Στο Capital.gr δημοσιεύτηκε σήμερα το παρακάτω άρθρο. Διαβάστε το και κατόπιν διαβάστε το σχολιασμό εκ μέρους μας.
----------------------------------
H κρίση χρέους της Ελλάδας στο επίκεντρο διεθνούς προβληματισμού
Της Μαριέττας Γιαννάκου
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα ανέφερε μετά τη συνάντησή του με την Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ ότι «ένα ανεξέλεγκτο σπιράλ και µια στάση πληρωµών σε χώρα-µέλος της ευρωζώνης θα ήταν καταστροφική για την διεθνή οικονοµία» και συμπλήρωσε ότι «Η οικονοµική ανάπτυξη της Αµερικής εξαρτάται από την πορεία της Ευρώπης. ∆εν θα θέλαµε µια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Πρέπει να διαχειριστούµε το ζήτηµα µεθοδικά».
Οι αναφορές δύο κορυφαίων ηγετών στην Ελλάδα νομίζω ότι τεκμηριώνουν την κρισιμότητα και τις διεθνείς διαστάσεις που έχει προσλάβει η κρίση χρέους της χώρας μας. Θεωρώ ότι το
Διαβάστε το υπόλοιπο κείμενο
‘ελληνικό πρόβλημα’ τίθεται ως ζήτημα της διεθνούς διπλωματίας με τόσο επιτακτικό τρόπο που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια του εμφυλίου πολέμου.
Τότε το ζήτημα ήταν ο χαρακτήρας του πολιτικού καθεστώτος και η οριστική ένταξη της χώρας στο μέτωπο των χωρών της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Σήμερα, το ζήτημα είναι η οριστική επίλυση της κρίσης χρέους της χώρας, η ομαλή δημοσιονομική συμβίωση στο πλαίσιο της ΟΝΕ και η πρόσβαση στις διεθνείς χρηματο-πιστωτικές αγορές.
Τότε η πρόκληση ήταν η παγίωση των δημοκρατικών θεσμών, η υπέρβαση του πολιτικού και κοινωνικού διχασμού, η κυβερνητική σταθερότητα και η αποκατάσταση ενός κράτους δικαίου για όλους τους Έλληνες. Σήμερα, το πολιτικό και κομματικό σύστημα διέρχεται μία πρωτόγνωρη κρίση εμπιστοσύνης, διευρυνόμενα στρώματα του πληθυσμού απειλούνται από τα δεινά της φτώχειας, της ανεργίας και, κατά συνέπεια, στερούνται ουσιαστικών δυνατοτήτων για προσωπική πρόοδο και ευημερία.
Τότε η λύση ήταν η στρατιωτική αναμέτρηση και η τελική επικράτηση του ενός από τα δύο αντιμαχόμενα μέρη με συνέπεια τη δημιουργία βαθιών κοινωνικών ρηγμάτων που διατηρήθηκαν για δεκαετίες. Σήμερα, η κυβερνητική πλειοψηφία κλυδωνίζεται από εσωτερικές διαμάχες ιδεολογικού και πολιτικού χαρακτήρα, ενώ η κυβέρνηση εμφανίζεται με έλλειψη στρατηγικής καθοδήγησης και ανεπαρκές πολιτικό προσωπικό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξέλιξη της δημοσιονομικής κατάστασης της Ελλάδας ασκεί επίδραση στη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας και δημιουργεί αβεβαιότητα στις κυβερνήσεις και τους οικονομικούς παράγοντες. Για το λόγο αυτό, ασκούνται και πολιτικές πιέσεις στα ελληνικά κόμματα, ενώ κάποιες από αυτές ομολογουμένως ξεπερνούν τα εσκαμμένα.
Την κατάσταση αυτή βιώνει κάθε Έλληνας ευρωβουλευτής τον τελευταίο χρόνο που έρχεται σε επαφή με τους αντιπροσώπους και τα πολιτικά κόμματα των κρατών-μελών. Η Ελλάδα χάνει καθημερινά σοβαρό διπλωματικό κεφάλαιο και αυτό μεσο-πρόθεσμα θα έχει επιπτώσεις στο κύρος και την αξιοπιστία της χώρας συνολικά.
Το πρόβλημα στην ημερήσια διάταξη της πολιτικής στη χώρα μας είναι ότι δίνεται περισσή έμφαση στα εσω-κυβερνητικά μέτωπα, ενώ το διακύβευμα ξεπερνά την κυβέρνηση και την ίδια τη χώρα.
Η γνώμη μου είναι ότι αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα να οδηγηθούμε στην πολιτική και οικονομική ανάταξη μέσα από μία διαδικασία συγκερασμού των απαιτήσεων της δημοσιονομικής προσαρμογής με τις ιδιαιτερότητες της λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας της Ελλάδας. Δεν χρειάζεται απλώς συνεννόηση, αλλά κυρίως μία συνένωση δημιουργικών ιδεών και πρακτικών και, βεβαίως, πολιτικής βούλησης.
Στη συγκυρία αυτή η ΝΔ τηρεί μία υπεύθυνη στάση δημοσιοποιώντας συνολικές προτάσεις και προσερχόμενη στο δημόσιο διάλογο. Η κυβέρνηση, όμως, είναι σήμερα ο αδύναμος κρίκος του πολιτικού συστήματος και οι ευθύνες της δεν μπορούν να μετατεθούν.
Επειδή προσωπικά δεν αποδέχομαι την προοπτική μίας Ελλάδας που κινδυνεύει να βρεθεί στη μεθόριο του σύγχρονου αναπτυγμένου κόσμου της φιλελεύθερης δημοκρατίας και οικονομίας, καλώ τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στις πραγματικές διεθνείς του διαστάσεις και να αποφύγει την εσωκομματική περιδίνηση που θα επιφέρει δεινά για όλους τους πολίτες.
----------------------------------
Κα Γιαννάκου καλημέρα.
Πρώτα πρώτα να σας εκφράσω την έκπληξή μου για τη δημοσίευση του άρθρου σας. Τη στιγμή αυτή για την κάστα στην οποία ανήκετε ισχύει το αρχαίο ρητό "Το σιγάν κρείττων εστί του λαλείν".
Δε βλέπετε τι γιούχα πέφτει στους συναδέλφους σας βουλευτές της ελληνικής βουλής; ή μήπως νομίζετε ότι σας βλέπουμε με άλλο μάτι επειδή θεωρείτε το εαυτό σας πετυχημένο ως υπουργό παιδείας (κάθε άλλο θα έλεγα), ή λόγω της περιπέτειάς σας με την υγεία σας (στο θέμα αυτό σας εύχομαι με πάσα ειλικρίνεια καλή δύναμη); Τουναντίον κα Γιαννάκου! Τουναντίον!
Μερικές επισημάνσεις στα γραφόμενά σας:
Λέτε: "Η Ελλάδα χάνει καθημερινά σοβαρό διπλωματικό κεφάλαιο...".
Θα προσθέσω στα λόγια σας τη φράση που λείπει: "Τα τελευταία 30 χρόνια".
Το "ζουμί" του άρθρου σας βρίσκεται σε τρείς γραμμές, στις οποίες προτείνετε κάτι το οποίο είναι απολύτως συγκεχυμένο, με χρήση της πολιτικάντικης γλώσσας που έχουμε βαρεθεί να ακούμε τόσα χρόνια κα Γιαννάκου: "Η γνώμη μου είναι ότι αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα να οδηγηθούμε στην πολιτική και οικονομική ανάταξη μέσα από μία διαδικασία συγκερασμού των απαιτήσεων της δημοσιονομικής προσαρμογής με τις ιδιαιτερότητες της λειτουργίας του κράτους και της οικονομίας της Ελλάδας. Δεν χρειάζεται απλώς συνεννόηση, αλλά κυρίως μία συνένωση δημιουργικών ιδεών και πρακτικών και, βεβαίως, πολιτικής βούλησης". Ευχαριστώ πολύ, αλλά δε βλέπω κάτι το συγκεκριμένο, οι δε συγκερασμοί δεν αποτελούν ποτέ λύση, αλλά ΚΥΚΕΩΝΕΣ.
Αλλού λέτε: "Η κυβέρνηση, όμως, είναι σήμερα ο αδύναμος κρίκος του πολιτικού συστήματος".
Τα δικά σας παιδιά δεν είναι; Είναι άμωμες παρθένες; Νομίζετε ότι μόνο η κυβέρνηση είναι ο αδύναμος κρίκος; Εσείς κα Γιαννάκου μου (τόσο προσωπικά, όσο και συλλογικά το κόμμα το οποίο υπηρετείτε) δεν έχετε μερίδιο ευθύνης; Εσείς κυβερνήσατε ιδανικά όταν βρεθήκατε στην εξουσία; ή μήπως περιμένετε να πιστέψω ότι έχει αλλάξει κάτι στη ΝΔ; Μόνο τη Ντόρα ξεφορτωθήκατε. Όλα τα άλλα τα "καλόπαιδα" είναι ακόμα εκεί με τα ίδια κι απαράλλαχτα μυαλά.
Αλήθεια ποιό ήταν το όραμά σας; "Σεμνά και ταπεινά; Επανίδρυση του κράτους;" Αν γελάσω ειρωνικά θα είμαι κακός; Γιατί όμως αποτάσσεστε το παρελθόν και τις ευθύνες σας την κρίσιμη τούτη ώρα που ό κάθε ένας πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί τα λάθη και τις ευθύνες του;
Να σας πως γιατί: Γιατί όλοι σας πάνω από την υπηρεσία της ΠΑΤΡΙΔΑΣ και του λαού που θα έπρεπε να είναι η αποκλειστική σας μέριμνα ("Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα" - Τμήμα Α, άρθρο 1 του Συντάγματος το οποίο το συνάφι σας αγνοεί, όπως αγνοεί όμως και το άρθρο 120) βάζετε το κόμμα και τον εαυτό σας, γιατί είσαστε βουτηγμένοι στη ματαιοδοξία και εθισμένοι στο ναρκωτικό της εξουσίας, της δημοσιότητας, της χλιδής και της πλεονεξίας, ο δε εθισμός αυτός αναστέλλει πρωτίστως το ΗΘΟΣ.
Να σας πληροφορήσω λοιπόν εγώ κα Γιαννάκου αυτό που αν δε σας το πούνε ξεκάθαρα, εσείς οι πολιτικοί δεν θα το καταλάβετε από μόνοι σας ποτέ: ότι δηλαδή ο αδύναμος κρίκος είναι ΟΛΟ το πολιτικό σύστημα μέσα στο οποίο ανήκουν όλα τα πολιτικά κόμμα και όλοι όσοι χορεύουν σφυχταγκαλιασμένοι με αυτά: βουλευτές, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, τομεάρχες, κλαδικάρχες, πολιτευτές, γενικοί γραμματείς συνδικαλιστές, μέλη των φοιτητικών κινημάτων (η καταστροφή της κοινωνίας μας) και λοιποί Μανδαρίνοι. Δυστυχώς όμως ο χορός αυτός μεταξύ Μανδαρίνων - κομμάτων είναι ο χορός του Ζαλόγγου και οι Μανδαρίνοι δεν κρατάνε από το χέρι μόνο τους ομοίους τους, αλλά και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία - την πατρίδα μας με λίγα λόγια - και την οδηγούν στο γκρεμό.
Θα ήθελα να σας γράψω πολλά ακόμα, αλλά θεωρώ ότι ξόδεψα πολλή ώρα για κάτι που δεν αξίζει.
Και πάλι καλημέρα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου