Μεγάλο θέμα θα μου πείτε.
Το πρώτο σημείο προβληματισμού είναι οι τιμές στις οποίες αγοράζουμε τους δίσκους.
Ειδικά οι νέες κυκλοφορίες είναι εξοργιστικά ακριβές και εμείς που αγαπάμε τη μουσική δε μπορούμε να δίνουμε € 20 και βάλε για κάθε δίσκο.
Η λύση είναι οι μαύροι πωλητές, το downloading από το internet και φυσικά η μεταξύ φίλων διανομή αντιγράφων.
Δεύτερη λύση είναι να περιμένουμε να περάσουν μερικά χρόνια και να πάρουμε το δισκάκι στις προσφορές σε πιό λογική τιμή, η οποία και πάλι (κατά τη δική μου άποψη) είναι υψηλή.
Στήνεται λοιπόν ένα κύκλωμα αντιγραφής αξίας πολλών εκατομμυρίων Ευρώ, τα οποία δεν μπαίνουν στις τσέπες των δισκογραφικών εταιρειών.
Μία άποψη που ακούγεται είναι η εξής: Οι δισκογραφικές εταιρείες αυτές είναι πολυεθνικές και τους αξίζει να παθαίνουν αυτά που παθαίνουν. Επιπλέον, καλά να πάθουν για ακόμα έναν άλλο λόγο, ο οποίος δεν είναι άλλος από την τυποποίηση της μουσικής που ακούγεται σε ολόκληρο τον κόσμο, ο αποκλεισμός διαφόρων μουσικών ρευμάτων και η προβολή κάποιων άλλων.
Σκεφτείτε όμως ότι τα χρήματα που δεν πάνε στις εταιρείες αυτές δεν πάνε και κάπου αλλού:
Που; Δείτε:
- Στιχουργοί.
- Συνθέτες.
- Καλλιτέχνες.
- Ηχολήπτες.
- Γραφίστες (δημιουργοί των εξωφύλλων).
- Τυπογράφοι (για την εκτύπωση των εξωφύλλων).
- Χαρτέμποροι - Παραγωγοί και Έμποροι μελανιών, κόλλας κλπ (για τα εξώφυλλα).
- Βιοτεχνίες πλαστικών (που φτιάχνουν τις κάσες των CD).
- Έμποροι πλαστικών (η πρώτη ύλη για την κατασκευή των κασών των CD).
- Βιομηχανίες μαγνητικών μέσων (αυτοί που φτιάχνουν και καίνε τα CD).
- Διανομείς (χονδρέμποροι που αγοράζουν τα CD από τις δισκογραφικές και τα μεταπουλάνε στα καταστήματα λιανικής).
- Καταστήματα λιανικής.
Με λίγα λόγια, ένα πλήθος επαγγελματιών και υπαλλήλων τους χάνει έσοδα από την πειρατεία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολυεθνικές, αλλά απλοί βιοπαλαιστές τις περισσότερες φορές, οι οποίοι συντηρούνται και τρέφονται από το κύκλωμα της μουσικής (και του DVD).
Τα μικρότερα έσοδα των καλλιτεχνών - στιχουργών - συνθετών, θα αποθαρρύνουν τη δημιουργία από μέρους τους και κατά την άποψή μου, θα χαθούν (δε θα δημιουργηθούν) νέα αξιόλογα τραγούδια (ή και ταινίες - αν επεκτείνουμε τον προβληματισμό μας και στο DVD) καθώς οι δισκογραφικές θα χρησιμοποιήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό τους μισθωτούς συνθέτες - στιχουργούς (οι οποίοι παράγουν τυποποιημένα μέτρια σουξεδάκια του συρμού - ως γνωστόν σε κάθε δίσκο περιλαμβάνονται πλέον 2-4 τέτοια) και ενορχηστρωτές επίσης μισθωτούς και τυποποιημένους χωρίς φαντασία.
Φυσικά δε συζητάω για τους φόρους που δε θα εισπράξει το κράτος, γιατί κανείς πλέον δεν ενδιαφέρεται γι αυτό το θέμα, πλήν όμως σε βάρος όλων μας καταλήγει.
Εν κατακλείδι. Η πειρατεία είναι κλοπή στην κυριολεξία, η οποία όμως μας προσφέρει εφήμερα οφέλη, πλην όμως στο βάθος βαίνει ποικιλοτρόπως σε βάρος μας.
Ένας ένας, ας κάνουμε όλοι την επανάστασή μας. Είναι ηθικό καθήκον μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου