Τρίτη 31 Μαΐου 2011

ΚΑΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ - ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ





Αγαπητοί φίλοι

Τη στιγμή αυτή βρίσκομαι σε θέση να γνωρίζω ότι μία ομάδα πολύ αξιόλογων συμπολιτών μας (χωρίς κομματικές ταμπέλες και προϋπηρεσίες, υψηλής μόρφωσης και με πολλά ένσημα του ΙΚΑ στην καρτέλλα τους - ο νοών νοείτο) επεξεργάζεται ένα σχέδιο Διακήρυξης, με την οποία θα ζητείται αλλαγή του ισχύοντος συντάγματος, κάτι που στο παρελθόν έχει εκφράσει σε αρκετά του άρθρα ο γνωστός σε όλους μας Χρήστος Γιανναράς.

Ο προγραμματισμός του εγχειρήματος προβλέπει ότι:


  • την ερχόμενη Δευτέρα, το αργότερο την Τρίτη, το τελικό κείμενο θα είναι έτοιμο για να βγεί στη δημοσιότητα, προκειμένου να

  • μαζευτούν υπογραφές, με απώτερο σκοπό τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος (Ναί ή Όχι στην αλλαγή του Συντάγματος) και εν συνεχεία,

  • την "επιστράτευση" επιφανών και αδιάφθορων ελλήνων της Ελλάδας και του εξωτερικού από όλους τους επιστημονικούς κλάδους,

  • οι οποίοι θα επεξεργαστούν ένα σχέδιο Νέου Συντάγματος, το οποίο θα περιχαρακώνει το Δημοκρατικό μας πολίτευμα, θα αποβάλλει τα σκουπίδια της πολιτικής, θα άρει τα προνόμια και την ασυλία των βουλευτών, θα θέτει εθνικούς στόχους και θα βάζει τα θεμέλια για μία νέα Ελλάδα ικανή ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να πάει μπροστά.

  • Το σχέδιο του νέου Συντάγματος θα τεθεί σε περαιτέρω διαβούλευση με την κοινωνία (ίσως ακόμα και με νέα δημοψηφίσματα), προκειμένου να λάβει την τελική του μορφή.

Παρακαλώ όλους σας να βρίσκεστε σε εγρήγορση για την ανάρτηση της Διακήρυξης (αρχικά εδώ - ακολούθως θα ανακοινωθούν όλες οι λεπτομέρειες και δε θα χρειαστεί να επισκεφθείτε ξανά το παρόν blog).

Μετά τη δημοσιοποίηση του κειμένου, θα δημιουργηθούν α) ομάδα στο facebook και β) σχετικό blog, προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή συμμετοχή.

Είναι καιρός


  • Να κάνουμε κάτι κι ας πέσει στο κενό. Τίποτα δεν είναι εντελώς μάταιο.

  • Να κάνουμε κάτι κι ας είναι λάθος. Λάθος δεν είναι όμως αποκλειστικά μία λανθασμένη ενέργεια, αλλά και αυτή η αδράνεια.

  • Να κάνουμε κάτι για να λέμε στα παιδιά μας όταν αυτά θα έχουν μεγαλώσει ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε και δώσαμε την (έστω μικρή) μάχη μας για να "γυρίσουμε τον ήλιο".
Ετοιμαστείτε για τον αγώνα.

Όσοι από εσάς συμφωνείτε με το σκοπό διαδώστε την παρούσα ανάρτηση όπου μπορείτε και περιμένετε από Δευτέρα - Τρίτη τα σπουδαία.

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Κληρωτοί στη Βουλή






Μια ομάδα ερευνητών παρουσιάζει ένα μαθηματικό μοντέλο για την εκλογή των βουλευτών.

Τι θα λέγατε αν στην επόμενη Βουλή των Ελλήνων ένα μέρος των βουλευτών ήταν κληρωτοί;Σας φαίνεται περίεργο; Ιταλοί ερευνητές πάντως, οι οποίοι ανέπτυξαν ένα μαθηματικό μοντέλο που επιτρέπει την πρόβλεψη της αποτελεσματικότητας του βουλευτικού σώματος με βάση τα ποσοστά βουλευτών που προέρχονται από κόμματα και ανεξάρτητων κληρωτών βουλευτών, υποστηρίζουν ότι η εισαγωγή τυχαίου ανεξάρτητου αίματος θα αύξανε κατακόρυφα την αποτελεσματικότητα του κοινοβουλευτικού έργου. Τι εννοούν με τον όρο «αποτελεσματικότητα»; Ότι οι αποφάσεις θα ήταν προς το καλό του κοινωνικού συνόλου (κατ' αντιδιαστολή με το προσωπικό όφελος των εκλεγμένων αντιπροσώπων μας). Με δεδομένο ότι στη διάρκεια των 37 τελευταίων χρόνων οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί μας απέτυχαν να αποτρέψουν τη χρεοκοπία της χώρας (για να μην πούμε συνέβαλαν σε αυτή), η διαίσθησή μας λέει ότι οι ιταλοί επιστήμονες μπορεί και να έχουν δίκιο. Στο κάτω-κάτω, πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα αν είχαμε υιοθετήσει το μοντέλο που προτείνουν; Το ΒΗΜΑ Science συνομίλησε μαζί τους για να μάθει περισσότερα...

Όπως ο Περικλής...
Οι ιταλοί ερευνητές του Πανεπιστημίου της Κατάνια δημοσίευσαν τη μελέτη τους στον διαδικτυακό τόπο του Πανεπιστημίου Κορνέλ arXiv. org. Tο άρθρο τους ( arXiv: 1103.1224) αρχίζει θυμίζοντάς μας ότι «Στην αρχαία Ελλάδα, στο λίκνο της δημοκρατίας, κυβερνητικά σώματα επιλέγονταν εν πολλοίς με κλήρωση». Τι σχέση όμως μπορεί να έχει η άμεση δημοκρατία των αρχαίων Ελλήνων με τη σημερινή πραγματικότητα; Οι καθηγητές Αστροφυσικής Alessandro Pluchino και Αndrea Rapisarda καθώς και οι συνεργάτες τους Cesare Garofalo S. Spagano και M. Caserta καθηγητές Οικονομικών και Πολιτικής Οικονομίας που υπογράφουν το άρθρο, εκτιμούν ότι έστω και αν η άμεση δημοκρατία δεν είναι εφικτή στις ημέρες μας, η σοφία της εισαγωγής του τυχαίου στον κοινοβουλευτισμό είναι διαχρονική.

Για τη μοντελοποίηση της ιδέας τους οι ιταλοί επιστήμονες εμπνεύστηκαν από τον ιστορικό της Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ και συμπατριώτη τους Carlo Maria Cipolla (1922-2000). Στη διάσημη χιουμοριστική μονογραφία του «The basic laws of human stupidity» (οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας) ο Cipolla χωρίζει τους ανθρώπους σε τέσσερις κατηγορίες οι οποίες προκύπτουν από τη θέση (διασπορά) τους σε έναν καρτεσιανό άξονα συντεταγμένων. Ετσι, με τον άξονα των χ να αντιπροσωπεύει το προσωπικό όφελος και τον άξονα των ψ το κοινό όφελος, τα άτομα που εμπίπτουν στο πάνω δεξιά τεταρτημόριο (δικό τους όφελος και κοινό όφελος) είναι τα έξυπνα άτομα, τα άτομα που εμπίπτουν στο πάνω αριστερά τεταρτημόριο (δικό τους κακό, κοινή ωφέλεια) είναι τα αφελή άτομα, τα άτομα που εμπίπτουν στο κάτω δεξιά τεταρτημόριο (δικό τους καλό, κοινό κακό) είναι οι ληστές και, τέλος, εκείνα που εμπίπτουν στο κάτω αριστερό τεταρτημόριο είναι οι ηλίθιοι (κακό δικό τους και του κοινού). Βάσει αυτής της κατηγοριοποίησης ο Cipolla δίνει τον ορισμό του ηλιθίου: «ένα άτομο είναι ηλίθιο αν μπορεί να προκαλέσει βλάβη σε ένα άλλο άτομο ή ομάδα ατόμων χωρίς να έχει κανένα προσωπικό όφελος ή ακόμη χειρότερα, να προκαλέσει και δική του βλάβη κατά τη διαδικασία».






Προσωπικά κίνητρα και κοινό καλό
Οι ιταλοί ερευνητές θεωρούν ότι το διάγραμμα του Cipolla μπορεί να έχει εφαρμογή σε ένα κοινοβούλιο όπου οι βουλευτές, ως είθισται, αναμένεται να προτείνουν σχέδια νόμου και να ψηφίζουν. Με δεδομένο ότι η ψήφος των βουλευτών μπορεί να καθορίζεται τόσο από την επιθυμία τους να προσφέρουν στο κοινό καλό όσο και από προσωπικά κίνητρα (όπως η επιθυμία επανεκλογής ή άλλα προσωπικά οφέλη) οι άξονες των χ και ψ αντιπροσωπεύουν και εδώ το κοινό όφελος (άξονας των Χ) προς το προσωπικό όφελος (άξονας των Ψ).
Για το μοντέλο τους, οι ιταλοί επιστήμονες αποδέχονται την ύπαρξη ενός κοινοβουλίου με 500 αντιπροσώπους οι οποίοι ανήκουν σε δύο κόμματα ή συμμαχίες και εξετάζουν την αποτελεσματικότητα αυτού του κοινοβουλίου με βάση το κοινωνικό όφελος όπως αυτό προκύπτει από τα σχέδια νόμου που ψηφίζονται και γίνονται αποδεκτά. Όπως δήλωσε ο Α. Pluchino μιλώντας στο BHMA Science «προφανώς δεν είχαμε κανέναν στόχο να χαρακτηρίσουμε τα κόμματα ηλίθια ή έξυπνα, μόνο να μετρήσουμε το κοινωνικό όφελος με βάση τις ενέργειές τους. Επίσης, αποδεχθήκαμε πως κανένας δεν φέρεται πάντοτε με τον ίδιο τρόπο. Έτσι, η κάθε κουκίδα στο διάγραμμά μας, η οποία αντιπροσωπεύει έναν βουλευτή, αποτελεί τον μέσο όρο των επιλογών του».

Στο διάγραμμα του Pluchino και των συνεργατών του οι βουλευτές απεικονίζονται ως κουκίδες και τα κόμματα ως κύκλοι. Σημαντικό στοιχείο αποτελεί η ακτίνα του κύκλου, η οποία αντιπροσωπεύει την ανοχή του κόμματος. Με άλλα λόγια, όσο πιο δημοκρατικό είναι ένα κόμμα τόσο πιο μεγάλη είναι η ακτίνα του κύκλου και τόσο περισσότερες δυνατότητες επιλογών έχουν οι βουλευτές του. Επίσης, οι ιταλοί ερευνητές αποδέχονται ότι όσο μεγαλύτερη είναι η κομματική πειθαρχία τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να περάσουν αντικοινωνικά μέτρα καθώς η ψήφος δεν θα ήταν κατά συνείδηση αλλά βάσει κομματικής γραμμής. Σύμφωνα με τον ιταλό επιστήμονα «στόχος της μελέτης μας ήταν να υπολογίσουμε τον αριθμό των τυχαίων ανεξάρτητων κληρωτών βουλευτών που θα χρειαζόταν για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα του κοινοβουλίου. Οι βουλευτές αυτοί αντιπροσωπεύονται από τις ελεύθερες (εκτός κύκλου) κουκίδες».













Αξίζει να σημειωθεί ότι η προσομοίωση του μοντέλου για δύο κόμματα χωρίς κανέναν ανεξάρτητο βουλευτή έδωσε τη μικρότερη αποτελεσματικότητα στο κοινοβούλιο, ενώ η προσομοίωση για 500 ανεξάρτητους βουλευτές κατέδειξε ότι ο αριθμός των σχεδίων νόμου που θα γινόταν αποδεκτός θα ήταν τόσο μικρός ώστε δεν θα μπορούσε να ασκηθεί κοινοβουλευτικό έργο. Με άλλα λόγια, το ιδανικό κοινοβούλιο, κατά Pluchino και συνεργάτες, θα πρέπει να περιέχει έναν αριθμό τυχαίων ανεξάρτητων βουλευτών ο οποίος θα καθορίζεται από τη σχετική δύναμη των δύο κομμάτων.

Να μην οφείλουν τίποτε σε κανέναν...

Πόσο τυχαίοι όμως θα ήταν οι κληρωτοί βουλευτές; «Στην κληρωτίδα θα έμπαινε όποιος εξεδήλωνε την επιθυμία και με εξαίρεση το καθαρό ποινικό μητρώο δεν νομίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει άλλη προϋπόθεση» μας είπε ο Pluchino και προσέθεσε: «Στην πράξη θα συνέβαινε ό,τι συμβαίνει με την κλήρωση ενόρκων. Οι κληρωτοί βουλευτές θα μπορούσαν να είναι κάθε ηλικίας, φύλου, οικονομικού και μορφωτικού επιπέδου. Να είναι πραγματικά ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινωνίας».
Στη συζήτηση του άρθρου, οι ερευνητές αναλύουν τα πλεονεκτήματα των κληρωτών βουλευτών οι οποίοι «δεν οφείλουν τίποτε σε κανέναν και έτσι δεν έχουν παρά να είναι πιστοί μόνο στη συνείδησή τους και σε κανένα κόμμα. Επίσης δεν έχουν να ενδιαφερθούν για την επανεκλογή τους. Επιπροσθέτως, η κλήρωση είναι μια διαδικασία η οποία μπορεί να περιφρουρηθεί ευκολότερα από τις εκλογές. Είναι εύκολο να εξασφαλιστεί μια απολύτως δίκαιη διαδικασία κλήρωσης. Αντίθετα, η εκλογική διαδικασία μπορεί να μεθοδευτεί με χρήματα ή άλλα μέσα».

Ποιά πρόταση για την Ελλάδα;

Με δεδομένο ότι το μοντέλο των ιταλών επιστημόνων προέβλεπε την ύπαρξη δύο μεγάλων κομμάτων ενώ στη χώρα μας αυτή τη στιγμή υπάρχουν πέντε κόμματα, δεν μπορούσαμε παρά να αναρωτηθούμε αν η ύπαρξη περισσότερων κομμάτων δεν λειτουργούσε με αντίστοιχο τρόπο, αν δηλαδή οι βουλευτές των μικρότερων κομμάτων δεν έπαιζαν τον ρόλο των ανεξάρτητων βουλευτών του μοντέλου. «Αποτελεί άμεσο στόχο μας η μοντελοποίηση ενός κοινοβουλίου με περισσότερα κόμματα. Είναι δύσκολο χωρίς να το κάνουμε αυτό να απαντήσουμε με βεβαιότητα στο ερώτημά σας. Αντιλαμβάνομαι βεβαίως τον συλλογισμό σας. Δεν θα πρέπει πάντως να ξεχνάτε ότι η κομματική πειθαρχία θα ήταν ο περιοριστικός παράγοντας σε αυτή την περίπτωση» επεσήμανε ο Pluchino και μας παρέπεμψε στη συζήτηση του άρθρου όπου σημειώνονται οι παθογένειες των εκλογικών συστημάτων: «Το αναγκαίο της ύπαρξης ηγεσίας, η τάση όλων των κοινωνικών ομάδων να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους και η παθητικότητα του εκλεκτορικού σώματος είναι μόνο μερικοί από τους πολλούς λόγους που οδηγούν στον εκφυλισμό των δημοκρατικών κομμάτων. Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία αυτή η διαδικασία έχει σχεδόν θεσμοθετηθεί. Οι κομματικές ελίτ δρουν με σκοπό την εξυπηρέτηση του κόμματος και του εαυτού τους, συχνά σε βάρος του κοινού συμφέροντος. Αν κάποιοι βουλευτές ψηφίσουν εναντίον της κομματικής γραμμής πιθανότατα εξοστρακίζονται και δεν συμμετέχουν στην επόμενη εκλογική διαδικασία. Φυσικά δεν χωρεί αμφιβολία ότι οι ελεύθερες εκλογές δεν συγκρίνονται με τα ολιγαρχικά καθεστώτα, αλλά τα σημερινά εκλογικά συστήματα τείνουν να δημιουργούν μια δημοκρατική αριστοκρατία, όπου οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι είναι ανώτεροι του εκλογικού σώματος».

Για μας που έχουμε γαλουχηθεί με την ιδέα ότι η δημοκρατία είναι ταυτόσημη των εκλογών, ίσως τα συμπεράσματα των ιταλών επιστημόνων να ακούγονται εξωπραγματικά. Από την άλλη όμως, δεν μπορεί κανείς να μη σκεφθεί ότι ορισμένα πράγματα από αυτά που υποστηρίζουν φαίνονται να περιγράφουν την ελληνική πραγματικότητα και πως ένα κοινοβούλιο με εκλεγμένους και κληρωτούς βουλευτές μπορεί όντως να ήταν αποτελεσματικότερο (θυμίζουμε ότι η αποτελεσματικότητα μετράται με βάση τους νόμους που ψηφίζονται και είναι προς το κοινό όφελος). Θα ψηφίζονταν άραγε από ένα μεικτό κοινοβούλιο νόμοι που εξασφαλίζουν ψηλότερες συντάξεις και αποδοχές στους βουλευτές; Θα περνούσε ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ο οποίος οδηγεί στη συντομότατη παραγραφή αδικημάτων υπουργών; Θα δεχόταν το βουλευτικό σώμα να ψηφίζει προϋπολογισμούς στη διαμόρφωση των οποίων δεν είχε καμιά συμμετοχή και, ακόμη περισσότερο, κανέναν έλεγχο; Θα είχε συρρικνωθεί ο βουλευτικός ρόλος σε νομοθετικό ιμάντα έγκρισης νομοσχεδίων που φέρνουν στη Βουλή οι υπουργοί; Κάνουμε λάθος, ή είναι όντως ελάχιστα τα παραδείγματα βελτιστοποίησης νομοσχεδίων (σε επιμέρους λεπτομέρειες) που υπήρξε απόρροια συντεταγμένης προσπάθειας βουλευτών; Μήπως τελικά οι κληρωτοί είναι μια λύση;

Μην μπείτε στη λογική να θεωρήσετε όποιον επιθυμεί το κοινό καλό «ηλίθιο»... Στον καρτεσιανό πίνακα των ιταλών ερευνητών ο άξονας των χ αντιπροσωπεύει το προσωπικό όφελος και ο άξονας ψ το κοινό όφελος. Οι κύκλοι αναπαριστούν κόμματα, ενώ η ακτίνα του κύκλου την ανοχή των κομμάτων. Τέλος, οι ελεύθερες (εκτός κύκλου) κουκίδες αναπαριστούν τους κληρωτούς βουλευτές.


ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ;

Τρεις από τους πέντε ερευνητές που υπογράφουν το άρθρο για την εισαγωγή κληρωτών βουλευτών στο κοινοβούλιο, οι Alessandro Pluchino, Andrea Rapisarda και Cesare Garofalo, πραγματοποίησαν στο παρελθόν μια άλλη αντίστοιχη μελέτη. Αυτή αφορούσε μεγάλες επιχειρήσεις και στόχος της ήταν να εισαγάγει την παράμετρο τύχη στο σύστημα προαγωγών των στελεχών και να μετρήσει και πάλι την αποτελεσματικότητά της. Σύμφωνα με το άρθρο του (ArXiv: 0907.0455v3), η μελέτη ήταν εμπνευσμένη από τη ρήση του καναδού ψυχολόγου Laurence J. Peter: «Κάθε νέο μέλος μιας ιεραρχικής οργάνωσης ανεβαίνει την ιεραρχία ώσπου να αγγίξει το μεγαλύτερο επίπεδο της... ανικανότητάς του». Οι τρεις ερευνητές κάνοντας χρήση μαθηματικών μοντέλων απέδειξαν ότι η προαναφερθείσα ρήση, η οποία είναι γνωστή ως «Peter principle» («αρχή του Πίτερ»), επιβεβαιώνεται στην πράξη. Επιπροσθέτως, βασιζόμενοι στη θεωρία των παιγνίων κατέδειξαν ότι οι τυχαίες προαγωγές ήταν το καλύτερο αντίδοτο ενάντια στην «αρχή του Πίτερ». Για την εργασία τους αυτή βραβεύτηκαν με το εναλλακτικό Νομπέλ, το Ig Νομπέλ, που δίνεται κάθε χρόνο «για έρευνες που πρώτα μας κάνουν να γελούμε και μετά να σκεφτόμαστε».

ΠΗΓΗ: ΒΗΜΑ

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Το παραμύθι των τεμπέληδων Ελλήνων




Αναδημοσιεύουμε από το ΕΘΝΟΣ

Η εφημερίδα Die Welt του Βερολίνου σε σχόλιό της υπογραμμίζει: «Όσο σωστό είναι οι υπερχρεωμένες χώρες να κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τόσο λανθασμένο είναι να τους υπαγορεύσουμε ενιαία «θεραπεία».

Την ευθύνη για τα εθνικά προγράμματα εξυγίανσης φέρουν οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις αυτών των χωρών.

«Ενδέχεται η Ελλάδα να βρει άλλους δρόμους από μας για να μειώσει το κόστος των κοινωνικών παροχών. Η σύνταξη στα 67 συνιστά μόνον μια πιθανή ψηφίδα από τις πολλές. Στη Γερμανία η γήρανση του πληθυσμού βρίσκεται σε πιο προχωρημένο στάδιο από ότι στις χώρες της Νότιας Ευρώπης…»

Το παραμύθι των τεμπέληδων Ελλήνων
«Η Μέρκελ και το παραμύθι των τεμπέληδων Ελλήνων» είναι ο τίτλος της εφημερίδας Die Zeit, η οποία, όπως και η εφημερίδα Tagesspiegel αντιπαραθέτουν τα επίσημα ευρωπαϊκά στατιστικά στοιχεία και ασκούν κριτική για τον τόνο που χρησιμοποίησε η Γερμανίδα καγκελάριος.

Γράφει η Die Zeit: «Γιατί η καγκελάριος υποστήριξε το αντίθετο από αυτό πουισχύει; Ενδέχεται να επιδιώκει να στείλει ένα μήνυμα στον γερμανικό λαό: "μεγαλύτερη βοήθεια στον Νότο δεν θα είναι δωρεάν". "Δεν πρέπει να αλλάξουμε εμείς, αλλά οι πολίτες των χωρών που έχουν τα προβλήματα. Όποιος έχει τα λεφτά, καθορίζει και την πορεία." Ασφαλώς είναι σωστά όλα αυτά, αλλά χωρίς το παραμύθι για τους τεμπέληδες Έλληνες και Πορτογάλους», καταλήγει το δημοσίευμα.

Το παραμύθι των εργατικών Γερμανών και τα στοιχεία
«Το παραμύθι των εργατικών Γερμανών», είναι ο τίτλος σχολίου της εφημερίδας Kölner Stadtanzeiger που αναφέρει:

«Το ζήτημα είναι, εάν αυτά που ισχυρίζεται η κ. Μέρκελ ισχύουν. Ότι δηλαδή οι Έλληνες, οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι συνταξιοδοτούνται νωρίτερα και έχουν πιο πολλές διακοπές από τους εργατικούς Γερμανούς. Μάλιστα (η καγκελάριος) δήλωσε ότι "κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συνεχιστεί".

Εάν ρίξουμε μια ματιά στα στοιχεία της Eurostat και του ΟΑΣΕ διαπιστώνουμε ότι εκείνοι που έχουν πιο πολλές διακοπές δεν είναι οι εταίροι μας της Μεσογείου, αλλά οι Γερμανοί.

Επίσης το πραγματικό όριο συνταξιοδότησης στην Ισπανία και την Πορτογαλία είναι στα 62,6 χρόνια, στη Γερμανία στα 61,7 και στην Ελλάδα στα 61,4, ελάχιστα παρακάτω από το γερμανικό όριο συνταξιοδότησης.

Στην Γαλλία αντίθετα, η οποία έχει ακόμη όριο συνταξιοδότησης τα 60 χρόνια, οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται στα 59,7 χρόνια. Τον στενό της εταίρο δεν τον ανέφερε όμως η κ. Μέρκελ.

Επίσης στη Γαλλία κατά μέσον όρο οι διακοπές αγγίζουν τις 37,5 ημέρες με κατοχυρωμένο κατώτατο όριο τις 30 ημέρες.

Στη Γερμανία είναι κατοχυρωμένες 20 εργάσιμες ημέρες, στην πραγματικότητα όμως οι διακοπές αγγίζουν τις 29,1 ημέρες, δηλαδή σχεδόν έξι εβδομάδες.

Στην Ελλάδα είναι κατοχυρωμένο το όριο των 25 ημερών μετά από τουλάχιστον 10ετή εργασία…»«Τι να εννοούσε άραγε η καγκελάριος με το "δεν μπορεί να συνεχιστεί κάτι τέτοιο";»

Αλλού είναι το θέμα...
Με τίτλο «Το κλίμα», η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει για τις δηλώσεις Μέρκελ:

«Είναι σωστό που δίνεται η ευρωβοήθεια προς τις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης υπό συγκεκριμένους όρους. Επίσης είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ΟΝΕ οικοδομήθηκε στην αρχή της σύγκλισης, δηλαδή στην υπόθεση ότι οι χώρες-μέλη θα εναρμονιστούν οικονομικά και κοινωνικά. Προφανώς δεν συνέβη αυτό και έτσι προκαλούνται τώρα εντάσεις στην ΟΝΕ.

«Όμως, το να υποχρεωθούν η Ελλάδα και οι λοιπές χώρες να υιοθετήσουν το γερμανικό σύστημα συνταξιοδότησης και παροχής άδειας, όπως επιθυμεί η καγκελάριος, δεν εξυπηρετεί πολιτικά.

«Ασφαλώς και μπορούν οι Έλληνες ή οι Πορτογάλοι να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από τους Γερμανούς, εάν διαχειρίζονται τα δημοσιονομικά τους σωστά, εάν η παραγωγικότητά τους είναι υψηλή και εάν η οικονομία τους αναπτύσσεται.

«Με απλά λόγια: από τις επιδόσεις του καθενός εξαρτώνται οι διακοπές.Το να λέμε ότι οι άνθρωποι στις νοτιοευρωπαϊκές χώρες δεν εντείνουν τις προσπάθειές τους, δεν συνάδει με τις αρχές του κυβερνάν.»

Πηγή: Deutsche Welle

Σαν σήμερα πρίν 70 ακριβώς χρόνια.














Τιμή και δόξα.

Αφιέρωμα

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Η Γενοκτονία των Ποντίων





Διαβάστε τα ακόλουθα links σχετικά με τη γενοκτονία των Ποντίων της οποίας η 19η Μαΐου έχει οριστεί ως ημέρα μνήμης.


Και επειδή η γενοκτονία των Ποντίων δεν είναι η μοναδική που έχουν κάνει οι γείτονές μας...



Επειδή είναι κακό να ξεχνάμε, ακόμα και αν θέλουμε να αμβλύνουμε τα πάθη και να βελτιώσουμε τις σχέσεις.


Και για να μην ξεχνιώμαστε, διαβάστε τις δηλώσεις (υποταγής) του δημάρχου Θεσσαλονίκης προς τον ομόλογό του της Κωνσταντινουπόλεως (ή μήπως Ινσταμπούλ;) μία ημέρα από την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Ετοιμαστείτε να σας πάρουνε το σπίτι






Του Άγη Βερούτη
Πηγή: Capital.gr

Μετά από δώδεκα μήνες Μνημονίου σύσσωμοι οι πολιτικοί της χώρας αρνούνται να δουν το προφανές. Το Μνημόνιο δεν εφαρμόζεται, ή μάλλον εφαρμόζονται μόνο εκείνα τα μέτρα που έχουν εισπρακτικό χαρακτήρα.

Την ίδια στιγμή οι σπατάλες των φόρων που πληρώνει ο ιδιωτικός τομέας, επί των υπεραξιών που δημιουργεί με τον ιδρώτα και το μόχθο του ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, συνεχίζονται αμείωτες.

Η προφανής και πρωτοφανής αδιαφορία των πολιτικών να προσπαθήσουν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση είναι πλέον αντιληπτή από το σύνολο του Ελληνικού Λαού. Φαίνεται στις δημοσκοπήσεις που δίνουν μικρότερη από 55% την αποδοχή του συνόλου των κομμάτων με παρουσία στη βουλή. Δυστυχώς οι πολιτικοί μας προφασιζόμενοι τη μη-διατάραξη των “κεκτημένων” των κομματικών στρατών τους που εκπροσωπούνται από τους συνδικαλιστές, καθυστέρησαν έναν ολόκληρο χρόνο για να συρρικνώσουν το Ελληνικό Δημόσιο, να απελευθερώσουν τα κλειστά επαγγέλματα, και να απεμπλέξουν την αγορά από το στραγγαλισμό που της επιφέρει η Σοβιετικού τύπου εμπλοκή του κράτους σε αδειοδότηση και έλεγχο κάθε δραστηριότητας του ιδιωτικού τομέα, με βάση μάλιστα βυζαντινοπρεπείς κανόνες και την απαραίτητη αλληλοαναιρούμενη νομοθεσία.

Η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν απαιτεί καμιά περίπλοκη συνταγή κύριοι πολιτικοί. Απαιτεί απλά να σταματήσετε να ανακατεύετε το Δημόσιο σε κάθε παραμικρή κίνηση που κάνει ο ιδιωτικός τομέας, και να αφήσετε τον υγιή ανταγωνισμό να κάνει τη δουλειά του.

Αυτό είναι όλο!

“Κάτω τα χέρια” λέγεται!

Οπουδήποτε εμπλέκεται το δημόσιο (δηλαδή παντού) δημιουργούνται εστίες διαφθοράς, χρηματισμών, μικρών ή μεγάλων καθυστερήσεων, πρόσθετου κόστους, και φυσικά το παρεπόμενο όλων των παραπάνω: απώλεια της ανταγωνιστικότητας.

Μετά από ένα χρόνο Μνημόνιο είμαι πιο απαισιόδοξος από όσο ήμουν όταν ξεκίνησε. Εξηγώ: όταν ξεκίνησε, η προοπτική ήταν ότι θα απελευθέρωνε την οικονομία και θα της επέτρεπε να ιαθεί, επουλώνοντας μόνη της τα τραύματα από 35 χρόνια παρασιτοκρατίας.

Στον ένα χρόνο που πέρασε τίποτε από όσα έπρεπε να γίνουν άμεσα δεν έγινε. Ούτε καν οι μετατάξεις στον ΟΣΕ, ούτε το κλείσιμο των 121 οργανισμών χωρίς αντικείμενο που όμως έχουν δημοσίους υπαλλήλους αλλά δεν έχουν γραφεία ή δραστηριότητα, ούτε η διακοπή πληρωμής συντάξεων σε 60.000 νεκρούς (συγγνώμη βρήκαν καμιά διακοσοπενηνταριά νεκρούς που εισπράττουν ακόμη σύνταξη, ψάχνοντας εκείνους που φαίνονταν γεννημένοι πριν το 1921, σε πέντε-έξι δήμους μόνο που έψαξαν, ενώ για τους κάτω των ενενήντα ετών που λογικά είναι η πλειοψηφία το πλιάτσικο συνεχίζεται ακάθεκτο). Οι οικονομικές πληγές συνεχίζουν να αιμορραγούν στο ρυθμό των 66 εκατομμυρίων ευρώ περισσότερα από όσα εισπράττει το κράτος καθημερινά! Κάθε μέρα! Και οι πολιτικοί σφυρίζουν αδιάφορα!

Μήπως έχουν κάτι άλλο στο νου τους, κάποια πηγή εσόδων που δεν φανταζόμαστε, που θα χρησιμοποιήσουν όταν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας πάψουν να τους δανείζουν;

Φοβάμαι πως ναι...

Μα θα πει κάποιος φίλος αναγνώστης, και λογικά, πού θα βρεθούν λεφτά τώρα πλέον;

Θα μου πει ότι το πολιτικό κατεστημένο των τελευταίων 35 ετών απέσπασε από τον Έλληνα τα όσα χρήματα είχε βάλει στην άκρη στο ασφαλιστικό ταμείο του με εισφορές δεκαετιών. Τα πήρε και τα έβαλε άτοκα σε τράπεζες ημετέρων, όταν ο πληθωρισμός έτρεχε με 25% ετησίως. Μετά τα υπόλοιπα τα χάρισε ως “κοινωνικές συντάξεις” σε αναξιοπαθούντες τυφλούς οδηγούς λεωφορείων, παραπληγικές γυμνάστριες, και κάθε είδους “φίλιους” ψηφοφόρους. Ό,τι έμεινε τοποθετήθηκε στην κλοπή του Χρηματιστηρίου με εντολές της πολιτικής ηγεσίας, και τα τελευταία ψίχουλα τα αποτελείωσαν με τα “δομημένα” ομόλογα. Τόσο καλά “δομημένα” που με την έκδοσή τους έχασαν το 50% της αξίας των. Τα τρέχοντα έσοδα φρόντισαν να εξαντλούνται με προμήθειες του συστήματος υγείας σε απίστευτα υψηλές τιμές. Δεν έχει άλλα χρήματα εκεί.

Μετά θα μου πει ο φίλος, ό,τι ρευστό προς επένδυση του Έλληνα υπήρχε, φαγώθηκε στο ξέφραγο αμπέλι της “Μεγάλης Χρηματιστηριακής Απάτης” της δεκαετίας του ‘90 με τη συναίνεση, “φίλια προπαγάνδα” και καθοδήγηση των τότε κυβερνήσεων. Και τα υπόλοιπα που έχουν οι Έλληνες στην άκρη για “ώρα ανάγκης” σε αποταμιεύσεις (220 δισ. ευρώ), ήδη εξαντλούνται με ρυθμό 30-40 δισ. ευρώ μείωση καταθέσεων στους τελευταίους 12 μήνες, γιατί οι Έλληνες τρώνε από τα έτοιμα, πληρώνουν περαιώσεις από τα έτοιμα, πληρώνουν έκτακτες εισφορές από τα έτοιμα, πληρώνουν ένα ευρώ φόρο στο λίτρο της βενζίνης από τα έτοιμα, πληρώνουν τεράστια τέλη κυκλοφορίας και υπέρογκα διόδια από πάνω όταν χρησιμοποιούν τους δρόμους που πλήρωσαν και ακόμη δεν φτιάχτηκαν, και ο ρυθμός εξάντλησης των καταθέσεων αυξάνεται, ενώ ο τραπεζικός τομέας βρίσκεται σε πιστωτική συρρίκνωση διότι δεν έχει πρόσβαση στη διατραπεζική ελέω κράτους. Και δίκιο θα έχει.

Θα πει τέλος, ο φίλος αναγνώστης, ότι οι επιχειρήσεις έχουν ήδη υποστεί ύφεση 12%-15% τη χρονιά που πέρασε, και η κερδοφορία τους που θα μπορούσε να αποφέρει φόρους εξανεμίστηκε. Μη ξεχνάμε πως το 6,5% ύφεση αφορά το συνολικό μέγεθος της οικονομίας, ενώ το 50% που αφορά το Δημόσιο δεν έχει υποστεί σημαντικές μειώσεις που να μην υπερκεράστηκαν με πλαστές υπερωρίες ή προαγωγές ολόκληρων οργανισμών. Άρα την ύφεση την έφαγε όλη κατακούτελα ο ιδιωτικός τομέας. Και δίκιο θα έχει.

Αυτό που φοβάμαι όμως είναι πως οι πολιτικοί της χώρας έχουν κάτι άλλο στο νου τους τώρα. Το δημόσιο και τις σπατάλες του απέδειξαν μετά από ένα ολόκληρο χρόνο απραξίας πως δεν θα τα μειώσουν, και την αγορά δεν θα την απελευθερώσουν από τη μέγκενη του δημοσίου, ούτε τα κλειστά επαγγέλματα θα ανοίξουν.

Φοβάμαι πως τα πρώτα δείγματα φαίνονται στην πρόθεση της κυβέρνησης να αυξήσει τις αντικειμενικές πάνω από τις εμπορικές αξίες των ακινήτων. Με φόρους “Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας” σε οτιδήποτε πάνω από τριάρι στην Πλατεία Βάθης, και με την ανεργία στο ζενίθ της τελευταίας εικοσαετίας, δεν είναι μακριά η στιγμή που ο Έλληνας θα πρέπει να πουλήσει το σπίτι του για να πληρώσει τους φόρους περιουσίας που θα ανεβαίνουν ολοένα, καθώς πλέον δεν θα υπάρχει κερδοφορία ή εισόδημα για να φορολογηθεί.

Όταν η ανεργία θα είναι 25%, και ταυτόχρονα όποιος έχει ένα διαμερισματάκι πάνω από 70 τετραγωνικά δεν θα δικαιούται επίδομα ανεργίας ούτε φοροαπαλλαγές (δηλαδή το 70-75% των Ελλήνων, από το 85% των Ελλήνων που έχει ιδιόκτητη κατοικία), όταν το 25% των Ελλήνων θα είναι στην ανεργία αλλά θα πρέπει να φάει και να ταΐσει τα παιδιά του, τότε να δούμε αν θα το πουλήσει το “τιμημένο” το διαμέρισμα! Αλλά δεν θα το πουλήσει στην υπερφουσκωμένη αντικειμενική του αξία των 400.000 ευρώ που λογαριάζει το κράτος. Θα είναι τυχερός αν πιάσει 150 χιλιάρικα, ίσα ίσα να πληρώσει τους φόρους που θα χρωστάει, την τράπεζα, την μετακόμιση στο νοίκι, και καμιά δεκαριά κούτες γάλα για τα παιδιά του.

Φοβάμαι πως η ποινικοποίηση της ιδιοκατοίκησης, με το κόψιμο του επιδόματος ανεργίας και κάθε φοροαπαλλαγής από όποιον έχει σπίτι, σκοπό έχει μόνο έναν: να τον κάνει να χάσει το σπίτι του.

Ας μη ξεχνάμε ότι οι Έλληνες με το υψηλότερο ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ευρώπη (85%) κατέχουν στην κυριότητά τους ακίνητα που υπολογίζονται να έχουν αξία ανάμεσα σε 800 δισ. ευρώ και 1 τρισ. ευρώ. Ας μη ξεχνάμε ότι η “τακτοποίηση” των ημιυπαίθριων ήταν η πρόβα για τα “αυθαίρετα”. Όταν φαγωθούν και αυτά τα χρήματα περιμένετε να ανέβει η φορολογία στην ιδιοκτησία.

Όταν όλα τα άλλα λεφτά τελειώσουν, που όλα δείχνουν ότι τα έσοδα ήδη έχουν αρχίσει να κάμπτονται, τότε το κεφάλαιο που έχει αποθηκεύσει ο Έλληνας σε κεραμίδια θα είναι ο επόμενος λογικός στόχος. Γιατί; Είδε κανείς να πιάνουν κανένα από τους μιζαδόρους φοροφυγάδες που “έδωσαν” οι πολυεθνικές των ορθοπεδικών, των υποβρυχίων, και των τηλεφωνικών κέντρων;

Ούτε εγώ. Ετοιμαστείτε να σας πάρουνε το σπίτι.

* Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια.

agissilaos@gmail.com

Πένθιμη συνουσία






Του Παύλου Χαϊκάλη.



Πηγή: aixmi.gr

Σε καμία περίπτωση στη ζωή μου δεν υπήρξα ούτε ήθελα να γίνω, λαϊκιστής. Είναι κάτι που απεχθάνομαι. Όπως και μηδενιστής ή ισοπεδωτής πραγμάτων και καταστάσεων. Πάντα θα υπάρχει η μειονότητα για να επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ένα 10%, ίσως και 20%. Μπααα, πολύ είπα. Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα είναι ισοπεδωτική. Και το έδαφος που χτίσαμε το μέλλον της χώρας αυτής, ανώμαλο. Με ενδιαφέρει να δώσω μια απάντηση σ’ ένα φίλο που αφιέρωσε χρόνο να διαβάσει το τελευταίο άρθρο μου και που είναι 20 ετών και έφυγε ή ίσως είναι έτοιμος να φύγει για Αυστραλία. Αναρωτιόταν τί φταίει και πληρώνει αυτός το μάρμαρο.

ΟΧΙ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ, ΔΕ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ.

Φταίει η δικιά μου και οι προηγούμενες γενιές. Φταίνε εκείνοι οι γονείς που εγκλωβίστηκαν σ’ ένα δικομματικό πεδίο και δεν είδαν το μέλλον σου παρασυρμένοι και παραδομένοι σε μια ανηλεή πελατειακή σχέση.

Φταίνε εκείνοι που δημιούργησαν τη βασική σου εκπαίδευση και την έκαναν με τέτοιο τρόπο, ώστε να σιχαθείς τη γνώση και να εγκλωβιστείς στη παπαγαλία γιατί αυτό τους συνέφερε. Για να ζήσουν και τα φροντιστήρια όπου οι γονείς, πάλι εγκλωβισμένοι, πλήρωναν για κάτι καλύτερο. Μη αντιδρώντας πάλι για τη ΔΩΡΕΑΝ Παιδεία που έπρεπε να έχεις.

Φταίνε εκείνοι οι γονείς που δεν αντέδρασαν στην πνευματική σου τροφή, αλλά άφηναν να καλλιεργείται ένα σάπισμα στη σκέψη τροφοδοτώντας σε με ό,τι άχρηστο επέβαλλε το σύστημα.

Φταίνε εκείνοι οι γονείς που επένδυσαν το μέλλον σου βασισμένοι στη δύναμη της πελατειακής τους σχέσης, καλλιεργώντας σου το συναίσθημα ότι οι γνωριμίες του μπαμπά έχουν τη λύση.

Φταίνε εκείνοι οι γονείς που ενδιαφερόμενοι για τη δική σου κάλυψη και αποκατάσταση, έκλειναν τις πόρτες στους άλλους.

Φταίνε εκείνοι οι γονείς που δουλεύοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ για να σου εξασφαλίσουν την άνεσή σου και να απενεχοποιηθούν για την έλλειψη επικοινωνίας αδιαφόρησαν για τις ανάγκες σου και όποιες απορίες σου, δίνοντας σου ένα χαρτζιλίκι γενναίο για να ξεφύγουν.

Φταίνε εκείνοι οι γονείς που δεν αντέδρασαν για τον περιορισμένο έως ανύπαρκτο ζωτικό χώρο που είχες για να ζήσεις, γιατί σημασία δεν είχε ο κήπος και το πράσινο αλλά τα τετραγωνικά.

Φταίνε εκείνοι οι γονείς που δεν σ’ έμαθαν ότι η ανθρώπινη επαφή είναι το παν, η γνώση είναι δύναμη και το σεξ χαρά και δημιουργία. Έτσι δεν σ’ έμαθαν τι είναι φλερτ, ερωτικό σκίρτημα, ο ιδρώτας και η αγωνία στο πρώτο ραντεβού και εγκλωβίστηκες με τα sms, τα mms κ.λπ., σερφάροντας στο διαδίκτυο βλέποντας εκπομπές ξεφτίλας στη tv και ψάχνοντας για ασφαλές σεξ και αν σου κάτσει και καμιά καλή είδηση. Μια αποχαύνωση, δηλαδή.

Φταίνε εκείνοι οι γονείς που δεν αντέδρασαν στην όποια ενημέρωση σου καθιστώντας ως πρότυπο ζωής τα Μ.Μ.Ε. Και η παθογένεια δεν έχει τέλος.

Φταίνε εκείνοι οι γονείς που ζώντας με τ’ απωθημένα του παρελθόντος δεν φρόντισαν ούτε τη διατροφή σου παίζοντας ακόμη και με την υγεία σας.

Φταίνε εκείνοι οι γονείς που δεν σου μίλησαν για σεβασμό, για ελευθερία σκέψης, για πατρίδα, για ανάγκη έκφρασης, για τέχνες, για ανάγκη αντίδρασης στα κακώς κείμενα.

Φταίμε όλοι εμείς οι άνθρωποι της Τέχνης που δεν μιλήσαμε. Είτε γιατί εξαγοραστήκαμε είτε γιατί είμαστε απλοί υπάλληλοι και δεν μπορούμε.

Φταίμε όλοι που δεν αντιδράσαμε σ’ ένα φαύλο κράτος γιατί βολευτήκαμε.

Γιατί ξεχάσαμε το ψωμί με τη ζάχαρη και το λαδόξυδο που τρώγαμε και αφεθήκαμε στο μπαλσάμικο, τα πολύσπορα και τα τυριά κρέμες. Ξεχάσαμε την πείνα, τα φθαρμένα παντελόνια και ριχτήκαμε στις μάρκες.

Φταίμε όλοι αγόρι μου, γιατί σας μάθαμε να καταστρέφετε και δεν σας μάθαμε να δημιουργείτε.

Αναλωθήκαμε όλοι σε μία πένθιμη συνουσία και βγάλαμε μία νεκρή γενιά.

ΣΑΣ ΖΗΤΑΜΕ ΣΥΓΓΝΩΜΗ…

Υ.Γ . Όπου γονείς είμαστε όλοι. Όπου εσύ, η γενιά του σήμερα.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Ψυχολογία πολέμου.




Σας μεταφέρω την πολεμική εμπειρία φιλικού μου ατόμου:

Ο λόχος βρισκόταν επί ποδός πολέμου. Είχε πάρει τις θέσεις του και περίμενε.

"Άντρες, ετοιμαστείτε για μάχη"

Όλοι ετοιμάζονταν, ψυχολογικά πρώτα και εν συνεχεία ετοίμαζαν τα όπλα τους και έπαιραν θέσεις.

"Άντρες άκυρον".

Μετά από λίγο:

"Άντρες, ετοιμαστείτε για μάχη"

"Άντρες άκυρον".

Το σκηνικό επαναλήφθηκε αρκετές φορές, ωσπου κάποια στιγμή, τα νεύρα όλων των στρατιωτών είχαν τεντωθεί τόσο πολύ, που λυσσασμένα να βγούν στη μάχη.

"Άντε ρε παιδιά δώστε διαταγή για επίθεση να τους πιούμε το αίμα, να τους γ.... τη μάνα και τον πατέρα που τους γέννησε" κλπ κλπ.

ΚΑΘΑΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ, το οποίο υποθέτω ότι το διδάσκονται, μεταξύ άλλων, οι αξιωματικοί κάθε στρατού.


--------------------------------------------------------------------------------

ΣΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΚΑΤΙ;

Εμένα μου θυμίζει αυτό που ζούμε...



  • Μνημόνιο,

  • Δάνειο Τρόικας,

  • Πτώχευση,

  • Επιμήκυνση,

  • Hair Cut,

  • Επιστροφή στη δραχμή,

  • Υποθήκη,

  • Μέτρα (αναγκαία)
    ◦Περικοπές εξόδων, μισθών
    ◦Περιορισμός Δημοσίου τομέα
    ◦Συγχωνεύσεις σχολείων, νοσοκομείων
    ◦Ενδεχόμενες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων

  • Εκταμίευση (ή μη) δόσεων του δανείου.

  • Μυστική διπλωματία.

  • Ανεργία,

  • κλπ κλπ κλπ

ΑΝΤΕ ΔΩΣΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΛΥΣΗ ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ

Αυτό δε σκέφτεται όλος ο κόσμος από τον φτωχότερο έως τον πλουσιότερο;

Και δώσ' του νέα μέτρα...

Το λέω εδώ και καιρό ότι βρισκόμαστε μέσα σε έναν πειραματικό σωλήνα, όντας πειραματόζωα ενός πολυεπίπεδου πειράματος (οικονομικού, πολιτικού, ψυχολογικού). Το πείραμα όμως δυστυχώς δεν το χειρίζονται επιστήμονες (πολύ περισσότερο οι δικοί μας κομπογιαννίτες) και δε γνωρίζει κανένας από που να ξεκινήσει και που να καταλήξει.

Η κατάληξη όμως όπως σας έχω επανειλημμένα γράψει είναι η μετατροπή μας σε τρίτο κόσμο και δυστυχώς εκτός από τις περιουσίες μας θα χάσουμε (την έχουμε ήδη χάσει) την αξιοπρέπειά μας και το αυτεξούσιό μας (όπως έχει δηλώσει παλαιότερα ο ΓΑΠ).

Καλό κουράγιο σε όλους.

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Όταν μία κοινωνία σε κρίση δεν κάνει τα πάντα για την παιδεία των τέκνων της




Διαβάσαμε στο site της Καθημερινής το ακόλουθο άρθρο:

Απογοητευτική η απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων για την παιδεία

Αρνητικό ρεκόρ απορρόφησης ευρωπαϊκών πόρων παρουσιάζει η Ελλάδα στον τομέα της εκπαίδευσης και της δια βίου μάθησης καθώς από το συγκεκριμένο επιχειρησιακό πρόγραμμα της χρονικής περιόδου 2007-2013 έχει απορροφήσει έως σήμερα μόλις το 2,52% των χρηματικών δεσμεύσεων, σύμφωνα με την απάντηση του Επιτρόπου για θέματα Περιφερειακής Πολιτικής κ. Γ. Χαν έπειτα από ερώτηση του ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γ. Παπανικολάου.

Ειδικά για το 2010, η Ελλάδα απορρόφησε 36.220.662 ευρώ για θέματα παιδείας και δια βίου μάθησης όταν το διαθέσιμο ποσό ανερχόταν στα 204.706.354 ευρώ. Σημειώνεται εξάλλου ότι η Ελλάδα καταγράφει στον τομέα της παιδείας την χειρότερη επίδοση απορρόφησης κονδυλίων από κάθε άλλο τομέα και ακολουθούν οι τομείς για την ενίσχυση της δημόσιας διοίκησης (2,76%) και για το περιβάλλον και τη βιώσιμη ανάπτυξη (3,11)%.




--------------------------------------------------------------------------------






  • Δεν είναι απογοητευτικό;


  • Τη στιγμή αυτή που η κοινωνία μας βρίσκεται εν μέσω κρίσης (για να μην πω εν μέσω πλήρους κατάρρευσης) δε θα έπρεπε με όλες της τις δυνάμεις της να στηρίζει την μόνη ελπίδα της για το μέλλον;


  • Δε θα έπρεπε να εκμεταλλευτεί ακόμα και τη μικρότερη ευκαιρία που παρουσιάζεται προκειμένου να μπορέσει να προσφέρει στα παιδιά της - τους αυριανούς πολίτες - τις καλύτερες δυνατές συνθήκες μόρφωσης;


  • Δε θα έπρεπε, αντί να κλείνει και να συγχωνεύει σχολεία να τα κρατάει με νύχια και με δόντια ανοικτά;


  • Δε θα έπρεπε να έχει ήδη υπάρξει ένας σχεδιασμός για τις μελλοντικές ανάγκες της πατρίδας μας σε επιστημονικό προσωπικό και με αυτό το γνώμονα να κλείσουν (ή να περιοριστούν) όσα τμήματα δεν κρίνονται χρήσιμα;


  • Δε θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει ένας ανοιχτός εθνικός διάλογος με συμμετοχή όλων των φωνών, ροπών και τάσεων, προκειμένου να αποκτήσουμε επιτέλους ένα πλάνο για το τι κοινωνία θέλουμε να φτιάξουμε για τις επερχόμενες γενιές; Να οριοθετήσουμε τους στόχους και κατόπιν να ορίσουμε τις αξίες με βάση τις οποίες θα προσπαθήσουμε να πετύχουμε τους στόχους αυτούς και κατόπιν έχοντας αποκτήσει Όραμα να στήσουμε ανάλογα το εκπαιδευτικό μας σύστημα;


  • Δε θα έπρεπε να έχει ήδη γίνει μία εκ βάθρων αναδιάρθρωση του σαπρού πανεπιστημιακού συστήματος, το οποίο δεν παράγει επιστήμονες, παρά είναι γιάφκα του κομματισμού και τσιφλίκι των ανεξέλεγκτων καθηγητών, που καταχρώνται είτε κομψά είτε άκομψα το σύνολο των κρατικών επιχορηγήσεων, σπρώχνοντας τα παιδιά μας στα ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού;


  • Δε θα έπρεπε (αφού θα έχουν πρώτα συμβεί τα παραπάνω) να κόβει μεγαλύτερα κονδύλια από τον προϋπολογισμό για τους εξοπλισμούς προκειμένου να μην αναστείλει λειτουργία ούτε ένα σχολείο - ούτε μία σχολή;

Η εικόνα είναι τραγική.

Δυστυχώς όλοι μας ζούμε για το σήμερα, αδιαφορώντας για τις γενιές που έρχονται. Με άλλα λόγια αγαπάμε μόνο το τομάρι μας. Λατρεύουμε την αχόρταγη κοιλιά μας. Αδιαφορούμε για τα παιδιά μας. Χωρίς να το ξεστομίζουμε λέμε μέσα μας "Εγώ να ζήσω καλά και μετά όλα να πάνε στο Διάβολο". Στο Διάβολο όμως θα πάνε και τα παιδιά μας, τα οποία λέμε ότι αγαπάμε, πλην όμως με τις πράξεις μας (ή την αδράνειά μας) αποδεικνύουμε ότι τα μισούμε. Γιατί φίλοι μου δεν είναι το χάδι και το φιλί τα αποκλειστικά τεκμήρια της πατρικής - μητρικής αγάπης.

Και τα τεκμήρια της γενιάς μας υπάρχουν και δεν είναι τεκμήρια αγάπης, αλλά απύθμενου εγωισμού και παράλληλα αδιαφορίας, αδράνειας, τεμπελιάς. Τα βλέπουμε μπροστά μας τώρα που ξέσπασε η κρίση. Είμαι δε σίγουρος ότι δεν τα είδαμε ακόμα όλα. Όσο βαθαίνει η κρίση (και έχει ακόμα πολύ βάθος), τόσο οι αμαρτίες της κοινωνίας μας θα αναδύονται στην επιφάνεια.

Ευτυχώς που ήρθε η κρίση στην πόρτα μας κυρίες και κύριοι. Ευτυχώς, για να καταλάβουν τα παιδιά μας τι γονείς έχουν. Ευτυχώς, γιατί τους δίνεται η μοναδική ευκαιρία να απομονώσουν τις τρυφερές τους ψυχές από την επίδραση των παλαιοτέρων γενεών και να απαγορεύσουν να τους "μεταλαμπαδεύσουν" το έρεβος που κρύβουν στις σκοτεινές ψυχές τους.

Ίσως η κρίση να ήταν η μοναδική μας ελπίδα για να σωθούν τα παιδιά μας (όχι εμείς - αποδεδειγμένα δεν το αξίζουμε άλλωστε) και ο Θεός, το Σύμπαν, η Μοίρα - πείτε το όπως σας βολεύει - φρόντισε να μας χτυπήσει την πόρτα και να μπεί μέσα στο σπίτι μας. Ίσως η πλήρης επερχόμενη καταστροφή να είναι η αρχή για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου, ή έστω μίας καλύτερης πατρίδας.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Η μυστική διπλωματία της ελληνικής κυβέρνησης

Βρείτε τους 800


Πολλοί φίλοι στα διάφορα forums ζητάνε δημοσιοποίηση των ονομάτων των 800 συνταξιούχων βουλευτών οι οποίοι διεκδικούν τα αναδρομικά.

Καλό θα ήταν να μας ξεκαθαρίσουν οι δημοσιογράφοι το ύψος των αναδρομικών που ζητούνται. Αλλού διαβάζω για € 80 εκ. και αλλού για € 200 εκ.


Βέβαια όπως και να έχει δεν είναι αυτό καθ' αυτόν το ποσόν που εξοργίζει τους πολίτες, όσο η αυθάδεια που συνιστά η διεκδίκησή του. Πρόκειται δίχως άλλο για ΥΒΡΙ. Οι άνθρωποι αυτοί ταυτίζουν λαθεμένα το Νόμιμο με το Ηθικό όπως τόσο κυνικά μας είχε αναφέρει ο "κύριος" Βουλγαράκης. ΟΧΙ ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟ και πρέπει κάποτε τα πράγματα να μπούν στη θέση τους. Η λογική αυτή κατατάσσει τους συγκεκριμένους ανθρώπους στην κατηγορία των μισθοφόρων και πετάει βίαια από πάνω τους το "αγνό" προσωπείο του "εθνοπατέρα" που φοράγανε.


Είναι αυτονόητο ότι δεν πρόκειται ποτέ να δοθεί στη δημοσιότητα από κανέναν η συγκεκριμένη λίστα. Μπορούμε όμως με κάποιον κόπο να τη φτιάξουμε εμείς οι ίδιοι.

Στο παρακάτω link μπορούμε να βρούμε όλους τους διατελέσαντες βουλευτές από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Ekloges/Eklogika-apotelesmata-New/#a

Αν κάτσουμε και:



  • Μαζέψουμε όλα τα ονόματα.

  • Αφαιρέσουμε:

  • τους εν ενεργεία βουλευτές

  • όσους έχουν εγκαταλείψει τα εγκόσμια

  • όσους έχουν εκλεγεί μόνο μία φορά

  • όσους εξελέγησαν μετά το 1993 (για τουλάχιστον 2 φορές) και είναι νεότεροι από 65 χρονών,

  • όσους εξελέγησαν πρίν το 1993 (για τουλάχιστον 2 φορές) και είναι νεότεροι από 55 χρονών

θα έχουμε ένα καλό δείγμα για τους συνταξιούχους βουλευτές μας, μέρος εκ των οποίων είναι και οι αιτούντες των αναδρομικών.

Την έρευνα και τη δημοσιοποίηση δεν την αναλαμβάνω εγώ.

Αυτό είναι δουλειά των δημοσιογράφων. Χα Χα.

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Οι Γερμανοί βρήκαν πάτημα στον Ισπανό για το Ελληνικό






Διαβάστε το παρακάτω άρθρο το οποίο αναδημοσιεύουμε από την Ελευθεροτυπία και κατόπιν τη δική μας ανάρτηση με τίτλο "Εν τη νήσω του Αγίου Δομινίκου εβρισκόμενος" και πάρτε μία γεύση για το τι μας περιμένει...





Νομοτελειακά πλέον αδέλφια μου, θα γίνουμε τρίτος κόσμος.





Θα είμαστε μία πανέμορφη χώρα, ιδανική για διακοπές (τουρισμός), με γεοστρατηγική σημασία (εμποριο - βιομηχανία - ενέργεια) και πλούσιο υπέδαφος (πετρέλαιο - φυσικό αέριο - βοξίτη - χρυσό - ραδιενεργά κλπ), στην οποία όμως, ο πλούτος και γενικότερα η οικονομική ζωή θα ελέγχεται από ελάχιστους ντόπιους κοτσαμπάσηδες και πολλούς ξένους μπέηδες (στην περίπτωσή μας κυρίως γερμανούς και ολίγους γάλλους), η δε διάχυση του πλούτου προς τα υπόλοιπα στρώματα του πληθυσμού θα είναι σχεδόν ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα την εξαθλίωσή μας. Μέσα δε στην εξαθλίωσή μας αυτή, θα αναγκαστούμε να ξεπουλήσουμε τις περιουσίες μας (στις οποίες περιλαμβάνονται και τα κινητά και ακίνητα του Δημοσίου) για ένα κομμάτι ψωμί στους γερμανούς, τους αμερικάνους, τους ολλανδούς, τον Σόρος και τα λοιπά απρόσωπα οικονομικά funds, με τη σύμφωνη γνώμη και την αρωγή των "κυβερνήσεών" μας, οι οποίες - θυμηθείτε το - θα στήσουν σύντομα και θα συντηρούν ευλαβικά, ένα αυστηρά αστυνομοκρατούμενο κράτος με αμόρφωτους πολίτες.





Η εξέλιξη αυτή βέβαια ίσως μας οφελήσει ως έθνος, γιατί μόνο τότε θα ξυπνήσουμε και θα φτιάξουμε χαρακτήρα. Γιατί η φτώχεια πραγματικά φτιάχνει χαρακτήρα.



---------------------



Το Κατάρ απέσυρε οριστικά το ενδιαφέρον του για την τουριστική και εμπορική αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές της «Ε», το νέο φιάσκο οφείλεται σε παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία μπλόκαρε την απευθείας ανάθεση στο Κατάρ, προκαλώντας την οργή των αξιωματούχων του, που κατηγορούν την κυβέρνηση Παπανδρέου για ερασιτεχνική διαχείριση.

Το «όραμα» του υπουργού Επικρατείας, Χάρη Παμπούκη, για το «Σέντραλ Παρκ της Αθήνας»... ξέμεινε από χρηματοδότες αφού τα πετροδολάρια του Κατάρ δεν θα ρεύσουν τελικά στο «φιλέτο» του Ελληνικού. Ο εκτελεστικός διευθυντής της Qatar Invenstment Authority (QIA), Αχμάντ αλ Σαγέντ, ειδοποίησε πριν από δέκα ημέρες τον υπουργό Επικρατείας ότι αποσύρει το ενδιαφέρον του για την επένδυση στο Ελληνικό. Το νέο πλήγμα στην αξιοπιστία της κυβέρνησης Παπανδρέου έρχεται επτά μήνες μετά το πρώτο φιάσκο της ματαίωσης της επένδυσης στον Αστακό -και πάλι από το Κατάρ- για την κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Τα πρώτα «μαύρα» σύννεφα για την υλοποίηση της επένδυσης είχαν εμφανιστεί από τα τέλη του 2010. Οπως είναι σε θέση να γνωρίζει η «Ε», το Κατάρ κάνει τελικά πίσω κυρίως για τρεις λόγους:

**Πρώτον, η Γερμανία πίεσε παρασκηνιακά την Ε.Ε. για να «εμποδίσει» την Αθήνα να προχωρήσει η συμφωνία με την QIA. Τα επιχειρήματα, που τέθηκαν μέσω Βερολίνου από πολύ νωρίς, ήταν ότι μια απευθείας ανάθεση της επένδυσης στην QIA, έτσι όπως τη σχεδίαζε η κυβέρνηση, αντίκειται στην κοινοτική νομοθεσία και ότι θα έπρεπε να προκηρυχθεί διεθνής διαγωνισμός γιατί υπήρχαν και «ευρωπαϊκές εταιρείες» που ενδιαφέρονταν να συμμετάσχουν.

**Δεύτερον, τα μηνύματα των Βρυξελλών προς την κυβέρνηση Παπανδρέου είχαν στόχο τον «αδιαφανή» ρόλο του Ισπανού αρχιτέκτονα, Χοσέ Αθεμπίγιο, ο οποίος είχε αναλάβει χωρίς διαγωνισμό το σχέδιο μελέτης. Η ελληνική κυβέρνηση για να παρακάμψει τον σκόπελο δικαιολόγησε στην Ε.Ε. ότι «ο Αθεμπίγιο είναι προσωπικός φίλος του Ελληνα πρωθυπουργού και θα κάνει τη μελέτη αμισθί». Οταν όμως δημοσιοποιήθηκε το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων ύψους 50 δισ. ευρώ από τη διυπουργική επιτροπή, οι «ενδιαφερόμενοι ανταγωνιστές» στην Ε.Ε., μια ισπανική και μια ολλανδικών συμφερόντων εταιρείες, «τσεκάρισαν» ότι ως σύμβουλος εμφανίζεται η εταιρεία Barcelona Strategic Urban Systems (BSUS).

Ενας εκ των ιδιοκτητών της συγκεκριμένης εταιρείας είναι και ο Ισπανός αρχιτέκτονας. Οι «Ευρωπαίοι ανταγωνιστές» άφησαν υπονοούμενα ότι ο πλασαριζόμενος ως «φίλος του πρωθυπουργού» δεν εργάζεται «αμισθί» και φρόντισαν να το διοχετεύσουν μέσω συγκεκριμένων καναλιών στις Βρυξέλλες.

**Τρίτον, οι διαφορές των δύο πλευρών, που υπήρχαν σε σχέση με τους «όρους συνεκμετάλλευσης», ήταν αγεφύρωτες. Εμπλοκή δημιουργήθηκε όταν η Ντόχα πληροφορήθηκε ότι από τα 5.300 στρέμματα του Ελληνικού, τίτλους καθαρής ιδιοκτησίας έχουν μόνο τα μισά, κάτι που έθετε σε κίνδυνο την επένδυση λόγω πιθανών δικαστικών προσφυγών. Επίσης, οι απαιτήσεις της QIA κρίθηκαν «υπερβολικές» για να ικανοποιηθούν, αφού η κυβέρνηση θα ερχόταν σε ευθεία σύγκρουση με τους τοπικούς φορείς και το μοντέλο πράσινης ανάπτυξης που διαφημίζει στις επενδύσεις. Το Κατάρ φέρεται επίσης ότι αξίωνε την αξιοποίηση μέχρι και 70% της συνολικής έκτασης του Ελληνικού, πράγμα που στην πράξη θα ακύρωνε την «οραματική διακήρυξη» της κυβέρνησης ότι πρόκειται να παραδώσει ένα «Σέντραλ Παρκ» στην καρδιά της πρωτεύουσας.

Οι προαναφερθέντες λόγοι προκάλεσαν τελικά τη ρήξη μεταξύ Αθηνών-Ντόχα, η οποία και επιχειρήθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα να αποσιωπηθεί. Οι αξιωματούχοι του Κατάρ εμφανίζονταν «εξαγριωμένοι» με την ελληνική πλευρά κάνοντας λόγο για έλλειψη επαγγελματισμού και ενός συγκεκριμένου business plan. «Οι Καταριανοί έφυγαν βρίζοντας» αναφέρθηκε επί λέξει στην «Ε». Ο υπουργός Επικρατείας, Χάρης Παμπούκης, έχει αρχίσει να ενημερώνει συγκεκριμένους τραπεζικούς παράγοντες και ήδη αναζητεί εναλλακτικά επενδυτικά σχήματα από την ευρωπαϊκή ήπειρο και την Ασία.

«Οικονομική Γιάλτα»

Οι πηγές της «Ε» εντάσσουν την παρέμβαση της Ε.Ε. -και κατ' επέκταση της κυβέρνησης Μέρκελ- στο πλαίσιο μιας «νέας οικονομικής Γιάλτας» που έχει επιβληθεί στη χώρα και κατά την οποία οι Γερμανοί επιθυμούν να έχουν τον πρώτο λόγο αναφορικά με την εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας της.

Σημειωτέον ότι ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στις 21 Σεπτεμβρίου 2010 στη Νέα Υόρκη, μπροστά σε επενδυτικό ακροατήριο στη Γουόλ Στριτ, είχε «δώσει» το σχετικό σήμα προς τους διεθνείς επενδυτές κοστολογώντας τη δημόσια περιουσία στα 270 δισ. ευρώ, ένα ποσόν που καλύπτει σε μεγάλο ποσοστό το δημόσιο χρέος της χώρας. Οι τότε δηλώσεις του πρωθυπουργού συνοδεύτηκαν δύο ημέρες αργότερα (23/09) με την υπογραφή στη Νέα Υόρκη του Μνημονίου συνεργασίας με το Κατάρ, το οποίο προέβλεπε ότι η QIA θα διέθετε 5 δισ. δολάρια για την επένδυση στο Ελληνικό.

Η πολιτική διάσταση του θέματος και το μήνυμα του Βερολίνου είναι σαφή για το τι μέλλει γενέσθαι στο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων: «Οι Γερμανοί αξιώνουν ότι εκείνοι θα είναι που θα ορίσουν το τι πρόκειται να παραχωρήσει η Ελλάδα και σε ποιο τίμημα», ανέφερε σχετικά η πηγή της «Ε», σημειώνοντας ότι η χώρα έχει χωριστεί σε τρεις επενδυτικές ζώνες «υψηλού ενδιαφέροντος»: ενέργεια, real estate, παραλιακές εκτάσεις και νησιά. «Το Ελληνικό», τονίζει ο συνομιλητής της «Ε», «δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί στο πλαίσιο της ευρύτερης αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας από ευρωπαϊκές εταιρείες».

* Στην έρευνα συμμετείχε και ο δημοσιογράφος της «Κ.Ε.», Μιχαήλ Γελαντάλις. *