ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ

Είναι 08/12/2008 και παρακολουθώ τα αίσχη που γίνονται στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας στην τηλεόραση.
Κουκουλοφόροι να γυρίζουν ανεμπόδιστοι καίγοντας και ρημάζοντας ό,τι βρίσκεται μπροστά τους. Αυτοκίνητα, δέντρα εμπορικά καταστήματα, τράπεζες, δημόσια κτήρια.

Αναρωτιέμαι...
1+1=2
Οδόφραγμα της αστυνομίας στην οδό Αμερικής και Πανεπιστημίου.
Αφανή οδοφράγματα της αστυνομίας στις οδούς Σταδίου και Ομήρου και Βησσαρίωνος και Ομήρου.
Οδόφραγμα της αστυνομίας Πανεπιστημίου και Σίνα.
========================================>
Οι κουκουλοφόροι πιασμένοι μεσα στη φάκα. Παρακαλώ περάστε μέσα στην κλούβα για να μην πάμε περπατώντας μέχρι τη ΓΑΔΑ και κουραστούν τα ποδαράκια σας και βγάλουν κανενα κάλο.

Αναρωτιέμαι...
Η αστυνομία δεν το ξέρει τον πανάρχαιο πολεμικό ελυγμό που περιέγραψα παραπάνω;
Ρητωρική ερώτηση. Η απάντηση είναι ότι σαφώς και το γνωρίζει.
Λοιπόν;

Αναρωτιέμαι πάλι...
Η αστυνομία δεν είναι ανεξάρτητη αρχή, αλλά ένα σώμα το οποίο διοικείται επί της ουσίας από τα όργανα της εκάστοτε κυβέρνησης.

Και λοιπόν;

Αναρωτιέμαι...
Γιατί τόσες και τόσες κυβερνήσεις δεν "πάτησαν το κουμπί" για τη σύλληψη των καλών αυτών νέων; Γιατί τόσες και τόσες κυβερνήσεις δεν με προστάτευσαν, αλλά αντιθέτως με κοροϊδεύουν κατάφορα; Γιατί να την πληρώνουν αθώοι βιοπαλαιστές και οι ένοχοι (φυσικοί και ηθικοί) να γελάνε εκ του ασφαλούς;

Καταλήγω...
Μήπως εγώ ως πρώτος Ηλίθιος (μέχρι τη στιγμή που ξύπνησα από τη νάρκη) και πολλοί άλλοι πτωχοί πλην τίμιοι, πλήν ηλίθιοι (ή περισσότερο ευγενικά: απορροφημένοι απο τις βιωτικές μέριμνες) συμπολίτες μου ψηφίζαμε τους κάθε λογής Μαυρογιαλούρους οι οποίοι μας πουλάγανε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες και υποθηκεύανε χωρίς να αισχύνονται το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας;
Άλλη μία ρητορική ερώτηση.
Η απάντηση είναι ναι.

Μήπως φτάσαμε στο έσχατο σημείο ανοχής καθώς δεν έχουμε άλλα να υποθηκεύσουμε;
Μήπως πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να καθαρίσουμε τις τσίμπλες μας και να διακρίνουμε ποιοί είναι οι Μαυρογιαλούροι που θέλουν την ψήφο μας σε κάθε εκλογή και επιτέλους να τους εξαφανίσουμε όπως το πίον από ένα σπασμένο σπυρί; Μήπως ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε τους Καποδίστριες εκείνους που θέλουν πραγματικά να προσφέρουν και να οδηγήσουν την πατρίδα τους και τους πατριώτες τους ψηλά;

Η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα το οποίο επιτρέπει στο λαό να ελπίζει, γιατί ο λαός είναι που αποφασίζει.

Τις ώρες αυτές, η σκέψη μας μπορεί να γυρίζει σε εποχές ολοκληρωτικής διακυβέρνησης της πατρίδας μας και να λέμε ότι τότε δεν γίνονταν τέτοια πράγματα κλπ. Κάνοντας τη σκέψη αυτή, πιστέψτε με, ανοίγουμε την πόρτα (έστω και μία χαραμάδα - ωστόσο η κλειδαριά έχει ήδη ξεκλειδώσει) σε προτάσεις που μπορεί να μη ρίχνονταν καν στο τραπέζι υπο άλλες συνθήκες και πόντο - πόντο να απωλέσουμε πολλά δικαιώματα και ελευθερίες και στο τέλος να καταλυθεί η δημοκρατία (αν δεν έχει ήδη καταλυθεί).

Ανοίξτε τα μάτια σας και τ' αυτιά σας.
Μασήστε αυτά που σας σερβίρουν και μην τα καταπίνετε αμάσητα. Επεξεργαστείτε την πληροφόρηση που έχετε και βάλτε την κρίση σας να δουλέψει. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση αυτών που διαχειρίζονται την όποια κρίση.
Σκεφτείτε ότι πολλές φορές η κρίση είναι απλά ένα σεντόνι που καλύπτει μία άλλη κρίση, ή ένα τέχνασμα για την αποδοχή προτάσεων - λύσεων - αλλαγών. Βάλτε καλά στο μυαλό σας ότι και ο τύπος (ΜΜΕ) είναι αναπόσπαστο τμήμα στο παιχνίδι της εξουσίας και ελέγχεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από την κυβέρνηση ή τη δυνητική κυβέρνηση.
Πιστέψτε στη δημοκρατία, μαυρίστε τους Μαυρογιαλούρους.
Διαδώστε την αγανάκτηση την ελπίδα σας και τις ιδέες σας στόμα με στόμα.

Σκεφτείτε τα παιδιά σας.

Και για το τέλος σκεφτείτε το εξής:
Οι Θερμοπύλες θα πέσουν. Η Πόλη θα τουρκέψει.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πέσουν χωρίς μάχη.
Οι Μαυρογιαλούροι είναι το σκοτάδι (πολύ σωστά έγινε η επιλογή του πρώτου συνθετικού του επωνύμου). Η δημοκρατία είναι το φως.

Το σκοτάδι δε θα σκεπάσει το φως.