Τρία χρόνια μετά το τελευταίο βιβλίο του «Και οι μάνατζερ έχουν ψυχή…», ο συγγραφέας επανέρχεται με ένα βιβλίο γενικότερης προβληματκής, πάντα όμως στα όρια, ή έστω τις παρυφές του Μάνατζμεντ, ιδιαίτερα του σκεπτόμενου Μάνατζμεντ και της Επικοινωνίας.
Τίτλος του βιβλίου: «Διαβά-ζωντας με το μολύβι στο χέρι». Συγγραφικό περιεχόμενο: 185 ενότητες ποικίλου περιεχομένου, όπως η Ηθική, η Επικοινωνία, η Εργασία, η Συμπεριφορά, οι Ανθρώπινες Σχέσεις, η Οικονομία, η Παγκοσμιοποίηση, η Τέχνη.
Ένα βιβλίο που δίνει ανάγλυφη την εντύπωση της πληθώρας και της πολυπτυχότητας των θεμάτων, των γνώσεων και των παραστάσεων που πρέπει, αν όχι να κατέχει, τουλάχιστον να υποψιάζεται ο καθένας που καλείται, αφ’ ενός να παράγει έργο - είτε ως υφιστάμενος, είτε ως προϊστάμενος - μέσω συνεργασιών και αφ’ ετέρου να είναι σε θέση να εκτιμήσει και να χαρεί τις απλές χαρές της ζωής, που δεν αγοράζονται με χρήματα: «Ανθρώποισι γαρ ευθυμίη γίνεται μετριότητι τερψιος και βίου συμμετρίηι».
1210 μικρά κείμενα, πότε αφοριστικά, πότε ερωτηματικά, πότε διερευνητικά, φαινομενικά μεν ποικίλα, αλλά ουσιαστικά ομόκεντρα, που, αν και σκόρπια, συντίθενται εντέλει αναδεικνύοντας μια ενάρετη και καλότροπη πρόταση ζωής.
Με αλφαβητικό ευρετήριο θεμάτων και εννοιών το βιβλίο, εκτός από ένα απολαυστικό ανάγνωσμα, αναδεικνύεται και σε ένα πολύτιμο εργαλείο αναφοράς.
Αντιπροσωπευτικό δείγμα του συγγραφικού περιεχομένου:
-Το να συμφωνούν μαζί σας οι υφιστάμενοί σας είναι πολύ καλό. Καλύτερο όμως είναι να συμφωνείτε εσείς με εκείνους.
-Η δύναμη στους ανθρώπους είναι περισσότερο αποτελεσματική, όταν δεν τους είναι απαραίτητη.
-Όπου δεν μπορώ να φέρομαι ηθικά, εκεί δεν έχω καμιά εξουσία.
-Ποτέ μη φοβάσαι μήπως δικαιωθείς πρόωρα. Όλοι φοβούνται την πρόωρη δικαίωση. Ιδιαίτερα αυτοί που θα έπρεπε, κυρίως, να την επιδιώκουν: Οι ηγέτες.
-Η ιδανική και ως εκ τούτου σπάνια σχέση μεταξύ ενός οργανισμού και των στελεχών του είναι: Τα στελέχη να είναι έτοιμα (ικανά) να φύγουν απ’ αυτήν, αλλά συγχρόνως να μη θέλουν να το κάνουν. Με άλλα λόγια, τα στελέχη να επιλέγονται από εκείνους που (αυτά τα ίδια) έχουν ήδη επιλέξει.
-Προϋπόθεση για έναν πραγματικό διάλογο είναι να μη μας ενδιαφέρει ο άνθρωπος περισσότερο από τη γνώμη του.
-Οι συμφωνίες ενδέχεται, ή, όπου χρειάζεται μπορεί ακόμα και να επιβάλλεται να είναι μυστικές. Όμως αυτές δεν θα πρέπει να μας εκθέτουν όταν γίνονται φανερές.
- Αξεπέραστη εσωτερική συναισθηματική διαπλοκή: Η ηδονή να αποδίδεις δικαιοσύνη σε έναν αντίπαλο.
-Αχόρταγος είναι αυτός που κατά βάθος ξέρει ότι είναι υπερτιμημένος.
-Στην απελπισία του φοβισμένου ανθρώπου κρύβεται, αρνητικά, η ελπίδα για κάτι καλύτερο, που τον ξεπερνά
ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΝΗΣΥΧΟΥ ΠΑΤΕΡΑ: ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ. ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΜΩΣ ΑΡΚΕΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΣΤΟ CAPITAL.GR ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΩ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟ, ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΑΠΟ "ΗΘΟΣ". ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΚΩΣΤΟΥΛΑ.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου