...ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ και τόσο μεγαλύτερη η "αγανάκτηση" των πολιτικών και τόσο μεγαλύτερες οι σαχλαμάρες που ξεστομίζουν αρνούμενοι να παραδεχτούν την πραγματικότητα.
--------------------------------------------------------------------------------
Ήμουν κι εγώ εκεί. Το θεώρησα ιερό καθήκον απέναντι στα παιδιά μου και τους προγόνους μου.
Η διαδήλωση, ό,τι και να μας πουν οι ελεγχόμενοι κονδυλοφόροι, ήταν κάτι το απερίγραπτο.
Ένα σιωπηλό ανθρώπινο ποτάμι από την Ομόνοια μέχρι τους στήλους του ολυμπίου Διός, σπρωγμένο σκόπιμα από τις αστυνομικές δυνάμεις στα στενάκια, το οποίο θέλησε μόνο με την φυσική παρουσία του, χωρίς διάθεση για φασαρίες, να στείλει ένα μήνυμα: Υπάρχουν ακόμα έλληνες. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που σκέφτονται και που όταν έρθει η ώρα, θα προσφέρουν τη δίκαιη ανταμοιβή σε αυτούς που τόσο αψήφιστα και χωρίς αιδώ εξαθλιώνουν το παρόν και υποθηκεύουν το μέλλον ενός ολόκληρου λαού.
Ένα σιωπηλό ανθρώπινο ποτάμι. Ένα απόλυτα ανομοιογενές αλλά άλλο τόσο αδελφωμένο σύνολο ανθρώπων που τα ένωσε ένα και μοναδικό πράγμα: Η αίσθηση του καθήκοντος προς την πατρίδα του και τις μελλοντικές γενιές. Μικροί και μεγάλοι ήταν εκεί. Άντρες και γυναίκες, ζευγαράκια, παρέες φίλων, μεροκαματιάρηδες και εύποροι, ποπ και γκόθ. Τα αισχρά κατευθυνόμενα ΜΜΕ βέβαια δεν τόλμησαν να αναφέρουν τον αριθμό των διαδηλωτών (εγώ σας λέω ότι εκλέγουν αυτοδύναμη κυβέρνηση) και φυσικά δεν τόλμησαν να κατεβούν ανάμεσα στο πλήθος και να δείξουν τα πρόσωπα των διαδηλωτών, για να καταλάβει ο τηλεθεατής σε όλη την Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο ότι δεν πήγαν Χούλιγκανς, τρομοκράτες και μπαχαλάκηδες στη διαδήλωση, αλλά κυρίως απλοί και σεμνοί άνθρωποι χωρίς σημαίες και πανό, χωρίς πολιτικούς πατρώνες. Αυτοί που συναντάς στο δρόμο μία οποιαδήποτε ημέρα που θα βγείς για βόλτα, για ψώνια ή για καφεδάκι.
Ένα σιωπηλό ανθρώπινο ποτάμι, το οποίο όταν οι πονηροί ελιγμοί των ΜΑΤ (μέσα στις τάξεις των οποίων δρούσαν και κάποιοι εμφανώς αλλοδαποί αστυνομικοί) του άλλαζαν την πορεία, αυτό επέστρεφε στην κοίτη του και τον προορισμό του.
Ένα σιωπηλό ανθρώπινο ποτάμι, το οποίο δε στέρεψε από τον εκφοβισμό των χημικών και των χειροβομβίδων κρότου - λάμψης που εκτοξεύτηκαν πριν καν αρχίσουν να φτάνουν οι διαδηλωτές στο Σύνταγμα. Δεν κιότεψε από το συμβολικό "ψέκασμα" των ηρώων του Μίκη και Μανώλη, αλλά συνέχιζε να δυναμώνει με το πέρασμα της ώρας.
Άλλα όσο και να μας εκφοβίζουν, όσο και αν ψεκάζουν τα σύμβολά μας, η αρχή έγινε. Οι έλληνες μονιάζουν και μονιάζουν κάτω από το μόνο σύμβολο που μπορεί να τους ενώσει, ένα σύμβολο που δεν είναι ένα πρόσωπο. Ένα σύμβολο που δεν ψεκάζεται και αυτό είναι η ελληνική σημαία. Η ίδια η Ελλάδα. Η πατρίδα όλων μας.
Τελικά υπάρχει ελπίδα.
ΥΓ
Εσείς που δεν κατεβήκατε στο Σύνταγμα τρέξτε να τοποθετηθείτε. Αύριο το ΧΑΑ στο +8%.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου