ΧΑΙΡΕ, Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Θ. Πάγκαλος: "Είμαι υπέρ της απώλειας εθνικής κυριαρχίας"

• Αυτό είναι δημοκρατικό ήθος.
• Αυτό είναι εθνική περηφάνεια και πατριωτισμός. Κάτι σαν τους Σουλιώτες και τους Μεσσολογγίτες.
• Αυτός ο άνθρωπος έβγαινε επί σειρά εκλογικών αναμετρήσεων πρώτος σε σταυρούς;
• Αυτός ο άνθρωπος ανήκει στην κυβέρνηση που έχει τις λύσεις και θα μας βγάλει από την κρίση;

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή.
Σε γνωρίζω από την όψη που με βια μετράει τη γη.

--------------------------------------------------------------------------------

Δεν έγινε αποδεκτή η παραίτηση του Γερουλάνου.

• Για όσους δεν το γνωρίζουν αν ο βράχος της Ακρόπολης είναι ιερός για τους έλληνες, ο χώρος της Ολυμπίας είναι ΠΑΝΙΕΡΟΣ, το ίδιο και τα εκθέματα στο μουσείο της. Το κάθε ένα μικρό θραύσμα από το τελευταίο άγαλμα και από το τελευταίο αγγείο.
• Η παραίτηση του Γερουλάνου ήταν σωστή. Η μη αποδοχή της ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.
• Η μή αποδοχή της παραίτησης είναι ενδεικτική για το πως αξιολογεί ο κος Παπαδήμος τα ιερά και τα όσοα της φυλής μας.

Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη των ελλήνων τα ιερά.

--------------------------------------------------------------------------------

Σαμαράς: "Ακόμα και για εκείνους τους συναδέλφους μας που εγκατέλειψαν το κόμμα, τις τελευταίες μέρες, θα χαρούμε να ξαναγυρίσουν κοντά μας, εφ' όσον βέβαια, έμπρακτα αποδείξουν, τις κρίσιμες επόμενες μέρες, ότι συστρατεύονται με την παράταξη"

• Μήπως είμαι βλάκας και δεν το καταλαβαίνω; Οι βουλευτές εγκατέλειψαν το κόμμα, ή μήπως το κόμμα, στα πλαίσια της "δημοκρατικής" ευαισθησίας που διακρίνει όλα τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, τους διέγραψε επειδή πήγαν ενάντια στη θέληση του ηγεμόνα;
• Αυτή είναι η δημοκρατία που θέλει να εφαρμόσει και ο κος Σαμαράς όταν έρθει εν τη βασιλεία του;
• Αν η δημοκρατία την οποία μας ευαγγελίζονται οι διάφοροι δημοκράτες σωτήρες μας είναι αυτή στην οποία ο βουλευτής δεν ψηφίζει κατά συνείδηση, αλλά καθ' υπόδειξη του αρχηγού - βοσκού, ευχαριστώ, αλλά δε θα πάρω.

Και σαν πρώτα ανδρειωμένη χαίρε ω χαίρε Ελευθεριά


Υ.Γ.

Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται ζυγό δουλείας ας έχωσι,
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία (Ανδρέας Κάλβος).

Εμπρός λοιπόν, να ανακτήσουμε την αρετή μας και με τόλμη να διεκδικήσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ την ελευθερία μας (την οποία στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχαμε).


Υ.Γ. 2


Μακρυγιάννης (Απομνημονεύματα)
«Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια - φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα΄ χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ΄ Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν... Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι΄ αυτά πολεμήσαμε»

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

• Η επιστημονική γνώση της ανθρωπότητας είναι κάτι το απόλυτα σχετικό. Όλες ανεξαιρέτως οι επιστήμες, κατά καιρούς διαπιστώνουν ότι τα "θέσφατά" τους ανατρέπονται, ή αποδεικνύονται ελλειπή (τη στιγμή αυτή π.χ. με τα όσα αποκαλύπτει το πείραμα του Cern, ακόμα και η θεωρία της σχετικότητας έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση) και οι ίδιες πρέπει να αναπροσαρμοστούν με βάση τα ισχύοντα δεδομένα, μέχρι την επόμενη κατάρριψή τους (ή έστω συμπλήρωσή τους).
• Αν λοιπόν υποστηρίζουμε μετ' επιμονής ότι ΜΟΝΟ μία προσέγγιση ή μία λύση υπάρχει σε κάθε πρόβλημα, είναι σα να λέμε ότι είμαστε οι μοναδικοί και απόλυτοι κάτοχοι της γνώσης (η οποία όπως αναφέραμε παραπάνω είναι αποδεδειγμένα κάτι το σχετικό), γεγονός το οποίο στοιχειοθετεί αναμφίβολα ΔΟΓΜΑ (η ύπαρξη δόγματος δικαιολογείται μόνο στον ιδεολογικό πηρήνα των θρησκειών), το οποίο σε περίπτωση επιστημόνων δεν είναι τίποτε άλλο από Ύβρι και είναι αναμφίβολα ένδειξη ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ νοοτροπίας, ή στην καλύτερη περίπτωση ΑΛΛΑΖΟΝΕΙΑΣ. Η επιστήμη μπορεί σε παλαιότερους αιώνες να εμπεριείχε φασιστικές νοοτροπίες και αλαζονεία, όμως το γεγονός αυτό δε δικαιολογεί τη διαιώνισή τους, ειδικά αφού έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ.

• Αν η Οικονομική επιστήμη ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ επιστήμη δεν είναι απλά ένα εργαλείο παρατήρησης της κοινωνίας, αλλά πρώτα και πάνω απ' όλα, ένα εργαλείο επίλυσης προβλημάτων και αρωγής του ΣΥΝΟΛΟΥ των ανθρώπων (σε συνδυασμό με την άλλη ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ επιστήμη που ονομάζεται Πολιτική) στην προσπάθειά τους να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο και να προσεγγίσουν την ευημερία και την ευτυχία, τότε ένα τεράστιο πλήθος κοινωνικών επιστημόνων, σχολών σκέψης, πανεπιστημιακών διδασκάλων και ιδρυμάτων, βρίσκονται έξω από το πραγματικό νόημα της επιστήμης, καθώς απορροφούμενοι από τους αριθμούς, τα διαγράμματα και τις θεωρίες (οι οποίες είναι θεωρίες και όχι ΝΟΜΟΙ - νόμους έχουν τα μαθηματικά, η φυσική και η χημεία), καταλήγουν να χάνουν την επαφή τους με το ίδιο το ανθρώπινο είδος και εν τέλει την ανθρωπιά τους.
• ΝΑ ΤΙΣ ΒΡΑΣΩ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ (και στο βάθος καθολική ισότητα των ανθρώπων).
• ΝΑ ΒΡΑΣΩ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΩΣ ΜΕΤΡΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

Κάντε τις αντιπαραβολές σας με τη σημερινή ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ και φυσικά τοπική πραγματικότητα και τα σχόλια δικά σας.



Υ.Γ.
Μήπως ήρθε το πλήρωμα του καιρού για να αλλάξουν κάποια πράγματα σε αυτόν τον πλανήτη;

Βασίλειος Μαρκεζίνης: Έξοδος απο το σκοτάδι μόνο με ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο

Πηγή: Αντίβαρο

Βασίλειος Μαρκεζίνης

Ακαδημαϊκός

Άμεση απομάκρυνση των υπαιτίων

Στο πρόσφατο βιβλίο μου Οι επτά ιδέες για πιθανή αναγέννηση επανέλαβα ένα θέμα που κατέχει κεντρική θέση σε όλες σχεδόν τις δημοσιεύσεις μου της τελευταίας πενταετίας: στην πλειονότητά τους, οι πολιτικοί που μας κυβερνούν τα τελευταία δώδεκα (ή και περισσότερα) χρόνια, ασχέτως των όποιων ταλέντων και προσωπικών ιδιοτήτων τους, έχουν αποτύχει παταγωδώς και, επιπλέον, έχουν γονατίσει τη χώρα μας. Πράγματι, αυτοί είναι κυρίως οι άνθρωποι που μας κατέστρεψαν. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που είναι σήμερα υπόλογοι στον ελληνικό λαό, έστω και αν –κακώς- παραμένουν ατιμώρητοι. Επ’ ουδενί λόγω, όμως, είναι οι άνθρωποι που μπορούν να μας σώσουν ή που θα μπορούσαμε έστω και να τους διανοηθούμε σε ρόλο σωτήρων. Καθώς φαίνεται, μάλιστα, τέσσερα χρόνια αφότου πρωτοδιατύπωσα αυτή την ιδέα σε ένα άρθρο μου στο Βήμα (19 Φεβρουαρίου 2009), ένας ανώτερος δικαστής και υπουργός επικρατείας της σημερινής κυβέρνησης δείχνει και ο ίδιος να έχει πειστεί για την ορθότητα της ιδέας μου. Κάλλιο αργά παρά ποτέ!

Οι αλλεπάλληλες δηλώσεις στις οποίες προβαίνουν σήμερα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣοΚ, με σκοπό να αποποιηθούν κάθε ευθύνη ή να αποστασιοποιηθούν από τις (κατά γενική ομολογία) εξωφρενικές ενέργειες του αρχηγού τους -ο οποίος, κατά τον πλέον απίστευτο και απολύτως ασυγχώρητο τρόπο, παραμένει ακόμη μέσα στα πράγματα-, αποδεικνύει απλώς ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι καιροσκόποι πολιτικοί του χειρίστου είδους, οι οποίοι δικαίως έχουν προκαλέσει την μήνιν και την αηδία της μεγαλύτερης μερίδας του λαού.

Και ερωτώ: το στίγμα αυτό πόσοι από τους κορυφαίους συνεργάτες του κ. Παπανδρέου μπορούν να το αποφύγουν; Το δόγμα της συλλογικής υπουργικής ευθύνης –από τα πλέον κεντρικά του κοινοβουλευτικού συστήματος– δεν περιορίζει την ευθύνη για τα σημερινά οικονομικά μας χάλια μόνο σε διατελέσαντες οικονομικούς υπουργούς, αλλά αδιαμφισβήτητα επεκτείνει την ευθύνη σε όλους τους υπουργούς των κυβερνήσεων για τις αποφάσεις τις οποίες έλαβαν (ή δεν έλαβαν) και για τις οποίες σήμερα μας ταπεινώνουν οι ξένοι «φίλοι» μας!

Επιπλέον, οι εν λόγω πολιτικοί δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα. Τα ΜΜΕ, που βρίσκονται σήμερα σε κατάσταση χρεοκοπίας ή ημιχρεοκοπίας, έχουν και αυτά το δικό τους μερίδιο ευθύνης, διότι από το πρώτο έως το τελευταίο (είτε πρόκειται για τηλεοπτικό σταθμό είτε για εφημερίδα) διευθύνονται με κύριο γνώμονα όχι το καλό του κοινωνικού συνόλου, αλλά το κέρδος ή τη ματαιόδοξη επιδίωξη να κατευθύνουν τις τύχες του τόπου.

Κανείς, και πάντως όχι ο γράφων, δεν απαιτεί από τους συνανθρώπους του να φέρονται ανιδιοτελώς. Ο γράφων όμως θεωρεί κάθε μορφής υπερβολή, μη εξαιρουμένης της υπερβολής κατά την επιδίωξη του ιδίου συμφέροντος, ιδιαίτερα επιλήψιμη συμπεριφορά, η οποία, αργά ή γρήγορα, θα έχει το τίμημά της. Δεν είναι, λοιπόν, ο κ. Τσοχατζόπουλος ο μόνος υπαίτιος για την ηθική και οικονομική μας κατάντια! Υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι όμως έχουν καταφέρει να αλληλοαπαλλαχθούν!

Μετά το νέο υπερ-Μνημόνιο, το οποίο πρόσφατα ψήφισαν 199 από τους 300 εκλεγμένους αντιπροσώπους μας, έχει πλέον έλθει η στιγμή για ριζοσπαστικές αλλαγές στο πολιτικό μας σύστημα. Για όλους όσοι έζησαν αυτή την αξέχαστη «βραδιά Παπαδήμου», η εμπειρία των πυρπολημένων κτηρίων, του καταιγισμού δακρυγόνων και των βανδαλισμών που έγιναν θα παραμείνει αλησμόνητο δείγμα δημοκρατίας α λα Παπαδήμος, ανάλογο (μια και δύσκολα θα μπορούσε να είναι χειρότερο) με το μοντέλο του Γιώργου Παπανδρέου! Και εφόσον μιλάμε για την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν θα έπρεπε άραγε ο πρωθυπουργός να έχει διατάξει ανάκριση για το ποιοι ακριβώς είναι οι «κουκουλοφόροι»; Μήπως δηλαδή έχουμε και σε αυτόν τον τομέα «συνεργασία» μεταξύ παρανόμων και παρακρατικών ταραχοποιών;

Δυστυχώς, όμως, και παρά τα ανωτέρω, στον ελληνικό ορίζοντα δεν διαφαίνονται οι αναγκαίες αλλαγές, αλλά η αναπόδραστη παρακμή της χώρας μας. Προσωπικά, ελάχιστα ενδιαφέρομαι για την καταδίκη ή τη διάσωση των υπαιτίων· η σωτηρία της χώρας μου, αντιθέτως, με ενδιαφέρει στον μέγιστο βαθμό. Και, για καλή μου τύχη, είμαι σε θέση να διατυπώνω ιδέες, που μπορεί μεν να είναι -εν μέρει ή και πλήρως– λανθασμένες, αλλά τις διατυπώνω ως αντικειμενικός παρατηρητής, ο οποίος δεν ζητά τίποτε, δεν αναμένει τίποτε και δεν φοβάται τίποτε. Πόσοι από τους πολιτικολογούντες μας μπορούν ειλικρινά να ισχυριστούν κάτι τέτοιο;

Πώς, λοιπόν, προτείνω να κινηθούμε;

Ανάγκη για εκλογές

Το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να πράξουμε είναι να προκηρύξουμε εκλογές και να ζητήσουμε από τον λαό να αναδείξει μια νέα, πλήρως νομιμοποιημένη Βουλή. Όπως είναι φυσικό, όλοι εκείνοι οι πολιτικοί που δεν έχουν την παραμικρή πιθανότητα επανεκλογής αντιτίθενται σφόδρα σε αυτή την προοπτική. Επειδή όμως είναι έξυπνοι, ή μάλλον πονηροί, φροντίζουν να συγκαλύπτουν τους πραγματικούς λόγους της αντίθεσής τους και να επικαλούνται διάφορες υψηλές αρχές συνδεόμενες με το συμφέρον του κράτους. Ποιου κράτους, όμως; Του κράτους που πρόσφατα κατέστρεψαν λαμβάνοντας αποφάσεις βασισμένες σε περίπλοκα έγγραφα, τα οποία δεν είχαν μπει καν στον κόπο να διαβάσουν; Δεν τα χάβουν πλέον οι Έλληνες ψηφοφόροι κάτι τέτοια.

Αυτό που καταλαβαίνουν οι Έλληνες είναι ότι μερικοί από τους συγκεκριμένους πολιτικούς επιδιώκουν απλώς να «κερδίσουν χρόνο», ώστε κάποιες εφημερίδες, που θεωρούν ότι στα καθήκοντά τους, πέραν της κάλυψης των ειδήσεων, περιλαμβάνεται και η ανάδειξη κυβερνήσεων, να μπορέσουν να παρουσιάσουν το απόλυτο μηδέν ως κάτι «νέο» και «καινοτόμο», το οποίο θα «συγκινήσει το αποκαμωμένο εκλογικό σώμα». Σε αυτό το μηδέν, λοιπόν, θα προστεθούν και οι ίδιοι, ξεχνώντας μάλλον ότι 0 + 0 = 0!

Άραγε, όμως, μια αποτυχημένη -κατά πολλούς- Υπουργός Εξωτερικών, η οποία έχει καταλήξει να αποτελεί την προσωποποίηση της πελατειακής πολιτικής, πόσο πιθανό είναι να προσφέρει αυτό το πολυπόθητο «νέο»; Η αποδεδειγμένη μη εκλογιμότητά της δεν σημαίνει τάχα ότι το εκλογικό σώμα δεν τη θέλει, όπως άλλωστε, δεν την ήθελαν και οι κομματικοί της συνάδελφοι ως αρχηγό τους;

Ή μήπως, πάλι, ένας 75χρονος πρώην υπουργός, που απορρίφθηκε από τη ΝΔ, απορρίφθηκε από το ΠΑΣοΚ και, πρόσφατα, απορρίφθηκε ηχηρά και από το ίδιο το εκλογικό σώμα, θα μπορούσε ποτέ να είναι το «μοντέρνο», το «νέο», για να μην πω και «νεαρό», άτομο που χρειαζόμαστε;

Εφόσον λοιπόν, και πάλι, η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό «Όχι!» (όπως και οφείλει να είναι), είναι τάχα περισσότερο ελκυστική η συμμετοχή του προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ στην ομάδα που επιδιώκει να δημιουργήσει το νέο κόμμα; Φυσικά, θα έλεγαν κάποιοι, η «έλξη» ενός τέτοιου κόμματος θα μπορούσε ίσως να ενισχυθεί και με την προσθήκη της σημερινής υπουργού Παιδείας, δεδομένου ότι δεν έχει βρει ακόμη τη θέση της στις ομάδες που διεκδικούν τα σκήπτρα του κ. Παπανδρέου. Πόσο «αθώα» είναι όμως η συγκεκριμένη υπουργός για όλα όσα αποφάσισαν το κόμμα και η κυβέρνησή της ή, εξίσου, η κυβέρνηση του πρώην «μέντορά» της στις αρχές της δεκαετίας του 2000;

Πράγματι, είναι παράλογο ακόμη και να σκεφτόμαστε την πιθανότητα ότι οι άνθρωποι αυτής της κατηγορίας μπορούν να διορθώσουν τα λάθη του ΠΑΣοΚ εφαρμόζοντας την ίδια ή ανάλογη συνταγή - την οποία, μόλις την περασμένη Κυριακή, υιοθέτησαν ξανά… για το καλό του τόπου!

Ανάγκη για ανανέωση κομμάτων και φιλοσοφιών

Εφόσον, κατά τα φαινόμενα, η «παρθενογένεση» δεν μπορεί να αναδείξει εγκαίρως ένα νέο κόμμα για τις επόμενες εκλογές, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο μιας μαζικής μετάγγισης αίματος -ή, θα έλεγα, μιας μεταμόσχευσης μυελού οστών-, η οποία θα προσπαθήσει να σώσει τα παλιά και φθαρμένα κόμματα από τη σημερινή, σοβαρότατη, κρίση αναιμίας που αντιμετωπίζουν, προκαλώντας τη δημιουργία νέων ερυθρών αιμοσφαιρίων.

Θεωρητικά, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελεί έναν εναλλακτικό τρόπο αναζωογόνησης, ή ακόμη και ανανέωσης. Ωστόσο, όπως στους ετοιμοθάνατους ανθρώπους, έτσι και στους ετοιμοθάνατους πολιτικούς οργανισμούς, τα θνήσκοντα κύτταρα ενδέχεται να απορρίψουν τα νέα κύτταρα· και το κεφάλι -στη βιολογία, το ανοσοποιητικό σύστημα- ενδέχεται να μην έχει τη δύναμη να αντιδράσει.

Ο τρίτος τρόπος για τη μείζονα αλλαγή που χρειαζόμαστε είναι μέσω της πλήρους ανατροπής της έννομης τάξης. Παρότι, ομολογουμένως, η χώρα μας χρειάζεται εκ βάθρων ανανέωση, ο συγκεκριμένος τρόπος ενέχει πολυάριθμους και σοβαρότατους κινδύνους. Θα προκαλέσει μεγάλο ανθρώπινο πόνο· θα γυρίσει την οικονομία της χώρας μας ακόμη πιο πίσω· θα αφήσει ολόκληρη τη σημερινή γενιά με τραύματα ανάλογα του Εμφυλίου των μέσων της δεκαετίας του ’40. Και, εν πάση περιπτώσει, ακόμη και αν ορισμένοι δεν βλέπουν άλλον τρόπο για να επιτύχουμε την απαραίτητη ανανέωση, προσωπικά ποτέ δεν θα τον δεχόμουν, για τους λόγους που προανέφερα.

Εντούτοις, πρέπει να αλλάξουμε οπωσδήποτε τους Έλληνες πολιτικούς δρώντες, ακριβώς επειδή πρέπει να αλλάξουμε τις ισχύουσες πολιτικές: χρειαζόμαστε νέες πολιτικές σε εσωτερικό, ήτοι κοινωνικό, επίπεδο· νέες πολιτικές στις εξωτερικές μας σχέσεις και στην εθνική μας άμυνα· νέες πολιτικές στους τομείς των δημόσιων οικονομικών και, εν γένει, της οικονομίας. Αυτή η καινοτομία όμως μπορεί να προέλθει μόνον από νέα πρόσωπα, που δεν θα ελέγχονται από ξένους παράγοντες αλλά απλώς θα ξέρουν να συνεργάζονται μαζί τους· δεν θα σαστίζουν από φοβερό αίσθημα τιμής (και κατωτερότητας) αν ο Σαρκοζί, η Μέρκελ ή ο Μπαρόσο τούς τηλεφωνούν για να τους πουν τι πρέπει να κάνουν· δεν θα είναι εξαρτημένα από τα οικονομικά μας κατεστημένα και άρα δεν θα νιώθουν υποχρεωμένα να υποκύπτουν στα αιτήματά τους για κάθε λογής «διευκολύνσεις». Υπάρχουν τέτοια πρόσωπα;

Ανάγκη για ένα όνειρο

Η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι: «Ναι!» Ο νέος ηγέτης μας, όμως, πρέπει να μπορεί να ονειρευτεί και, όπως ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να έχει το θάρρος, τη φαντασία και τη ρητορική δεινότητα να μεταδώσει αυτό το όνειρο και στον λαό του.

Να κάνει τους συμπατριώτες του περήφανους που είναι Έλληνες. Να αναζωπυρώσει την πίστη τους στον Θεό τους, αλλά, συγχρόνως, να τους διδάξει και εκείνο το είδος ανεκτικότητας που δίνει δύναμη σε ένα ενωμένο έθνος και συνάδει με τη νομική μας αντίληψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτή εκφράζεται και εφαρμόζεται από το δίκαιό μας. Δεν μπορούμε να πούμε στις άλλες χώρες πώς να κυβερνώνται· οφείλουμε όμως να εξασφαλίσουμε την εντιμότητα, την αποτελεσματικότητα και τη δίκαιη διακυβέρνηση της χώρας μας.

Θα πουν μερικοί: ο Μαρκεζίνης τρέφει αυταπάτες.

Θα τους απαντούσα: αν ο ηγέτης έχει πίστη, αν είναι αποδεδειγμένα ανεπηρέαστος και ανεξάρτητος από αμφίβολης εντιμότητας επιχειρηματίες και ξένους πολιτικούς, και αν μπορεί επιπλέον να εμπνεύσει έναν νέο στόχο στους Έλληνες και να τους κάνει να πιστέψουν σε αυτόν, τότε, ναι, μπορεί να τα καταφέρει.

Και θα τα καταφέρει, εφόσον συνεργαστεί με ανθρώπους τους οποίους θα επιλέξει με βάση την αξία τους, και όχι κομματικά κριτήρια.

Θα τα καταφέρει, εφόσον αρχίσει τη διακυβέρνησή του αποκαθιστώντας πάραυτα τις οικονομικές αδικίες που έχουν υποστεί οι πιο αδύναμοι, οι πιο φτωχοί, οι πιο περιθωριοποιημένοι, οι ξεχασμένοι συνταξιούχοι, οι απόκληροι.

Θα τα καταφέρει, εφόσον πείσει τους πλουσίους (και στην Ελλάδα έχουμε πολλούς!) να δώσουν τη βοήθειά τους σε αυτήν τη φάση έντονης ανάγκης, και εφόσον, ως αντάλλαγμα, θέσει σε ισχύ ένα φορολογικό καθεστώς που θα τους προσφέρει κίνητρα αλλά και σταθερότητα φορολογικής ρύθμισης για να κάνουν εκ νέου επενδύσεις στην Ελλάδα.

Τέλος, θα τα καταφέρει εφόσον προσελκύσει νέους φίλους από το εξωτερικό, μέχρις ότου οι παλιοί φίλοι λογικευθούν και ξαναφερθούν στη χώρα μας με αξιοπρέπεια και σεβασμό. Αυτό το προτείνω από καιρό, αλλά πρέπει να γίνει αμέσως!

Η ισοκατανομή θυσιών σηματοδοτεί τον νέο δρόμο προς την κοινωνική συνοχή

Η συντριπτική αδικία των μέτρων που ελήφθησαν κατά τα τελευταία δύο χρόνια επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι τα μέτρα αυτά εφαρμόστηκαν οριζόντια, δηλαδή τυφλά. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να γίνει άμεση αποκατάσταση των μεγαλύτερων αδικιών που διαπράχθηκαν με αυτόν τον τρόπο.

Όπως για πολλά άλλα πράγματα, έτσι και στην προκειμένη περίπτωση θα χρειαστούν χρήματα. Δεδομένου όμως ότι το σενάριο που προβλέπω θα εκτυλιχθεί κατά πάσαν πιθανότητα εκτός ευρώ-εξαιτίας της καταστροφικής πολιτικής των αρχικών και των νεότερων «μνημονιακών», και όχι γιατί επιθυμούν κάτι τέτοιο οι «αντιμνημονιακοί»- είναι πια καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε σοβαρά πως θα αντιμετωπίσουμε αυτό το τρομακτικό ενδεχόμενο.

Όπως πάντα, το πρώτο βήμα είναι να κοιτάξουμε κατάματα τον κίνδυνο και να ειδοποιήσουμε χωρίς περιστροφές τους συμπατριώτες μας για το τι πρέπει να γίνει. Αν αποδεχθούν τη διάγνωση της ασθένειας και τη συνταγή για τη θεραπεία, τα μέτρα θα ληφθούν κατόπιν συναίνεσης, και όχι επιβολής. Αν, πάλι, οι συμπολίτες μας δεν συμφωνούν, θα πρέπει να πάνε σε άλλο γιατρό, αναζητώντας άλλη θεραπεία. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, η απόφαση θα είναι δική τους, και όχι των ξένων!

Η θεραπεία που προτείνω, λοιπόν, στηρίζεται στην ιδέα ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, το οποίο όλοι οι πολίτες –δεν αναφέρομαι καν στους εξ ορισμού εγωκεντρικούς πολιτικούς- πρέπει να δεχθούν, έστω και αν δεν τους ικανοποιεί όλους εκατό τοις εκατό.

Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να γίνει εφόσον όλοι πάρουμε κάτι και δώσουμε κάτι: βασιλείς και στρατιώτες, πλούσιοι ή πένητες, εργοδότες ή εργαζόμενοι, συνδικαλιστές ή απλά μέλη συνδικάτων, αστυνόμοι και διαδηλωτές - όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν συμφέρον να επιτύχει αυτή η προσπάθεια. Σε αυτή την υπαρξιακή μάχη, πρέπει να ερωτηθούν οι πάντες, ακόμη και οι νομοταγείς αναρχικοί, και, ει δυνατόν, να συμφωνήσουν!

 Έτσι, η άμεση λήψη των μετρών που ανέφερα ενδεικτικά πρέπει να συνδυαστεί με: 

(α) τη συνειδητή απόφαση όλων των Ελλήνων πολιτών να μην προβαίνουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και διαμαρτυρίες επί ένα ορισμένο διάστημα, ώστε να μπορέσουν τα νέα μέτρα να τελεσφορήσουν·

(β) την προθυμία των πιο ευκατάστατων πολιτών να προστατεύσουν από τον οικονομικό πόνο τούς λιγότερο τυχερούς·           (γ) την απόφαση των εργαζομένων και των συνδικάτων τους -που οφείλουν να απελευθερωθούν από τις κομματικές κηδεμονίες- να επιτρέψουν την αναδόμηση του κράτους, να δουλέψουν συνειδητά για τη συλλογή των φόρων, να συμπράξουν με κάθε τρόπο στη μείωση της γραφειοκρατίας προκειμένου η χώρα να προσελκύσει νέες επενδύσεις.

Όλα αυτά πρέπει να γίνουν με απώτερο σκοπό να επανέλθουμε σε ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και, επιπλέον, να πείσουμε τους ξένους ότι έχει γίνει μια πραγματικά νέα αρχή, η οποία, αργά, κοπιαστικά αλλά με βεβαιότητα, θα επαναφέρει τη χώρα μας σε θέση οικονομικής ανταγωνιστικότητας.

Αυτή η αναδόμηση πιθανότατα θα απαιτήσει τη συνέχιση της εξυγίανσης και της σμίκρυνσης του δημόσιου τομέα, αλλά και την απόλυση όσων δεν εργάζονται επειδή οφείλουν τις θέσεις τους αποκλειστικά και μόνο σε κομματικούς διορισμούς και εξυπηρετήσεις.

Επειδή αυτά τα μέτρα δεν θα είναι εύκολα, θα πρέπει να ληφθούν κατά «έξυπνο» τρόπο, που σκοπό θα έχει να μετριάσει των πόνο των πολιτών που θα τα υποστούν. Να αποφευχθούν, όμως, ΔΕΝ είναι δυνατόν. Πιστεύω, ωστόσο, ότι θα γίνουν αποδεκτές οι σχετικές αποφάσεις από τους περισότερους από εμάς, ιδίως εάν εφαρμοστούν αφού πρώτα αποκατασταθούν διάφορες κατάφωρες αδικίες - π.χ. αφού οι διαπιστωμένοι μεγαλοοφείλετες του δημοσίου υποχρεωθούν να πληρώσουν τους τεράστιους φόρους που οφείλουν.

Θα μου πείτε: «Κλείνει έτσι η μαύρη τρύπα των εσόδων;» Η απάντηση είναι: «Όχι, βεβαίως». Εντούτοις, μια τέτοια κίνηση θα καθιστούσε πιο εύκολη την εφαρμογή της λιτότητας, γιατί θα έπειθε τους θιγόμενους πολίτες ότι δεν θα μπαίνουν πάντα οι ίδιοι στο στόχαστρο για να προφυλάξουν τους πολυπροστατευμένους τραπεζίτες, ξένους και δικούς μας, οι οποίοι τον τελευταίο καρό έχουν γίνει τα «αγαπημένα  παιδιά» του κράτους!

Επανέρχομαι λοιπόν στην απόλυτη ανάγκη για μια ευρεία συναίνεση -και όχι για έξωθεν επιβεβλημένες υποχρεώσεις-, βασισμένη στην ισοκατανομή των βαρών, προκειμένου να βεβαιωθούμε ότι θα αποφευχθούν οι εσωτερικές κοινωνικές αναταραχές και θα μειωθούν, όσο το δυνατόν περισσότερο, οι σοβαροί κίνδυνοι του πληθωρισμού που συνοδεύουν κάθε υποτίμηση του εγχώριου νομίσματος και πηγάζουν από την πίεση να αναπληρωθούν αμέσως οι απώλειες από την υποτίμηση.

Εν ολίγοις, έμφαση πρέπει να δοθεί όχι μόνο στην αποκατάσταση αδικιών αλλά και στη συγκράτηση των τιμών και στη δημιουργία όλων εκείνων των θεμελίων που θα πείσουν τους απλήρωτους πιστωτές μας -διότι θα έχουμε πολλούς ξένους που θα υπάγονται σε αυτή την κατηγορία,  μια και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς να αποτινάξουμε το χρέος μας- ότι μια μέρα θα είμαστε και πάλι αρκετά ελκυστικοί ώστε να σκεφτούν την πιθανότητα νέων επενδύσεων στη χώρα μας.

Η τελευταία αυτή δήλωση δεν είναι θεωρητική· βασίζεται στην πραγματικότητα· την πραγματικότητα ότι οι αγορές ξεχνούν εύκολα εφόσον τους αποδείξεις ότι η οικονομία σου έχει αρχίσει να ανακάμπτει.

Και όλα αυτά θα πρέπει να στηριχθούν από μια νέα εξωτερική πολιτική που θα εκμεταλλευθεί τους αναξιοποίητους φυσικούς πόρους μας και θα προσελκύσει ξένα συμφέροντα, τα οποία μέχρι τώρα δεν μας επέτρεπε καν να σκεφτούμε η εξάρτησή μας από κάποιους άλλους «φίλους».

Είναι εφικτά όλα αυτά;

Η αναγέννηση του Φοίνικα μέσα από τις στάχτες του συμβαίνει μόνο στη μυθολογία. Είμαστε όμως τόσο βαθιά μέσα στα «σκατά» -δυστυχώς, μόνο η λαϊκή γλώσσα μπορεί να εκφράσει με ακρίβεια την εικόνα της σημερινής κατάστασης-, είμαστε τόσο απομονωμένοι από τους φίλους μας, τόσο στερημένοι από έντιμους και εμπνευσμένους ηγέτες, ώστε θα ήταν ό,τι χειρότερο να επικεντρωθούμε σε μύθους και να ελπίζουμε ότι θα βρούμε κάποιον τρόπο για να τους κάνουμε πραγματικότητα.

Μπορούν να επιτύχουν οι προτάσεις μου; Ναι! Με δυσκολίες, αναμφίβολα, τεράστιες θυσίες, αλλά και πλήρη αυτοπειθαρχία. Όλα αυτά είναι αναγκαία γιατί οι συμπατριώτες μου πρέπει να καταλάβουν ότι, όπως είναι υπερβολικές οι απειλές περί ακαριαίου θανάτου σε περίπτωση που βγούμε από το ευρώ, έτσι δεν ευσταθεί διόλου και η άποψη ότι γυρίζοντας στη δραχμή θα γίνουμε «κύριοι του οίκου μας». Η πραγματική απάντηση είναι ότι, μόνον αν δείξουμε μέγιστη αυτοσυγκράτηση και πειθαρχία, μπορεί να ισχύσει και να διαρκέσει κάτι τέτοιο!

Θα σταθούμε, οι Έλληνες, στο ύψος της πρόκλησης; Το ζήτημα μάλλον είναι: έχουμε εναλλακτική λύση;

Τι ακριβώς μας προσφέρουν ο κ. Παπαδήμος και οι πολιτικοί αρχηγοί μας:μακροχρόνια υποτέλεια στην Ευρώπη; De facto μεθόδους που θα απορροφούν όλα τα χρήματα που θα κερδίζουμε, ώστε να πληρώνουμε, πρώτα και υποχρεωτικά, τους ξένους τραπεζίτες για τα δανεικά τους;

Ή μήπως η τυφλή υπακοή (και όχι η φιλία) προς τους Αμερικανούς θα μας βοηθήσει, τη στιγμή που αυτοί στηρίζουν τόσο απροκάλυπτα τις τουρκικές πιέσεις εναντίον μας;

Επιπλέον, η καταφυγή στον νεοσυντηρητισμό, η οποία θα κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους, δεν είναι επ’ ουδενί λόγω προτιμότερη από την επιλογή ενός μοντέλου αγοράς με κίνητρα που θα επιτρέπουν μεν την κερδοφορία αλλά θα προϋποθέτουν και έναν σημαντικό βαθμό κοινωνικής ευθύνης και υποχρεώσεων εκ μέρους των ευπόρων.

Εν ολίγοις, απαιτείται ισορροπία· ισορροπία μέσω της κοινής προσπάθειας. Ισορροπία που θα στηρίζεται στο κοινωνικό συμβόλαιο, το οποίο όλα τα μέλη της κοινωνίας θα αναλάβουν να τηρήσουν μέχρις ότου, έπειτα από μια περίοδο κακουχίας δύο ή και τριών ετών, ξαναβγούμε απο το σκοτάδι.

Συμπύκνωσα πολλές ιδέες μέσα σε πολύ λίγο χώρο. Γι’ αυτόν τον λόγο, κάποιοι αναγνώστες μπορεί να νιώσουν αμφιβολίες για τις προτάσεις μου. Αμφιβολίες για το αν οι Έλληνες είναι καν σε θέση να επιχειρήσουν ένα θαύμα...

Απευθύνομαι όμως σε όλους όσοι θεωρούν ανυπόφορη τη σημερινή κατάσταση και πιστεύουν ότι τα πράγματα διαρκώς χειροτερεύουν. Προς χάριν αυτών, και μόνον, θα παραφράσω την κατακλείδα του Μανιφέστου του Μαρξ και του Ένγκελς:

Έλληνες, ενωθείτε! Δεν έχετε να χάσετε παρά τις αλυσίδες σας. Αλλά μπορείτε να κερδίσετε τον κόσμο!
Η πολιτική θεωρία του Μαρξ, του μεγάλου αυτού στοχαστή, δεν ευοδώθηκε λόγω της οικονομικής ευημερίας που προκάλεσε η βιομηχανική επανάσταση. Ωστόσο, η προπαρατεθείσα κατακλείδα αποτελεί και σήμερα σημαντική πηγή έμπνευσης ακριβώς επειδή παραμένει απολύτως συναφής με την εποχή μας.

Δεν έχουμε άλλη επιλογή, δεδομένου ότι το μόνο που κάνει σήμερα ο κ. Παπαδήμος είναι να μας μεταφέρει τις εντολές άλλων! Ακόμη και την περιβόητη λιτότητα που απαιτούν οι δανειστές μας οι υπουργοί του δεν έχουν ακόμη αρχίσει να την εφαρμόζουν στα σοβαρά.

Η Αριστερά, παρότι δεν ευθύνεται για το σημερινό χάος, μοιάζει ακόμη βυθισμένη στον ταξικό πόλεμο του παρελθόντος, αδυνατώντας να προβάλει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης, πέραν μιας πολιτικής που στηρίζεται στη (α) συνεχή άρνηση και (β) στις συνεχείς κινητοποιήσεις στους δρόμους. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, οι δυνάμεις της είναι περισσότερο διχασμένες από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν και, ως εκ τούτου, αδυνατούν να διαμορφώσουν μια πειστική εναλλακτική λύση.

Είμαστε άραγε αρκετά απελπισμένοι ώστε να δοκιμάσουμε επιτέλους τη λύση της κοινωνικής συνεργασίας και αρκετά τολμηροί ώστε να ωφεληθούμε από τους καρπούς της; Ο χρόνος θα το δείξει. Προσωπικά, με το παρόν κείμενο, σκοπό έχω να παρουσιάσω μια γενική σύνοψη της μόνης θεραπείας που θεωρώ ότι μπορεί να μας σώσει. Διότι η θεραπεία αυτή είναι διαχρονική, τόσο λόγω της ορθότητας της βασικής της αρχής -της ισότητας προσπαθειών- όσο και λόγω της απόστασής της από τις παροδικές μόδες που ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να νομίζουν ότι μπορούν να αποκτήσουν κάτι χωρίς να δώσουν κάτι.

Η ζωή όμως στηρίζεται στο «πάρε-δώσε». Το ίδιο το Ευαγγέλιο βλέπει ακόμη και τη δωρεά ως αμφοτεροβαρή σύμβαση: «Δωρεὰν ἐλάβετε», μας λέει, «δωρεὰν δότε»!

ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΝ 8:00

• Φωτιές, καταστροφές, λεηλασίες. Μάνικες με νερό. Πόσα κτίρια κάηκαν. Πόσα λεηλατήθηκαν. Ξανά πόσα κάηκαν, ξανά φλόγες και μάνικες με νερό, Χημικά, πετροπόλεμος, μολότωφ.
• Τι παρουσίασαν και τι είπαν τα ξένα κανάλια για τα γεγονότα. Ξανά φωτιές και μάνικες με νερό.
• Ο τρισμέγιστος, διχασμένος (Αντιμνημονιακός μέχρι πριν όχι πολύ καιρό - λαύρος υποστηρικτής του μνημονίου τώρα) σωτήρας της πατρίδας, μάγκας wannabe prime minister Α.Σ. δηλώνει ότι θα κάνει ντα ντα τα "Καθάρματα" ότσν έρθει η ώρα.
• Η Ντόρα έφη, ο Κουβέλης έφη, ο Τσίπρας έφη, ο Παπουτσής έφη. Κουτσοί στραβοί και μύωπες κατακεραύνωσαν τους κουκουλοφόρους. Κακώς, κρίμα, ντροπή, αίσχος κλπκλπ μέχρι και ο Καμίνης έσκασε μύτη.
• Ο Αριστόβουλος (Σπηλιωτόπουλος)  με τις λευκές και μαύρες ανταύγειες μιλάει.
• Ποιοί ψήφισαν το μνημόνιο και ποιοί όχι.
• Θα γίνει ανασχηματισμός; Ποιοί θα είναι υπουργοί; Θα ακολουθήσει ο Παπαδήμος το μοντέλο που ακολούθησε στην Ιταλία ο παλιός συνάδελφός του;
• Πότε θα γίνουν οι εκλογές.
• Ποιά είναι τα σενάρια στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ
• Τι θα γίνει με τον Άδωνη και το Βορίδη; Τι ανακοίνωσαν; Τι τους είπε ο Καρατζαφύρερ;
• Τα χρηματιστήρια σε όλον τον κόσμο το ευχαριστήθηκαν που υπογράψανε την παράδοση της χώρας και πήραν τα πάνω τους.
• Πως πέθανε η Γουίτνεϊ Χιούστον.
• Σε τι θερμοκρασία θα παίξει ο Ολυμπιακός στη Μόσχα;

Πουθενά όμως δεν άκουσα....

• Για τη διαδήλωση αυτήν καθ' εαυτήν.
• Για τον κόσμο που συμμετείχε στη διαδήλωση και τι σημαίνει η τεράστια αυτή συμμετοχή. Που είναι αλήθεια οι μακρόσυρτες (σε βαθμό διαστροφής και αηδίας) αναλύσεις επι αναλύσεων που βλέπαμε κάποτε για αντίστοιχα γεγονότα;
• Για το μνημόνιο, την εφαρμογή του και τι τις συνέπειές του.

Τίποτα.
Λες και κάποιος γύρισε ένα κουμπί και κάποια θέματα (το μνημόνιο και η εφαρμογή του) που τυγχάνει να είναι τα βασικότερα, έπαψαν να μας απασχολούν.
Προεκλογική περίοδος μύρισε.
Μερικές "συμβουλές" από εμένα προς εσάς (αν θέλετε τις ακούτε):

1. Πλήρης συμμετοχή στις εκλογές. ΟΛΟΙ στις κάλπες. ΟΛΟΙ. Η αποχή είναι για την καταστροφή μας. Η συμμετοχή για τη σωτηρία μας ενάντια σε όλες τις μαφίες (ξένες και ελληνικές) που λυμαίνονται τον τόπο μας και καταστρέφουν το μέλλον των παιδιών μας. Επεξεργαστείτε το αυτό στο μυαλό σας μέχρι την ημέρα των εκλογών. Αξίζει τον κόπο.
2. Καμία ψήφος σε οποιονδήποτε υποψήφιο, όποιουδήποτε κόμματος, έχει διατελέσει βουλευτής ή έχει θέσει υποψηφιότητα τα τελευταία 30 χρόνια. Όσοι πολιτικοί έχουν συμμετάσχει στα πολιτικά δρώμενα των τελευταίων καταστρεπτικών για όλους μας 30 ετών πρέπει χωρίς αιτιολόγηση και χωρίς οίκτο να εξαφανιστούν από την πολιτική ζωή του τόπου μας και ο μόνος τρόπος είναι η ψήφος.
3. Καμία απολύτως εμπιστοσύνη στα ΜΜΕ.
4. Με τη στάση μας, να ξέρετε ότι μπορούμε να σακατέψουμε τον οποίονδήποτε βαρόνο των Media. Το όπλο έχει το όνομα "Κατανάλωση". Στα ΜΜΕ πρέπει να εφαρμοστεί σκληρό εμπάργκο από όλους μας, χωρίς συναισθηματισμούς χωρίς έλεος και χωρίς να σκεφτούμε τι "δώρο" χάνουμε με την μη αγορά της κάθε ΠΑΛΙΟΦΥΛΛΑΔΑΣ.

ΟΣΟ ΠΙΟ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΜΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ...

...ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ και τόσο μεγαλύτερη η "αγανάκτηση" των πολιτικών και τόσο μεγαλύτερες οι σαχλαμάρες που ξεστομίζουν αρνούμενοι να παραδεχτούν την πραγματικότητα.


--------------------------------------------------------------------------------

Ήμουν κι εγώ εκεί. Το θεώρησα ιερό καθήκον απέναντι στα παιδιά μου και τους προγόνους μου.


Η διαδήλωση, ό,τι και να μας πουν οι ελεγχόμενοι κονδυλοφόροι, ήταν κάτι το απερίγραπτο.

Ένα σιωπηλό ανθρώπινο ποτάμι από την Ομόνοια μέχρι τους στήλους του ολυμπίου Διός, σπρωγμένο σκόπιμα από τις αστυνομικές δυνάμεις στα στενάκια, το οποίο θέλησε μόνο με την φυσική παρουσία του, χωρίς διάθεση για φασαρίες, να στείλει ένα μήνυμα: Υπάρχουν ακόμα έλληνες. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που σκέφτονται και που όταν έρθει η ώρα, θα προσφέρουν τη δίκαιη ανταμοιβή σε αυτούς που τόσο αψήφιστα και χωρίς αιδώ εξαθλιώνουν το παρόν και υποθηκεύουν το μέλλον ενός ολόκληρου λαού.

Ένα σιωπηλό ανθρώπινο ποτάμι. Ένα απόλυτα ανομοιογενές αλλά άλλο τόσο αδελφωμένο σύνολο ανθρώπων που τα ένωσε ένα και μοναδικό πράγμα: Η αίσθηση του καθήκοντος προς την πατρίδα του και τις μελλοντικές γενιές. Μικροί και μεγάλοι ήταν εκεί. Άντρες και γυναίκες, ζευγαράκια, παρέες φίλων, μεροκαματιάρηδες και εύποροι, ποπ και γκόθ. Τα αισχρά κατευθυνόμενα ΜΜΕ βέβαια δεν τόλμησαν να αναφέρουν τον αριθμό των διαδηλωτών (εγώ σας λέω ότι εκλέγουν αυτοδύναμη κυβέρνηση) και φυσικά δεν τόλμησαν να κατεβούν ανάμεσα στο πλήθος και να δείξουν τα πρόσωπα των διαδηλωτών, για να καταλάβει ο τηλεθεατής σε όλη την Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο ότι δεν πήγαν Χούλιγκανς, τρομοκράτες και μπαχαλάκηδες στη διαδήλωση, αλλά κυρίως απλοί και σεμνοί άνθρωποι χωρίς σημαίες και πανό, χωρίς πολιτικούς πατρώνες. Αυτοί που συναντάς στο δρόμο μία οποιαδήποτε ημέρα που θα βγείς για βόλτα, για ψώνια ή για καφεδάκι.


Ένα σιωπηλό ανθρώπινο ποτάμι, το οποίο όταν οι πονηροί ελιγμοί των ΜΑΤ (μέσα στις τάξεις των οποίων δρούσαν και κάποιοι εμφανώς αλλοδαποί αστυνομικοί) του άλλαζαν την πορεία, αυτό επέστρεφε στην κοίτη του και τον προορισμό του.

Ένα σιωπηλό ανθρώπινο ποτάμι, το οποίο δε στέρεψε από τον εκφοβισμό των χημικών και των χειροβομβίδων κρότου - λάμψης που εκτοξεύτηκαν πριν καν αρχίσουν να φτάνουν οι διαδηλωτές στο Σύνταγμα. Δεν κιότεψε από το συμβολικό "ψέκασμα" των ηρώων του Μίκη και Μανώλη, αλλά συνέχιζε να δυναμώνει με το πέρασμα της ώρας.

Άλλα όσο και να μας εκφοβίζουν, όσο και αν ψεκάζουν τα σύμβολά μας, η αρχή έγινε. Οι έλληνες μονιάζουν και μονιάζουν κάτω από το μόνο σύμβολο που μπορεί να τους ενώσει, ένα σύμβολο που δεν είναι ένα πρόσωπο. Ένα σύμβολο που δεν ψεκάζεται και αυτό είναι η ελληνική σημαία. Η ίδια η Ελλάδα. Η πατρίδα όλων μας.

Τελικά υπάρχει ελπίδα.

ΥΓ
Εσείς που δεν κατεβήκατε στο Σύνταγμα τρέξτε να τοποθετηθείτε. Αύριο το ΧΑΑ στο +8%.

ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Τα πάντα γκρεμίζονται μπροστά στα μάτια μας.


Η καταβαράθρωση των μισθών και των συντάξεων σηματοδοτεί την πλήρη υποταγή μας.

Σηματοδοτεί την πλήρη εξαθλίωση του λαού και την πλήρη αναδιανομή του πλούτου από τον κοσμάκη και ειδικά από τη Μεσαία τάξη προς το κράτος.

Σηματοδοτεί την πολυεπίπέδη γενοκτονία του λαού μας.

Το δάνειο που θα σας δώσει η Τρόικα με τι θα το πληρώσετε φωστήρες μου; Με τα τζιτζικόφτερα που θα τρώμε στο εξής ΟΛΟΙ μας;

Η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι δεδομένη, όπως και το αλυσόδεμα της.

--------------------------------------------------------------------------------

Και έχω και τον άλλον τον ντενεκέ (αυτόν ντε που μας έσωσε τον 13ο και 14ο μισθό, αλλά αποδέχθηκε μείωση 22%) να βάζει κόκκινες γραμμές για τις Επικουρικές Συντάξεις (διατυμπανίζοντας ότι τάχα μου κόπτεται για τον κοσμάκη) και τον Κωλοτούμπα να μένει στη συνάντηση να συμπαραστεθεί στον αγώνα του πρώτου για τη σωτηρία των επικουρικών συντάξεων (που ανάθεμα κι αν ξέρει κανένας από τους 4 τι είναι επικουρικό ταμείο). Δηλαδή να ασχολούνται με το κλαδί του δέντρου, ούτε κάν με το δέντρο, πόσο μάλλον με το δάσος.

Εδώ ο κόσμος καίγεται, βαρκούλες αρμενίζουν για να πούμε σεμνά την παροιμία.

Η παροιμία βέβαια μιλάει για ανθρώπους εκτός τόπου και χρόνου. Δυστυχώς όμως εν προκειμένω μιλάμε για ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.

Οι κατάρες και το μίσος του ελληνικού λαού θα σας συνοδεύουν εσάς (Κυβέρνηση και Βουλευτές) και τα παιδιά σας και τα παιδιά των παιδιών σας μέχρι δεκάτη τετάρτη γενεά για το κακό που προξενήσατε.

ΑΛΗΤΕΣ. ΤΟΜΑΡΙΑ.

Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα, η αχλάδα έχει πίσω την ουρά και όλα εδώ πληρώνονται.

--------------------------------------------------------------------------------

Καιρός λοιπόν το έθνος μας να κάνει μία νέα αρχή.

Να αποτινάξει από πάνω του τις κακές του συνήθειες, μαζί με την ύλη που η κυβέρνηση και οι φιλάνθρωποι σωτήρες μας θα μας αποστερήσουν.

Να μονιάσει πραγματικά και να διδάξει την ανθρωπότητα όχι ότι οι γενναίοι πολεμάνε σαν έλληνες (αυτό είναι γνωστό από το 480 π.Χ. άλλωστε, με κατά καιρούς αναμνηστικές επαναλήψεις), αλλά να δείξει τι πάει να πει ΟΜΟΝΟΙΑ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Ας μονιάσουμε και ας γίνουμε όλοι μία γροθιά μέσα στη φτώχεια που μας ετοιμάσαν, ας ξαναστήσουμε την κοινωνία μας και τη δημοκρατία μας απ' την αρχή, ας αποτινάξουμε επιτέλους από πάνω μας τον ξένο ζυγό που έχουμε χωρίς σταματημό από το 1204 για να μην πω από το 146 π.Χ. και ας πάρουμε πίσω με το σπαθί μας αυτά που τώρα μας υπεξαιρούν.

Έσεται ήμαρ.

Βοήθεια νεοαστέγων

Όπως έγινε γνωστό θα διατεθούν 400.000 ευρώ στον Δήμο Αθηναίων και άλλες 100.000 ευρώ στον Δήμο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να επιλεγούν υπάρχουσες δομές (κτίρια, ξενοδοχεία κ.ά), όπου θα στεγαστούν οι νεοάστεγοι.


ΠΗΓΗ: Εθνος.gr

--------------------------------------------------------------------------------

Αφού πρώτα αναφέρω ότι € 500.000 είναι ψίχουλα για το τεράστιο μέγεθος του προβλήματος, θα προτείνω μερικά Εγκαταλελειμμένα κτίρια σε ιδιαίτερα κεντρικά μέρη της Αθήνας, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν άμεσα και με χαμηλό κόστος και επιπλέον λόγω και της κεντρικής τους θέσης, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πυρήνες ανάπτυξης του εθελοντισμού και της αλληλεγγύης.

Κάθε σκέψη ότι η χρήση αυτών των ακινήτων θα υποβάθμιζε τις γύρω περιοχές είναι απορριπτέα, καθώς αφ' ενός οι συγκεκριμένες περιοχές ήδη έχουν υποβαθμιστεί, αφ' ετέρου, επειδή το θέμα είναι να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας με κάθε δυνατό τρόπο.

1. Το παλιό κτίριο του υπουργείου παιδείας στην οδό Μητροπόλεως, ιδιοκτησίας της Εκκλησίας.

Τη στιγμή αυτή, το κτίριο είναι άδειο και σφραγισμένο.

Πρόκειται για κτίριο με 7-8 ορόφους εμβαδού άνω των 500 τ.μ. έκαστος. Θα μπορούσε να φιλοξενήσει άνετα 200 άτομα και με λίγο στρίμωγμα 400.


2. Το κτίριο του παλιαιού καταστήματος ρούχων Athenee (Σταδίου και Πεσμαζόγλου)

Τη στιγμή αυτή, το κτίριο είναι άδειο και σφραγισμένο.

Πρόκειται για κτίριο μεγέθους περίπου ίδιου με το πρώτο αναφερθέν κτίριο, στο οποίο άνετα θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν άλλοι 200 με 400 άνθωποι.

3. Ίλιον επί της οδού Σταδίου (απέναντι από το καμμένο κατάστημα της Marfin).

Τη στιγμή αυτή, το κτίριο είναι άδειο και σφραγισμένο.

Πρόκειται για κτίριο φάντασμα εδώ και δεκαετίες, από τότε που το κάποτε κορυφαίο μαγαζί στο είδος του κατέβασε τα ρολλά. Έχει 5-6 ορόφους με εμβαδόν ορόφου που υπερβαίνει τα 200 τ.μ. Θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν άνετα 100 - 200 συνάνθρωποί μας.

4. Hotel Esperia οδός Σταδίου.

Πρόσφατα κλεισμένη επιχείρηση. Το κτίριο δεν θα έχει φθορές. Εκτιμώμενη χωρητικότητα τουλάχιστον 100 200 άτομα.

5. Ξενοδοχείο Ομόνοια στην Ομόνοια, πίσω ακριβώς από το Χόντο.

Οκταόροφο ξενοδοχείο με 200 δωμάτια. Αν δεν κάνω λάθος είναι αρκετά χρόνια που δε λειτουργεί. Θα μπορούσαν να φιλοξενηθούν 200 με 400 άτομα ίσως και περισσότερα.

6. Παλιό υπουργείο Οικονομίας επί της οδού Αμαλίας.

Τη στιγμή αυτή, το κτίριο είναι άδειο και σφραγισμένο, ενώ έχει και φθορές από την πυρκαγιά.
Με μικρές επεμβάσεις μπορεί να γίνει κατοικίσιμο και να φιλοξενήσει 100 με 200 άτομα.

--------------------------------------------------------------------------------

Και μην ξεχνάτε ότι σε ΟΛΑ τα Super Markets υπάρχει ένα καρότσι που περιμένει να το γεμίσουμε με διάφορα τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για αυτούς ακριβώς τους συνανθρώπους μας.

• Ένα πακέτο αλεύρι με την ταμπέλα του Σκλαβενίτη κάνει € 0,8 και με την ταμπέλα του Βερόπουλου € 0,85.
• Ένα πακέτο ζάχαρη κάνει € 1.
• Ένα κουτί γάλα εβαπορέ κάνει € 1

Σε κάθε καταναλωτική επίσκεψή μας μπορούμε να αγοράσουμε έστω από ένα πακέτο αλευράκι και να το βάζουμε στο καρότσι. Αν όλοι μας το κάνουμε αυτό να είσαστε σίγουροι ότι οι άστεγοι συνάνθρωποί μας δε θα πεινάσουν.

--------------------------------------------------------------------------------

Επίσης υπάρχει μεγάλη ανάγκη για κουβέρτες και χειμωνιάτικα ρούχα. Τη συλλογή τους τις αναλαμβάνει το Ίδρυμα αστέγων (Πειραιώς 35) και η ΜΚΟ Κλίμακα (Κωνσταντινουπόλεως 30, Γκάζι).

Οι πολίτες που θέλουν να βοηθήσουν μπορούν να επικοινωνούν με το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων στο τηλέφωνο 210-5246515, με την ΜΚΟ Κλίμακα στο τηλέφωνο 210-3410462 ή με το τετραψήφιο 1960.

Περί 13ου και 14ου μισθού. Μπακαλίστικοι υπολογισμοί ή μήπως ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΠΑΚΑΛΙΣΤΙΚΟΙ;

Το ΑΕΠ του 2010 ανήλθε σε € 227,3 δις.

Το ΑΕΠ του 2011 αναμένεται να κλείσει στα € 215 δις.

Το Γ΄ τρίμηνο του 2011 επί συνολικού εργατικού δυναμικού 4.957.552, οι εργαζόμενοι ήταν 4.079.286 και οι άνεργοι 878.266

Σύμφωνα με μελέτη της ΓΣΕΕ η συμμετοχή της εργασίας στο ΑΕΠ για το 2011 αναμένεται να ανέλθει σε ποσοστό 60% χονδρικά. Αυτό σημαίνει ότι από τα € 215 δις του ΑΕΠ του 2011 τα € 129 δις. τα βγάζουν οι μισθωτοί εργαζόμενοι, η δε μέση ετήσια αμοιβή τους (των εν εχόντων δουλειά) στα € 26.000.

Κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού σημαίνει μείωση των μισθών κατά 14%.

Μείωση κατά 14% των εισοδημάτων των μισθωτών σημαίνει μείωση του ΑΕΠ κατά € 18 δις.

Μείωση του ΑΕΠ κατά € 18 δίς σημαίνει αυτόματη μείωσή του σε ποσοστό 8,3%. Προσοχή!!! Αυτή η μείωση θα προέλθει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από μία κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και δεν υπολογίζουμε κανέναν άλλον παράγοντα (π.χ. συνεχιζόμενη φορομπηχτική πολιτική), ούτε κάνουμε χρήση και κανενός πολλαπλασιαστή για τις περαιτέρω δυσμενείς συνέπειες αυτής της κατάργησης.

Μείωση του ΑΕΠ κατά 18 δις, σημαίνει ότι το δημόσιο δεν θα εισπράξει φόρους (ας βάλουμε αυθαίρετα έναν συντελεστή της τάξεως του 30%)  € 5,4 δις.

Δε θα μπώ σε άλλους αριθμούς και θα μιλήσω γενικά.

Όταν το 2012 θα έχεις παρουσιάσει ύφεση κατά 8% τουλάχιστον, ποιό θα είναι το ποσοστό του χρέους σου ως προς το ΑΕΠ; Τι επιπλέον μέτρα θα σου ζητηθούν;

Όταν δε θα εισπράξεις € 5,4 δις φόρους, πως θα καλύψεις τις δανειακές υποχρεώσεις σου;

Περιμένετε ότι με μία κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, θα υπάρξει μία τέτοια εκτίναξη της "ανταγωνιστικότητας" της οικονομίας μας, η οποία θα προκαλέσει μία τέτοια αθρόα εισροή κεφαλαίων στην πατρίδα μας, ικανή να καλύψει τα κενά που θα δημιουργηθούν; Εγώ προσωπικά ΔΕΝ ΤΟ ΝΟΜΙΖΩ, όπως, ελπίζω, ούτε και οι περισσότεροι από εσάς.

Αυτά λοιπόν φίλοι και φιλενάδες τα λένε οι αριθμοί και κανένας άλλος.

Εν προκειμένω λοιπόν δε μου βγάζετε από το μυαλό ότι υπάρχει τεράστιος δόλος από τη μεριά της τρόικας και της κυβέρνησης και ότι όλα είναι σχεδιασμένα να γίνουν όπως σας έχω περιγράψει στην ανάρτηση με τίτλο "Που πάει το πράγμα". Ευκαιρία για πλιάτσικο έχουν βρεί και τίποτε άλλο. Μία τέτοια απόφαση μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει και τίποτε άλλο.

Αυτά και τα χαιρετίσματά μου στους φωστήρες των υπουργείων, των καναλιών και των εφημερίδων.

Υ.Γ.
Επειδή υπάρχει μία διάσταση απόψεων (ή πιό σωστά αριθμών) με τον καλό φίλο cornelsen ο οποίος βασίζεται σε έγγραφο της ΓΓΠΣ το οποίο τελικά μπόρεσα και το εντόπισα (πατήσε εδώ για να το έχετε), ακόμα και αν δεχτούμε ότι η συνεισφορά της μισθωτής εργασίας στο ΑΕΠ είναι € 80 δις (ποσό το οποίο τελικά μάλλον είναι το σωστό - άρα και το δεύτερο αναλυόμενο σενάριο), η μείωση του ΑΕΠ με κατάργηση 13ου και 14ου μισθού θα ανέλθει σε € 11,2 δις (μείωση του ΑΕΠ κατά 5,2%), η δε απώλεια φορολογικών εσόδων θα ανέλθει περίπου σε € 3,3 δις.

Τα νούμερα και στη δεύτερη περίπτωση είναι τραγικά και επαναλαμβάνω ότι δεν λαμβάνονται υπ' όψιν άλλοι παράγοντες ύφεσης, ούτε και η πολλαπλασιαστική (έντονα δυσμενής) επίδραση της περιγραφόμενης κατάργησης μισθών στο ΑΕΠ.

ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ;

Πρόκειται για ενημερωμένη αναδημοσίευση μίας παλαιάς ανάρτησής μου με τίτλο "Λιοντάρια με γραβάτες, Ύαινες με ταγιέρ", η οποία αφορά στην μορφή του σημερινού πολιτισμού και στην οποία κατά διαστήματα έκανα διάφορες προσθήκες και διορθώσεις.

________________________________________

Ο πολιτισμός μας λοιπόν έχει διαμορφωθεί ιστορικά μετά την έξοδο της ανθρωπότητας από την περίοδο του μεσαίωνα και του φεουδαλισμού, μετά την αναγέννηση, τη βιομηχανική επανάσταση και τη γέννηση του εθνους - κράτους. 
Αν σταθούμε έξω από το εγκαθίδρυμα που ανήκουμε και που σήμερα ονομάζεται Δυτικός Πολιτισμός σαν ξένοι αντικειμενικοί παρατηρητές, έχοντας ναρκώσει για λίγο τις παγιωμένες ιδέες, αντιλήψεις, στερεότυπα που καθορίζουν την εν γένει αντίληψη που έχουμε για τη ζωή και το κοινωνικό γίγνεσθαι, τι θα διαπιστώσουμε;

Θα διαπιστώσουμε ότι ο πολιτισμός μας είναι:

Σκληρός, απάνθρωπος και υποκριτικός.
 
Θεμελιωμένος στο αίμα και τον ιδρώτα αμέτρητων ανθρωπίνων θυμάτων του. Στηρίζεται στην αδικία και την εκμετάλλευση, στη σκλαβιά που μέχρι πριν όχι πολλά χρόνια ήταν θεσμοθετημένη και σήμερα είναι μασκαρεμένη με φιλελεύθερο προσωπείο και συμβιβάζεται (ίσως και να αρέσκεται) με την ευημερία του 10% του παγκοσμίου πληθυσμού σε βάρος του υπολοίπου 90%.

Έχει τα θεμέλιά του

• στις αφανισμένες φυλές των ινδιάνων της αμερικανικής ηπείρου, 
• στις ξερριζωμένες από τις πατρίδες τους φυλές των αφρικανών, που θεωρήθηκαν (κυριολεκτικά) ζώα και σαν τέτοια κυνηγήθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν κατά χιλιάδες, στοιβάχτηκαν σε καράβια, δούλεψαν, χτυπήθηκαν, βασανίστηκαν, σκοτώθηκαν, για να στήσουν το σημερινό δυτικό πολιτισμό. 
• στα κομμένα χέρια των ανθρώπων του Κονγκό από το βασιλιά Λεοπόλδο του Βελγίου, 
• στο στραγγάλισμα του λαού της Βραζιλίας, των κρατών της Αφρικής και όλων των υπολοίπων χωρών του τρίτου κόσμου. 
• την εξαθλίωση του λαού της Νιγηρίας, ο οποίος δεν καρπώνεται ΤΙΠΟΤΑ από την εκμετάλλευση των ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ κοιτασμάτων πετρελαίου, εκμετάλλευση την οποία έχουν αναλάβει οι μεγάλες και γνωστές πολυεθνικές πετρελαϊκές εταιρείες. 
• στα "ματωμένα διαμάντια" της Σιέρρα Λεόνε, 
• στην εξαθλίωση του ιρλανδικού λαού.
• στην απάνθρωπη εργασία των παιδιών στο Ιράν, το Ιράκ, την Ινδία, το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, την Κίνα κλπ, 
• το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων των ανθρώπων της Ινδίας κλπ.  
• στους μισθούς των € 150 στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σερβία, την Ουγγαρία, την Αρμενία κλπ  και τους ακόμα πιό χαμηλούς στον υπόλοιπο "τρίτο κόσμο". 
• την εκπόρνευση αναρίθμητων γυναικών από τη Νιγηρία, την Ουκρανία, τη Ρωσία, τη Τσεχία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία κλπ κλπ 
• στην ανοχή και τη στήριξη των νικητών του 1ου και του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου προς τους ηττημένους σφαγείς της ανθρωπότητας, οι οποίοι όχι απλά ορθοπόδησαν εκμεταλλευόμενοι τη φθηνή εργασία των λαών που οι ίδιοι εξαθλίωσαν (π.χ του δικού μας), αλλά και απέκτησαν και πάλι ηγεμονικό ρόλο, χωρίς να συνετιστούν από τα παθήματά τους και χωρίς να καταβάλλουν στο ακέραιο, ως όφειλαν, αποζημιώσεις και δανεικά όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. 
• στην συνεχιζόμενη τρομοκράτηση του συνόλου της υφηλίου με την, σε ετήσια βάση, επίδειξη της στρατιωτικής ισχύος της υπερδύναμης με τους βομβαρδισμούς και τις επεμβάσεις σε όσους βαπτίζονται εχθροί, αλλά επί της ουσίας δεν συνασπίζονται μαζί της.

 
Τα γνωρίζουμε όλα αυτά εμείς οι "πολιτισμένοι", αλλά δεν κάνουμε τίποτα γιατί μάλλον μας βολεύει να συνεχίσουν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν κι εμείς στο 10% των προνομιούχων της ανθρωπότητας. C'est la vie!

Όλοι μας κλαίμε με τον Όλιβερ Τουίστ, αλλά ο Δυτικός πολιτισμός έχει προσπεράσει αυτήν την κατάσταση προ καιρού. Αυτό είναι μία παλιά ιστορία.

ΟΧΙ κύριε δεν είναι.

Πολιτισμός του απόλυτου εγωισμού, του οπορτουνισμού, του εύκολου πλουτισμού και της σχιζοφρένειας.
 

• Διατυμπανίζει το ενδιαφέρον του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά φροντίζει να τα καταπατά παράφορα απανταχού της γης.   
• Αδικεί αλλά δε θέλει να αδικείται σε καμία περίπτωση.
• Διακηρύσσει χωρίς ίχνος αιδούς ότι "δεν υπάρχουν αιώνιες φιλίες, αλλά αιώνια συμφέροντα".  
• Αδιαφορεί για τον πλησίον και κλείνει πόρτες και παράθυρα προκειμένου να διαφυλάξει τα κεκτημένα και να μην τα μοιραστεί με το διπλανό του που υποφέρει. 
• και όχι μόνον αδιαφορεί αλλά ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΙΖΕΙ στην καταστροφή του συνανθρώπου του  (βλέπε ακάλυπτα CDS) με μοναδικό σκοπό την αποθέωση του αποκομιζόμενου κέρδους, δηλώνοντας ευθαρσώς ότι δεν υπάρχει πουθενά νόμος που να απαγορεύει την εκμετάλλευση του μαλάκα.
• Πέραν του φόβου να μην συμπιεστεί προς τα κάτω το δικό του βιοτικό του επίπεδο λόγω της μοιρασιάς με τον συνάνθρωπο που υποφέρει, φροντίζει ώστε να μην ανεβεί το βιοτικό επίπεδο του τελευταίου, προκειμένου να μην χάσει την ευκαιρία να τον εκμεταλλεύεται. 
• Σπαταλάει αμύθητα ποσά για να κατασκευάσει τεχνητά νησιά, γήπεδα ποδοσφαίρου, να στείλει αυτοκινητάκια στην επιφάνεια του Άρη και δορυφόρους στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος, αλλά δε φροντίζει να φτιάξει σπίτια, παροχές νερού, νοσοκομεία και σχολεία για όλη την ανθρωπότητα, το μεγαλύτερο ποσοστό της οποίας όχι απλά πεινάει και διψάει, αλλά ΥΠΟΦΕΡΕΙ. 
• Είναι τόσο διεστραμμένος δε, που ενώ (σωστά) κυνηγάει την παιδοφιλία ως έγκλημα, αδιαφορεί για τη σεξουαλική εκμετάλλευση των ανήλικων παιδιών στο Μπαλί, το Πουκέ  και σε όλες τις χώρες του τρίτου κόσμου και στο όνομα της ελευθερίας του λόγου (...) δίνει δικαίωμα ύπαρξης και βήμα έκφρασης σε κόμμα παιδιφίλων, αντί να συλλάβει τα μέλη του εν λόγω κόμματος και να τα κρεμάσει από τα γεννητικά τους όργανα στο κέντρο της πρωτεύουσας. 
• Είναι αχόρταγος και αδηφάγος, έχοντας απολέσει παράλληλα την αίσθηση του μέτρου. Έχει σαν ιδανικό την ακόρεστη πλεονεξία - λαιμαργία. Την καρκινική διάθεση για συνεχή επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (από τη μία) και για κατανάλωση από την άλλη. 
• Αναλώνεται σε πράξεις αριθμητικής μπροστά σε μία οθόνη υπολογιστή στην οποία κυλούν τιμές μετοχών, ψάχνοντας την κατάλληλη ευκαιρία για την αποδοτικότερη επένδυση. 
• Θεωρεί σαν μεγάλα γεγονότα την άνοδο και την πτώση του Γενικού Δείκτη και όχι την έλλειψη αιθουσών, ποιοτικών συγγραμμάτων, φωτισμένων διδασκάλων ή το χάσιμο μίας διδακτικής ώρας στα σχολεία.  
• Αδιαφορεί για τα ίδια του τα παιδιά, καθώς δανείζεται συνεχώς πόρους από το μέλλον, υποθηκεύοντας τις ζωές των επερχόμενων γενεών σε επίπεδα όπως το οικονομικό, το περιβαλλοντικό κλπ. 
• Αδιαφορεί για την ηθική διαπαιδαγώγηση των παιδιών της, γιατί ενώ στη λέξη άνθρωπος εμπεριέχεται η λέξη άνω, ο πολιτισμός μας έχει φροντίσει να προσκυνήσει όχι το Θεό των ουρανίων των αοράτων και των υψηλών αξιών, αλλά το θεό της γης ήτοι την ύλη και το χρήμα.

Πολιτισμός του τρόμου 

• Απόλυτα δυιστικός, επιβάλει την ύπαρξη μόνο άσπρου και μαύρου. Υπάρχουν μόνο καλοί και κακοί. Εχθροί και φίλοι. Σωστό και λάθος. Νικητές και ηττημένοι. Αν μάλιστα δεν υπάρχουν αυτές οι δύο ομάδες σπεύδει να τις δημιουργήσει για να διαιωνίζεται η τρομοκρατία που ασκείται επί των απλών ανθρώπων, τους οποίους φροντίζει να εκπαιδεύει στο να τρομοκρατούνται και να είναι έρμαια στην κάθε τρομοκρατική διάθεση της άρχουσας τάξης. 
• Στηρίζεται στις ισορροπίες των όπλων που δημιουργεί εκτρέφοντας τεχνηέντως έχθρες, προς όφελος των πολεμικών βιομηχανιών. 
• Σπαταλάει χρήμα και πνεύμα στην έρευνα για την κατασκευή των πιό αποτελεσματικών οπλικών συστημάτων, αντί να χρησιμοποιήσει όλους αυτούς τους πόρους για τη συμφιλίωση των κρατών και την πνευματική εξύψωση ΟΛΗΣ της ανθρωπότητας η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στην κατάργηση των πολέμων. 
• Σπαταλάει χρήμα και ενεργητικότητα στην παρακολούθηση και την αστυνόμευση που δημιουργούν κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, αντί για την εκπαίδευση των ανθρώπων σε υψηλά ιδανικά όπως αγάπη, αλτρουισμός, ειρήνη, ισότητα κλπ. Παράλληλα, ενώ ο σκοπός των παραπάνω υποτίθεται ότι είναι η προστασία του πολίτη και του πολιτεύματος, δεν υπάρχει καμία προστασία από τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τα τσιράκια τους. 
• Έχει στο ενεργητικό του δύο Παγκοσμίους Πολέμους με δεκάδες εκατομμύρια νεκρών και δύο εκρήξεις ατομικών βομβών.

Θέλετε κι άλλα ή σας φτάνουν;

 Όμως ο Ιησούς Χριστός στον οποίο οι περισσότεροι από εμάς τους έλληνες και όλος σχεδόν ο δυτικός κόσμος δηλώνουμε ότι πιστεύουμε δίδαξε μεταξύ άλλων:
 

• την αγάπη προς τον συνάνθρωπο που αποτελεί εικόνα του Θεού, 
• τη θυσία του εαυτού μας υπέρ του συνανθρώπου μας στο όνομα της αγάπης,  
• τη συγχώρεση των "οφειλετών" μας,  
• την απλότητα και την εγκράτεια,  
• την απάρνηση της ύλης και την ολιγάρκεια,  
• την απάρνηση των ανθρωπίνων παθών και τη στροφή προς ανώτερες αξίες.  
• Τι ωφελεί έναν άνθρωπο να κατακτήσει τον κόσμο αν χάσει την ψυχή του;

Είναι ο παραπάνω πολιτισμός σύμφωνος με τις αρχές του Χριστού (κι αν το επεκτείνουμε ακόμα περισσότερο με τις αρχές του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Πρωταγόρα, του Πυθαγόρα);
Η απάντηση που βγαίνει αυθόρμητα από τα χείλη όλων μας είναι ΟΧΙ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι ο ίδιος ο Χριστός αποκάλεσε το Διάβολο ως άρχοντα του κόσμου.
Ας μην κοροϊδεύουμε λοιπόν τους εαυτούς μας νομίζοντας ότι ζούμε σε μία κοινωνία με χριστιανικά θεμέλια. Και θα γίνω ακόμα πιό σκληρός κάνοντας την ακόλουθη αναγωγή: Αφού η κοινωνία μας δεν είναι χριστιανική, είμαστε εμείς χριστιανοί;
 
Εμείς (και εγώ μέσα σε όλους) που βρισκόμαστε ;

Να σας πω:

• Ωραία τα λέει ο Χριστούλης, αλλά τι να κάνουμε; Μπορούμε εμείς να αλλάξουμε τον κόσμο; 
• Εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι. Κοιτάμε τη δουλειά μας και την οικογένειά μας. Δεν κάνουμε κακό και δεν αδικούμε κανένα. 
• Κάνουμε το σταυρό μας και πάμε που και που στην εκκλησία για να ανάψουμε το κεράκι μας. Ίσως νηστεύσουμε και ίσως να κοινωνήσουμε κιόλας τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και το Δεκαπενταύγουστο. 
• Δίνουμε κανένα κέρμα σε κανένα ζητιάνο και ασκούμε το καθήκον μας απέναντι στο συνάνθρωπό μας.

Προφάσεις εν αμαρτίαις.

Δεν είναι έτσι τα πράγματα αγαπητοί μου φίλοι.

Οι μελλοντικές γενιές δε θα μας κρίνουν μόνο για τις πράξεις μας, αλλά και για τις παραλείψεις. Στις παραλείψεις μας θα χρεωθεί και η αδιαφορία μας να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο. Ο συμβιβασμός μας με τα (στραβά) καθέκαστα είναι κατακριτέος.

• Οι κλέφτες και οι αρματολοί πολέμησαν για να φύγει ο τούρκος δυνάστης. 
• Οι έλληνες του '40 για να φύγει πρώτα ο ιταλός εισβολέας και μετά ο γερμανός κατακτητής. 
• Οι έλληνες της γενιάς του πολυτεχνείου για να πέσει η χούντα.

Όλοι τους έκαναν καλά. Όλοι τους δε βολεύτηκαν κάτω από ξένα βήματα.

Όλοι τους δε θέλησαν τίποτε άλλο, παρα μόνο το δίκιο, για να ζήσουν τα παιδιά τους σε έναν καλύτερο και ελεύθερο κόσμο.

Όλοι τους πάλεψαν πρώτα με τον εαυτό τους και νίκησαν το ΦΟΒΟ που η σκλαβιά φύτεψε στις καρδιές τους και αφού νίκησαν τον φόβο, εξυψώθηκαν πάνω από το παρόν και τους νόμους του και μετατράπηκαν σε ασυγκράτητο στοιχείο της φύσης, η βοή του οποίου ηχεί μέχρι σήμερα.

Εμείς δε βλέπουμε τα στραβά; Δε βλέπουμε την κοινωνία μας να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο; Δεν ανησυχούμε για το μέλλον των παιδιών μας;

Αν ναι δεν πρέπει να κάνουμε κάτι;

Μήπως αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας δεν είναι άλλο από μία παύση από τους έντονους ρυθμούς της ζωής μας και μια ειλικρινή ενδοσκόπηση;

Να συνειδητοποιήσουμε πόσο λάθος είναι η ζωή μας, η κοσμοθεωρία μας, οι νοοτροπίες μας, οι επιδιώξεις μας, να τις αναπροσδιορίσουμε και αναλόγως να ΔΡΑΣΟΥΜΕ;