Και ξαναερχόμαστε στο γνωστό θέμα...
Κατά πόσο φταίει ο λαός για όλα όσα ζούμε,
κατά πόσο είναι διεφθαρμένος ή όχι
και φυσικά αν έχει τους πολιτικούς που του αξίζουν...
Μέσα από μία διεργασία η οποία ξεκινάει από το 1821 (στην οποία το γεγονός ότι ανέκαθεν η πατρίδα μας δεν υπήρξε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος παρά προτεκτοράτο ΔΕΝ πρέπει να παραβλεφθεί διότι παίζει σημαντικότατο ρόλο) και συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό μέχρι τις μέρες μας, παγιώθηκαν και εξακολουθούν να παγιώνονται κάποιες καταστάσεις.
Οι πολιτικοί έγιναν μία κλειστή κάστα ισχυρά εναγκαλισμένη με την αριστοκρατία του πλούτου, κάστα η πόρτα της οποίας ανοίγει μόνο από μέσα και με εξαιρετικά αυστηρό casting. Κύριες αξίες του κλειστού αυτού club:
α) ο νεποτισμός,
β) η συνενοχή και
γ) η απουσία ηθικών φραγμών.
Η στρατολόγηση των νέων μελών που πρέπει να δουλέψουν για τη στήριξη και τη διαιώνιση της κάστας γίνεται με πολύ απλούς τρόπους:
α) Μέσα από το κολλέγιο Αθηνών (οι φανεροί και αφανείς αυριανοί ηγέτες, τα παιδιά των σημερινών αρχηγών - ανεξαρτήτως πολιτικής αποχρώσεως),
β) Μέσα από το "φοιτητικό κίνημα",
γ) Μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα.
Και οι τρείς παραπάνω "θεσμοί", έχουν τη δύναμη να αλλοτριώνουν συνειδήσεις, ή απλά να εντοπίζουν τους ήδη αλλοτριωμένους χαρακτήρες.
Οι ΑΛΛΟΤΡΙΩΜΕΝΟΙ από τη φυσιολογική ανθρώπινη κλίση άνθρωποι αυτοί, στελεχώνουν τα κόμματα σε όλες τις βαθμίδες τους.
Σε δεύτερη φάση, αυτοί οι άνθρωποι επειδή χαίρουν της ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ των κομμάτων τους, τοποθετούνται ως υποψήφιοι στα πάσης φύσεως ψηφοδέλτια.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, προορίζονται για ευρωβουλευτές, βουλευτές, υπουργοί, περιφερειάρχες, περιφερειακοί σύμβουλοι, νομάρχες, νομαρχιακοί σύμβουλοι, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι και μέλη σε πάσης φύσεως συνδικαλιστικούς φορείς κλπ. Θέσεις υπάρχουν δόξα τω Θεώ!
Επειδή όμως τα μέλη είναι περισσότερα από τις θέσεις, πρέπει με κάποιον τρόπο όλοι να έχουν την ανταμοιβή που τους αξίζει.
Ανταμοιβή για ποιό πράγμα;
Για τη συμμετοχή τους στο κόμμα και τους αγώνες για τις "αξίες" του κόμματος.
Έτσι λοιπόν, οι αποτυχημένοι πολιτευτές, θα τοποθετηθούν σε θέσεις ευθύνης στις οποίες πρέπει να τοποθετούνται ΟΧΙ ΟΙ ΑΞΙΟΙ, αλλά ΟΙ ΕΜΠΙΣΤΟΙ.
Μιλάμε για πάσης φύσεως οργανισμούς. ΔΕΚΟ, υπουργεία, Ανεξάρτητες αρχές, κλπ κλπ.
Ως εδώ, μπορεί να πει κανείς, ότι είναι καλώς καμωμένα, ρήση με την οποία φυσικά και δε συμφωνώ γιατί έχει ήδη καταργηθεί η αξιοκρατία.
Να όμως που έρχονται κάποιοι επιπλέον παράγοντες...
Ο πολιτικός ο οποίος κατά κύριο λόγο είναι ανεπάγγελτος, δε μπορεί να απολέσει την ιδιότητά του και να βγεί στο στίβο της ζωής.
Το γιατί είναι απλό: Είναι ανίκανος να ανταπεξέλθει σε έναν αγώνα χωρίς σημαδεμένη τράπουλα. Ακόμα δε κι αν μπορεί εχει τόσο εθιστεί στα μεγάλα σαλόνια και τη ματαιοδοξία που δε μπορεί να τα αποχωριστεί, σε βαθμό μάλιστα ισοδύναμο με την ανικανότητα του ναρκομανή να αποχωριστεί την ΠΡΕΖΑ του.
Στην περίπτωση που το ίδιο το κόμμα δε θέλει να φτιάξει ένα ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ με τη δημιουργία ΝΕΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΤΖΑΚΙΩΝ τα οποία, θα εξυπηρετούν τους σκοπούς του (...), η συνέχεια στο σενάριο έχει ως εξής: Έρχεται ο Χ μεγαλοκαρχαρίας - εγχώριος ή ξένος (ονόματα δε λέμε) και με πολύ κομψό τρόπο, του προτείνει να στηρίξουν (επ' αμοιβαίο συμφέρον βρε αδελφέ) ο ένας τον άλλον.
ΝΤΑΡΕ - ΑΒΕΡΕ (πάρε - δώσε). "Θα μου κανονίσεις αυτή τη δουλειά (π.χ. θα δεχτείς την εξωφρενικά υπερτιμολογημένη προσφορά που θα κάνω για το τάδε έργο) κι εγώ με τη σειρά μου θα σε στηρίξω να εκλέγεσαι όσο εσύ το επιθυμείς", ή "θα στηρίξω το κόμμα σου" και συναφείς υποσχέσεις.
ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ οι παγκόσμιες αρχές της Μαφίας.
Ο μεγαλόσχημος πολιτικός (γιατί στους μεγαλόσχημους θα απευθυνθεί ο Χ καρχαρίας και όχι στη μαρίδα), έχοντας έτοιμο το μηχανισμό και το κατάλληλο άτομο στην κατάλληλη θέση, λειτουργώντας σαν κανονικός ΝΟΝΟΣ (χωρίς υπερβολή) δίνει την εντολή: "Θα γίνει αυτό".
Οι "έμπιστοι" θα σκιστούν να υπακούσουν, αλλιώς θα εκβληθούν έξω από τον κομματικό "παράδεισο" εις το πυρ το εξώτερο.
Η "κομματική πειθαρχία" που επικαλούνται κατά καιρούς οι ΜΥΣΤΕΣ της δημοκρατίας, όπως και τα μουλωχτά φωτογραφικά νομοσχέδια που περνάνε νύχτα και καταργούνται την άλλη νύχτα είναι οι εξυπηρετήσεις προς αυτούς που πρέπει. Είτε είναι οι καρχαρίες που τους στηρίζουν, είτε οι "έμπιστοι".
Το έγκλημα κατά κάθε έννοιας δικαιοσύνης, αξιοκρατίας και ηθικής, κατά της δημοκρατίας, της πατρίδας και του λαού έχει ήδη πραγματοποιηθεί.
Εσχάτη προδοσία!
Μία φορά προδότης πάντα προδότης.
Συνενοχή.
Ο "Νονός" γίνεται αυτόματα συνένοχος με τον καρχαρία και φυσικά γίνεται του χεριού του (καθώς επίσης και όλων των υπόλοιπων σαρκοφάγων που θα το μάθουν και θα μπούν στο παιχνίδι). Το ίδιο ισχύει και με τον "έμπιστο" του κόμματος, ο οποίος αφού υπάκουσε (για τον οποιονδήποτε λόγο), έγινε δέσμιος.
Όλοι υπέγραψαν το συμβόλαιο με το Διάβολο και πρέπει να το τηρήσουν στο εξής, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την καταστροφή της πατρίδας και του έθνους. Τη δημοκρατία και την αξιοκρατία πάντως την καταλύουνε ούτως ή άλλως.
Έτσι...
- ΚΑΠΟΙΟΣ (αλήθεια ποιός μπορεί να είναι αυτός ο κάποιος;) ΑΝΕΧΘΗΚΕ ΤΗ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΣΕ ΠΛΕΙΣΤΕΣ ΟΣΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ (προς όφελος επιλεγμένων μονάδων) με αποτέλεσμα την εξόντωση του υγιούς ανταγωνισμού, τη στρέβλωση της οικονομίας και φυσικά της κοινωνίας... Ένα το κρατούμενο!
Αναλογιστείτε μάλιστα κύριοι πόσο βαρύ είναι αυτό το κρατούμενο.
- Κάποιος ανέχθηκε την ΥΠΕΡ-υπερκοστολόγηση του ιατρικού εξοπλισμού και των αναλωσίμων.
- Κάποιος επέβαλλε στα ταμεία να έχουν τα αποθεματικά τους (τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων. Τις δικές μου και τις δικές σας) σε ΑΤΟΚΟΥΣ λογαριασμούς στις τράπεζες, μετά τους επέτρεψε (επέβαλλε) να τοποθετούν τα αποθεματικά τους στο ΧΑΑ και τέλος τους επέβαλε να έχουν τα αποθεματικά τους σε Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου τα οποία εν μία νυκτί και χωρίς ουδεμία αντίρρηση και αντίσταση κουρεύτηκαν 70% !
- Κάποιος ανέχθηκε την υπερτιμολόγηση στην κατασκευή του εθνικού δικτύου αυτοκινητοδρόμων.
- Κάποιος ανέχθηκε και υπέγραψε τις λεόντειες συμβάσεις της Αττικής οδού και του Διεθνούς αεροδρομίου.
- Κάποιος πήρε τα υποβρύχια που γέρνουν και με εξωφρενικό αντίτιμο.
- Κάποιος έκανε τις αγορές των πολεμικών αεροπλάνων στις πιό ακριβές τιμές παγκοσμίως και χωρίς τον σωστό εξοπλισμό.
- Κάποιος ανέχθηκε και ανέχεται να λειτουργούν τα κανάλια χωρίς άδεια.
- Κάποιος έδωσε ένα σκασμό λεφτά για το στέγαστρο Καλατράβα, το C4Ι και για ακίνητα που για χρόνια έμειναν άδεια κουφάρια, λεηλατήθηκαν από τους γύφτους και τέλος χαρίστηκαν στον μέγιστο έλληνα ΚΟΤΣΑΜΠΑΣΗ.
- Κάποιος χάρισε € 2 δις στη Siemens, αλλά για να κάνει εξοικονόμηση των δαπανών του κράτους, κούρεψε ελαφρά τη καρδία τις συντάξεις του κόσμου.
- Κάποιος ανέχθηκε, επέτρεψε, εξυπηρέτησε την διάθεση των ευρωπαϊκών ενισχύσεων σε άσχετα άτομα, σε άσχετες δραστηριότητες, σε Cayenne αντί για τρακτέρ.
- Κάποιος ανέχθηκε τους συνωστισμούς των ελλήνων στην προκυμαία της Σμύρνης.
- Κάποιος έσβησε τη λέξη "εθνικής" από τον τίτλο κάθε υπουργείου.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Αν αναζητήσουμε λοιπόν αυτόν τον "κάποιον" στον οποίο αναφερόμαστε παραπάνω, σε καμία περίπτωση δε θα καταλήξουμε σε έναν Δημόσιο Υπάλληλο που κάθεται πίσω από ένα γκισέ, ούτε στον προϊστάμενό του, ούτε κάν στο διευθυντή της υπηρεσίας του.
Η παραπάνω ανοχή, έχει πολιτικό προϊστάμενο.
Ο πολιτικός προϊστάμενος είναι, κάθε φορα, ένας από τους "έμπιστους" που περιγράψαμε παραπάνω.
Όλοι οι "έμπιστοι" τοποθετήθηκαν με τη σύμφωνη γνώμη του κόμματος το οποίο δεν είναι ένας απρόσωπος οργανισμός, παρά έχει οργανόγραμμα, διοίκηση και πρόεδρο.
Ένας αρχηγός κόμματος, ή ένας μεγαλόσχημο στέλεγχος θεωρείτε ότι δε θα ελάμβανε γνώση όλων των παραπάνω;
Ένας ηθικός και σοβαρός άνθρωπος, τίμιος και αξιοπρεπής πατριώτης, που να ενδιαφέρεται για την πατρίδα του, το λαό του και την προσωπική του υστεροφημία, θεωρείτε ότι θα έδειχνε ανοχή σε θέματα όπως τα παραπάνω;
Θεωρείτε ότι θα ανεχόταν να είναι μέλος μίας συμμορίας που καταδειναστεύει μία χώρα κι έναν ολόκληρο λαό;
Ένας άνθρωπος με τέτοιες αξίες, φίλοι μου, θα τα είχε βροντήξει, όπως κάποια στιγμή τα βρόντηξε ο Μαυρογιαλούρος στη γνωστή σε όλους μας ταινία και θα είχε ξεσκεπάσει τους πάντες και τα πάντα. Αλλά σε ποιόν πολιτικό περισσεύει αξιοπρέπεια και θάρρος για να προβεί σε ένα τέτοιο διάβημα;
Σε κανέναν!
Είναι όλοι σκλάβοι των παθών τους και της Μαφίας.
Ο λαός δεν είχε καμία απολύτως συμμετοχή σε αυτό το όργιο, όσο κι αν κάποια παχύδερμα συνθηματολογούν ότι όλοι συμμετείχαν.
Ο λαός εξουσιοδότησε κάποιους να διαχειριστούν τις τύχες της πατρίδας του.
Η κατάχρηση της εξουσίας αυτής είναι αμάρτημα που βαραίνει τον ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΜΕΝΟ.
- Τους διεφθαρμένους - εκπορνευόμενους πολιτικούς ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΤΣΙΠΑ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΙ ΤΑ ΚΑΤΩΤΕΡΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ (που κάθε λαός, ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗ, διαθέτει) της ευκολίας, του φόβου και της ανάγκης για επιβίωση και ευημέρευση μέσα σε ένα περιβάλλον που χωρίς υπερβολή ισχύει ο νόμος της ζούγκλας και του ισχυρού, μοίραζαν θεσούλες για να εξασφαλίσουν την ψήφο του λαού και κατ' επέκταση την πολιτική τους επιβίωση.
- Αυτούς που φρόντισαν να αποψιλώσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας από κάθε εξουσία, καθιστώντας τον μία διακοσμητική μαριονέττα που δε θα μπαίνει εμπόδιο (ή και συνετέρος) στα σχέδιά τους,
- Αυτούς που έπαιξαν χίλιες φορές με τα εκλογικά συστήματα προσαρμόζοντάς τα στις ανάγκες τους.
- Αυτούς που φρόντισαν για την επιβίωση των κομμάτων μέσα από την κρατική επιχορήγησή τους.
- Αυτούς που έστησαν το κράτος και τους μηχανισμούς του με τέτοιο τρόπο ώστε να καθιστούν δέσμιους τους πολίτες στις ορέξεις τους.
- Αυτούς που έστησαν το διεστραμένο και διεφθαρμένο κρατικό τέρας, το οποίο εχθρεύεται κάθε υγιή προσπάθεια προόδου και προκοπής.
- Αυτούς που φρόντισαν να ορίσουν ρητά και κατηγορηματικά στις διατάξεις του συντάγματος ότι οι μεν βουλευτές έχουν το ακαταλόγιστο, οι δε υπουργοί το ανεύθυνο, με αποτέλεσμα διάφορα φρούτα (βλ. Μαντέλης) να βρίσκονται μόνιμα στο απυρόβλητο και να μας λένε ευθαρσώς και ανερυθρίαστα "Ναι τα πήρα. Είχα ανάγκες. Σπούδαζα τα παιδιά μου στο εξωτερικό".
ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΤΡΩΝΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ;
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ;
ΑΣ ΠΑΡΕΙ ΤΗ ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΑ ΚΑΤΑΡΡΕΟΝΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΝΑ ΛΕΜΕ.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΜΩΣ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ (πολιτικών τε και καρχαριών) ΟΠΩΣ ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΛΛΕΓΙΟ ΑΘΗΝΩΝ με τα δίδακτρα πληρωμένα από το αδικοχυμένο αίμα του ελληνικού λαού, ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΧΑΡΒΑΡΝΤ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΕΔΩ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΙΣ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥΣ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΠΑΜΠΑΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΑΡΑΚΩΝ ΤΟΥ) ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΩΝΤΑΣ ΩΣ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΙΩΝΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΦΑΝΗ ΑΛΛΑ ΟΥΣΙΩΔΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΡΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ.
Και σκεφτείτε και αυτό: Πόσοι είναι σε αριθμό οι συμμετέχοντες στο όργιο; Μετρήστε το 80 - 90% των πολιτικών (μιλάμε για 10.000 άτομα το πολύ) και το 0,5% του πληθυσμού το οποίο κατά κανόνα συγκεντρώνουν το 90% του πλούτου (μιλάμε για 50.000 άτομα και πολλά λέμε). Θέλετε να το διπλασιάσουμε το νούμερο; Οι ενορχηστρωτές και συμμετέχοντες στο όργιο, οι απόλυτα διεφθαρμένοι, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 120.000 ΑΤΟΜΑ, οι περισσότεροι δε, είναι γνωστοί σε όλους μας.
Δε μπορώ λοιπόν εξαιτίας αυτών των 120.000 ανθρώπων, να βάζω στο ίδιο τσουβάλι τους υπόλοιπους 10.880.000 πατριώτες μου.
- Είναι ΑΔΙΚΟ και ΑΝΗΘΙΚΟ.
- Είναι μίζερο και μισάνθρωπο.
- Είναι παραδοχή ήττας, φυγομαχία, ρίψη της ασπίδας.
- Είναι αισχρός ραγιαδισμός. Ύψιστη δουλοπρέπεια από έναν λαό που πρέπει να διατηρεί την περηφάνια του σε κάθε περίσταση.
Και ξέρετε δεν είναι κακό να είναι ένας λαός περήφανος για αυτό που ήταν και ακόμα γι αυτό που είναι.
Και οι γερμανοί είναι περήφανοι και έχουν σφάξει το μισό πλανήτη.
Και οι αμερικάνοι είναι περήφανοι και από το τέλος του Β΄ΠΠ δεν έχουν πάψει να βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με ολόκληρο τον πλανήτη.
Και οι Ολλανδοί είναι περήφανοι και τι ήταν; Έμποροι σκλάβων.
Εμείς είμαστε απλά μικροί.
- Είναι ισοδύναμο με σκύψιμο του κεφαλιού, αποδοχή του φταιξίματος και ως εκ τούτου αποδοχή της εξοντωτικής - παραδειγματικής τιμωρίας που μας επιβάλλεται.
ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.
Η απορία των περισσοτέρων είναι η εξής: Μα δεν έχει ευθύνη ο λαός που τους εξουσιοδότησε ψηφίζοντάς τους ξανά και ξανά; Δεν είναι κι αυτός διεφθαρμένος, αφού οι πολιτικοί είναι σάρκα από τη σάρκα του;
Πρώτα πρώτα με βάση τα όσα περιγράφησαν παραπάνω, το επιχείρημα ότι οι πολιτικοί είναι σάρκα από τη σάρκα του λαού καταρρέει.
Για το αν έχει ευθύνη; Ναι έχει, αλλά, κατά την άποψή μου, αν η ευθύνη τοποθετηθεί σε μία πλάστιγγα, η ευθύνη θα βαρύνει το λαό κατά 30%, τους δε πολιτικούς κατά 70%.
Ο λαός έδωσε μία κουτάλα σε κάποιους. Αν αυτοί την έβαλαν στο μέλι ενώ δεν έπρεπε, το αμάρτημα βαραίνει κατά κύριο λόγο αυτόν που έβαλε την κουτάλα στο μέλι κι όχι αυτόν που του την έδωσε.
Αν θέλετε, ο λαός μπορεί να κατηγορηθεί για υπερβολική αφέλεια, ευπείθεια, μ@λα@κεία, αδράνεια, αδιαφορία, ακηδία, νωθρότητα, αμβλυμμένη κρίση, αμβλυμμένα αντανακλαστικά και ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟ ΦΟΒΟ και την ΑΝΑΓΚΗ.
Και εξηγώ αμέσως το γιατί οι πολιτικοί έχουν το 70% της ευθύνης...
1. Αν κάποιος τίμιος, ηθικός και άξιος εμφανιστεί και διεκδικήσει την εξουσία, το club έχει τη δύναμη να τον εξαφανίσει. Οι τρόποι είναι γνωστοί: α) Αποκλεισμός, β) Διασυρμός, β) Φίμωση, γ) Εξαγορά, δ) θανάτωση. Οι επιλογές του λαού σε ό,τι έχει να κάνει με τα κόμματα εξουσίας, ήταν είναι και θα παραμείνουν 2. Το πολύ 3. Αυτό είναι ξεκάθαρο και παγιωμένο.
2. Τα στελεγχωμένα από ρηχούς, απαίδευτους, δουλοπρεπείς και χωρίς συναίσθηση του υψηλού σκοπού τους υπαλλήλους ΜΜΕ (TV, ραδιόφωνο, εφημερίδες, αλλά όχι ακόμα πλήρως το internet) τα οποία είναι - εντελώς τυχαία - ιδιοκτησίες των "νέων τζακιών" ή των κοτσαμπάσηδων που χορεύουν το ταγκό με τους πολιτικούς, χρησιμοποιούν όλες τις γνωστές και άγνωστες μεθόδους επηρεασμού των μαζών... Από την ΥΠΕΡΠΡΟΒΟΛΗ και την ΑΠΟΘΕΩΣΗ των εκλεκτών του συστήματος, την αποχαύνωση μέσω της σκόπιμης προώθησης ελεεινών ανθρωπίνων προτύπων και προτύπων ζωής (υλισμός, καταναλωτισμός, μηδενισμός, εγωισμός, σεξουαλική ασυδοσία), με παράλληλη απόρριψη και χλευασμό κάθε παράδοσης και κάθε αξίας, τον αποπροσανατολισμό, την υπερπληροφόρηση (σε βαθμό που ο πολίτης να τα χάνει και να μπερδεύεται), την γελιοποίηση και τη συκοφάντηση όσων το σύστημα αξιολογεί ως επικίνδυνους, την ελεεινή αυτομεμψία (αυτή που παρατηρούμε στο παρόν άρθρο) και αυτοκατάκριση, μέχρι φυσικά και το ΦΟΒΟ (με κορυφαίο παράδειγμα τις τελευταίες εκλογές). Άντε να ψηφίσεις με σωστό κριτήριο φίλε μου.
3. Η σκόπιμη, συστηματική και σε βάθος χρόνου υποβάθμιση της παρεχόμενης ΠΑΙΔΕΙΑΣ, παρέχει τρομερή στήριξη στο σύστημα, αφού από το σχολείο δε βγαίνουν συνειδητοποιημένοι πολίτες.
4. Η ανήθικη συστηματική αποδόμηση της όποιας κοινωνικής αλληλεγγύης και η εφαρμογή του διαίρει και βασίλευε είναι βασικό όπλο στη φαρέτρα του πολιτικού συστήματος.
5. Τις τακτικές της ΜΑΦΙΑΣ που περιγράψαμε παραπάνω δε νομίζω ότι θα τις εφάρμοζε ο λαός. Ο απλός μέσος άνθρωπος δε μπορεί να κατανοήσει (πόσο μάλλον να ενταχθεί σε) τέτοιου είδους μηχανισμούς. Ο (κάθε) λαός δε ρέπει προς το κακό (τουτέστιν τη διαφθορά), αλλά προς την αντίθετη μεριά. Προς το αγαθό. Είναι οι καταστάσεις (που άλλοι έχουν τη δύναμη να διαμορφώσουν - και γι αυτό φέρουν στο ακέραιο και κατ' αποκλειστικότητα την ευθύνη) που αναγκάζουν το λαό να διαπραγματευτεί, ή αν το επιθυμείτε, να υποκύψει στην όποια διαφθορά.
Αν θέλουμε λοιπόν να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να αποδίδουμε τις ευθύνες δίκαια.
Κι όπως ανέφερε ένας φίλος στο Capital... "Δεν ισχύει πλέον η ρήση ότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν. Οι λαοί πλέον έχουν τους ηγέτες ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ".
Ερμηνεύστε το.
Κλείνω με μία περικοπή από το Ευαγγέλιο και τα λόγια του Χριστού: "Ουαί τω κόσμω από των σκανδάλων. ανάγκη γαρ εστίν ελθείν τα σκάνδαλα. ΠΛΗΝ ΟΥΑΙ ΤΩ ΑΝΘΡΩΠΩ ΕΚΕΙΝΩ ΔΙ ΟΥ ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ ΕΡΧΕΤΑΙ". Κατά Ματθαίον Κεφ. ιη΄ Στ. 7.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου