, από ακομμάτιστους πατριώτες. Από ανθρώπους που δεν έχουν πολιτικές βλέψεις. Από ανθρώπους που ασφυκτιούν κάτω από την πίεση που οι σημερινές συνθήκες (όχι μόνο οι οικονομικές) διαμορφώνουν.

Βρείτε την κοινότητα Διακήρυξη πολιτών στο facebook, διαβάστε τη Διακήρυξη και αν συμφωνείτε, κάντε για αρχή like ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΣΟΥΝΑΜΙ.

------------------------------

Το κείμενο της Διακήρυξης:

Ως πολίτες αυτής της χώρας προερχόμενοι από όλα τα κοινωνικά στρώματα, τις ιδεολογικές τάσεις και τους πολιτικούς χώρους.

Ως άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, της πράξης, της δημιουργίας, της σκέψης, της επιστήμης, της αγωνίας που συνέχει κάθε προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον.

Ως βουβοί μάρτυρες, πρωταγωνιστές και θύματα της τραγωδίας που σαρώνει την παρούσα γενεά και απειλεί τις επόμενες.

Ως συνδιαμορφωτές, εκουσίως ή ακουσίως, ενεργητικώς ή παθητικώς και κατά το σαφώς διαφοροποιούμενο μέτρο ενός εκάστου εξ ημών, των υλικών, ηθικών και νοητικών συνθηκών που γέννησαν τη διακρινόμενη σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου και ιδιωτικού βίου των Ελλήνων κρίση.

Ως φορείς ενός ιστορικού παρελθόντος που γεννά ευθύνες και σφυρηλατεί αντοχές.

Ως απλοί μέχρι πρότινος παραστάτες των επιλογών και των αποφάσεων άλλων, τις οποίες νομιμοποιούσαμε ενώ είτε ιδιωτεύαμε κρατώντας χαμηλά το κεφάλι είτε παραληρούσαμε μέσα στα ποικίλα πλήθη των παντός είδους χειροκροτητών.

Ως βαναύσως προκληθέντες και ακόμη προκαλούμενοι από την επικρατούσα στη χώρα μας διαστροφή, σύμφωνα με την οποία οι πολίτες δικαιούνται να έχουν μόνο μια γενική, συνολική, άνευρη και αστόχαστη άποψη για το είδος και την ποιότητα της διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων, μια άποψη χωρίς ουσιαστική δεσμευτικότητα για κανέναν και συνοπτικώς και μαζικώς μόνο εκφραζόμενη στο τέλος κάθε κοινοβουλευτικής θητείας.

Ως αρνητές των ποικίλης μεθοδολογίας και έμπνευσης υφαρπαγών της γνώμης μας και της ίδιας της ύπαρξής μας.

ΚΑΛΟΥΜΕ

ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ, ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΓΕΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ:

ΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΘΟΥΝ τις βαρύτατες ιστορικές και τρέχουσες ευθύνες που φέρουν προσωπικώς και συλλογικώς, καθώς με συγκεκριμένες πράξεις ή παραλείψεις τους έχουν επιβαρύνει υπέρμετρα το κοινωνικό σύνολο και τις μέλλουσες γενεές.

ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΟΥΝ ότι η σημερινή οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο ως η μεγαλύτερη πρόκληση για την επιβίωσή του μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι πρωτίστως κρίση αξιών, κρίση ηθική, κρίση θεσμική την οποία οι ίδιοι επιτάχυναν εκμεταλλευόμενοι την πελατειακή σχέση κράτους και κοινωνίας και διαφθείροντας περαιτέρω και με κάθε διαθέσιμο ως εκ της θέσεώς τους μέσο τους πολίτες, αλλά και τις ίδιες τις επιμέρους κρατικές λειτουργίες και δομές.

ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ με παρρησία και αίσθημα ευθύνης, έστω την υστάτη στιγμή, τις ευθύνες τους για το επικρατούν πνεύμα ατιμωρησίας μεταξύ των ίδιων, των στελεχών τους και των πάσης φύσεως φορέων ή εκφραστών της δημόσιας εξουσίας, για τις πρακτικές λεηλασίας του δημόσιου πλούτου τις οποίες προέκριναν, υπέθαλψαν και πάντοτε συγκάλυψαν, για τον ανεύθυνο, μακροχρόνιο και επικίνδυνο δανεισμό στον οποίο συστηματικώς και ανεξαιρέτως προέβαιναν υποθηκεύοντας ακόμη και αγέννητες ζωές χάριν της πλέον ανεύθυνης, εφήμερης και κοντόφθαλμης εξουσιαστικής μανίας.

ΝΑ ΠΑΥΣΟΥΝ να ασκούν την ήδη τελούσα υπό κατάσχεσιν εξουσία τους ερήμην των πολιτών και ταυτοχρόνως εν ονόματί τους, ενώ άλλα λέγουν και άλλα ποιούν υπό την απειλή των πιο στυγνών εκβιασμών.

ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ την εκ μέρους τους συστηματική υπονόμευση των θεσμών και των θεσμικών λειτουργιών κι ακόμη τη διατήρηση των τύπων και την καταδολίευση της ουσίας παραδεχόμενοι ότι, σε μια εποχή διαρκούς αμφισβήτησης των πάντων και ασύλληπτης προόδου της τεχνολογίας και της γνώσης, τίποτε δεν μπορεί να παραμένει στο απυρόβλητο της ευδαίμονος αμεριμνησίας και τα πάντα είναι δεκτικά βελτίωσης και αλλαγής.

ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΞΟΥΝ το ελάχιστο αίσθημα ευθύνης που επιβάλλουν οι κρίσιμες περιστάσεις και να πράξουν το αυτονόητο: να δημιουργήσουν οι ίδιοι, ψύχραιμα και συντεταγμένα, τις συνθήκες της ομαλής υπέρβασής τους ώστε να αποτραπούν αρμοδίως και εγκαίρως πιθανοί κίνδυνοι πολιτικής ανωμαλίας και πολλαπλασιαστικά κρούσματα κοινωνικού αυτοματισμού.

ΝΑ ΚΑΛΕΣΟΥΝ, όχι οι ίδιοι αμέσως και διά της γνωστής οδού των επιτροπών, αλλά διά των όποιων θεσμών της κοινωνίας των πολιτών λειτουργούν ακόμη, τους άριστους συμπολίτες μας στους τομείς του πνεύματος, της επιστήμης, της οικονομίας και της εν γένει κοινωνικής ζωής, τόσο τους διαμένοντες στη χώρα όσο και τους διαπρέποντες στην αλλοδαπή, να καταρτίσουν σχέδιο ενός κατ’ ουσίαν νέου συντάγματος εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος. Ενός συντάγματος που θα διαπνέεται από πνεύμα δικαιοσύνης, θα διακρίνει σαφώς τις εξουσίες, θα διαφυλάσσει το κύρος και την αποτελεσματική άσκηση των δημόσιων αξιωμάτων, θα αποθαρρύνει πελατειακές πρακτικές, θα παρέχει ισχυρές δικλείδες ασφαλείας για την έντιμη και αποτελεσματική διαχείριση του δημόσιου πλούτου, θα απελευθερώνει δυνάμεις της κοινωνίας και της οικονομίας, θα εξασφαλίζει συνθήκες αληθούς ισονομίας και ισοπολιτείας, θα αποτελεί την ουσιαστική πράξη ένταξης της χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και την ευρωπαϊκή λογική.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΟΥΝ το εν λόγω σχέδιο συντάγματος στον ελληνικό λαό προκειμένου να το εγκρίνει με δημοψήφισμα, προκρίνοντας έτσι άμεσα και με τη βούλησή του μια νέα πορεία για τη χώρα, η οποία θα σημάνει την πραγματική άρση του σημερινού αδιεξόδου.

ΝΑ ΠΕΡΑΤΩΣΟΥΝ με την πράξη τους αυτή τον πολιτικό τους βίο θυσιάζοντας την τωρινή τους ανυποληψία χάριν μιας μακράν επιεικέστερης έναντι των ιδίων υστεροφημίας. Εάν ο μόνος τρόπος να αποδειχθεί κανείς χρήσιμος είναι να θέσει αυτοβούλως εαυτόν εκποδών, ουδόλως θα έπρεπε να διστάσει. Πολλώ δε μάλλον όταν ισχυρίζεται ότι διαθέτει δημόσιο ήθος.

ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ «ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΠΟΛΙΤΩΝ» ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΕΞ ΑΥΤΗΣ.

ΑΠΟΔΕΧΟΜΕΝΟΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΕΝΤΟΠΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ, ΑΝΑΛΥΟΥΝ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΕΤΟΥΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ, ΕΦΙΚΤΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ.

ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ ΔΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΙΤΗ ΝΑ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕ ΝΗΦΑΛΙΟΤΗΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ, ΠΑΡΑΚΑΜΠΤΟΝΤΑΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΕΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ, ΕΩΛΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΕΜΠΟΔΙΑ.


ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ανήσυχος Πατέρας Vs Μαριέττα Γιαννάκου

Στο Capital.gr δημοσιεύτηκε σήμερα το παρακάτω άρθρο. Διαβάστε το και κατόπιν διαβάστε το σχολιασμό εκ μέρους μας.

----------------------------------

H κρίση χρέους της Ελλάδας στο επίκεντρο διεθνούς προβληματισμού
Της Μαριέττας Γιαννάκου

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα ανέφερε μετά τη συνάντησή του με την Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ ότι «ένα ανεξέλεγκτο σπιράλ και µια στάση πληρωµών σε χώρα-µέλος της ευρωζώνης θα ήταν καταστροφική για την διεθνή οικονοµία» και συμπλήρωσε ότι «Η οικονοµική ανάπτυξη της Αµερικής εξαρτάται από την πορεία της Ευρώπης. ∆εν θα θέλαµε µια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Πρέπει να διαχειριστούµε το ζήτηµα µεθοδικά».

Οι αναφορές δύο κορυφαίων ηγετών στην Ελλάδα νομίζω ότι τεκμηριώνουν την κρισιμότητα και τις διεθνείς διαστάσεις που έχει προσλάβει η κρίση χρέους της χώρας μας. Θεωρώ ότι το

Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο
‘ελληνικό πρόβλημα’ τίθεται ως ζήτημα της διεθνούς διπλωματίας με τόσο επιτακτικό τρόπο που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια του εμφυλίου πολέμου.

Τότε το ζήτημα ήταν ο χαρακτήρας του πολιτικού καθεστώτος και η οριστική ένταξη της χώρας στο μέτωπο των χωρών της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Σήμερα, το ζήτημα είναι η οριστική επίλυση της κρίσης χρέους της χώρας, η ομαλή δημοσιονομική συμβίωση στο πλαίσιο της ΟΝΕ και η πρόσβαση στις διεθνείς χρηματο-πιστωτικές αγορές.

Τότε η πρόκληση ήταν η παγίωση των δημοκρατικών θεσμών, η υπέρβαση του πολιτικού και κοινωνικού διχασμού, η κυβερνητική σταθερότητα και η αποκατάσταση ενός κράτους δικαίου για όλους τους Έλληνες. Σήμερα, το πολιτικό και κομματικό σύστημα διέρχεται μία πρωτόγνωρη κρίση εμπιστοσύνης, διευρυνόμενα στρώματα του πληθυσμού απειλούνται από τα δεινά της φτώχειας, της ανεργίας και, κατά συνέπεια, στερούνται ουσιαστικών δυνατοτήτων για προσωπική πρόοδο και ευημερία.

Τότε η λύση ήταν η στρατιωτική αναμέτρηση και η τελική επικράτηση του ενός από τα δύο αντιμαχόμενα μέρη με συνέπεια τη δημιουργία βαθιών κοινωνικών ρηγμάτων που διατηρήθηκαν για δεκαετίες. Σήμερα, η κυβερνητική πλειοψηφία κλυδωνίζεται από εσωτερικές διαμάχες ιδεολογικού και πολιτικού χαρακτήρα, ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται με έλλειψη στρατηγικής καθοδήγησης και ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξέλιξη της δημοσιονομικής κατάστασης της Ελλάδας ασκεί επίδραση στη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας και δημιουργεί αβεβαιότητα στις κυβερνήσεις και τους οικονομικούς παράγοντες. Για το λόγο αυτό, ασκούνται και πολιτικές πιέσεις στα ελληνικά κόμματα, ενώ κάποιες από αυτές ομολογουμένως ξεπερνούν τα εσκαμμένα.

Την κατάσταση αυτή βιώνει κάθε Έλληνας ευρωβουλευτής τον τελευταίο χρόνο που έρχεται σε επαφή με τους αντιπροσώπους και τα πολιτικά κόμματα των κρατών-μελών. Η Ελλάδα χάνει καθημερινά σοβαρό διπλωματικό κεφάλαιο και αυτό μεσο-πρόθεσμα θα έχει επιπτώσεις στο κύρος και την αξιοπιστία της χώρας συνολικά.

Το πρόβλημα στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής στη χώρα μας είναι ότι δίνεται περισσή έμφαση στα εσω-κυβερνητικά μέτωπα, ενώ το διακύβευμα ξεπερνά την κυβέρνηση και την ίδια τη χώρα.

Η γνώμη μου είναι ότι αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα να οδηγηθούμε στην πολιτική και οικονομική ανάταξη μέσα από μία διαδικασία συγκερασμού των απαιτήσεων της δημοσιονομικής προσαρμογής με τις ιδιαιτερότητες της λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας της Ελλάδας. Δεν χρειάζεται απλώς συνεννόηση, αλλά κυρίως μία συνένωση δημιουργικών ιδεών και πρακτικών και, βεβαίως, πολιτικής βούλησης.

Στη συγκυρία αυτή η ΝΔ τηρεί μία υπεύθυνη στάση δημοσιοποιώντας συνολικές προτάσεις και προσερχόμενη στο δημόσιο διάλογο. Η κυβέρνηση, όμως, είναι σήμερα ο αδύναμος κρίκος του πολιτικού συστήματος και οι ευθύνες της δεν μπορούν να μετατεθούν.

Επειδή προσωπικά δεν αποδέχομαι την προοπτική μίας Ελλάδας που κινδυνεύει να βρεθεί στη μεθόριο του σύγχρονου αναπτυγμένου κόσμου της φιλελεύθερης δημοκρατίας και οικονομίας, καλώ τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στις πραγματικές διεθνείς του διαστάσεις και να αποφύγει την εσωκομματική περιδίνηση που θα επιφέρει δεινά για όλους τους πολίτες.

----------------------------------

Και η απάντησή μας:

Κα Γιαννάκου καλημέρα.

Πρώτα πρώτα να σας εκφράσω την έκπληξή μου για τη δημοσίευση του άρθρου σας. Τη στιγμή αυτή για την κάστα στην οποία ανήκετε ισχύει το αρχαίο ρητό "Το σιγάν κρείττων εστί του λαλείν".
Δε βλέπετε τι γιούχα πέφτει στους συναδέλφους σας βουλευτές της ελληνικής βουλής; ή μήπως νομίζετε ότι σας βλέπουμε με άλλο μάτι επειδή θεωρείτε το εαυτό σας πετυχημένο ως υπουργό παιδείας (κάθε άλλο θα έλεγα), ή λόγω της περιπέτειάς σας με την υγεία σας (στο θέμα αυτό σας εύχομαι με πάσα ειλικρίνεια καλή δύναμη); Τουναντίον κα Γιαννάκου! Τουναντίον!

Μερικές επισημάνσεις στα γραφόμενά σας:

Λέτε: "Η Ελλάδα χάνει καθημερινά σοβαρό διπλωματικό κεφάλαιο...".
Θα προσθέσω στα λόγια σας τη φράση που λείπει: "Τα τελευταία 30 χρόνια".

Το "ζουμί" του άρθρου σας βρίσκεται σε τρείς γραμμές, στις οποίες προτείνετε κάτι το οποίο είναι απολύτως συγκεχυμένο, με χρήση της πολιτικάντικης γλώσσας που έχουμε βαρεθεί να ακούμε τόσα χρόνια κα Γιαννάκου: "Η γνώμη μου είναι ότι αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα να οδηγηθούμε στην πολιτική και οικονομική ανάταξη μέσα από μία διαδικασία συγκερασμού των απαιτήσεων της δημοσιονομικής προσαρμογής με τις ιδιαιτερότητες της λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας της Ελλάδας. Δεν χρειάζεται απλώς συνεννόηση, αλλά κυρίως μία συνένωση δημιουργικών ιδεών και πρακτικών και, βεβαίως, πολιτικής βούλησης". Ευχαριστώ πολύ, αλλά δε βλέπω κάτι το συγκεκριμένο, οι δε συγκερασμοί δεν αποτελούν ποτέ λύση, αλλά ΚΥΚΕΩΝΕΣ.

Αλλού λέτε: "Η κυβέρνηση, όμως, είναι σήμερα ο αδύναμος κρίκος του πολιτικού συστήματος".

Τα δικά σας παιδιά δεν είναι; Είναι άμωμες παρθένες; Νομίζετε ότι μόνο η κυβέρνηση είναι ο αδύναμος κρίκος; Εσείς κα Γιαννάκου μου (τόσο προσωπικά, όσο και συλλογικά το κόμμα το οποίο υπηρετείτε) δεν έχετε μερίδιο ευθύνης; Εσείς κυβερνήσατε ιδανικά όταν βρεθήκατε στην εξουσία; ή μήπως περιμένετε να πιστέψω ότι έχει αλλάξει κάτι στη ΝΔ; Μόνο τη Ντόρα ξεφορτωθήκατε. Όλα τα άλλα τα "καλόπαιδα" είναι ακόμα εκεί με τα ίδια κι απαράλλαχτα μυαλά.
Αλήθεια ποιό ήταν το όραμά σας; "Σεμνά και ταπεινά; Επανίδρυση του κράτους;" Αν γελάσω ειρωνικά θα είμαι κακός; Γιατί όμως αποτάσσεστε το παρελθόν και τις ευθύνες σας την κρίσιμη τούτη ώρα που ό κάθε ένας πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί τα λάθη και τις ευθύνες του;
Να σας πως γιατί: Γιατί όλοι σας πάνω από την υπηρεσία της ΠΑΤΡΙΔΑΣ και του λαού που θα έπρεπε να είναι η αποκλειστική σας μέριμνα ("Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα" - Τμήμα Α, άρθρο 1 του Συντάγματος το οποίο το συνάφι σας αγνοεί, όπως αγνοεί όμως και το άρθρο 120) βάζετε το κόμμα και τον εαυτό σας, γιατί είσαστε βουτηγμένοι στη ματαιοδοξία και εθισμένοι στο ναρκωτικό της εξουσίας, της δημοσιότητας, της χλιδής και της πλεονεξίας, ο δε εθισμός αυτός αναστέλλει πρωτίστως το ΗΘΟΣ.

Να σας πληροφορήσω λοιπόν εγώ κα Γιαννάκου αυτό που αν δε σας το πούνε ξεκάθαρα, εσείς οι πολιτικοί δεν θα το καταλάβετε από μόνοι σας ποτέ: ότι δηλαδή ο αδύναμος κρίκος είναι ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα μέσα στο οποίο ανήκουν όλα τα πολιτικά κόμμα και όλοι όσοι χορεύουν σφυχταγκαλιασμένοι με αυτά: βουλευτές, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, τομεάρχες, κλαδικάρχες, πολιτευτές, γενικοί γραμματείς συνδικαλιστές, μέλη των φοιτητικών κινημάτων (η καταστροφή της κοινωνίας μας) και λοιποί Μανδαρίνοι. Δυστυχώς όμως ο χορός αυτός μεταξύ Μανδαρίνων - κομμάτων είναι ο χορός του Ζαλόγγου και οι Μανδαρίνοι δεν κρατάνε από το χέρι μόνο τους ομοίους τους, αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία - την πατρίδα μας με λίγα λόγια - και την οδηγούν στο γκρεμό.

Θα ήθελα να σας γράψω πολλά ακόμα, αλλά θεωρώ ότι ξόδεψα πολλή ώρα για κάτι που δεν αξίζει.

Και πάλι καλημέρα σας.

Τρισέ: Η Ελλάδα είναι ''ζάμπλουτη'' χώρα!

ΠΗΓΗ: newsit.gr

Ο πρόεδρος της ΕΚΤ απέκλεισε ξανά ως λύση την αναδιάρθρωση, ζήτησε περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και πλαγίως ενέκρινε το νέο σχέδιο βοήθειας που προβλέπει ''ανακύκλωση'' των ελληνικών ομολόγων.

Κυριολεκτικά άφωνοι έμειναν όλοι στο Μόντρεαλ του Καναδά ακούγοντας τον πρόεδρο της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας να μιλάει για την πάμπλουτη Ελλάδα.
''Από όσο ξέρω, η Ελλάδα είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες, με βάση τη δημόσια περιουσία και τα ακίνητα της. Αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό''.

Ο Ζ.Κ.Τρισέ πίσω από αυτήν την ατάκα, ουσιαστικά μας λέει και μας σπρώχνει σε περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις, οι οποίες θα απομακρύνουν το ''φάντασμα'' της αναδιάρθρωσης:''όσο η διαχείριση της οικονομίας της Ελλάδας βελτιώνεται και η κυβέρνηση διεξάγει αξιόπιστα πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, δεν βλέπω την ανάγκη για μια αναδιάρθρωση ή για haircut, και θα λέγαμε ότι αυτό δεν είναι κατάλληλο.Και φυσικά, εάν γίνει πλήρως κατανοητό από παρατηρητές, επενδυτές και συμμετέχοντες της αγοράς, μπορεί να κάνει τη διαφορά, με προϋπόθεση ωστόσο ότι η ιδιωτικοποίηση θα είναι αξιόπιστη και θα διεξαχθεί με επαγγελματισμό''.

Ο πρόεδρος της ΕΚΤ ενώ δεν σηκώνει κουβέντα περί αναδιάρθρωσης, δείχνει να εγκρίνει τη λύση της ''ανακύκλωσης'' ελληνικών ομολόγων καθώς δεν την ερμηνεύει ως χρεοκοπία:''αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε εναντίον της εκδοχής ο ιδιωτικός κλάδος, όπως είχε ζητηθεί πριν από ένα χρόνο με το πρώτο πρόγραμμα για την Ελλάδα, και οι χρηματοοικονομικοί οργανισμοί στην Ευρώπη, να τους ζητηθεί να διατηρήσουν το ίδιο επίπεδο χρέους''.

Σύμφωνα μάλιστα με το Bloomberg η ΕΚΤ ήδη εξετάζει την ανακύκλωση, rollover όπως λέγεται στη γλώσσα τους, των ελληνικών ομολόγων ως λύση για να καμφθεί η πίεση των αγορών στη χώρα μας.

ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ "ΗΓΕΣΙΑ" ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΔΕΛΦΙΝΟΥΣ

Έτυχε λοιπόν να διαβάσω ένα άρθρο στο Πρώτο Θέμα με τίτλο "Δεδομένη η παραπομπή του Άκη".

Στο τέλος λοιπόν ο κος Τσοχατζόπουλος κάνει λόγο ότι αφ'ενός πρέπει να κληθούν ΟΛΑ τα μέλη του ΚΥΣΕΑ (συμφωνώ απόλυτα) και αφ' ετέρου ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν προαποφασίσει την παραπομπή του προκειμένου να εκτονωθεί η «λαϊκή αγανάκτηση».

Να εκτονωθεί η λαϊκή αγανάκτηση με τη "θυσία" του Άκη;

Άκη δεν το καταλάβατε καλά, όπως επίσης νομίζω ότι δεν το έχει καταλάβει και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος: Οι κοροϊδίες δεν περνάνε πλέον στον ελληνικό λαό.

Οι απαιτήσεις μας είναι:

• ΕΘΝΙΚΟ ΟΡΑΜΑ και ΣΤΟΧΟΙ Πρόκειται για κάτι που απουσιάζει από την πατρίδα μας εδώ και πολύ καιρό.



• ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
  - Γιατί αυτό που επικρατεί δεν είναι Δημοκρατία, αλλά ένας κοινοβουλευτικός φασισμός.
  - Πρέπει επιτέλους να υπάρξει θεσμοθέτηση αμυντικών μηχανισμών της δημοκρατίας, προκειμένου αυτή να αυτοπροστατεύεται από ανίκανους και επικίνδυνους πολιτικούς - όπως κακή ώρα τα τελευταία 40 χρόνια - τους οποίους θα εξοβελίζει από την πολιτική ζωή και την εξουσία και θα τους κλείνει ερμητικά και οριστικά την πόρτα.
  - Πρέπει επιτέλους το πολίτευμα και οι πολιτικοί να αντιμετωπίσουν το λαό ως όλον και με βάση αυτό το δεδομένο να πορεύονται. Δεν είναι δυνατόν το κάθε κόμμα να είναι (ή να δηλώνει) εκφραστής και υπερασπιστής των συμφερόντων μίας ομάδας του λαού (π.χ. εργάτες, μεσαία τάξη, κεφάλαιο). Η Ελλάδα είναι μία. Οι έλληνες είναι ένας λαός. Όλες οι κοινωνικές τάξεις έχουν το ρόλο τους και τη χρησιμότητά τους μέσα στην κοινωνία και την οικονομική ζωή της πατρίδας μας και πρέπει να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα ΟΛΩΝ, με τους αναγκαίους πάντα συμβιβασμούς ένθεν κακείθεν εν πνεύματι ομονοίας.
  - Δεν είναι υποχρεωτικό να αλλάξει το πολίτευμα. Πρέπει όμως να διορθωθεί οπωσδήποτε.



• ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ - ΙΣΟΝΟΜΙΑ
  - Γιατί όταν οι βουλευτές έχουν το δικαίωμα με βάση το ΣΥΝΤΑΓΜΑ που οι ίδιοι στήσανε, να υποκαθιστούν την δικαστική εξουσία και να δικάζουν - αν το θέλουν και αφού πρώτα έχουν κάνει τις υπόγειες διαβουλεύσεις τους - τα μέλη από το σινάφι τους, αυτό δεν είναι δικαιοσύνη.
  - Γιατί η δικαιοσύνη πρέπει επιτέλους να αποδίδεται άμεσα και όχι στις ελληνικές καλένδες.
  - Γιατί η πολυνομία δε βοηθάει.



• ΠΑΙΔΕΙΑ για τα παιδιά μας.
  - Να γίνονται καλλιεργημένες προσωπικότητες και όχι άβουλοι ψηφοφόροι, έρμαια στις διαθέσεις των πονηρών πολιτικών οι οποίοι αφ' ενός μεν πουλάνε την ψυχή τους στο διάβολο και εκπορνεύονται για να κρατηθούν στην εξουσία και αφ' ετέρου δε εκπορνεύουν και εκμαυλίζουν το λαό, όταν ανταλλάσσουν μία ψήφο για ένα οποιοδήποτε ρουσφέτι μικρό ή μεγάλο.
  - ΠΑΙΔΕΙΑ κύριοι, για να καταλαβαίνουν τα παιδιά μας τη διαστροφή των ρήσεων του κου Παγκάλου και του κάθε μελλοντικού Πάγκαλου για τους Αγανακτισμένους πολίτες και να του δείχνουν το δρόμο για το σπιτάκι του όταν έρχεται η ώρα των εκλογών. - ΠΑΙΔΕΙΑ κύριοι, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι οι καλλιεργημένοι πολίτες θα έχουν και ανταξίους τους καλλιεργημένους πολιτικούς.
  

Να λοιπόν κύριοι τα βασικά αιτήματα του ελληνικού λαού.

Ο δε μοναδικός τρόπος για να πραγματοποιηθούν αυτά τα δίκαια αιτήματά του, είναι η σύγκλιση Εθνοσυνέλευσης για την άμεση ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.

Μας δίνανε 250 δισ. € και τα αρνηθήκαμε!

Αναδημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη το παρακάτω άρθρο που δημοσιεύτηκε στο site zougla.gr
Εαν τα όσα αναφέρονται στο συγκεκριμένο άρθρο έχουν βάση, τότε μόνο δύο είναι τα πιθανά συμπεράσματα - χωρίς πιθανές εναλλακτικές:

• Οι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΙ χειρισμοί αυτών που μας κυβερνάνε οφείλονται σε πλήρη άγνοια και ανικανότητα διαχείρισης.


• Οι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΙ χειρισμοί αυτών που μας κυβερνάνε οφείλονται σε ΔΟΛΟ.
  

Είτε λόγω ανικανότητας, είτε λόγω άγνοιας, αυτοί που μας κυβερνάνε είναι επικίνδυνοι για την πατρίδα μας και το λαό μας και πρέπει ΑΜΕΣΑ να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (σύμφωνα με τη ρήση του πατρός του σημερινού πρωθυπουργού) για να μην πω τίποτα βαρύτερο.

Σαν επόμενο βήμα μήπως πρέπει κάποιο κόμμα της βουλής πρέπει να φέρει το θέμα στη βουλή προς λεπτομερή διερεύνηση;

Να το δώ και να μην το πιστέψω.

Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση 250 δισ. ευρώ σε βάθος 5 ετών με δόσεις, με αντιπαροχή να τους δοθεί η έγκριση έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο.

Υπενθυμίζουμε ότι η....
πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση έγινε από τον οργανισμό Scandec Org που είναι μία εμπορική - οικονομική - πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας.

Ο Scandec Org πρότεινε δωρεάν μελέτη έρευνα εξόρυξη και εμπορία των κοιτασμάτων με αναλογία κέρδους 80% προς 20% (το 20% στην Ελλάδα, το 80% στον διεθνή οργανισμό), προκειμένου να αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου το ποσό των 250 δισ. ευρώ που θα έδινε στην Ελλάδα.

Παράλληλα δεσμευόταν για μεταφορά κάλυψη του 90% των εργασιακών δραστηριοτήτων του μόνο από Έλληνες εργαζόμενους και οποιαδήποτε συμφωνία ναυπήγησης του ορυκτού πλούτου που θα βρίσκονταν να γίνεται αποκλειστικά από την Ελλάδα.

Η κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ στο έγγραφο αυτό του οργανισμού, ενώ λίγο καιρό μετά ο οργανισμός των σκανδιναβικών κρατών έλαβε ειδοποίηση από μια κοινοπραξία ΗΠΑ και Ισραήλ ότι έχουν αναλάβει αυτοί το συγκεκριμένο θέμα.

Τον Ιούνιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Ερευνών δημοσιοποίησε διεθνώς μια έρευνα - μελέτη του, που αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Γαύδο. Η έρευνα έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Η μελέτη αυτή ανέφερε ότι υπάρχει πλούσιο κοίτασμα μεθανίου καθαρού κατά 99%, δηλαδή δεν χρειάζεται καν επεξεργασία, τονίζοντας ότι το πολύτιμο μεθάνιο ρέει ελεύθερο στη θάλασσα, όπου και χάνεται, εδώ και εκατομμύρια χρόνια και όσοι περνάνε από τα συγκεκριμένα σημεία το βλέπουν και με γυμνό οφθαλμό.

Τον Ιούλιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο ζήτησε και πάλι άδεια από την ελληνική κυβέρνηση για θαλάσσιες έρευνες για πιθανή εξόρυξη κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην περιοχή νότια της Πελοποννήσου.

Και πάλι όμως η ελληνική κυβέρνηση ήταν αρνητική τοποθετώντας μάλιστα τις τρεις περιοχές ενδιαφέροντος (Απούλεια Λεκάνη, Λεκάνη Ηροδότου και Λεκάνη Σύρτης) σε γκρίζες ζώνες από μόνη της, βάζοντας όμως έτσι ουσιαστικά χωρίς λόγο στο παιχνίδι εκμετάλλευσης κοιτασμάτων Τούρκους και Λίβυους!

Από όλα αυτά βγαίνει το συμπέρασμα ότι Τούρκοι, Λίβυοι, και Ισραηλινοί κλέβουν φυσικό αέριο από την Ελλάδα, στην οποία ανήκουν μεγάλα κομμάτια των κοιτασμάτων στις Λεκάνες Απούλειας, Ηροδότου και Σύρτης.

Η αναφορά της νορβηγικής εταιρείας TGF-MoR, που κάνει σεισμικές έρευνες για ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου μιλάει για κοίτασμα 6 δισ. βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη, όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισή φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.

Παράλληλα η ίδια εταιρεία μετά από έρευνες που έχει κάνει στο Ιόνιο μιλάει για ύπαρξη 900.000 βαρελιών φυσικού αερίου ετησίως στην περιοχή της Κεφαλονιάς, 1.200.000 βαρελιών ανοικτά του Κατάκολου, 800.000 βαρέλια στη Ζάκυνθο και περίπου 2.500.000 βαρέλια στους Οθωνούς.

Οι αποκαλύψεις αυτές, γνωστές σε ευρωπαϊκές τράπεζες και πετρελαϊκές εταιρείες της Αμερικής δίνουν το προφίλ μιας Ελλάδας, που θα μπορούσε με τον ορυκτό της πλούτο να είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ευρώπης.


ΠΗΓΗ: zougla.gr

Finis Graeciae;

Του Θεοδώρου Ε. Παντούλα (προδημοσίευση από το περιοδικό Manifesto Ιουνίου το οποίο θα κυκλοφορήσει στα μέσα περίπου του μηνός).

Θέλουμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι συμμεριζόμαστε την απαξίωση προς τον παλαιοκομματισμό, αλλά εάν μείνουμε απλώς στην περιφρόνησή του, αυτός θα συνεχίζει ακωλύτως να ευτελίζει τις ζωές μας.

Εάν ωστόσο νομίζουμε ότι αυτό δεν μας αξίζει, θα πρέπει να είμαστε εμείς, εμείς που καυχόμαστε για την πνευματική και ηθική μας ανεξαρτησία κι ακεραιότητα, αυτοί που θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ανατροπής του.

Δεν έχει ψηλώσει ο νους μας. Γνωρίζουμε πολύ καλά και ποιοι είμαστε, και πόσοι είμαστε και τι είμαστε.
Κι επειδή ακριβώς τα γνωρίζουμε όλα αυτά επιλέγουμε να είμαστε παρόντες. Να μην φυγομαχούμε. Να μην υποστέλλουμε τις σημαίες μας. Όχι τις σημαίες ευκαιρίας της χρεοκοπημένης πλέον μεταπολίτευσης αλλά τις σημαίες των ιδεών, της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Θα μπορούσαμε να στεγαστούμε στα ερείπια της κατεστημένης κομματικής ολιγαρχίας ή να ιδιωτεύσουμε. Να χαθούμε στην βολή του «δεν βαριέσαι». Αλλά αυτή η δειλία δεν είναι πράξη ευθύνης.
Κι εμείς νοιώθουμε ευθύνη, αδιαπραγμάτευτη ευθύνη. Δεν μπορούμε -και κυρίως δεν δικαιούμαστε- να είμαστε θεατές αυτής έκπτωσης. Γιατί για την ώρα αυτό κάνουμε. Κι αν δεν χρωστάμε στα γονικά μας, χρωστάμε στα παιδιά μας, στα παιδιά μας των οποίων δημοπρατούνται οι ζωές, στα παιδιά μας των οποίων υποθηκεύεται το μέλλον.

Συμμετοχή

Στις δημοκρατίες οι πολίτες μετέχουν. Αυτοί που δεν μετέχουν είναι «ιδιώτες», δηλαδή ηλίθιοι. Κι εν προκειμένω ηλίθιοι είναι αυτοί που απέχουν ή αυτοί που μετέχουν εμπορευόμενοι την συμμετοχή τους και εκχωρώντας την αξιοπρέπειά τους.
Η δική μας σκιώδης τηλεδημοκρατία είναι εικονική, είναι πελατειακή και είναι και κληρονομική αλλά εάν την αφήσουμε ήσυχη στον διασυρμό της, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα γίνει περισσότερο εικονική, περισσότερο πελατειακή και περισσότερο κληρονομική, προκαλώντας και περιθάλποντας παραλλήλως ακραίες συμπεριφορές.
Γνωρίζουμε επίσης ότι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα δεν είναι αυτοί που θα το λύσουν. Δεν επιτρέπονται και δεν συγχωρούνται αφέλειες Έχουν δώσει όχι απλώς δείγματα γραφής αλλά βεβαιότητες καταστροφής. Μιλάμε για γραβατωμένη αλητεία. Για εθιμική πλέον διαφθορά του ίδιου του πολιτικού συστήματος.
Αυτή η εθνοκτόνος παρέα που αμνηστεύει τον ολίγιστο ή εξαγορασμένο εαυτό της δημιουργεί αυτούς τους όψιμους και κάλπικους πατριωτισμούς, την νέα εθνικοφροσύνη, που εν ονόματι του έθνους που προηγουμένως διέσυρε ζητά την ανοχή μας για να συνεχίσει τι; Την πολιτική της δραστηριότητα με την διαπλοκή ως δομικό της στοιχείο;
Όσο εμείς σκύβουμε το κεφάλι και σφίγγουμε το ζωνάρι, τόσο αυξάνει το δημόσιο χρέος. Σε πιο απλά ελληνικά αυξάνεται η εξάρτηση και η υποταγή.
Δεν περικόπτονται οι παροχές ενός σπάταλου κράτους, περικόπτεται η ίδια η αξιοπρέπεια των πολιτών. Κι ομονοούν όλοι τους στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Όχι στον διαχειριστικό εξορθολογισμό της. Στο ξεπούλημα. Μα μια χώρα χωρίς ενέργεια, χωρίς ύδρευση, χωρίς μεταφορές δεν είναι χώρα. Είναι όμιλος πολυεθνικών αλλά χώρα δεν είναι.
Σας ρωτάμε ευθέως: αυτό θέλουμε; Θα συναινέσουμε στην εκποίηση; Μας ενδιαφέρει η σωτηρία της χώρας ή η σωτηρία των τραπεζών; Είναι ρητορικό το ερώτημα, όπως αντιλαμβάνεστε. Όλοι –ακόμη κι αυτοί που στα πίσω πίσω ανακάλυψαν την πατρίδα- την γνωρίζουν την ανομολόγητη απάντηση. Σώζουμε –προσωρινά- τις τράπεζες, όχι την πατρίδα.

Είτε το ομολογούμε εμείς είτε το αρνούνται αυτοί η χώρα έχει χρεοκοπήσει.
Έχουμε ένα πτώμα το οποίο αρνούνται να το ενταφιάσουν. Επιπλέον έχουμε ένα έγκλημα, το οποίο δεν έχει εγκληματίες! Ούτε καν κατηγορουμένους! Οι εν δυνάμει κατηγορούμενοι μάλιστα έχουν μετατραπεί σε κατηγόρους!
Κι αντί να ενταφιάσουμε το πτώμα, αντί να κολάσουμε τους ένοχους –όχι για να τους εκδικηθούμε αλλά για ν’ αποδοθεί αυτό το έρμο το δίκαιο- εμείς ακούμε την πολιτική ηγεσία της χώρας –πολιτευόμενη κι αντιπολιτευόμενη- να προτείνει ως μέτρο εξόδου από την κρίση τη ... νομιμοποίηση της παρανομίας! Το ξέπλυμα του μαύρου χρήματος!
Προσέξτε, δεν πρόκειται απλώς για νομιμοποίηση της παραοικονομίας αλλά για θεσμική αναβάθμισή της σε πολιτική προτεραιότητα από αυτούς ακριβώς που υπηρετούν -υποτίθεται- την νομιμότητα. Μια «νομιμότητα» χρόνιας και χρονίζουσας ελαστικότητας.
Κυβέρνηση κι αντιπολίτευση –για μια ακόμη φορά- κλείνουν το μάτι στην παρανομία! «Δεν μας ενδιαφέρει η πηγή πλουτισμού σας, φέρτε τα λεφτά σας και ... χτίστε. Τσιμεντώστε ό,τι απέμεινε για να κινηθεί η οικοδομή, να πέσει βρόμικο αλλά ζεστό χρήμα στην αγορά»! Η Ελλάδα πλυντήριο κι εργοτάξιο μαζί.
Μπορεί όμως το μαύρο χρήμα να χρηματοδοτήσει την ανάπτυξη; Μπορεί το προϊόν εγκληματικών πράξεων να χρησιμοποιείται για ανάπτυξη;
Δεν χρειάζονται έκτακτα χαρίσματα για να καταλάβει κανείς ότι το έγκλημα παράγει έγκλημα κι όχι ανάπτυξη. Κι η Πολιτεία –τουλάχιστον αυτή που θέλει να είναι ευνομούμενη- δεν μπορεί να είναι συνεργός σε εγκλήματα.
Η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων λ.χ. είναι ένα δημοφιλές μέτρο αλλά όχι ένα μέτρο ανάπτυξης, γιατί είναι ένα μέτρο περιφρόνησης και της νομιμότητας και των νομοταγών πολιτών. Εξάλλου, αυτού του είδους τη «ανάπτυξη» την δοκιμάσαμε, θέλοντας και μη, μεταπολεμικά και, κυρίως, μεταπολιτευτικά κι έχει μετρήσιμα κι ίσως μη αναστρέψιμα αποτελέσματα. Απαξίωσε τα αρχιτεκτονικά, τα περιβαλλοντικά και τα ιστορικά πλεονεκτήματα της χώρας μας. Κάναμε την Αρτέμιδα Λούτσα.
Αν θέλουμε ωστόσο να τονώσουμε τα επαγγέλματα τα σχετιζόμενα με την οικοδομή ας παράξουμε πολιτικές ευπρεπισμού του αστικού και αποκατάστασης του φυσικού τοπίου. Πολιτικές, που για όσους βλέπουν πέρα από την κομματική τους μύτη, είναι προστιθέμενης αξίας και για τον πολιτισμό μας και για την πατρίδα μας.
Βεβαίως όποιος θέλει να γελιέται βρίσκει και τον εγελούν. Κανείς δεν μας εμποδίζει. Αν θέλουμε, μπορούμε να συνεχίσουμε να κοροϊδευόμαστε, εις το διηνεκές ή μέχρι να σκάσει η χρηματιστηριακή φούσκα που υπερασπίζονται. Εμείς όμως δεν θέλουμε να κοροϊδεύουμε κανέναν. Και δεν θέλουμε επίσης να κολακεύουμε κανέναν. Θέλουμε να δημιουργήσουμε πολιτικές σχέσεις κι όχι μηχανισμούς. Γι' αυτό λ.χ. δεν υποσχόμαστε ότι θα διορίσουμε κανέναν. Υποσχόμαστε όμως ότι δεν θα επιτρέψουμε και σε κανέναν να πάρει την δουλειά κάποιου που έχει περισσότερα προσόντα. Εμάς δεν μας φοβίζει η αξιοκρατία. Είναι η κεντρική πολιτική μας επιδίωξη. Αυτή που θα απελευθερώσει τις υγιείς αλλά περιθωριοποιημένες δυνάμεις της πατρίδας μας.
Δεν μιλάμε για ανακαίνιση, για φτιασίδωμα της «δημοκρατίας» «μας» αλλά για μια Νέα Ελληνική Πολιτεία. Με σαφή διαχωρισμό της νομοθετικής από την εκτελεστική εξουσία. Μιλάμε για ισονομία, για ισηγορία, για ισοψηφία.
Μιλάμε, αλλά καιρός είναι να τα διεκδικήσουμε όλα αυτά. Και κοντά σε όλα αυτά να διεκδικήσουμε την ανακατάληψη του δημόσιου χώρου. Είναι δημόσιος χώρος οι ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες που χειραγωγούν τις ζωές μας. Δεν πρόκειται απλώς για υπεξαίρεση ενός δημόσιου αγαθού, αλλά για καταλήστευση του κορυφαίου πυλώνα της δημοκρατίας.
Η θεμελίωση της Νέας Ελληνικής Πολιτείας δεν είναι απλώς ένα θεσμικό εγχείρημα. Είναι μια διαδικασία παιδείας. Είναι μια διαδικασία επανοικειοποίησης της ίδιας της πολιτικής, την οποία δεν μπορούν να την υπηρετήσουν ούτε η κυβερνώσα ούτε η αντιπολιτευόμενη μαφιοκρατία. Αυτές βασίζεται σε εκδουλεύσεις. Σε μικρά η μεγάλα συμφέροντα.
Δεν αμνηστεύουμε αυτούς που λεηλάτησαν τον δημόσιο πλούτο, διότι οι κατ' εξακολούθησιν παραγραφές μας οδήγησαν εδώ που μας οδήγησαν. Ο κολασμός συμπεριφορών που ζημίωσαν το δημόσιο συμφέρον δεν είναι πράξη αντεκδίκησης, αλλά δικαιοσύνης.

Κοντολογίς, εάν συμφωνούμε ότι αυτοί που δημιούργησαν την σημερινή κατάντια είναι μέρος του προβλήματος κι όχι της λύσης του, χρωστάμε να είμαστε πολιτικά κι εκλογικά παρόντες, διακονώντας ήθος στην θέση της αήθειας. Χρωστάμε να παραμερίσουμε αυτά που μας χωρίζουν για ν' αναδείξουμε αυτά που μας ενώνουν. Να τ' αναδείξουμε χωρίς εκπτώσεις και χωρίς λαϊκισμούς. Και να κάνουμε την πολιτική μας παρουσία όχι καταφυγή των απελπισμένων, αλλά έπαλξη αγώνα για ουσιαστική αλλαγή πορείας.
Δεν μπορεί να είναι φιλοδοξία της χώρας η επάνοδός της στις αγορές. Δεν μπορεί να είναι στόχος της πατρίδας μας ο δανεισμός και η υποθήκευση.
Χρειαζόμαστε μια άλλη αφήγηση. Μια αφήγηση που δεν θα ωραιοποιεί αλλά θα συνεγείρει την δημιουργικότητά μας. Μια αφήγηση που δεν θα μας στερεί την περηφάνια μας. Την περηφάνια που για αιώνες ταύτισε το όνομα του τόπου μας με αυτό της ελευθερίας.

Μίκης Θεοδωράκης - Προπύλαια Πανεπιστημίου Αθηνών 31/05/2011

Σήμερα βιώνουμε μια μεγάλη εθνική τραγωδία. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός οδηγήθηκε στην άκρη του γκρεμού χωρίς να το ξέρει και δίχως να το θέλει. Ακόμα κι αυτοί που ψήφισαν τα δύο κόμματα Εξουσίας, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, είμαι βέβαιος ότι δεν γνώριζαν τις αντιλαϊκές και αντεθνικές δεσμεύσεις με τις οποίες φόρτωναν τη χώρα πίσω από την πλάτη μας οι δύο κυβερνήσεις της Δεξιάς και του Κέντρου για εξήντα ολόκληρα χρόνια, από το 1950, το τέλος του εμφυλίου πολέμου, έως σήμερα. Ποιοι είναι οι ένοχοι; Η ξένη εξάρτηση από τους Δυτικούς μας δήθεν συμμάχους, το

«Ανήκομεν εις την Δύσιν», που είναι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη των Τραπεζών, καθώς και οι ντόπιοι συνεργάτες τους και υπάκουοι εκτελεστές των εντολών τους, ο πολιτικός κόσμος με κύριους εκφραστές τα δύο κόμματα Εξουσίας, οι άλλοτε εθνικόφρονες, το Μεγάλο Κεφάλαιο και τα όργανά του, το Κράτος και τα ΜΜΕ, δηλαδή το Σύστημα Εξουσίας.

Η πρώτη λοιπόν απόφαση που θα πρέπει να πάρουν οι Ανεξάρτητοι Πολίτες αυτής της χώρας είναι να κόψουν με το μαχαίρι αυτή τη μονομερή εξάρτηση που τόσα δεινά μας έχει προκαλέσει, με την κατάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και την αντικατάσταση του δόγματος «Ανήκομεν εις την Δύσιν» με την πατριωτική θέση «Ανήκουμε στον εαυτό μας», «Ανήκουμε στην Ελλάδα», εγκαινιάζοντας μια πολιτική ίσων αποστάσεων με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, θέτοντας ως υψηλότερο στόχο την κατάκτηση της Ουδετερότητας.

Για το ιδεώδες αυτό θεωρούμε ότι η αρχαία μας κληρονομιά που πάντοτε ακτινοβολεί, δηλαδή η Δελφική Ιδέα και το Ολυμπιακό Πνεύμα μας προσφέρουν μεγάλες πιθανότητες για την ανακήρυξη της χώρας μας -με διεθνή συναίνεση- σε Κέντρο της Παγκόσμιας Ειρήνης και Πολιτισμού.

Έχοντας μπροστά μας αυτά τα υψηλά ιδανικά που θα μας βγάλουν μια για πάντα από τη μέγγενη της εξάρτησης και θα μας οδηγήσουν για πρώτη φορά μετά το 1821 και το 1940 σε μια περίοδο πραγματικής Ελευθερίας και Ανεξαρτησίας, Λαϊκής Κυριαρχίας και Πατριωτικής Αναγέννησης, θα πρέπει σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, ενωμένος πίσω απ’ αυτό το Μεγάλο Όραμα να ξεκινήσει να παλεύει οργανωμένα με στόχο να συντρίψει το Απόστημα που μας δηλητηριάζει και μας απειλεί, να συντρίψει την ξένη εξάρτηση και το Σύστημα Εξουσίας.

Εξ άλλου το εξαρτημένο πολιτικό μας Σύστημα καταρρέει. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση διαβάζω ότι ο ελληνικός λαός περιμένει τη σωτηρία του από τον άγνωστο Έλληνα δίνοντάς του το 70% των ψήφων, ενώ για τα δύο κόμματα εξουσίας η εμπιστοσύνη δεν ξεπερνά το 30%.

Η σημερινή Κυβέρνηση που έχει φτάσει στο 20%, στην ουσία κυβερνά παράνομα και όχι μόνο γιατί στηρίζεται στο ένα πέμπτο των ψηφοφόρων αλλά και γιατί η ηγεσία της μας οδήγησε με τη δική της βούληση στο χάος προκαλώντας την εκτίναξη των spreads στις 900 μονάδες και στη συνέχεια βάζοντάς μας εκβιαστικά κάτω από τον έλεγχο του ΔΝΤ, της Τρόικα και του Μνημονίου δηλώνοντας συνάμα προκλητικά πως παραδίδει αυτοβούλως στους ξένους ένα τμήμα της Εθνικής μας Ακεραιότητας!

Στη συνέχεια, χωρίς τη συναίνεση της Βουλής και την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, έκανε νόμο του κράτους την επαίσχυντη Δανειοληπτική Σύμβαση που μας δένει χειροπόδαρα χωρίς καμμιά διαπραγμάτευση, όπως έκαναν η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, με εντελώς αντισυνταγματικό και παράνομο τρόπο, με μία και μόνο υπογραφή, του κ. Παπακωνσταντίνου.

Το αποτέλεσμα ήταν να εκτιναχθεί το Χρέος από τα 132% του ΑΕΠ στα 142%, με προοπτική να φτάσει στα 2012 στο 150%. Δηλαδή 20 μονάδες σε δύο χρόνια, ενώ παράλληλα οδήγησαν την οικονομία και την κοινωνία σε βαθειά κρίση προξενώντας ανυπολόγιστα δεινά στις ασθενέστερες τάξεις.
Σήμερα και μπροστά στον κίνδυνο της κατάρρευσης της Κυβέρνησης, οι ξένοι επιδιώκουν να στρατεύσουν στο πλευρό τους και τη Ν.Δ. βαφτίζοντας το Μέτωπο των δύο κορυφαίων πολιτικών δυνάμεων ως δήθεν Εθνική Ενότητα. Όμως τι είδους εθνική ενότητα θα είναι αυτή, όταν μένει απ’ έξω το 70% του ελληνικού λαού;

Συναίνεση, φυσικά, με τυφλή υπακοή στις εντολές της Τρόικα. Που θα γίνεται ολοένα και πιο απαιτητική. Μια τέτοια δήθεν «εθνική συναίνεση» εμείς τη θεωρούμε επιζήμια για τη χώρα, γιατί θα εγκλωβίσει μεγαλύτερες λαϊκές δυνάμεις μέσα στην ίδια καταστροφική και αδιέξοδη πολιτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση. Που θα γίνεται όλο και χειρότερη όσο οι ξένοι βλέπουν ότι ο ελληνικός λαός δεν αντιδρά. Και είναι ευτύχημα ότι οι αρχηγοί της Αντιπολίτευσης πλην του κ. Καρατζαφέρη κατάλαβαν αυτή τη νέα σκηνοθεσία του κ. Παπανδρέου που δεν δίστασε να εμπλέξει ακόμα και τον θεσμό του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ήδη ο Γιούνγκερ μας προετοιμάζει για τα χειρότερα. Επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι θα ξεπληρώσουμε τα χρέη μας, προτείνει να διοριστεί από την Ευρώπη (δηλαδή ουσιαστικά από τη Γερμανία) μια Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την ολοκληρωτική εκποίηση του εθνικού μας πλούτου. Αυτή η Επιτροπή που θα είναι ανεξάρτητη και πάνω από κάθε δικό μας έλεγχο, θα εκτιμά την αξία του τάδε ή του δείνα περιουσιακού μας στοιχείου και θα εισπράττει το ποσόν για να το στείλει κατ’ ευθείαν σε κάποια Τράπεζα της Ευρώπης. Έτσι φτάνουμε στο απόλυτο ξεπούλημα της πατρίδας μας στους ξένους, στην απόλυτη ντροπή και στην έσχατη εθνική προδοσία.

Θα ΄θελα να ξέρω, όταν θα φτάσουμε σ’ αυτό το κατάντημα, σ’ αυτό το τελευταίο σκαλοπάτι του Κακού, θα μας φυτρώσουν άραγε «τα φτερά τα πρωτινά μας τα μεγάλα» που λέει ο Ποιητής ή μήπως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι έχουμε οριστικά μεταβληθεί σε λαό ορνίθων;
Μπροστά σ’ αυτή την επικείμενη ατιμωτική εθνική καταστροφή που θα κάνει τους Έλληνες ξένους μέσα στην ίδια τη χώρα τους, πιστεύω ότι δεν έχουμε άλλο όπλο να την σταματήσουμε από το να διακηρύξουμε όσο γίνεται περισσότεροι πατριώτες ότι θεωρούμε αυτή την επαίσχυντη Πράξη, ΑΚΥΡΗ. Για να ξέρουν από τώρα όλοι οι υποψήφιοι αγοραστές ότι σε περίπτωση που ο Ελληνικός Λαός θα γίνει κυρίαρχος, θα επιδιώξει θα τους διώξει με όσα μέσα διαθέτει, για να καθαρίσει η χώρα μια για πάντα από την κόπρο του Αυγείου.

Και κάτι ακόμα: Πιστεύω ότι αν δεν ξεσηκωθούμε όλος ο λαός από τώρα έγκαιρα και περιμένουμε την ώρα του δήμιου για να το κάνουμε, φοβάμαι πως τότε θα είναι πολύ αργά. Γιατί ίσως τότε να βρίσκεται αλλού το σώμα μας κι άλλού η κεφαλή μας… Χαιρετίζουμε πάντως το πρώτο ελπιδοφόρο σκίρτημα της ανεξάρτητης ελληνικής νεολαίας χωρίς να ξεχνάμε το στίχο του Οδυσσέα Ελύτη «Ένα το χελιδόνι κι η Άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολλή».

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε τη μεγάλη διαφορά που χωρίζει τους Ανεξάρτητους Έλληνες από τις πολιτικές δυνάμεις του Συστήματος.
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι για όσες δυνάμεις είναι εγκλωβισμένες στο Σύστημα δεν υπάρχει λύση. Με την παρουσία της Τρόικα και του ΔΝΤ, όποια κυβέρνηση είτε μονοκομματική είτε κυβερνητικής συνεργασίας, θα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Δηλαδή αντιλαϊκά μέτρα που θα χειροτερεύουν συνεχώς και παράλληλα θα οδηγούν στη διαρκή αύξηση της οικονομικής μας εξάρτησης με την εκτίναξη του Χρέους.

Επομένως μονάχα μια ανεξάρτητη Κυβέρνηση που θα έχει τη δύναμη να αντικαταστήσει το σημερινό εξαρτημένο Σύστημα Εξουσίας (κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο αν έχει πίσω της την μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού) θα μπορέσει να χαρακτηρίσει τα ¾ των οικονομικών και άλλων δεσμεύσεών μας ως δεσμεύσεις απεχθείς, που έγιναν πίσω από την πλάτη του λαού και επομένως είναι εθνικά απαράδεκτες και άκυρες. Μια Κυβέρνηση που θα αναζητήσει δάνειο από άλλες δυνάμεις, όπως την Κίνα και τη Ρωσία, με λογικό επιτόκιο, καθώς και την επίτευξη συμφωνιών για τη δημιουργία κοινοπραξιών με στόχο την εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου με γνώμονα το εθνικό μας συμφέρον, ώστε να μπορέσει έτσι να επιβάλει τη θέλησή της με την οριστική απαλλαγή μας από κάθε είδους δεσμεύσεις και στη συνέχεια να προχωρήσει στην εφαρμογή ενός προγράμματος οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, στηριγμένου στη θεσμοθετημένη λαϊκή κυριαρχία με στόχο την Άμεση Δημοκρατία και με αποκορύφωμα την πατριωτική Αναγέννηση.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Βέβαια ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος και θα χρειαστούν σκληροί αγώνες και μεγάλες θυσίες. Γι’ αυτό χρειάζεται αγάπη για την Πατρίδα και απόλυτη αφοσίωση και πίστη στα ιδανικά της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευτυχίας του Λαού. Και να μην ξεχνάμε πως η Λευτεριά δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται.
Γεια και χαρά.

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, Τρίτη 31 Μαϊου 2011

Μίκης Θεοδωράκης