ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ

Σαράντα χρόνια δουλειάς για να βγείς σε πλήρη σύνταξη.

Σκέψεις & Απορίες:

• Είμαι σαράντα ετών και δουλεύω από τα 26 μου. Πρέπει δηλαδή να δουλεύω ασταμάτητα μέχρι τα 66 μου για να βγώ σε πλήρη σύνταξη.
• Το 2036 που προβλέπεται να βγώ σε σύνταξη, τα ταμεία θα υπάρχουν; Μήπως από το 2020 (υποθετική ημερομηνία) τα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης αυξηθούν κι άλλο;
• Ποιό αφεντικό θα με κρατήσει μετά τα 55 βία 58 μου, όταν
  • εκ των πραγμάτων η φυσιολογική βιολογική φθορά θα επιφέρει πτώση της αποδοτικότητάς μου;
  • οι εξελίξεις θα με έχουν αφήσει πίσω.
  • ο μισθός μου θα είναι ίσος με αυτόν 2 ή και 3 νέων αλλά αρκετά εμπείρων συναδέλφων για να κάνουν τη δουλειά που κάνω ;
• Όταν λοιπόν στα 58 μου (το 2028) θα μείνω χωρίς δουλειά (και θα έχω ένα γιό 22 ετών, μία κόρη 20 ετών κι ένα δάνειο μέχρι το 2038), θα είμαι υπερβολικά εξειδικευμένος, υπερβολικά ακριβός, υπερβολικά μεγάλος και δε θα προστατεύομαι από το φόβο της καταβολής (αξιόλογης) αποζημιώσεως από τον εργοδότη μου. Που θα στραφώ δεδομένης και της κρίσης η οποία πιστεύω ότι θα ανακυκλώνεται στο εξής; ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΟΥΝ φίλοι μου.
• Αν έστω μείνω δύο χρόνια άνεργος (στην καλή περίπτωση) θα πρέπει να δουλέψω μέχρι τα 68 μου για να βγώ σε πλήρη σύνταξη και πάει λέγοντας.
• Μάλλον θα πρέπει να βάλω τα παιδιά μου να δουλέψουν μόλις ενηλικιωθούν για να με βοηθήσουν στα γεράματα. Αυτό βέβαια μπορεί να είναι καλό για τα παιδιά μου από πολλές απόψεις.

Σε αντίστοιχη θέση λίγο καλύτερη - λίγο χειρότερη βρισκόμαστε όλοι.

---

Η κοινωνία ήδη καταρρέει.

• Σε λίγο καιρό (από το 2015 και μετά) θα αρχίσουμε να έχουμε μεγάλους αριθμούς μεσόκοπων ανέργων χωρίς προοπτική να βγούν σε σύνταξη. Το πρόβλημα θα είναι πολύ μεγάλο, αλλά τα ταμεία θα σωθούνε και θα σωθούνε γιατί σε λίγο καιρό η αναλογία συνταξιούχων - εργαζόμενων θα βελτιωθεί σημαντικά. Όχι γιατί θα έχουν απότομα εγγραφεί τόσοι πολλοί εργαζόμενοι, αλλά γιατί δε θα βγούν σε σύνταξη ένα σωρό πολίτες, οι οποίοι αρχικά έχασαν το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν νωρίς και στη συνέχεια δε θα συμπληρώνουν τα 40 έτη και θα βγούν στη σύνταξη με 35 χρόνια εργασίας και σύνταξη 30% μικρότερη από την μέγιστη, δηλαδή με ψίχουλα κι ας έχουν πληρώσει ολόκληρη περιουσία σε εισφορές. Η συνέχεια θα είναι πιό τραγική, καθώς με δεδομένη την κρίση και την ανεργία όλο και λιγότεροι θα μπορούν να φτάσουν στη σύνταξη.
• Περιουσίες θα εκποιηθούν για ένα κομμάτι ψωμί. Η ακίνητη περιουσία θα περάσει πλέον στα χέρια λίγων, σε αντίθεση με τα όσα ισχύουν σήμερα στην Ελλάδα.
• Νέοι θα ξεκινάνε τη ζωή τους χωρίς να μπορούν οι γονείς τους να συνδράμουν υλικά, ενώ από την άλλη η αβεβαιότητα για το μέλλον τους θα είναι τεράστια και αγχωτική.
• Όταν μία ολόκληρη κοινωνία χάνει το όραμα και την ελπίδα δύο μπορούν να συμβούν:
  • ή να κατεβεί στους δρόμους και όποιον πάρει ο χάρος (το οποίο βλέπω και πιθανότερο).
  • ή να σκύψει το κεφάλι και να υποταχθεί στη μοίρα του όπως τα πρόβατα.
• Στα πλαίσια της παραπάνω σημείωσης θα δούμε τα ακόλουθα από τη πλευρά του κράτους - άρχουσας τάξης:
  • προσπάθεια διχασμού της κοινωνίας (αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα με τις συνεχείς στοχοποιήσεις επαγγελματικών ομάδων και το ξεκατίνιασμα).
  • χρήση των ΜΜΕ έτσι ώστε α) να αποσπάται η προσοχή μας (εικονική πραγματικότητα - βλέπε Μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα - Matrix) και β) να ενισχύεται το κλίμα φόβου και ανασφάλειας, προκειμένου να μην αντιδράσει κανείς στα τεκταινόμενα (αν δεν το έχετε καταλάβει αυτό ήδη συμβαίνει - πχ. το ρεπορτάζ για τις φαβέλες της Βραζιλίας δεν είναι τυχαίο).
  • ενίσχυση των μηχανισμών παρακολούθησης κι ελέγχου καθώς και των δυνάμεων καταστολής.
  • ουσιαστική κατάλυση της δημοκρατίας πίσω όμως από μία κοινοβουλευτική βιτρίνα (αυτό αν δεν το έχετε πάρει είδηση έχει ήδη συμβεί με το κομμάτι του Υπουργείου Οικονομικών - ενδεχομένως να ακολουθήσουν και άλλα).

Καλόν αγώνα αδέλφια.

Υ.Γ.

Κάποιοι θα μου πουν ότι μόνο διαπιστώσεις κάνω και δεν προτείνω λύσεις.

Όσοι παρακολουθούν τα γραφόμενά μου θα ξέρουν τις πάγιες προτάσεις μου:

• Δραστηριοποίηση στα πλαίσια των δημοκρατικών θεσμών (και όχι αποχή ως δήθεν πολιτική πράξη), προκειμένου να αποβάλλουμε τα παράσιτα να αναδείξουμε τους αξίους και να στηρίξουμε, ενισχύσουμε, βελτιώσουμε τη δημοκρατία.
• Απαίτηση να τελειοποιηθεί η παιδεία προκειμένου να δημιουργεί συνειδητοποιημένους πολίτες κι όχι απλά εργατικό προσωπικό.
• Προσωπική προσπάθεια να βελτιωθούμε εμείς και τα παιδιά μας έξω από τη διαδικασία της παιδείας όταν αυτή δεν είναι αποτελεσματική (μιλάμε για την περήφημη "Αυτομόρφωση"). Πρώτο μέλημα το ήθος και εν συνεχεία όλα τα άλλα.
• Κλείστε τις τηλεοράσεις - διαβάστε (αλλά πάντοτε να φιλτράρετε την πληροφόρηση) blogs.
• Μην αγοράζετε εφημερίδες. Δεν προσφέρουν τίποτα πιά. Μόνο προσπαθούν να μας πουλήσουν χάντρες και καθρεφτάκια (CD, DVD, βιβλία και λοιπά αξεσουάρ), αλλά και να καθοδηγήσουν τη σκέψη μας.
• Προσαρμοσθείτε σε μία πιό λιτή και απλή και απέρριτη ζωή. Ζητήστε τη χαρά όχι στην ύλη και την κατανάλωση. Αναζητήστε άλλου είδους χαρές, όπως περιπάτους, διάβασμα (συμμετοχή στο bookcrossing), συγγραφή - ποίηση (κι ας μην έχετε ταλέντο), χειροτεχνία, μαγειρική, ανταλλαγή επισκέψεων, κουβέντα - τραγούδι - χορός - θεατρικό παιχνίδι, επιτραπέζια παιχνίδια με τους φίλους, το / τη σύζυγο ή τα παιδιά σας, ενεργή ενασχόληση με τα κοινά, εθελοντισμός, εκκλησιασμός κλπ κλπ. Εναλλακτικές διέξοδοι υπάρχουν όπως βλέπετε και μάλιστα οι περισσότερες από αυτές είναι και εκφράσεις, αλλά και δημιουργοί πολιτισμού, κάτι από το οποίο υστερούμε στις μέρες μας, όχι γιατί δεν έχουμε πολιτισμό, αλλά γιατί τον έχουμε παραμελήσει.