Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΜΜΕ

Δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επί της γης

Ο ειδικός φρουρός πυροβόλησε.

Η σφαίρα βρέθηκε στο σώμα του άτυχου παιδιού και το σκότωσε.

Οι ταραχές που ξεκίνησαν από το παραπάνω γεγονός έκαψαν την Ελλάδα και τη διέσυραν παγκοσμίως.

Έφτασε λοιπόν η ώρα της δικαιοσύνης.

Ο φρουρός εκτός από αθεράπευτη ανοησία, κατηγορείται για εν ψυχρώ δολοφονία.
Ο ίδιος, μεταξύ άλλων, δηλώνει ότι, αμυνόμενος, πυροβόλησε προς άλλη κατεύθυνση και ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε και χτύπησε το άτυχο παλικαράκι.
Οι μάρτυρες λένε ότι σημάδεψε και τον χτύπησε, αλλά μάλλον πέφτουν σε αντιφάσεις.
Η βαλλιστική με βάση τα πρώτα δείγματα μάλλον θα επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό του φρουρού.

Έρχονται λοιπόν τα ΜΜΕ και φωνάζουν:
- Οι μάρτυρες τον είδαν να σημαδεύει και να πυροβολεί.
- Οι ισχυρισμοί των φρουρών είναι ψεύτικοι.
- Το πόρισμα της βαλλιστικής θα είναι διαβλητό.
- Οι αστυνόμοι δεν τιμωρούνται εδώ και χρόνια για δολοφονίες και ξυλοδαρμούς.

κλπ κλπ κλπ

Με βάση τη στάση των ΜΜΕ (πέρα από το γεγονός ότι πιστεύουν ότι έχουν υποκαταστήσει τη σήμανση αλλά και τον ίδιο το θεσμό της δικαιοσύνης) η οποία στηρίζεται στην "μεγάλη κοινωνική ευαισθησία" τον "ανθρωπισμό", το "αίσθημα κοινού δικαίου" που τα ίδια μέσω των λειτουργών τους ευαγγελίζονται ότι τα διακρίνει, προσωπικά διακρίνω μία διάθεση επηρεασμού αφ' ενός της κοινής γνώμης, αφ' ετέρου (και κυρίως) της δικαιοσύνης προκειμένου η τελευταία να πάρει απόφαση εξοντωτική για τον φρουρό - δολοφόνο, μετατρέποντάς τον σε εξιλαστήριο θύμα της αδικίας και της ατιμωρησίας που έχαιρε το αστυνομικό σώμα επί τόσα έτη.

Και σκέφτομαι...

- Είναι πραγματικά αλήθεια ότι υπάρχει ένα καθεστώς ατιμωρησίας της αστυνομίας (το θέμα χωράει πολύ μεγάλη συζήτηση).
- Είναι αλήθεια ότι ο φρουρός σκότωσε το παιδί.

Αναρωτιέται όμως ο δημοσιογραφικός κόσμος ότι ο εγκληματίας έχει και ο ίδιος γυναίκα και 3 παιδιά και άλλο είναι για την οικογένειά του να τιμωρηθεί για το έγκλημα (που κανένας δεν αμφισβητεί ότι έχει διαπράξει) με 20 χρόνια και άλλο με 10;
Που είναι ο ανθρωπισμός του; Ανθρωπισμός δεν είναι να σκεφτείς και τα 3 παιδιά που θα μείνουν επί της ουσίας ορφανά για το διάστημα της φυλάκισης του πατέρα τους;

Ας πρόσεχε; Μήπως μία τέτοια απάντηση θα ήταν κυνική και απάνθρωπη;

Μήπως στο βάθος της στάσης των δημοσιογράφων κρύβεται ένα υπολανθάνον μίσος κατά της αστυνομίας;
Αν ναι, τότε α) και μόνο το γεγονός της ύπαρξης αυτού του είδους αισθημάτων (μίσος) υπάρχει πρόβλημα με το ποιόν των ανθρώπων που μας ενημερώνουν και επηρεάζουν άμεσα την κοινή γνώμη, οι οποίοι αντί για κοινωνική ευαισθησία, αίσθημα δικαίου κλπ, διακατέχονται από ταπεινά αισθήματα και σύνδρομα, τα οποία ανεξέλεγκτα διοχετεύουν στις ψυχές των τηλεθεατών και η τελική επίδραση των ΜΜΕ επί των τελευταίων εξαρτάται από το πόσο αυτοί έχουν τη διάθεση να βάλουν σε λειτουργία την προσωπική τους κρίση και δεν είναι παραδομένοι, ψάχνοντας στην οθόνη της τηλεόρασης μερικές ώρες διαφυγής από τα πάσης φύσεως προβλήματα που αντιμετωπίζουν. β) μήπως στο βάθος υπάρχει ένας αντικαθεστωτισμός ο οποίος δεν περιορίζεται σε μία απλή αντιπολίτευση κατά του εκάστοτε κυβερνόντος κόμματος στα πλαίσια του παιχνιδιού εξουσίας και ως εκ τούτου τα ίδια τα ΜΜΕ είναι κατά βάθος (ίσως και εν αγνοία τους) εχθροί της ίδιας της δημοκρατίας;

Μήπως εν τέλει όλα τα αισθήματα δικαίου κλπ κλπ των δημοσιογράφων είναι μονόπλευρα και επί της ουσίας υποκριτικά;

Αν κάποιος παρακολουθήσει προσεκτικά, τα ΜΜΕ περιορίζονται σε μία στείρα κριτική των πάντων η οποία διακατέχεται από μία σχιζοφρένεια, απουσία λογικής και συγκεκριμένης άποψης (έστω καθοδηγούμενης). Ως παράδειγμα θα αναφέρω τα λεγόμενά τους στην τρέχουσα κρίση:

- Που είναι η αστυνομία; Γιατί έχει αφήσει τα καταστήματα στο έλεος της καταστροφικής μανίας των κουκουλοφόρων;
- Γιατί χρειάζονται 5 αστυνομικοί για να συλλάβουν την κοπέλλα (στη συγκεκριμένη περίπτωση η κοπέλλα έφτυνε έσπρωχνε, κλώτσαγε και οι αστυνομικοί την ακινητοποίησαν χωρίς καν να την πονέσουν);
- Γιατί κάνουν σκούπα οι αστυνομικές δυνάμεις στην πλατεία Συντάγματος και διώχνουν τα παιδιά που κάνουν καθιστική διαμαρτυρία σπρώχνοντάς τα (χωρίς όμως να τα χτυπάνε);
- Εξαιτίας της απουσίας της αστυνομίας οι πατρινοί υπερασπίστηκαν μόνοι τους τις περιουσίες τους.
- Έχουν δικαίωμα οι πολίτες να πάρουν το νόμο στα χέρια τους; Εντοπίστηκαν χρυσαυγήτες στις τάξεις των 3.000 πολιτών της Πάτρας που κυνήγησαν τους κουκουλοφόρους.
- Γιατί η αστυνομία βρίσκεται εκεί και προκαλεί (με την παρουσία της); Είχε δηλωθεί ότι δεν θα υπάρχει αστυνομία στην κηδεία του Αλέξη.

κλπ κλπ κλπ.

Θέλουμε ή δεν θέλουμε αστυνομία;
Να βγούν ή να μη βγούν οι πολίτες στους δρόμους;
Εγώ που παρακολουθώ τις εξελίξεις ακούγοντας τα παραπάνω θα αρπάξω μία σχιζοφρένεια ή όχι; Η δε σχιζοφρένεια δεν είναι γρίπη να περάσει, παρά θα με ακολουθεί σε όλη τη ζωή μου (εμένα στην καλή περίπτωση, τα παιδιά μου και τα παιδιά του υπόλοιπου κόσμου στη χειρότερη).

Τη στιγμή αυτή η κοινωνία πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της.
Η κοινωνία πρέπει να βρεί τα αίτια και τις λύσεις του προβλήματος.
Μέρος του προβλήματος κατά την άποψή μου είναι και τα ΜΜΕ.

Τα ΜΜΕ δεν είναι κάτι το δαιμονικό, όμως, όπως κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για καλό, είτε για κακό.

Τη στιγμή αυτή τα ΜΜΕ έχουν απολέσει τον προσανατολισμό τους και πρέπει να τον ξαναβρούν.

Τι κάνουν σήμερα τα ΜΜΕ;

- Παρουσιάζουν έναν κόσμο γκρίζο, δύσοσμο, βίαιο και επικίνδυνο για εμάς και τα παιδιά μας, γεμίζοντάς μας άγχος για το αύριο, υποχρεώνοντάς μας να χτίζουμε τοίχους γύρω μας, να γινόμαστε κι εμείς γκρίζοι, δύσοσμοι, βίαιοι, επικίνδυνοι και να ψύχεται η καρδιά και η ψυχή μας και η αγάπη που θα έπρεπε να υπάρχει μέσα τους. Κι όμως υπάρχει και η φωτεινή πλευρά της ζωής, στην οποία αποφεύγουν επιμελώς να αναφέρονται, ή αναφέρονται σε τέτοια συχνότητα και σε τέτοια επιλεγμένα χρονικά σημεία που είναι σα να μην αναφέρονται σε αυτήν.
- Καθώς αναπτύσσονται οι εταιρείες των ΜΜΕ (οι οποίες για την αγορά της Ελλάδας μας είναι εξωφρενικά πολλές) πρέπει να βρεθεί το προσωπικό που θα τις στελεγχώσει. Η ανάπτυξη όμως είναι τέτοια, που τα ικανά στελέγχη σπανίζουν και οι μαγαζάτορες αναγκάζονται να προσλαμβάνουν υπαλλήλους με αξία κάτω του μετρίου (ως προς τη γνώση του αντικειμένου, το μορφωτικό επίπεδο, το ήθος, την προσωπικότητα), αξία που τελικά αντικατοπτρίζεται στην ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος.
- Σκυλεύουν τον ανθρώπινο πόνο.
- Εκμεταλλεύονται τα κατώτερα ανθρώπινα ένστικτα όπως κουτσομπολιό, ζήλεια, κατάκριση, χαιρεκακία, μίσος, ηδονοβλεψία.
- Αναδεικνύουν εφήμερα είδωλα, ανθρώπους ρηχούς, ανερμάτιστους, μέτριους χωρίς εσωτερικά χαρίσματα, πείθοντας τους τηλεθεατές ότι αυτοί είναι τα ορθά πρότυπα γι αυτούς και τα παιδιά τους. Όταν η λάμψη των ειδώλων ξεθωριάσει, οι άνθρωποι αυτοί μπαίνουν στο περιθώριο και γίνονται δυστυχισμένοι και αντικαθίστανται από άλλα νέα είδωλα όλο και πιό θαμπά. Εμείς πάλι μαθαίνουμε να ζητάμε για τους εαυτούς μας την ψεύτικη λάμψη, το εφήμερο, το εύκολο και το γρήγορο, με αποτέλεσμα όταν δεν τα καταφέρουμε να καταρρέουμε και έχοντας καταντήσει κι εμείς ανερμάτιστοι, θα αναζητήσουμε κάτι ή κάποιον στον οποίο θα χρεώσουμε την αποτυχία μας χωρίς να κάνουμε την προσωπική μας ενδοσκόπηση και αυτοκριτική.
- Εισάγουν καινά άρρωστα ήθη Δικαιολογόντας και Προβάλλοντας την πάσης φύσεως ανηθικότητα και ανωμαλία, όντας στελεγχωμένα από ανθρώπους που είτε είναι οι ίδιοι ανήθικοι - ανώμαλοι, είτε ανέχονται - δικαιολογούν την ανηθικότητα και την ανωμαλία.
- Χλεβάζουν το σωστό, το ηθικό, το ευπρεπές, δαιμονοποιούν τις ανώτερες ανθρώπινες αξίες. Παρουσιάζουν το άσπρο ως μαύρο.
- Χρησιμοποιούνται ως μέσα πίεσης απέναντι στο κράτος και τις κυβερνήσεις προκειμένου να επιτευχθούν προσωπικοί στόχοι των ιδιοκτητών τους, οι οποίοι κατά βάσην είναι επιχειρηματίες οι οποίοι είτε συναλλάσσονται με το δημόσιο, είτε χρωστάνε σε αυτό τεράστια ποσά (βλ. ΦΠΑ, ΙΚΑ, εφορία). Ως εκ τούτου, χάνεται η αντικειμενικότητα της ενημέρωσης και επιτείνεται η σχιζοφρένεια στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω.
- Στήνουν τηλεοπτικές δίκες και δικαίως ή αδίκως σπιλώνουν υπολήψεις, κατακρίνουν πρόσωπα και καταστάσεις, εντοπίζουν προβλήματα και κατόπιν αμετροεπούν ομφαλοσκοπώντας χωρίς να καταλήγουν πουθενά, παρά μόνο περιπλέκουν τα θέματα μέσα σε μία ηχηρή ενοχλητική και ακαταλαβίστικη βαβούρα.

Μήπως στα πλαίσια του προβληματισμού μας για την κοινωνία μας πρέπει να εντάξουμε και τα ΜΜΕ;
Μήπως κάποιες από τις πορείες που έγιναν θα έπρεπε να έχουν κατεύθυνση προς τις εγκαταστάσεις των μεγάλων εταιρειών ΜΜΕ;
Μήπως πρέπει να φανούμε αυστηροί απέναντί τους προκειμένου να θεραπεύσουμε τις ασθένειές μας και να κλείσουμε τα αυτιά μας στις φωνές τους όταν θα αντιδρούν στα μέτρα της κοινωνίας "εναντίον" τους;