Καλημέρα.
Διαβάζω διάφορα άρθρα αριστερά και δεξιά για τα προβλήματα, τις παθογένειες, τους "αδύναμους κρίκους" κλπ κλπ.
Ο κάθε αρθρογράφος εκφράζει την άποψή του, λέγοντας άλλος για το τραπεζικό σύστημα, άλλος για το συνδικαλισμό, άλλος για το δημόσιο και πάει λέγοντας.
Κατά την άποψή μου όλα τα παραπάνω καθώς και όσα δεν έχουν πέσει στην αντίληψή μου δεν είναι το πρόβλημα αυτό καθ' εαυτό. Όλα αυτά είναι συμπτώματα της αρρώστειας, αλλά όχι η ίδια η αρρώστια.
Η αρρώστια κατ' εμέ φίλες και φίλοι λέγεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (όπως αυτή έχει διαμορφωθεί και λειτουργεί σήμερα σε παγκόσμιο σχεδόν επίπεδο).
Αυτή η δημοκρατία του σήμερα, απέχει παρασάγγας από το πως θα έπρεπε να είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Πρόκειται πλέον για κάτι το απόλυτα διεστραμμένο. Δεν είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί - ως όφειλε - με βάση τη λογική, τους κανόνες (νόμους) και την ισονομία, την αξιοκρατία, την ανεκτικότητα και το σεβασμό.
Αυτή η δημοκρατία αδιαφορεί για το βασικό κύτταρό της, τον ΠΟΛΙΤΗ και όχι μόνο δεν προασπίζεται τα συμφέροντά του, όχι μόνο δε νοιάζεται για τη βελτίωση της προσωπικότητάς του, της ζωής του προκειμένου να τον αναβαθμίσει, αλλά τα περιορίζει και τα καταπατά συστηματικά, μηδενίζοντας την αξία του.
Αυτή η δημοκρατία δεν έχει φροντίσει να θέσει δικλείδες ασφαλείας για τον εαυτό της μέσω αξιολόγησης των λειτουργών της (και όχι μόνο).
Αυτή η δημοκρατία έχει αλωθεί από τα μεγάλα συμφέροντα, τα οποία ορίζουν χωρίς υπερβολή τις κινήσεις των κυβερνήσεων, οι οποίες, δρούν σαν έμποροι, σαν μεσίτες, σα λογιστές, αλλά σε καμία περίπτωση ως ηγέτες λαών.
Αυτή η δημοκρατία δε διαφέρει από το φασισμό και τη δικτατορία παρά μόνο στο όνομα.
Αυτή η δημοκρατία δε διαφέρει σε τίποτα από το καθεστώς του 1984 του Όργουελ.
Να το θεμελιώδες πρόβλημα της κοινωνίας μας και του κόσμου ολόκληρου. Να η αρρώστια. Να η πρωτογενής εστία του καρκίνου.
Διαβάζω διάφορα άρθρα αριστερά και δεξιά για τα προβλήματα, τις παθογένειες, τους "αδύναμους κρίκους" κλπ κλπ.
Ο κάθε αρθρογράφος εκφράζει την άποψή του, λέγοντας άλλος για το τραπεζικό σύστημα, άλλος για το συνδικαλισμό, άλλος για το δημόσιο και πάει λέγοντας.
Κατά την άποψή μου όλα τα παραπάνω καθώς και όσα δεν έχουν πέσει στην αντίληψή μου δεν είναι το πρόβλημα αυτό καθ' εαυτό. Όλα αυτά είναι συμπτώματα της αρρώστειας, αλλά όχι η ίδια η αρρώστια.
Η αρρώστια κατ' εμέ φίλες και φίλοι λέγεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (όπως αυτή έχει διαμορφωθεί και λειτουργεί σήμερα σε παγκόσμιο σχεδόν επίπεδο).
Αυτή η δημοκρατία του σήμερα, απέχει παρασάγγας από το πως θα έπρεπε να είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Πρόκειται πλέον για κάτι το απόλυτα διεστραμμένο. Δεν είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί - ως όφειλε - με βάση τη λογική, τους κανόνες (νόμους) και την ισονομία, την αξιοκρατία, την ανεκτικότητα και το σεβασμό.
Αυτή η δημοκρατία αδιαφορεί για το βασικό κύτταρό της, τον ΠΟΛΙΤΗ και όχι μόνο δεν προασπίζεται τα συμφέροντά του, όχι μόνο δε νοιάζεται για τη βελτίωση της προσωπικότητάς του, της ζωής του προκειμένου να τον αναβαθμίσει, αλλά τα περιορίζει και τα καταπατά συστηματικά, μηδενίζοντας την αξία του.
Αυτή η δημοκρατία δεν έχει φροντίσει να θέσει δικλείδες ασφαλείας για τον εαυτό της μέσω αξιολόγησης των λειτουργών της (και όχι μόνο).
Αυτή η δημοκρατία έχει αλωθεί από τα μεγάλα συμφέροντα, τα οποία ορίζουν χωρίς υπερβολή τις κινήσεις των κυβερνήσεων, οι οποίες, δρούν σαν έμποροι, σαν μεσίτες, σα λογιστές, αλλά σε καμία περίπτωση ως ηγέτες λαών.
Αυτή η δημοκρατία δε διαφέρει από το φασισμό και τη δικτατορία παρά μόνο στο όνομα.
Αυτή η δημοκρατία δε διαφέρει σε τίποτα από το καθεστώς του 1984 του Όργουελ.
Να το θεμελιώδες πρόβλημα της κοινωνίας μας και του κόσμου ολόκληρου. Να η αρρώστια. Να η πρωτογενής εστία του καρκίνου.
Να και η λύση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου