Τάδε έφη Τάσος Πάντος:
«Έπειτα από επτά χρόνια παρουσίας μου στην οικογένεια του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, αποχωρώ σεμνά και ταπεινά, έτσι όπως λειτούργησα όλο αυτόν τον καιρό και έτσι όπως πιστεύω ότι αρμόζει έναντι στην ιστορία και στο μεγαλείο της ομάδας αυτής.
Νιώθω την ιερή υποχρέωση να ευχαριστήσω προσωπικά τον κ. ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ που με τίμησε με την εμπιστοσύνη του και μου έδωσε το δικαίωμα να αγωνιστώ στον μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό σύλλογο της ΕΛΛΑΔΑΣ.
Όλα αυτά τα χρόνια, αγωνίστηκα με τους παλιούς συμπαίκτες και προπονητές μου, έχοντας σαν μοναδικό γνώμονα το καλό και το συμφέρον του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και τον σεβασμό της ΙΣΤΟΡΙΑΣ που πρεσβεύει αυτή η φανέλα.
Τέλος θέλω να σταθώ στον τεράστιο και ανυπέρβλητο κόσμο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ για την αγάπη του προς το πρόσωπό μου και την δύναμη που μου έδιναν να προσπαθώ για το καλύτερο.
Τους ευχαριστώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου...
Δεν ξέρω αν κατάφερα να μπω στο πάνθεον της ιστορίας των παικτών του συλλόγου, μπήκα όμως στις καρδιές των φιλάθλων του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. Αυτό για μένα ήταν και είναι η μεγαλύτερη επιτυχία και αναγνώριση...
ΥΓ. Θέλω να ευχηθώ στο νέο Δ.Σ. του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ, στους παλιούς και νέους συμπαίκτες και προπονητές, υγεία και πολλές επιτυχίες στο έργο τους».
Άνθρωπος που, παρά το νεαρόν της ηλικίας του, υπήρξε πάντα ηθικό στοιχείο στα χρόνια που εργάστηκε στην ομάδα του και φροντίζει να επιβεβαιώνει τον παραπάνω χαρακτηρισμό με τις τελευταίες του δηλώσεις.
Τέτοιοι χαρακτήρες χρειάζονται παντού. Πραγματικά σεμνοί και μετρημένοι. Πραγματικά ταπεινοί και προσγειωμένοι, μετριόφρονες, φιλότιμοι, εργατικοί, χωρίς φανφάρες, φλιαρίες, καπρίτσια, πείσματα, δημόσιες σχέσεις, μεγαλεία, φρου φρού κι αρώματα.
Τάσο Πάντο, σαν φίλος του Ολυμπιακού σε ευχαριστώ για τα χρόνια που έπαιξες στην ομάδα. Δεν ξέρω αν μπήκες στις καρδιές όλων, αλλά στη δική μου πραγματικά μπήκες.
Ελπίζω το ήθος σου να παραδειγμάτισε τους συμπαίκτες σου στον Ολυμπιακό και να βρεί μυμητές τόσο στους κόλπους του αθλητισμού, όσο και της κοινωνίας, γιατί αν και το ποδόσφαιρο είναι επί της ουσίας κάτι το εντελώς μάταιο και επιφανειακό, κακά τα ψέμματα, πολλά παιδιά παραδειγματίζονται από αυτό, ο δε παραδειγματισμός είναι τις περισσότερες φορές άσχημος.
Καλή τύχη.
Υ.Γ.
- Τα συγχαρητήριά μου στους γονείς σου που σε κάνανε καλό άνθρωπο.
- Συνέχισε όπως είσαι και γίνου ακόμα καλύτερος.
2 σχόλια:
Ασχολούμαι επαγγελματικά με τον αθλητισμό, εδώ και περίπου 20 χρόνια. Ζω από αυτόν. Η σύζυγος μου το ίδιο. Οι περισσότεροι φίλοι μας επίσης.
Όλοι μας όμως λέμε ότι τα παιδιά μας θα τα προτρέψουμε να αγαπήσουν τον αθλητισμό, αλλά να μην ασχοληθούν ποτέ επαγγελματικά με αυτόν!!!
Δε σε αδικώ καθόλου Γιάννη.
Όμως από την άλλη δεν μπορείς να βάλεις φρένο στις επιθυμίες των παιδιών σου για το μέλλον τους. Προτιμώ να δώσω το σωστό ηθικό, συναισθηματικό και μορφωτικό υπόβαθρο (και φυσικά τη συμβουλή και την άποψή μου) στα παιδιά μου και ακολούθως να τα αφήσω να βουτήξουν στα νερά που αυτά επιθυμούν.
Βέβαια αυτά τα λέω εκ του ασφαλούς καθώς έχω κάποια χρόνια ακόμα μέχρι τα παιδιά μου να αρχίσουν να σκέφτονται το μέλλον τους σοβαρά, αλλά θα ήθελα να τα αφήσω να γίνουν αυτό που θέλουν (ή που θα τους επιβάλλει η ζωή από μόνη της) κι όχι κάτι που τους το επέβαλλε ο πατέρας τους.
Ίσως έτσι να είναι ευτυχισμένα και αποδοτικά
Δημοσίευση σχολίου