Πέμπτη 27 Ιανουαρίου, Ιερός Ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, Άγιος Σώστης. Η εκκλησία ήταν ασφυκτικά γεμάτη με πολιτικούς, εφοπλιστές, τραπεζίτες. Απλοί άνθρωποι έκλαιγαν με λυγμούς. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, κατανυκτική. Ο νους έτρεχε από τη μια σκέψη στην άλλη. Οι ιερείς έψελναν την εξόδιο ακολουθία ενός σπάνιου, ενός μεγάλου Έλληνα, ενός υπέροχου ανθρώπου, ενός μοναδικού εργοδότη, ενός πατέρα και συζύγου που δύσκολα συναντάει κανείς. Του καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου.
Η κληρονομιά που άφησε στα παιδιά του και στην κοινωνία είναι πολύ πιο βαριά, πολύ πιο ανεκτίμητη από την μυθική περιουσία του. Άφησε αρχές και αξίες, που καθημερινά λιγοστεύουν στη χώρα μας. Με κάθε γενιά που χάνεται, η Ελλάδα μας γίνεται πολύ φτωχότερη στις μοναδικές αυτές αξίες των γονιών και των παππούδων μας. Αρχές και αξίες που μας οδήγησαν στην προκοπή και ανέδειξαν τη χώρα και τον σύγχρονο Ελληνισμό.
Η πραγματική Ελλάδα είναι η Ελλάδα του καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου. Η αγάπη του για τον τόπο του, το μοναδικό όραμά του, η μεγάλη του απλότητα, η ταπεινότητα του χαρακτήρα του ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνα που του επέτρεψαν να δημιουργήσει και να μοιράσει απλόχερα όχι μόνο οικονομικό πλούτο, αλλά κυρίως πλούτο κοινωνικό και εθνικό.
«Όταν γεννηθήκατε, εσείς κλαίγατε και όλοι γύρω σας γελούσαν. Φροντίστε να ζήσετε τη ζωή σας κατά τέτοιον τρόπο, ώστε όταν πεθάνετε όλοι γύρω σας να κλαίνε και εσείς να γελάτε», έλεγε συχνά στα παιδιά του, αποτελώντας φωτεινό παράδειγμα και λαμπερό αστέρι που τα οδηγούσε.
Σκληρά εργαζόμενος και αθόρυβος, ήξερε να δημιουργεί, να αξιοποιεί, να συσπειρώνει, να μοιράζει και να εξασφαλίζει ευημερία σε όσους είχαν την τύχη να συνεργάζονται μαζί του ή απλά να τον γνωρίζουν.
Η επιχειρηματικότητα, όπως την ασκούσε ο καπετάν Βασίλης, θα πρέπει να διδάσκεται σε πανεπιστήμια, αλλά και σε κάθε εργοδοτική ή συνδικαλιστική ένωση. Μήπως καταφέρουμε και ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας, που έχουν γεμίσει τσίμπλες και μαύρους κύκλους, που μας τυφλώνουν απελπιστικά.
Εκείνοι που κατ’ εξοχήν πρέπει να αναλύσουν τη στάση ζωής του καπετάνιου, είναι τα κόμματα της Αριστεράς, που τόσο καλά γνωρίζουν να κηρύσσουν το διχασμό, τη μισαλλοδοξία και την απαξίωση κάθε δημιουργού. Η επιτυχία (χάρη στο πείσμα του), να φέρει στην Ελλάδα την κινεζική Cosco, θα αποδειχθεί ανεκτίμητη για τη χώρα μας. Ασχέτως αν μια χούφτα λιμενεργάτες, συνεπικουρούμενοι από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ), είχαν αποκλείσει ουσιαστικά τα εμπορικά λιμάνια της χώρας επί 9 ολόκληρους μήνες.
Η ανεξάντλητη υπομονή του και η ανοχή του στην ελληνική βλακεία και γραφειοκρατία, το πάθος του για την πρόοδο του τόπου, το πείσμα για την πραγμάτωση των οραμάτων του, του επέτρεψαν ύστερα από 28 ολόκληρα χρόνια, να δημιουργήσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Μεσσηνία, το Costa Navarino. Ο μοναδικός αυτός παράδεισος έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις πρακτικές που ενεθάρρυναν ανθρωπάκια της πολιτικής, που γέμισαν τη χώρα με άθλια rooms to let, studios to rent και λοιπά πλυσταριά, που βαφτίσαμε ...τουριστικά καταλύματα.
Πότε άραγε η χώρα μας θα ευτυχίσει να δει πολλαπλασιαζόμενους τους καπετάν-Βασίληδες, αντί να βλέπει να πολλαπλασιάζονται οι τεμπέληδες, οι κομπλεξικοί και οι ανεπρόκοποι; Λέτε να ευτυχίσουμε να δούμε ένα τέτοιο θαύμα; Λέτε να μπορέσουμε να αναγάγουμε σε ύψιστο αγαθό, τον σεβασμό του ενός προς τον άλλον, όπως είχε ως στάση ζωής ο ταπεινός καπετάνιος, που έλεγε στα παιδιά του: «Θα έχετε την κατάρα μου αν σας δω να χαιρετάτε συνεργάτες σας καθιστοί!».
Δώδεκα χρονών ξεκίνησε από το ερημωμένο από τον πόλεμο χωριό του, το Διαβολίτσι Μεσσηνίας, ξυπόλυτος και κυνηγημένος, για να γίνει μέγας ηγεμόνας των θαλασσών και αναντικατάστατος για όσους τον είχαν δίπλα του.
Οι ζωές ανθρώπων σαν του καπετάν Βασίλη, πρέπει να διδάσκονται στα πανεπιστήμια και να γίνονται ντοκυμαντέρ για να τα βλέπουν οι Έλληνες στην τηλεόραση –αντί για τις μπούρδες που καθημερινά παρακολουθούν σε κατάσταση αφασίας. Όλοι θα ωφεληθούμε τα μέγιστα από τέτοια παραδείγματα ανθρώπων που από το τίποτα έφτασαν σε κορυφές απάτητες, μη χάνοντας την ανθρωπιά τους και διατηρώντας άσβεστη αγάπη για την πατρίδα τους, παρά τις δυσκολίες και τις σειρήνες του πλούτου και της δόξας.
Ο κ. Στέλιος Σταυρίδης είναι Γεν. Γραμματέας της Λέσχης Επιχειρηματικότητας
Συνάδελφοι, γράφω αυτό το μήνυμα συγκλονισμένος. Πριν λίγο επέστρεψα από το πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου, όπου μίλησε ο Γιώργος Παπανδρέου. Είμαι συγκλονισμένος από την βιαιότητα των οπαδών του ΠαΣοΚ, την υποκρισία του προέδρου του και την παραπληροφόρηση των ελληνικών ΜΜΕ.
Όπως καταλαβαίνετε, το μήνυμα θα είναι πολιτικό, οπότε ισχύουν τα γνωστά. Όποιος δεν ενδιαφέρεται, ας προσπεράσει.
Την περασμένη Πέμπτη κυκλοφόρησε η είδηση ότι θα έρθει ο Παπανδρέου να μιλήσει με θέμα: Addressing the Financial Crisis. An Opportunity for Europe. Το Σάββατο το απόγευμα συναντήθηκαν οκτώ ελληνίδες (ή ελληνικής καταγωγής) φοιτήτριες, μέλη της παλιάς Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Βερολίνου του 2008 (που θυμίζω δεν είχε καμία κομματική ταυτότητα ή συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό). Συζήτησαν για μορφές ενδεχόμενης δράσης - έκφρασης δυσαρέσκειας και κατέληξαν στα εξής: - να τυπώσουν φυλλάδιο, το οποίο θα αναλάμβαναν οι δύο να μοιράζουν έξω από τον χώρο του πανεπιστημίου - να βγάλουν τρεις διαφορετικές αφίσες και να τις κολλήσουν στις εισόδους και τους διαδρόμους που οδηγούν στην αίθουσα - να φτιάξουν τρία πανό και να τα σηκώσουν ανά δύο στην διάρκεια της ομιλίας. Σήμερα το πρωί συναντήθηκαν ξανά για τα πανό και τις τελευταίες λεπτομέρειες. Τα πανό έγραφαν (στα γερμανικά) τα εξής: - Παπανδρέου: 20 χρόνια στην εξουσία. Αυτός που προκάλεσε την κρίση, τώρα θα μας σώσει απ' αυτήν - Η κρίση ως ευκαιρία (ήταν ο τίτλος της ομιλίας του): μείωση της φορολογίας κερδών από 24 σε 20% και κατάργηση των συμβάσεων - Ανεργία νέων: Τυνισία 30% - Ελλάδα 30%. Η εξέγερση έρχεται
Εγώ ήμουν ενήμερος για όλα αυτά, όμως δεν συμμετείχα στις συναντήσεις. Πρόθεσή μας ήταν να μην εμπλακώ στην δράση τους, αλλά να προσπαθήσω να πάρω τον λόγο, αν στο τέλος ο Παπανδρέου δεχόταν ερωτήσεις. Φυσικά είχαμε την βεβαιότητα ότι θα δραστηριοποιηθούν κι άλλες ομάδες του Βερολίνου.
Η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά και λίγο πριν ξεκινήσει η εκδήλωση η αστυνομία έκανε δειγματοληπτικούς ελέγχους σε τσάντες νέων που βρίσκονταν στο βάθος της αίθουσας. Όταν μπήκε ο Παπανδρέου, το μισό ακροατήριο χειροκροτούσε όρθιο. Δίπλα μου είχα κάτι γεροντάκια, έτοιμα να λιποθυμήσουν από την συγκίνηση που θα ακούσουν τον ηγέτη - κι ας μην καταλάβαιναν γρι αγγλικά.
Ο Παπανδρέου ξεκίνησε την ομιλία του μιλώντας για την Δημοκρατία - αυτό ήταν τελικά το βασικό θέμα της ομιλίας του και μάλιστα στην αρχή έκανε αναφορά στην χούντα, η οποία, όπως είπε, περιόρισε την δημοκρατία με την πρόφαση ότι έτσι την έσωζε (την δημοκρατία) από τον κίνδυνο του κομμουνισμού. Περίπου δέκα λεπτά μετά την έναρξη της ομιλίας του, κι ενώ έλεγε κάποιο από τα γνωστά ψεύδη για το πώς η κυβέρνησή του εμβαθύνει την έννοια της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, από το βάθος της αίθουσας ακούστηκε στα ελληνικά ένα "ψεύτη!" και αμέσως πετάχτηκε μια ομάδα 5-6 ατόμων (αγνώστων σε μας) που σήκωσε ένα πανό και άρχισε να φωνάζει συνθήματα. Η αντίδραση ήταν ακαριαία, Έλληνες μπράβοι έπεσαν πάνω στους "ταραξίες" και τους μπουζούριασαν. Εδώ πρέπει να πω ότι δεν μου είναι ξεκάθαρη η ταυτότητα αυτών που αποκαλώ μπράβους, υποθέτω ότι ήταν η φρουρά του Παπανδρέου. Όπως τους τραβούσαν λοιπόν έξω από την αίθουσα, ένας από αυτούς (γερμανός) φώναξε malaka και fuck you, γεγονός που πλήγωσε βαθύτατα τα γεροντάκια κι εξόργισε τα κομματόσκυλα του ΠαΣοΚ. Αυτοί που πολύ βίαια απομακρύνθηκαν από την αίθουσα χτύπησαν δυο-τρεις φορές δυνατά την πόρτα, φώναξαν απ' έξω μερικά συνθήματα και σταμάτησαν. Μέσα σε 2-3 λεπτά η κατάσταση ηρέμησε πλήρως και η ομιλία συνεχίστηκε.
Περίπου δέκα λεπτά μετά, σηκώθηκαν τα κορίτσια της δικιάς μας ομάδας. Οι δυο πρώτες άνοιξαν το πανό τους και το κρατούσαν στην μέση της αίθουσας εντελώς σιωπηλές. Μόλις τους πήραν είδηση, μέλη του ΠαΣοΚ έπεσαν πάνω τους και τους τράβηξαν το πανό βίαια. Οι μπράβοι έσπευσαν πάλι και απωθούσαν τις κοπέλες, ενώ άλλες δύο προσπάθησαν να ανοίξουν το δικό τους πανό, χωρίς επιτυχία. Τα υπόλοιπα (κατά κανόνα γηραιά) μέλη του ΠαΣοΚ που βρίσκονταν στην αίθουσα εξοργίστηκαν με την ασέβεια των νέων στο πρόσωπο του ηγέτη (οι περισσότεροι είχαν σηκωθοί όρθιοι) και επιτέθηκαν λεκτικά στις τέσσερις φοιτήτριες, οι οποίες με την σειρά τους άρχισαν να φωνάζουν κι αυτές συνθήματα. Πάνω στην αναμπουμπούλα οι τελευταίες δύο κατάφεραν να ανοίξουν το δικό τους πανό, ενώ εγώ ασυναίσθητα διέσχισα απαρατήρητος την αίθουσα και βρέθηκα σε απόσταση δύο μέτρων από τον Παπανδρέου. Τον ρώτησα αν έτσι αντιλαμβάνεται την δημοκρατία κι αν εγκρίνει την βίαιη αντίδραση των μπράβων του (τότε δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει ότι δρούσαν και απλά μέλη του κόμματος) απέναντι σε μια ειρηνική διαμαρτυρία. Ο Παπανδρέου με ρώτησε αν εκπροσωπώ τους διαμαρτυρόμενους, του απάντησα αρνητικά και σ' αυτό το σημείο πρότεινε από το μικρόφωνο να βγει κάποιος εκπρόσωπος και να ανέβει στο πάνελ, όμως μέσα στην αίθουσα επικρατούσε τέτοιος πανικός που κανείς δεν μπορούσε να τον ακούσει. Κινήθηκα πάλι προς τα πίσω, να πω στα κορίτσια ότι ζητάει εκπρόσωπο και όταν επιστρέφαμε με μία από αυτές προς το βήμα, με ακινητοποίησε ένας μπράβος πιάνοντάς με από τους καρπούς (μου ήταν αδύνατο να κουνηθώ έστω κι ένα χιλιοστό), ενώ ΠαΣοΚοι μας έφραξαν τον δρόμο. Τους φώναζα ότι είναι η εκπρόσωπος που ζήτησε ο Παπανδρέου, του φώναζα κι εκείνου, αλλά με άκουγε χωρίς να αντιδρά. Τελικά ξανάρχισαν να μας σμπρώχνουν βίαια, με απείλησαν ότι θα μου πάρουν την φωτογραφική (όλη αυτήν την ώρα τους φωτογράφιζα) και ότι θα με δείρουν (!), εγώ γαντζώθηκα σε μια καρέκλα και την ώρα που πετούσαν τις κοπέλες έξω από την αίθουσα, ο Παπανδρέου ξανάρχισε την έκκληση για εκπρόσωπο.
Λίγα λεπτά μετά με πλησίασε μια κοπέλα από την διοργάνωση της εκδήλωσης και με ρώτησε αν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους αυτών που έφυγαν. Απάντησα αρνητικά και της είπα ότι δεν έφυγαν, αλλά τους πέταξαν έξω. Της είπα να ανοίξει την πόρτα και να τους μιλήσει. Βγήκε πράγματι έξω και ξαναγύρισε λέγοντάς μου ότι οι άλλοι είχαν φύγει (στην πραγματικότητα η αστυνομία τους έβγαλε από το κτίριο). Μου ζήτησε να βγω έξω να μιλήσουμε και μου εγγυήθηκε ότι θα μπορέσω να ξαναμπώ.
Έξω από την αίθουσα με περίμενε ο κοσμήτορας της σχολής. Μου ζήτησε συγνώμη και τον ρώτησα ποιοι ήταν αυτοί που απομάκρυναν τους φοιητητές από τον χώρο του πανεπιστημίου. Μου απάντησε "η αστυνομία" και όταν του είπα ότι μιλούσαν ελληνικά, παραδέχτηκε ότι ήταν ελληνική αστυνομία, αλλά ότι στην αίθουσα βρίσκονταν και οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες. Με ρώτησε πολύ ευγενικά αν θα μπορούσα να μείνω μέχρι το τέλος και να πάρω τον λόγο, να θέσω μία ερώτηση στον Παπανδρέου και του εξήγησα ότι γι' αυτόν τον λόγο βρέθηκα εκεί. Στην συνέχεια με συνόδευσαν στην θέση μου. Εν τω μεταξύ ο Παπανδρέου συνέχιζε να μιλάει για την Δημοκρατία κι εγώ να δέχομαι τις επιθέσεις των γύρω μου για την αναίδεια της γενιάς μας…
Το πιο σουρεαλιστικό στοιχείο της εκδήλωσής ήταν ότι μέχρι το τέλος στεκόντουσαν όρθιοι, στην μέση και το βάθος του διαδρόμου, δυο μπράβοι που επέβλεπαν την τήρηση της τάξης σε μια ομιλία με θέμα την δημοκρατία (βλ. λινκ στο τέλος).
Πράγματι ο κοσμήτορας, ο οποίος συντόνιζε τις ερωτήσεις, μου έδωσε τον λόγο κι έθεσα την εξής ερώτηση (συγχωρέστε τα αγγλικά μου): I'm afraid, that the question that I have prepared will sound silly. So allow me to ask the question and then add a sort comment. Government proceedings in Greece are becoming less and less democratic. You were elected one and a half year ago with a program completely different to what you apply, your members of the Parliament are not free to vote at will, Parliament itself does not need to approve Minister's of Finance decisions, Justice cannot touch members of the ruling political parties. Is this your personal vision for the future of Europe? Well, you spoke too much about democracy today. It is obvious that your environment does not understand democracy in the same way. Do you approve this violent reaction to the non violent demonstrating students? Are you interested in listening to the voice of the new generation and the opposition, or all you want is the applause of your party members?
Απάντησε και στα δυο σκέλη. Στο δεύτερο είπε ότι η αντίδραση για την αντίδραση δεν βγάζει πουθενά και ότι θα ήθελε να καθίσουμε να συζητήσουμε. Κι αυτός, είπε, αν ήταν νέος, θα ήθελε να διαδηλώσει, αλλά αυτό δεν έχει νόημα. Να πάμε με τις ιδέες μας και τις προτάσεις μας, να συζητήσουμε [sic]. Για το πρώτο σκέλος είπε ότι η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε επειδή δεν λειτουργούσε δημοκρατικά. Επειδή οι πολίτες δεν έλεγχαν τους πολιτικούς. Και κατέληξε - ναι, δεν κάνω πλάκα - ότι στο σημείο που βρέθηκε η χώρα ήταν απαραίτητο να κάνουμε ένα βήμα πίσω στην Δημοκρατία μας, για να την διαφυλάξουμε και να μπορέσουμε στο μέλλον να την εμβαθύνουμε. Κι έτσι, ο ανεκδιήγητος, κατάφερε να επιστρέψει εκεί απ' όπου άρχισε: στον Παπαδόπουλο.
Τον λόγο πήραν συνολικά δώδεκα ακροατές, όλοι δημοσιογράφοι ξένων εντύπων, εκτός από έναν γερμανό φοιτητή και μια ελληνίδα ΠαΣοΚα, η οποία ρώτησε γιατί η κυβέρνηση επέλεξε τον δύσκολο δρόμο να περικόψει τα εισοδήματα των μισθωτών, αντί να φορολογήσει τις τράπεζες. Ο Παπανδρέου απάντησε ότι το κάνανε υπολογίζοντας τις συνέπειες που θα είχε κάθε κίνηση. Αν είχαν επιτεθεί στο κεφάλαιο, είπε, θα χάναμε για πάντα την αξιοπιστία μας στις αγορές, ενώ όλοι οι καταθέτες θα απέσυραν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, οδηγώντας τες σε πτώχευση. Ομολόγησε δηλαδή ξετσίπωτα ότι η απόφαση να πλήξει τους μικρομεσαίους ήταν συνειδητή επιλογή.
Κανένας Έλληνας δημοσιογράφος (από τους πολλούς που συνόδευαν τον πρωθυπουργό, μεταξύ των οποίων και ο Χασαπόπουλος) δεν ενδιαφέρθηκε να μας μιλήσει, σε αντίθεση με ξένους συναδέλφους τους. Μας άκουσαν με προσοχή δημοσιογράφοι της Deutsche Welle, των London Financial Times και άλλων εντύπων. Η είδηση έπαιξε αμέσως στην Ελλάδα, φυσικά διαστρεβλωμένη. Στην αρχή τα ελληνικά μέσα μιλούσαν για μία ομάδα νεαρών αναρχικών που επιτέθηκε φραστηκά στον Παπανδρέου και με βίαιο τρόπο διέκοψε την ομιλία του. Αργότερα το άλλαξαν σε "προσπάθησε να διακόψει", ενώ τελικά κάποια μέσα μίλησαν για δύο διακριτές ομάδες και άλλαξαν το "αναρχικών" σε "φοιτητών".
Για όλα τα παραπάνω έχουμε - ευτυχώς - ντοκουμέντα. Μεγάλο μέρος της εκδήλωσης το βιντεοσκοπήσαμε ή το μαγνητοφωνήσαμε. Μέρος από το υλικό έχει ήδη ανέβει στο ίντερνετ και σύντομα θα ανεβούν και τα υπόλοιπα.
ΥΓ: Όλο αυτό οργανώθηκε σε δυο μέρες από μια ομάδα 12 ανθρώπων, ερασιτεχνών του συνδικαλισμού μέσα σε δύο μέρες (δεν υπολογίζω την πρώτη ομάδα, για τους οποίους δεν έχω ιδέα πόσοι και ποιοι ήταν).
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε: «Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα το Θεό». Και κάποιος μουσικός του απάντησε: «Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική».
Στη φυλακή και χωρίς καταγγελία του θύματος, όποιος προσβάλλει εθνικά ή θρησκευτικά σύμβολα (εννοείται φυσικά, εκτός της ελληνικής σημαίας), όποιος πεί "λούγκρα" ένα άτομο "διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού", ή "αράπη" έναν αφρικανό (ίσα ίσα που πρόλαβε η Τζούλια κι έλεγε στο DVD "Η τζούλια και δύο μαύροι", "τι μου κάνεις μαύρε μου, τι μου κάνεις αράπη μου;" Με το νέο νόμο, θα είχε πρόβλημα).
Και μέσα στο γενικό χαμό και στη γενική αίσθηση που έχει ο κόσμος ότι "οι Έλληνες διώκονται μέσα στη χώρα τους" κι ότι "ο ρατσισμός εναντίον των Ελλήνων και των αξιών τους αυξάνεται ραγδαία", δείτε τι νομοσχέδιο βάλανε σε δημόσια διαβούλευση!
Δημόσια Διαβούλευση για το Σχέδιο Νόμου «Καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου»
Τίθεται από σήμερα 22 Φεβρουαρίου 2011 σε δημόσια διαβούλευση η νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του Ποινικού Δικαίου».
Με το προτεινόμενο σχέδιο νόμου θεσπίζεται το γενικό πλαίσιο ρύθμισης για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου, σύμφωνα με την Απόφαση-πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της 28ης -11-2008, ώστε να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη προσέγγιση του ποινικού δικαίου των κρατών-μελών αναφορικά με την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση των εκδηλώσεων ρατσισμού και της ξενοφοβίας, καθώς και των εγκλημάτων που τελούνται με τέτοια κίνητρα. Ο νόμος αυτός βασίζεται επίσης και στην από 7 Μαρτίου 1966 Διεθνή Σύμβαση «περί καταργήσεως πάσης μορφής φυλετικών διακρίσεων» που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 494/1970 και οι επιταγές της οποίας είχαν υλοποιηθεί με τον ν. 927/1979 που καταργείται από τον παρόντα νόμο.
Στην χώρα μας, οι συμπεριφορές που αποβλέπουν σε φυλετικές διακρίσεις έχουν ποινικοποιηθεί, ως ένα βαθμό, όπως προαναφέρθηκε από τον ν. 927/1979. Δεδομένου, όμως, ότι ο παραπάνω νόμος έχει εφαρμοστεί ελάχιστα και ήδη κρίνεται ανεπαρκής, ενόψει των σοβαρών προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας κατά τη μετάβασή της σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία, η ισότιμη προστασία όλων των ατόμων, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα φυσικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους ή τον γενετήσιο-σεξουαλικό προσανατολισμό τους, προβάλλει ως πρωταρχική υποχρέωση του κράτους.
Για το λόγο αυτό θεωρείται επιβεβλημένη η εισαγωγή ενός επικαιροποιημένου και βελτιωμένου νομοθετήματος, σε αντικατάσταση του προηγουμένου, ώστε να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικότερα οι σοβαρές μορφές εκδήλωσης ρατσιστικών και ξενόφοβων συμπεριφορών. Στο εγχείρημα αυτό, αναγκαία είναι η στάθμιση με τα οιονεί ανταγωνιστικά ατομικά δικαιώματα, όπως αυτό της ελευθερίας της έκφρασης (βλ. άρθρο 10 της EΣΔΑ και άρθρα 14-16 του Συντάγματος).
Με τις ρυθμίσεις του παρόντος σχεδίου νόμου δημιουργείται ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο για την καταπολέμηση των εκδηλώσεων ρατσισμού και της ξενοφοβίας, καθώς και των εγκλημάτων που τελούνται με τέτοια κίνητρα, καλύπτοντας συγκεκριμένες και ειδικότερες πτυχές του θέματος, εισάγοντας νομικά μέσα προστασίας και προβλέποντας αναλογικές και αποτελεσματικές κυρώσεις. Ειδικότερα:
α. - Εξασφαλίζεται ότι η διερεύνηση και ποινική δίωξη των εγκλημάτων ρατσισμού και ξενοφοβίας γίνεται αυτεπάγγελτα και δεν εξαρτάται από αναφορές ή καταγγελίες των θυμάτων, τα οποία είναι συχνά ιδιαιτέρως ευάλωτα και διστάζουν να κινήσουν δικαστικές διαδικασίες.
β. – Θεσπίζεται η διοικητική ευθύνη των νομικών προσώπων που εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο σε εκδηλώσεις ρατσισμού και ξενοφοβίας ή στη διάπραξη εγκλημάτων με τέτοια κίνητρα.
γ. – Επεκτείνεται η προστασία και σε ομάδες ή πρόσωπα που δεν προσδιορίζονται μόνο με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή τους αλλά και τον γενετήσιο-σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Επίσης, εκτός από τις προσβολές εναντίον ομάδων ή προσώπων αξιόποινες θεωρούνται και οι ρατσιστικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις που στρέφονται κατά πραγμάτων (κινητών ή ακινήτων), τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως ή κατ’ αποκλειστικότητα από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα (όπως π.χ. θρησκευτικά αντικείμενα, εθνικά σύμβολα, οίκοι λατρείας, χώροι διαμονής, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας, κλπ.).
Η διαφάνεια αποτελεί προτεραιότητα σε κάθε πρωτοβουλία της κυβέρνησης, όπως και η συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση των επιλογών της. Για αυτό, σας καλώ, να συμμετάσχετε στη δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση, διατυπώνοντας τις απόψεις και τις παρατηρήσεις σας στις ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου. Η διαβούλευση θα ολοκληρωθεί την Πέμπτη 03 Μαρτίου 2011 και, αφού ληφθούν υπόψη τα αποτελέσματά της, το σχέδιο νόμου θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή.
Χάρης Καστανίδης
Ένα ακόμη εργαλείου εκφοβισμού του λεγόμενου "πατριωτικού χώρου" δείτε π.χ. το άρθρο 3:
1. Όποιος από πρόθεση, δημόσια προφορικά ή διά του τύπου ή μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, προκαλεί ή διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά ομάδας ή προσώπου, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, το γενετήσιο προσανατολισμό, ή κατά πραγμάτων που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά από τις παραπάνω ομάδες ή πρόσωπα, κατά τρόπο που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών έως τριών (3) ετών και χρηματική ποινή χιλίων έως πέντε χιλιάδων (1.000 – 5.000) ευρώ.
2. Αν η πράξη της προηγούμενης παραγράφου είχε ως άμεσο επακόλουθο την τέλεση εγκλημάτων, επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή τριών έως δέκα χιλιάδων (3.000 – 10.000) ευρώ, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη.
3. Όποιος συνιστά ή συμμετέχει σε οργάνωση, οι δραστηριότητες της οποίας με οποιαδήποτε μορφή εμπίπτουν στη ρύθμιση της παραγράφου 1, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο (2) έτη.
είναι σαφές ότι το ν.σ.δίνει τεράστια περιθώρια στις αρχές να ερμηνεύουν κατά το δοκούν κάθε άρθρο, κάθε δημόσια τοποθέτηση και φυσικά όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτοί που εδώ και χρόνια στοχοποιούν ανενόχλητοι τους "μπάτσους" και το "παπαδαριό", δεν πρόκειται να απειληθούν! Αυτοί που θα την πληρώσουν είναι οι Έλληνες πατριώτες (και πάλι).
Και ρωτάμε: Όλο το διαδίκτυο βρίθει από προσβολές και υποκινεί βία εναντίον συγκεκριμένων ομάδων του πληθυσμού, δηλαδή των Ελλήνων Χριστιανών ! Αυτούς θα τους "ενοχλήσετε"; Λέτε για "προσβολές και εναντίον πραγμάτων, π.χ. θρησκευτικά σύμβολα κλπ". Δηλαδή θα τιμωρούνται οι μπαχαλάκηδες που βεβηλώνουν συστηματικά ορθόδοξες εκκλησίες; Οι άλλοι καραγκιόζηδες που καίνε την ελληνική σημαία, θα τιμωρούνται;
Είναι ένα ακόμη νομοσχέδιο, που θέλει να φορτώσει ενοχικά σύνδρομα και ταμπελάκια ρατσιστή στην ελληνική κοινωνία, η οποία παρακολουθεί αποσβωλομένη χιλιάδες ενέργειες εναντίον ο,τιδήποτε συνδέεται με την κρατούσα θρησκεία και εθνική συνείδηση να μένουν ατιμώρητες. Ή καλύτερα να προστατεύονται και να επιβραβεύονται. .... δείτε το νομοσχέδιο που θα οξύνει τις αντιπαραθέσεις στην ελληνική κοινωνία, γιατί στρέφεται ξεκάθαρα εναντίον του λεγόμενου "πατριωτικού χώρου" και καθόλου δεν ενδιαφέρεται για το σεβασμό των ξένων, εδώ
Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται στην Ελλάδα τον Απρίλιο! Τα γεγονότα προχωρούν με τρομερή ταχύτητα δίχως να μας αφήνουν περιθώρια για αδράνεια. Όσο οι αλήτες τηλεκανίβαλοι, κάνουν προπαγάνδα κρατώντας μας υπνωτισμένους, κάποιοι σχεδιάζουν το μέλλον μας αθόρυβα. Στείλτε παντού το παρόν άρθρο, όσο είναι νωρίς. Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται στην Ελλάδα τον Απρίλιο!
Εάν υπάρχει ένα εργαλείο με το οποίο μπορείς να ελέγξεις απόλυτα τον άνθρωπο, αυτό είναι η ίδια του η τροφή, το αγαθό με το οποίο εξασφαλίζει την επιβίωση του. Πίσω απ' τον περίφημο διατροφικό κώδικα κρύβεται μια εφιαλτική πραγματικότητα. Ο κώδικας ισχύει επίσημα από το 1963 με τη σύμπραξη του οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAQ) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), όπου και δημιουργήθηκε η επιτροπή που λειτουργεί πίσω απ' τον κώδικα, επιτροπή η οποία υπάγεται στον Ο.Η.Ε..
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ
Η ιστορία του κώδικα alimentarius αρχίζει το 1893 στην Αυστροουγγαρία. Αιτία ήταν τα προβληματα που είχαν προκύψει κατά την εκδίκαση υποθέσεων για θέματα διατροφής και τροφίμων τα οποία έκαναν επιτακτική την ανάγκη να υπάρξει ένας κοινός κανονισμός. Ο κανονισμός αυτός, εφαρμόστηκε επιτυχώς έως το 1918, όταν διαλύθηκε η Αυστροουγγαρία.
Ο κώδικας όμως δεν ξεχάστηκε. Χρόνια αργότερα έκανε και πάλι την εμφάνισή του σε ένα εντελώς διαφορετικό πνεύμα του ελέγχου του πληθυσμού μέσα από τη διατροφή. Ιθύνων νους της νέας ιδέας ήταν ο Fritz derMeer. Πρόεδρος της εταιρίας I.G.FARBEN. Η εταιρία I.G.FARBEN κατασκεύαζε όπλα, πυρομαχικά για το ναζιστικό στρατό καθώς και ειδικό το αέριο μαζικής εξόντωσης των κρατούμενων. Ο Fritz derMeer καταδικάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης για πολλαπλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αλλά λίγα χρόνια μετά αποφυλακίστηκε. Λίγους μήνες μετά πρότεινε την επαναφορά του κώδικα Alimentarius ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού μέσω της τροφής. Ο ΟΗΕ με απόφαση του, το 1962 ενεργοποιεί ξανά τον κώδικα με το επιχείρημα της προστασίας των καταναλωτών. Η "φονική" εταιρία του δεν εξαφανίστηκε, αλλά διασπάστηκε σε τρεις νέες μεγάλες εταιρείες φαρμάκων: τις πολύ γνωστές Bayer, Hoechst και Basf!
Ο ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ (USA: Νόμος S-510)
Το θέμα δε θα ήταν φοβερό αν ο κώδικας όντως ακολουθούσε την αρχική του λογική. Ο κώδικας αναγράφει πλέον μόνο τα διατροφικά είδη που επιτρέπονται και ορίζει αυτομάτως παράνομη κάθε παρέκκλιση απ' τα επιτρεπόμενα.
Έως και σήμερα η υιοθέτηση όλων των διατάξεων του κώδικα δεν ήταν υποχρεωτική για όλα τα κράτη. Ωστόσο, μετά και την τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής το 2008 στην Ελβετία, όπου οι ΗΠΑ τέθηκαν επικεφαλής της επιτροπής, οι παράγραφοι για τα πολυβιταμινούχα τρόφιμα ενεργοποιήθηκαν και η εφαρμογή του κώδικα γίνεται πλέον υποχρεωτική για όλες τις χώρες του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου).
Κάθε χώρα που θα υποδεχτεί τον κώδικα θα είναι υποχρεωμένη να μην εμποδίζει με κανένα τρόπο την ελεύθερη εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, ζώων και επικίνδυνων χημικών. Οποιαδήποτε αντίσταση στον κώδικα θα θεωρείται συγκαλυμμένη παρεμπόδιση του εμπορίου και θα έχει ως συνέπεια οικονομικές κυρώσεις για τη χώρα που θα αντιδράσει. Επίσης η χώρα εκείνη δε θα μπορεί να εισάγει ή να εξάγει κανένα προϊόν διατροφής. Στην Ελλάδα εισάγουμε το 60% της διατροφής μας. Μια αντίσταση λοιπόν στον κώδικα θα σήμαινε οικονομική καταστροφή. Λύση υπάρχει αν αξιοποιήσουμε τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις αλλά πλέον δεν υπάρχουν κίνητρα εξασφάλισης και διαβίωσης του αγρότη κι έτσι η γη ηθελημένα ερημώνει για να δοθεί μια νύχτα σε επιτηδείους.
Η Ελλάδα εκτός του ότι συμμετέχει στον ΠΟΕ , τυγχάνει να είναι μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης, που σημαίνει ότι επίσημος διαπραγματευτής σε όλες τις συμφωνίες είναι η ευρωπαϊκή επιτροπή. Οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα τηρούν σιγή ιχθύος. Γνωρίζουν αλλά επικαλούνται τη θέση τους και δε θέλουν να μιλήσουν (πρόεδρος ΕΦΕΤ κ.α.)
ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ
Με την εφαρμογή του κώδικα, βιταμίνες A, B, C, D, ιχνοστοιχεία όπως ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο θα είναι παράνομα, όταν οι ποσότητές θα είναι θεραπευτικές. Ο νέος κώδικας θα απαγορεύει τη χρήση θρεπτικών ουσιών όπως βιταμίνες ή μέταλλα οι οποίες λαμβάνονται για πρόληψη ή την αντιμετώπιση κάποιας πάθησης. Αυτές οι ουσίες θα χαρακτηρίζονται ως τοξικές και δηλητήρια. Αυτό σημαίνει ότι θα απαγορεύεται ακόμη και η συνταγή γιατρού, που δίνει συμπληρώματα διατροφής ή φάρμακα με βιταμίνες, ακόμα κι αν κάποιος τα έχει πραγματικά ανάγκη. Συγκεκριμένα η δοσολογία θα περιορίζεται μονό στο 15% της συνιστώμενης ποσότητας. Η θεραπεία θα υπάρχει με άλλα φάρμακα των εταιριών τα οποία θα κοστίζουν πολύ περισσότερο. Το ίδιο απαγορευμένες θα είναι και οι διατροφικές συμβουλές που έχουν να κάνουν με την ενίσχυση της διατροφής, μέσω της λήψης θρεπτικών ουσιών. Τα τρόφιμα θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε ελέγχους για τις ποσότητες που εμπεριέχουν και θα τροποποιούνται με ακτινοβολία, έτσι ώστε να αποβάλλουν οποιαδήποτε πλεονάζουσα "τοξική" ουσία. η λίστα των θρεπτικών ουσιών που θα επιτρέπονται θα είναι αρκετά περιορισμένη.
Εκτός του ότι ο κώδικας θα θέσει εκτός λίστας, σημαντικά συστατικά για την ανθρώπινη διατροφή, την ίδια στιγμή προστίθενται σ' αυτές κάποιες επιβλαβείς ουσίες, όπως για παράδειγμα το φθόριο, το οποίο παράγεται από βιομηχανικά απόβλητα. Ήδη το 66% του νερού των ΗΠΑ φθοριώνεται.
[Το φθόριο πρωτοχρησιμοποιήθηκε στο Γκουλάγκ επειδή ανακαλύφθηκε ότι οι κρατούμενοι που έπιναν νερό με φθόριο ήταν συγκαταβατικοί κ μπορούσες έτσι εύκολα να τους ελέγξεις και να τους χειραγωγήσεις. Πλέον το συναντάμε σχεδόν σε όλες τις οδοντόκρεμες κ αρκετά κράτη πλέον φθοριώνουν το νερό].
Πέρα από τη λίστα των παράνομων "τοξικών" συστατικών των τροφών, η επιτροπή Alimentarius ανοίγει το δρόμο στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, αλλά και ζώα που θα παράγουν την τροφή μας.
Ο νέος κώδικας προβλέπει ότι οι αγελάδες που θα παράγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα, θα λαμβάνουν υποχρεωτικά την αυξητική ορμόνη rBGH της διαβόητης πολυεθνικής Monsato. Ήδη το αγελαδινό γάλα αποτελεί το νούμερο 1 κίνδυνο ασθενειών του πλανήτη. Κάθε ζώο που θα χρησιμοποιείται για τη διατροφή μας θα υφίσταται αγωγή με υποκλινικά αντιβιοτικά και αυξητικές ορμόνες επίσης υποχρεωτικά. Ο κώδικας απαιτεί κάθε είδους τροφής να υφίσταται επεξεργασία με ακτινοβολία εκτός κ αν καταναλώνεται ωμό και σε τοπικό επίπεδο. Ο κώδικας συμπεριλαμβάνει φυσικά και τα βιολογικά προϊόντα που πλέον βιολογικά θα θεωρούνται όταν και σε αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί κτηνιατρικά φάρμακα, αυξητικές ορμόνες κτλ. κατά συνεπεία μάλλον οποίος θέλει θα το βαφτίζει βιολογικό.
Ακόμη και εξαιρετικά επικίνδυνα εντομοκτόνα όπως το DDT, για το οποίο στο παρελθόν είχε δημιουργηθεί σάλος όταν αποδείχτηκε η καρκινογόνα επίδρασή του, θα εισαχθούν και πάλι στο εμπόριο. Το DDT, η διελδρίνη η αλδρίνη, το εξαχλωροβενζόλιο και το camphechlor κρίθηκαν από 176 χώρες επικίνδυνα και απαγορευτήκαν το 1991 στη σύνοδο της Στοκχόλμης. Και όμως, επιστρέφουν κανονικά και με το νόμο 7 απ' τα 9 απαγορευμένα επικίνδυνα εντομοκτόνα!!! Πολλές λειτουργίες και συστήματα ενζύμων του ανθρώπου μοιάζουν με αυτά των εντόμων, οπότε ο νοών νοητό...διαφορές παθήσεις που οφείλονται στην υποδιατροφη και στους προαναφερθέντες παράγοντες, είναι οι πλέον επικερδείς όπως ο καρκίνος, ο ζαχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακές παθήσεις κ.α.
Άλλη μια ουσία που θα επιτρέπεται με το νέο κώδικα, είναι η αφλατοξίνη, καθώς επίσης και η συσσώρευσή της σε υψηλά ποσοστά στο γάλα. Η συγκεκριμένη ουσία είναι η δεύτερη πιο καρκινογόνα και συναντάται σε μουχλιασμένες ζωικές τροφές.
Είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ' τον κώδικα. θυμίζουμε, ότι ο εμπνευστής του κώδικα ήταν ο ιδρυτής τριών πανίσχυρων σήμερα φαρμακοβιομηχανιών.
ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΥΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΤΙΣ 1-4-2011
ο κώδικας διατροφής εδώ κ περισσότερο από 10 χρονιά επιταχύνεται κ επεκτείνεται. 185 χώρες έχουν ενσωματώσει τον κώδικα διατροφής στα νομικά τους συστήματα. στην πλήρη εφαρμογή του αν καταφέρουν να περιορίσουν τις αντιδράσεις μας, θα είναι καταστρεπτικές για την ανθρωπότητα και γενικά για τη ζωή μας. Προς το παρόν γίνονται "εμβολιασμοί" με οδηγίες προς τα κράτη, με θέσπιση νόμων που καλλιεργούν το έδαφος για την πλήρη εφαρμογή του. Ίσως απ' το 2017 να δούμε πράματα κ θάματα. Από 1 Απριλίου 2011 μπαίνει σε εφαρμογή μια οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης η οποία θα εφαρμοστεί και απ' την Αγγλία, η οποία περιλαμβάνει τα φαρμακευτικά παραδοσιακά προϊόντα φυτικής προέλευσης.
Στην Ελλάδα ψηφίστηκε από "επιτροπή", κατά τον προσφιλή τρόπο, προκειμένου να διατηρείται η ανωνυμία. Απ' τις 1 Απριλίου 2006 και για τα επόμενα 5 χρονιά δόθηκε περιθώριο να κατοχυρωθούν φυτικά προϊόντα. Κατοχυρώθηκαν λοιπόν μόλις 183. Μονό αυτά τα προϊόντα αποτελούν εμπορεύσιμο είδος κ κατά "ναπολεόντειο" νομό το εμπόριο άλλων φυτικών προϊόντων που δεν περιλαμβάνει η λίστα είναι παράνομο, επομένως δε θα υπάρχει στα ράφια των καταστημάτων. Αν υπάρξει κατανάλωση κάποιου φυτικού προϊόντος στο σπίτι, που δεν περιλαμβάνεται στη λίστα και ως εκ τούτου δεν έχει περάσει από έλεγχο φαρμακοβιομηχανίας, ο καταναλωτής μπορεί να έχει πρόβλημα με το νόμο. Ναι, μπορεί να μηνυθεί π.χ. μια μητέρα για το τσάι που έφτιαξε στο παιδί κ αυτό έπαθε ενδεχομένως μια άσχετη αρρώστια κτλ. Επίσης η οδηγία απαγορεύει συμπληρώματα διατροφής, απαγόρευση εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας, κλείσιμο των σχολών ομοιοπαθητικής που ως γνωστό αυτός ο τρόπος θεραπείας είναι φιλικός προς το σώμα μας κ όχι επιθετική ιατρική με παρενέργειες. Απαγόρευση βιβλίων σχετικά με τη χρήση βοτάνων και ιχνοστοιχείων κ.α.
Το φυτικά προϊόντα έχουν ελάχιστο κόστος παραγωγής καθώς είναι προϊόντα της φύσης. εφόσον όμως εμπορευτούν ως εκχύλισμα, επεξεργασία, συσκευασία κτλ από τις φαρμακευτικές εταιρίες, ανεβαίνει 1000 φορές πάνω η αξία τους. 1 στρέμμα ελληνικής αγρίας φύσεως η φαρμακευτική εταιρία υπολογίζεται ότι μπορεί να έχει κέρδος το χρόνο από 10000-20000 €. Πρόσφατα η κυβέρνηση θέλησε να ψηφίσει νομό για τις περιοχές νατούρα οι οποίες ήδη καταλαμβάνουν το 23% της Ελλάδος όταν στα υπόλοιπα κράτη του κόσμου δεν υπερβαίνει το 4%. Αυτές οι περιοχές είναι έτοιμες να παραδοθούν προς εκμετάλλευση από φαρμακευτικές κ λοιπές εταιρίες και για τον ίδιο λόγο πρέπει να σκεφτούμε αν είναι τυχαία η απελευθέρωση του επαγγέλματος των φαρμακοποιών καθώς εμπεριέχει ορούς που τείνουν στα παραπάνω.
Αξίζει ακόμα να σημειωθούν οι ενέργειες του πρωθυπουργού μας Γ.Α.Π. που δε χάνει ευκαιρία να δίνει πρώτος το καλό παράδειγμα κ να αποδεικνύει για ποιους δουλεύει. Πριν λίγους μήνες υπέγραψε την εισαγωγή μεταλλαγμένο σπόρο πατάτας, ειδικώς για τη χωρά μας και όχι για τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης. Έρευνες γνωστών έδειξαν πως ο μεταλλαγμένος αυτός σπόρος πατάτας προκαλεί γεννητικές μεταλλάξεις.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως η νέα τάξη πραγμάτων τα τελευταία λίγα χρονιά προχωράει με βήματα γοργά. Κάτω απ’ το δόγμα του σοκ που υποβάλλουν τον άνθρωπο μας περιμένουν αλλαγές που δε μπορεί ο μέσος νους να συνειδητοποιήσει. Ενδεχομένως ο μέσος νους να είναι αποχαυνωμένος απ’ τον έλεγχο κ την προπαγάνδα που του ασκείται με ποικίλους τρόπους . Έτσι αδυνατούν να αντιληφθούν το βαθμό έλλειψης συνειδητότητας. Στον «κώδικα διατροφής» ταιριάζει περισσότερο η ονομασία «κώδικας διαστροφής». Σε κάποιους θα φανούν ακραία όλα αυτά που διάβασαν. Μήπως όμως δε γνωρίζουμε την ιστορία του παρανοϊκού συλλογικού νου? Ας είμαστε λοιπόν σε εγρήγορση κ ας μοιραστούμε τις γνώσεις μας υπερασπιζόμενοι τα φυσικά δικαιώματα μας.
«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική. ... Διάβασε και προσπάθησε και πολέμησε. ...» προστάζει ο Ελύτης.
Τη γλώσσα σου έδωσαν ελληνική. Μα δεν προσπάθησες. Δεν διάβασες. Δεν πολέμησες. Εσύ, μιλούσες για «κερδοφόρες μάχες», συμπολίτη νεοέλληνα.
Και στην πήραν πίσω, τη γλώσσα την ελληνική. Στην έκλεψαν, μαζί με την ψυχή σου και τη σκέψη σου.
«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική». Μ’ αυτήν τη γλώσσα μίλησε ο Σωκράτης διατρανώνοντας την ύψιστη ηθική αρχή του δικαίου: «ουδαμού δε αδικείν. Ουδ αδικούμενον ανταδικείν».
Σ’ αυτήν τη γλώσσα φώναξε η Αντιγόνη, χιλιάδες χρόνια πριν από τον Ναζωραίο: «ου συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν: Δεν γεννήθηκα για να μισώ αλλά για ν’ αγαπώ:».
Μ αυτήν τη γλώσσα, στο άνθισμα της ελληνικής δημοκρατίας, όπου ο λόγος ήταν ελεύθερος και η αγορά πλήθουσα όποιος ήθελε είχε το δικαίωμα να ομιλεί: «τις βούλεται αγορεύειν;»,
Μ’ αυτήν τη γλώσσα, ο λόγος της δημοκρατίας δίνει φωνή σε όλους και δεν υποκύπτει σε σκοπιμότητες θρησκευτικών ιερατείων (όπως στην Ινδία ή στην Κίνα ή στην Αίγυπτο), σε ουράνιους ή γήινους αυθέντες: «εμοί δε έλασσον Ζηνός ή μηδέν μέλει πιο λίγο κι απ το τίποτα ο Δίας με μέλει:» κραυγάζει σταυρωμένος στο βράχο ο προμηθέας στον Ερμή, «τον τυράννου τον νέον διάκονον».
Σ’ αυτήν τη γλώσσα, φωνάζει ο Ηράκλειτος, και κανείς Πάπας ή Αρχιπαπάς δεν τον αφορίζει: Κόσμον τόνδε, ...ούτε τις θεών, ούτε ανθρώπων εποίησεν: Αυτόν το κόσμο ούτε κανείς από τους θεούς ούτε από τους ανθρώπους έκανε»
Βρέστε μια λέξη, από τις παραπάνω, του Σωκράτη, της Αντιγόνης του Ηρακλείτου, που δεν μιλιέται σήμερα. Που δεν μπορεί να την καταλάβει ο απλός Έλληνας, ο οποίος δεν έχει, ακόμη, αποβλακωθεί και αφελληνιστεί από την σύγχρονη εκπαίδευση της αμάθειας.
Βρέστε μια λέξη, που δεν μπορεί να κατανοήσει ο έλληνας άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει διαφθαρεί γλωσσικά και επομένως και στο νου και στη σκέψη, από πονηρούς πολιτευτές, σφουγγοκωλάριους της δυτικοφροσύνης, οι οποίοι «σκότος ... εσπέριον» (Ανδρέας Κάλβος) θέλουν να ρίξουν.
Αυτοί, οι δυτικόφρονες, οι ξιπασμένοι από την τεχνολεηλατημένη δύση, που θέλουν να «δύσουν», το φάος-φως της ελληνικής παιδείας και γλώσσας.
Οι Μοντερνοχτυπημένοι και ανελλήνιστοι κενόκρανοι (κενός: άδειος και κάρα: κεφαλή), δυτικοπιθηκίζοντες ψευτοδιανοούμενοι — δυτικοπομπώδεις πομπές (ντροπές).
Αυτοί, που επιδιώκουν να κάνουν, αυτήν τη γλώσσα, γρύλισμα πεντακοσίων, το πολύ, αγγλοελληνικών λέξεων, εργαλείο φτηνό καταναλωτικής χρήσης, για την διεκπεραίωση των καθημερινών αναγκών. Γλώσσα ανελλήνιστων.
Η γλώσσα δεν είναι απλό επικοινωνιακό εργαλείο, αλλά η ίδια η ουσία της σκέψης μας. Γλώσσα και σκέψη δεν μπορούν να υπάρξουν ξεχωριστά. Λέμε τη σκέψης μας, σκεφτόμαστε τη γλώσσα μας.
«Η γλώσσα μου είναι ο κόσμος μου» (Wittgenstein). Είναι η προσωπική μας ιστορία. Η ιστορία του τόπου μας. Η ιστορία του Έθνους μας. Ο κόσμος μας, η πραγματικότητα, όσο και όπως μπορεί να τη συλλάβει ο άνθρωπος, εκφράζεται με τη γλώσσα. Γίνεται αντιληπτή με τη γλώσσα. Κοινοποιείται, κοινολογείται με τη γλώσσα. Μια άλλη, ξένη γλώσσα δεν είναι, απλώς και μόνον, η χρησιμοποίηση άλλων λέξεων για τα ίδια πράγματα.
«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα μιλούμε...με την ίδια γλώσσα...Είτε σκεφτούμε την Κλυταιμνήστρα...είτε την Καινή Διαθήκη, είτε τους ύμνους του Ρωμανού και τον Διγενή Ακρίτα...» (Μπαμπινιώτης).
Μιλάμε τη μόνη γλώσσα που μιλιέται αδιάκοπα εδώ και 4000 χρόνια και γράφεται επί 3500 χρόνια. Και κατοικούμε αυτόν το τόπο άλλα τόσα χρόνια. Αυτή είναι η πατρίδα μας. Πατριώτες-Πολίτες-Οπλίτες, αυτής της πατρίδας και αυτής της γλώσσας είμαστε.
Δημιούργησαν οι Έλληνες τον Ελληνοευρωπαϊκό πολιτισμό και οι ευρωλιγούρηδες αποξένωσαν τους νεοέλληνες από τους γεννήτορές τους. Μια μόδα καλουπιών της παγκοσμιοποίησης του ηθικού τίποτα και του ανήθικου χρήματος, φόρεσαν στους νεοέλληνες, για να νομίζουν ότι, γρυλίζοντας τα γραικολεβαντίνικα, που τους έμαθαν και ευνουχίζοντας τη σκέψη τους, μετέχουν του παγκοσμίου γίγνεσθαι, που κοπρίζει τη γλώσσα και τη σκέψη. Οι ευάλωτοι μαζάνθρωποι της μαζικής κουλτούρας του κενού και του τίποτα. Χοίροι στο χοιροστάσι της Κίρκης, τρεφόμενοι με βαλανίδια.
Η γλώσσα, η γλώσσα η ελληνική, κατάντησε μόνο λέξεις και ο Λόγος μόνο λόγια. Λέξεις εργαλεία για τις καθημερινές ανάγκες. Λόγια κουτσομπολιού και ελαφρότητας. Ρύπανση (Μπαμπινιώτης) της γλώσσας με ξενόφερτες λέξεις που επιβάλλονται στο καθημερινό λεξιλόγιο, αντιστάσεως μη ούσης.
«Ούτω θέλω λαλείς, ούτω γράφεις». «Η αναζήτηση, ο δανεισμός ξένων λέξεων, γιατί είμαστε πια ευρωπαίοι, οι αγγλισμοί, οι γαλατισμοί, οι γερμανισμοί δεν είναι παρά δείγμα δουλικότητας, απαιδευσιάς και ή ηλιθιότητας». (Κοραής),
Η Γλώσσα μου είναι ο κόσμος μου. Καταστρέψτε τη γλώσσα για να έχετε τον νεοφιλελεύθερο μαζάνθρωπο, (μισο)άνθρωπο, ΗΠΑνθρωπο.
«Πάντες οι άνθρωποι του ειδέναι ορέγονται, φύσει», διαπιστώνει ο Αριστοτέλης. Ναι! Οι πάντες ορέγονται Γνώση; Παιδεία; Πληροφόρηση; Από τη φύση τους;
Ε, δώσε τους, μέχρι να σκάσουν: παραγνώση, παραπαιδεία, υπνοπαιδεία, παραπληροφόρηση. και ονόμασέ τα εκσυγχρονισμό, μεταρρύθμιση, έξυπνη Ελλάδα ή όπως αλλιώς θες. Αρκεί το σημαίνον να μην αποδίδει το σημαινόμενο. Με άλλα λόγια, η ετικέτα να γράφει παιδεία, γνώση, πληροφόρηση και το περιεχόμενο να είναι παραισθησιογόνος ουσία. Και ενώ σε ταΐζουν παραπληροφόρηση, αμάθεια, παραπαιδεία, να νομίζεις πως αποκτάς γνώση, παιδεία, πληροφόρηση.
«Η γλώσσα μου είναι ο κόσμος μου». Μια αλήθεια που έχει γίνει αντιληπτή από όλους όσους επιθυμούν να χειραγωγήσουν τους ανθρώπους. Από τους οργουελλικούς κάθε εποχής, τους καθεστωτικούς κάθε γενιάς, από τους σημερινούς πολιτικοπολιντικάντηδες. Από τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής πλύσης Εγκεφάλου).
Εκφραζόμαστε με τη γλώσσα και με αυτήν εκφράζουμε τον κόσμο-πραγματικότητα που αντιλαμβανόμαστε ως σκέψη. «Η γλώσσα αποτελεί ένα πρίσμα μέσα από το οποίο είμαστε καταδικασμένοι να βλέπουμε τον κόσμο», γράφει ο γλωσσολόγος Mounin.
Είναι φανερό ότι φτωχαίνοντας τη γλώσσα, φτωχαίνουμε τον κόσμο. Και τη γλώσσα μας την έχουμε φτωχύνει. Ακόμη χειρότερο την έχουμε διαβρώσει από τα βάρβαρα ξενόγλωσσα greeglish (ακούγεται και σαν γρυλισμός). Υπονομευμένη η γλώσσα από την μόδα της παγκοσμιοποίησης, με την οποία τη συνυφαίνουν, δολίως, οι γνωστοί λίγοι με την πολλή δύναμη, συντονίζεται, πλέον, στον παγκόσμιο βηματοδότη, που της επιβάλλει ρυθμούς ξένους προς την ιδιομορφία της (έκφραση των ιδιαίτερων παραδόσεων και πολιτισμικών αξιών του έθνους).
Έτσι, από όργανο έκφρασης του ιδίου ρυθμού των ανθρώπων που την ομιλούν, καθίσταται «χαλκός και κύμβαλον αλαλάζον», στους ρυθμούς των βιαστών της.
Οι άνθρωποι, έχοντας αποξενωθεί, με την αλλοτρίωση της γλώσσας, από το πολιτιστικό τους παρελθόν και από την ιστορική τους παράδοση, βιώνουν μια ζωή ετερόφωτη και έκκεντρη από το δικό τους κέντρο. Η γλώσσα, με την εισδοχή μεταφυτευμένων πλέον λέξεων, που εκφράζουν μεταφυτευμένες αξίες (αυτές εκφράζονται με αυτήν τη γλώσσα) μπασταρδεύει, και γεμίζει το κενό που άφησε η απώλεια της παράδοσης, με εισαγόμενα σκουπίδια.
Δεν μας κάνουν πια εντύπωση αυτά τα γραικολεβαντίνικα. Έτσι «ανεπαισθήτως (σ.σ. και αναισχύντως) μας έκλεισαν από τον κόσμο (σ.σ. μας) έξω» όπως προέβλεπε ο Αλεξανδρινός.
Ξένοι στον τόπο τους, όχι λόγω των ξενόγλωσσων «ελληνικών» τους, αλλά επειδή έτσι αισθάνονται — ξένοι, περαστικοί ένοικοι του Ξενοδοχείου η Ελλάς — οι ευρωλιγούρηδες κακοποιούν και βιάζουν τη γλώσσα.
Μιμητισμός, πιθηκισμός αλλά και μιθριδατισμός, εξορίζουν την ιδιομορφία του οικουμενικού ελληνικού προσώπου, αντικαθιστώντας την με τη δυσμορφία του παγκοσμιοποιημένου μαζανθρώπου.
Και καλούν όλους, όπως η αλεπού του μύθου με την κομμένη ουρά, να τους μιμηθούν, γιατί αυτό είναι «σύγχρονο» και «politically correct: πολιτικά ορθό» (τον κακό σας τον καιρό, ευρωπεοχάσκακες, έτσι ακριβώς!).
Αλλιώς... Γραφικός, απροσάρμοστος, ιδιόρρυθμος. Λάσπη στους Ανθρώπους. Κι αν η λάσπη δεν κολλάει, ας διαστρεβλώσουμε τις θέσεις τους. Κι αν, κι έτσι, δεν βουτήξουν στον χυλό της μάζας, ίσως σωπάσουν. Ίσως εξουδετερωθούν.
Καλλιεργώντας, εντέχνως, τον φόβο της απομόνωσης, επισείοντας τον πέλεκυ του μη πολιτικά ορθού, σταβλίζουν ολοένα και περισσότερους στο γουρουνοστάσι της σύγχρονης Κίρκης, ταΐζοντάς τους βαλανίδια. «Έτσι ανίδεοι και χορτάτοι ξαπλώσαμε στης γης την πλάτη» (Γ. Σεφέρης). Άχθος αρούρης. Βάρος της γης.
Και τούτη η διαστροφή και η καταστροφή, μας έμαθαν να μας αρέσει. Γιατί έτσι θέλουν και έτσι τους συμφέρει. Και εμείς καμαρώνουμε, γύφτικα σκεπάρνια, που γίναμε επί τέλους ευρωπαίοι.
Η γλώσσα, ρηχή, διαστρεβλωμένη και ξένη εκφράζει και διαμορφώνει μια, αντίστοιχα, διαστρεβλωμένη ρηχή και ξένη πια σκέψη, που αντανακλά έναν κόσμο-πραγματικότητα, όπου ο άνθρωπος ξενίζεται σαν σε ξενοδοχείο. «Ο κόσμος κατάντησε ένα απέραντο ξενοδοχείο» γράφει ο Σεφέρης. Ελληνικά χοτέλ (με παχύ ευρωπαιοβλάχικο «χ»).
Έτσι, ο άνθρωπος από πολίτης αυτεξούσιος καθίσταται μαζάνθρωπος καταναλωτής. Η μόνη ελευθερία που παρέχεται, από αυτό το σύστημα, είναι η ελευθερία να επιλέγει αυτό που του επιβάλλουν και, τεχνηέντως, απονευρούμενος, να θεωρεί ότι αυτό είναι αυτό που θέλει. Οι μαζάνθρωποι, ετερόφωτα ανδρείκελα του μιμητισμού και της υποτέλειας, είναι εύκολο, πλέον, να ποδηγετηθούν.
Η προπαγάνδα της Νέας Οικονομικής Νεοφιλελεύθερης Ιδεολογίας, σοφότερη και αποτελεσματικότερη αυτής του σταλινικού ή γκεμπελικού τύπου, αφανής και δραστήρια, χαλώντας τη γλώσσα, καθορίζει της ζωές των μαζανθρώπων. Τα σημαίνοντα, οι λέξεις, περιέχουν άλλο νόημα από το πραγματικό τους. Σημαίνουν ό,τι αυτοί θέλουν να σημαίνουν, παραπλανώντας, με το όμοιο κέλυφός τους, τους αδαείς.
Οι γλωσσοχαλαστήδες και χαλασοχώρηδες. «Οι πολιτικοί έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν έναν χρήσιμο γι αυτούς παραλογισμό, όσο οι πολίτες τον ανέχονται και τον αντέχουν. Όσοι συμπολίτες μας ακούγοντας το μήνυμα ότι «ο γάιδαρος πετάει» απαντούν ή δέχονται σιωπηρά ότι «πετάει», τόσοι γάιδαροι (σ.σ. πολιτικατζήδες) εν πτήσει, θα βρίσκονται στην ελληνική πολιτική» (Δημήτρης Τσάτσος).
Στερώντας από τον λαό — που τον επικαλούνται, δολίως, οι διάφοροι πολιτικατζήδες, ως αριθμητικό μέγεθος μόνο και καθόλου ως ουσία — τη γλώσσα του, του έκλεψαν και την ψυχή του. Και στη θέση της έβαλαν την μαζοψυχή του μαζοχυλού. Του μαζάνθρωπου της νεοφιλελεύθερης οικονομίας και κοινωνίας.
Ο μαζάνθρωπος δεν έχει, πια, τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης του, αλλά τα κοινά χαρακτηριστικά της μάζας, μέσα στην οποία εξαφανίζεται η σκέψη, ή δυνατότητα κριτικής, η γνώση και η δυνατότητα επιλογής. Χαμένος ο μαζάνθρωπος, μέσα στην παραφροσύνη της κατανάλωσης μια νήπιας ευδαιμονίας, βηματοδοτείται στον παγκοσμιοποιημένο ρυθμό του τίποτα και ακολουθεί, αντανακλαστικά, χωρίς να σκέφτεται. Αγέλη, ενστικτωδώς αντιδρώσα στα επιλεκτικά προσφερόμενα και προς συγκεκριμένο τέλος οδηγούντα ερεθίσματα της παγκοσμιοποιημένης τιποτολογία.
Έτσι, ύπουλα, ανεπαίσθητα, επαίσχυντα και ειρηνικά, δια της φαιάς (αφανούς) προπαγάνδας, διαμορφώνεται ο μαζάνθρωπος, έτοιμος για χειραγώγηση από τους γνωστούς νταβατζήδες-πολιτικατζήδες της κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικής ζωής του τόπου.
Στη θέση της συνειδητής προσωπικότητας (αυτεξούσια βούληση, κριτική σκέψη, λόγος και γλώσσα που τα εκφράζουν) που τους αφαιρέθηκε, έχουν εγκαταστήσει την κοινή μαζοψυχή, που οδηγεί, τα μαζάτομα στον κοινό στόχο της μαζοποίησης. Άτομα ανερμάτιστα. αγόμενα και φερόμενα, ετερόφωτα υποχείρια πολιτικαντισμού, θεράποντος των ολίγων με την πολλή δύναμη.
«Μικράν, μικράν κατάπτυστον ψυχήν έχουν αι μάζαι - ιδιοτελή καρδίαν - και παρειάν αναίσθητον εις τους κολάφους» Κ. Καρυωτάκης.
Άτομα, άβουλα χρειάζονται για το παγκοσμιοποιημένο παιχνίδι. Οπαδοί-Ψηφοφόροι και όχι σκεπτόμενοι πολίτες. «Σώφρονα» και «υπεύθυνα» άτομα, που δεν θα τολμούν να φρονούν και δεν θα αναλαμβάνουν το βάρος και τη διακινδύνευση της ιδίας γνώμης. Ψιττακοί ψιττακίζοντες ψιττακόλογα. Να την η μαζοποιημένη κοινωνία πολιτικά ορθή και τιμημένη.
Το ένστικτο της (αυτό)συντήρησης οδηγεί τη μονάδα στην αποφυγή της σύγκρουσης με το σύνολο της μάζας. Έτσι, το «σώφρον» άτομο «Χαίσετο ή μαχαίσετο» (ατόφια ελληνικά του Αριστοφάνη). Και, επομένως, σιωπά ένοχα, βαφτίζοντας την ήττα του, πριν καν δώσει μάχη, φρόνηση. Και προσθέτει στον φόβο του τον εξευτελισμό της σιωπής. Σιωπή, που δεν είναι εκδήλωση σωφροσύνης, αλλά βούλα υποτέλειας.
Ώσπου να ανασυνταχτούν οι Άνθρωποι, οι μαζάνθρωποι θα πληθαίνουν.
Πόσο γρήγορα λοιπόν περνάει ο καιρός… Γράφει ο Λυσίας
Εικοσιένα χρόνια, μας χωρίζουν, από τότε που ο αιωνόβιος επίτιμος, ο Κώστας Μητσοτάκης, για να εξυπηρετήσει κάποιους φίλους του και κάποιους εκδότες που τον στήριξαν για να αναρριχηθεί στην εξουσία, έδωσε εντολή στον αλήστου μνήμης υπουργό του επί της προεδρίας, Αθανάσιο Κανελλόπουλο, να αφήσει ανοιχτό το δρόμο, στην δημιουργία ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών μέσων…Έτσι ψυχρά και πρόχειρα, όπως γίνονται όλα, στον άμοιρο αυτό τόπο.
Χωρίς έναν ουσιαστικό κώδικα δεοντολογίας.
Χωρίς κάποιες αρχές και κάποιους κανόνες.
Έτσι ¨ελεύθερα¨ δηλαδή, ασύδοτα. Αδιάντροπα. Για να μπορούν και να συνεισφέρουν τα μέγιστα στην αποβλάκωση του κοινού. Με αυτή την trash TV που παρακολουθούμε στις διάφορες εκδοχές της 20 χρόνια τώρα.
Πότε με Πέπυ και Πέτρο Λεωτσάκο, με Μίστερ Μπούτια και Μιχαλονάκου.. Πότε με Fame-Story και Master Chef, ή Greek Idol και δεν ξέρω, με ποιους άλλους λατινογενείς χαρακτήρες, αναφέρεται ο πλήρης εξευτελισμός των συμμετασχόντων, αλλά και των αδύναμων τηλεθεατών.
Αδύναμων ναι. Αφού επιλογές δεν υπάρχουν. Παντού τα ίδια. Με μόνες διαφοροποιήσεις προγραμμάτων, αυτές των telemarketing με τεπανγιάκι και συσκευές όζοντος. ΔΡΑΜΑ…
Οι εξαιρέσεις απειροελάχιστες. Και πνιγμένες κάτω από τον εθισμό πια του μέσου τηλεθεατή. Να γιατί μένουμε ΑΠΑΘΕΙΣ με τα όσα συμβαίνουν γύρω μας….. Γιατί το σύστημα, αγκαλιά με τους καναλάρχες, δούλεψε σκληρά γι’αυτό.
Με τη συνεργασία ΔΥΣΤΥΧΩΣ, των κάποιων πειναλέων δημοσιογράφων και την ΕΝΟΧΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται η ίδια, στα διάφορα ανελεύθερα καθεστώτα. Κάποτε, στις χώρες που κυριαρχούντο από το πανίσχυρο καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης και τα πάντα ήταν απαγορευμένα, τουλάχιστον αυτά που θύμιζαν δυτική νοοτροπία, η Βότκα ήταν πιο φθηνή και από το ψωμί. Για να πίνουν οι λαοί και να μην αντιδρούν.
Το ότι τη ¨Βότκα¨ την αντικατέστησε η… ¨ελεύθερη¨ τηλεόραση, η, από τα λογής συμφέροντα του καπιταλιστικού συστήματος, δομημένη, αυτό δεν ανησυχεί κανέναν γαμώτο;
Πέρασαν λοιπόν εικοσιένα χρόνια, ¨ ελεύθερης έκφρασης ¨. Ελεύθερης… Πόσο γενναιόδωροι λοιπόν είμαστε στις λέξεις – φούσκες. Πόσο ελεύθερη ήταν αυτή η ¨έκφραση¨ στα 21 χρόνια; Εκτός εάν η ελευθερία χαρακτηρίζεται, από τις βωμολοχίες και τις ανιαρές αμπελοφιλοσοφίες, των κάποιων θεωρητικών, της, ύποπτα στρατευμένης, προόδου.
Χρησιμοποιείται αυτό το «ιερό» μέσο, που πηγάζει από ένα ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ, τις συχνότητες, μόνο για τον πλουτισμό των ιδιοκτητών τους. Και αυτοί ως αντάλλαγμα της ανοχής, προσφέρουν την αποβλάκωση, στο μέγιστο βαθμό της. Κατηγορούσαν κάποτε, οι εκδότες και τα πληρωμένα παπαγαλάκια τους, τηλεκριτικοί τάχα, την ΕΡΤ, γιατί πρόβαλε ¨ Το θέατρο της Δευτέρας ¨, σειρές όπως ¨Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται¨, ¨Οι έμποροι των εθνών¨ και άλλες, μέσα από την Ελληνική λογοτεχνία. Και την κατηγορούσαν, μέχρι να καταφέρουν να πάρουν αυτοί τις άδειες στα χέρια τους.
Και να σήμερα, η τηλεόραση ποια είναι; Ένα ραδιόφωνο, με συνεχές κάκιστο μπλα-μπλα, χωρίς εικόνα, χωρίς ποιότητα, χωρίς ύφος. Με μόνο... ύφος, αυτό που διαμορφώνουν τα διαφημιστικά γραφεία. Ή και κάποιοι ακροβάτες της ¨ λογοτεχνίας ¨ τύπου Τατσόπουλου. ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ Ρωμαϊκού τύπου όλοι τους. Με ένα ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο, στο κόλπο. Με ποινές για το... ¨μαλάκα¨. Και όχι για τον αδιάντροπο βιασμό της αξιοπρέπεια του πολίτη και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Και με μια κυβέρνηση ( ανδρείκελο ) να τρέμει τους καναλάρχες και να έχει εξάρτηση από αυτούς. Ή και να βολεύεται από την παραγόμενη, αποχαύνωση.
Είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν, αυτή την αποχαύνωση, την παραγόμενη από την τηλεοπτική δομή, πιο επικίνδυνη και από την κυριαρχία του Δ.Ν.Τ. στον τόπο μας. Και κρούουν τον κώδωνα. Μα ποιός να τους ακούσει...
Είναι σίγουρο πως η ιστορία, θα είναι αμείλικτη κατά του Μητσοτάκη, για την πιο βρώμικη πτυχή του ’89, που ήταν η χωρίς κανέναν όρο, παράδοση των Εθνικών Συχνοτήτων, σε σφετεριστές της ελευθερίας του λαού.
Η «πόλις» έχει αρχίσει να κόβεται στα δύο. Μας μιλούν πλέον σαν να είμαστε δούλοι -θέλουν «συμβάσεις μιας ημέρας», «απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις», θέλουν τις κόρες μας στο χαρέμι τους, τους γιους μας στη δούλεψή τους, γιουσουφάκια.
Αυτοί που λήστεψαν τη χώρα, αυτοί που έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, θέλουν τώρα με εργαλείο την ακροδεξιά κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου να έχουν να διαθέτουν και να κατέχουν ανθρώπους των 500 Ευρώ.
Μας μιλούν με φερέφωνα (όπως άλλοτε με τα κατοχικά μεγάφωνα) τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους. ..........................................
Η «πόλις» κόβεται στα δύο, το παρακάτω κείμενο δεν είναι επί προσωπικού. Είναι περί του επερχόμενου εκφασισμού... Τι Τρόμος είναι αυτός;! Το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα. Τι οργουελικός εφιάλτης!
Σαν τα κοράκια παραμονεύουν οι δύο απ' τους παρουσιαστές, η κυρία Τρέμη και ο κ. Πρετεντέρης να αρπάξουν απ' το στόμα του καλεσμένου τους, όταν δεν είναι φιλοκυβερνητικός, την κουβέντα του, να την δαγκώσουν να την διαστρέψουν, να την ανασκολοπίσουν και να του τη δώσουν πίσω να την φάει, να τού κάτσει στον λαιμό, να πνιγεί, να σκάσει -και αυτό το λένε διάλογο, ενημέρωση, ειδήσεις.
Τι οργουελικός τρόμος είναι αυτός! Αυτό το φρικτό δίδυμο δεν επιτίθεται με μένος ταλιμπάν εναντίον των στόχων του μόνον με το (απύλωτο, ιταμό και υπερφίαλο) στόμα του, αλλά με όλην τη γλώσσα του σώματός του να κορυβαντιά, να ωρύεται, να σκούζει, να προσβάλλει, να ειρωνεύεται -είναι αυτό ειδήσεις; έστω σχόλιο μέσα στις ειδήσεις; είναι άποψη;
Οχι, είναι τρομοκρατία! Είναι προπαγάνδα! Είναι κουστουμάτος ταλιμπανισμός, είναι φασισμός, είναι, ακόμα χειρότερα, εθισμός των θεατών στον φασισμό.
Τίποτα απ' όσα γίνονται σε αυτό το δελτίο δεν έχει σχέση με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, ρωτάνε και απαντάνε οι ίδιοι, διακόπτουν όποιον γουστάρουν και το στόμα τους στάζει μέλι μόνον μπροστά στους κυβερνητικούς και τους φίλους τους. Αλλά, το πιο θλιβερό είναι όταν για «ξεκάρφωμα» οι δύο αυτοί παρουσιαστές (των οποίων, τουλάχιστον η ταπεινότης μου δεν είναι συνάδελφος) κάνουν τάχα ζόρικες ερωτήσεις στους υπουργούς, ανάλογες με εκείνες που θα έκαναν δουλικά στους αφεντάδες τους σε άλλες εποχές.
Δεν ξέρω αν λέει αλήθεια η AGB ή η Πωστηλέν τώρα, για τη θεαματικότητα αυτού του δελτίου, ούτε με νοιάζει αν είναι πρώτο ή έσχατο. Με νοιάζει ότι είναι όνειδος για τη δημοσιογραφία, πληγή για τη δημοκρατία, ντροπή για την πολιτική.
Ούτε απορώ με τους πολιτικούς που πάνε και προσκυνάνε τα ξόανα της τηλεοπτικής τυραννίδας στην πιο απεχθή τους μορφή, αμφισβητώ όμως ότι οι πολίτες δεν αισθάνονται έστω κι απ' τον καναπέ τους τον κίνδυνο που πηγάζει απ' αυτήν την τηλεοπτική χούντα -αυτό το διαρκές εξουσιαστικό ξεσάλωμα του πρασινοφρουρισμού. Αυτής της ανωφελούς γλίτσας που σπαράζει τη χώρα παραπάνω από δυο δεκαετίες τώρα.
Αυτός ο συνδυασμός γκαιμπελισμού και σταλινισμού παντός καιρού, όστις υποστήριξε υπό την δορά του εκσυγχρονισμού με τον πιο καθωσπρεπίστικο τρόπο ό,τι πιο αισχρό μάς έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, απ' το άγος του Χρηματιστηρίου έως την αποκοπή των μισθών και τις επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις, αυτός ο συνδυασμός, καλά οχυρωμένος από αφεντικά, χορηγούς, διαφημιστές, τραπεζίτες και συν-ένοχους δημοσιογράφους, έχει βλάψει τον λαό και το πολίτευμα περισσότερο απ' όσον έβλαψε η μαύρη πανώλης το Λονδίνο και τις τρεις φορές που το επισκέφθηκε.
Η ενημέρωση είναι δικαίωμα του λαού.
Το δελτίο του Μέγκα και τα άλλα δελτία όπως αυτό δεν ενημερώνουν τον λαό, τον στραβώνουν, τον αιχμαλωτίζουν, τον χειραγωγούν.
Βγαίνουν στον αέρα, που είναι περιουσία του λαού, μόνο και μόνο για να τον τρομοκρατήσουν, για να τον κάνουν να κάθεται σούζα, οι σταθμοί αυτοί είναι η μαύρη χειρ και η σιδερένια φτέρνα των διαπλεκόμενων - είναι εχθροί του λαού με περικεφαλαία.
Την περικεφαλαία της οίησης, του (ραγιάδικου) θράσους, του κυνισμού, του αμοραλισμού, της αναισχυντίας, της αγένειας - με έναν λόγο: μιλάνε στον λαό σαν να μιλούν σε κατσαρίδες...
Όλοι έχουμε διαβάσει από επίσημες πηγές και όχι από φυλλάδες, ότι ο έλληνας εργάζεται περισσότερο και αμοίβεται χειρότερα & ότι το κεφάλαιο στην Ελλάδα φορολογείται καλύτερα από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Πόσο ακόμα να μας πατήσουν το κεφάλι μέσα στη λάσπη;
Και μη μου πει κανείς ότι με κινητήρια δύναμη την εσωτερική υποτίμηση που η κυβέρνησή μας με μεθόδους που θα ζήλευε και ο Γκαίμπελς μας επιβάλλει, θα προκαλέσει έκρηξη στις εξαγωγές και τον τουρισμό, τέτοια που θα οδηγήσει σε ανάπτυξη γιατί δε θα τον πιστέψω. Άλλωστε, τι βιομηχανία έχει μείνει πιά στην πατρίδα μας και με δεδομένη την παγκόσμια κρίση πόση αύξηση να εμφανίσει ο τουρισμός ώστε να μας ξελασπώσει;
Και πες ότι αναπτύσσεται ο τουρισμός, γιατί εκεί θα πάει το πράγμα, αυτό είναι το εθνικό όνειρό μας; Να έχουμε παραχωρήσει τον πραγματικό εθνικό μας πλούτο και να γίνουμε αγράμματα γκαρσόνια των χοντρών Βορείων που θα έρχονται στην πατρίδα μας φορώντας σαγιονάρα και κάλτσα για τα αρχαία, τον ήλιο, τη θάλασσα και το σουβλάκι με τζατζίκι και κρεμμύδι και να τους πουλάμε εκτός από τσολιαδάκια made in China τα παιδιά μας και τις γυναίκες μας όπως γίνεται στον τρίτο κόσμο για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε (δείτε σχετικά);
Φίλοι μου έτσι όπως τα κάναμε ΕΜΕΙΣ μέσω αυτών που ψηφίσαμε για να μας κυβερνάνε πιστεύω ότι ακόμα δεν έχουμε δεί τίποτα.
Εδώ όμως είναι Ελλάδα και κανένας δε θα αποδράσει με ελικόπτερο. Την τέχνη αυτή μόνο ο Παλαιοκώστας την κατέχει...
Ο Φ. Ι. Κακριδής στο παρακάτω άρθρο του, το οποίο δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ την 22/02/1998 αναζητεί την ιστορική αλήθεια για το αν οι τουρκικές αρχές επέτρεπαν τη λειτουργία ελληνικών σχολείων στην επικράτεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με αναφορά στις πολύτιμες μαρτυρίες του γάλλου συγγραφέα R. Puaux
Εχοντας ζήσει πολλά χρόνια στην Ηπειρο δυσκολευόμουν πάντα να πιστέψω αυτό που τον τελευταίο καιρό με έμφαση υποστηρίζουν οι Ιστορικοί: ότι το «Κρυφό σχολειό» είναι καθαρός μύθος, με τη σημερινή έννοια της λέξης. Προτιμούσα να το θεωρώ θρύλο, πιστεύοντας ότι πρέπει να κρύβεται κάποια αλήθεια πίσω από τις λαϊκές διηγήσεις που ακούει κανείς συχνά από τους Καλογέρους ή την Εκκλησάρισσα, όταν επισκεφτεί, παράδειγμα, τη Μονή των Φιλανθρωπινών στο Νησί, της λίμνης των Ιωαννίνων κι άλλους πολλούς παρόμοιους τόπους μια αλήθεια που βέβαια δεν τη φανταζόμουν να ταυτίζεται με το Φεγγαράκι μου λαμπρό, ούτε με Το κρυφό σχολειό του Ν. Γύζη (1886) και το ομώνυμο ποίημα του Ι. Πολέμη (1900). Οτι δεν υπάρχουν ρητές μαρτυρίες, σύγχρονες με τη λειτουργία του Κρυφού σχολειού, το θεωρούσα πολύ φυσικό: ποιος και γιατί θα κατάγραφε στα χρόνια της δουλείας μια πατριωτική πράξη, που γινόταν άτυπα κι εθελοντικά πίσω από την πλάτη της τουρκικής εξουσίας;
Τελευταία, η αντίθετη άποψη υποστηρίχτηκε με πολλή γνώση και πειστικότητα από τον Αλκη Αγγέλου, στο βιβλίο του Το κρυφό σχολειό: Χρονικό ενός μύθου, Αθήνα (Εστία) 1997· τα επιχειρήματά του με είχαν σχεδόν πείσει, και ήμουν έτοιμος να δεχτώ ότι ο «μύθος» δημιουργήθηκε και διαδόθηκε ακριβώς όπως το περιγράφει, όταν η τύχη το 'φερε να διαβάσω ένα παλιό γαλλικό βιβλίο του R. Puaux, με τον τίτλο «Δυστυχισμένη Ηπειρος»1.
Ο συγγραφέας ήταν το 1913 ανταποκριτής της παρισινής εφημερίδας Καιροί, και το 1914 δημοσίεψε τις ανταποκρίσεις του από την απελευθερωμένη Ηπειρο. Στις 11 του Μάη επισκέφτεται το Αργυρόκαστρο, και στις 13 καταγράφει τα βιώματα και τις εντυπώσεις του. Μεταφράζουμε:
... Λίγο αργότερα, την ώρα που έγραφα, ο Μ. Ζωτίδης, που με φιλοξενούσε ένα αξιαγάπητο ηλικιωμένο γεροντοπαλίκαρο, που είχε κληροδοτήσει, όπως μου διηγήθηκαν, με τη διαθήκη του ολόκληρη την περιουσία του στα ελληνικά σχολεία του Αργυροκάστρου, και που είχε ακόμα φροντίσει το σπίτι του να χτιστεί έτσι, ώστε να μπορεί, αμέσως μετά το θάνατό του, να μετασχηματιστεί σε διδακτήριο μου ανάγγειλε την επίσκεψη μιας αντιπροσωπείας.
Φόρεσα γρήγορα το φοκόλ μου, γραβάτα και σακάκι, και συνάντησα τους επισκέπτες στο σαλόνι. Ηταν ο δάσκαλος, η δασκάλα, και μερικοί μαθητές. Πρέπει να είχαν διαλέξει τα αγοράκια και τα κοριτσάκια που είχαν τα πιο καινούρια ρούχα. Οταν ρώτησα να μου πουν το επάγγελμα των γονιών τους, πληροφορήθηκα ότι δύο από τα τέσσερα αγόρια είχαν πατέρα ράφτη! Την ώρα που γυρόφερνε, σύμφωνα με το έθιμο, ο δίσκος με τα γλυκά, κουβεντιάζω με τους εκπαιδευτικούς. Η περιγραφή των προσπαθειών τους να συντηρήσουν την ελληνική ιδέα κάτω από τουρκική εξουσία προσπάθειες που τις περιγράφαν απλά, σαν να ήταν για κάτι τελείως φυσικό αποκάλυπταν χαρακτηριστικά αξιοθαύμαστα. Θα μπορούσε κανείς να αφιερώσει ένα ωραίο κεφάλαιο στο σώμα των ελλήνων δασκάλων της Ηπείρου που, αντιμετωπίζοντας τόσες αντιξοότητες και ταπεινώσεις, δεν έπαυαν γι' αυτό να προχωρούν το πατριωτικό τους έργο. Κανένα ελληνικό βιβλίο δε γινόταν δεκτό, αν είχε τυπωθεί στην Αθήνα. Επρεπε όλα να έρθουν από την Κωνσταντινούπολη. Η ελληνική ιστορία ήταν απαγορευμένη. Ετσι έκαναν συμπληρωματικές μυστικές παραδόσεις2, όπου χωρίς βιβλίο, χωρίς τετράδιο, ο μικρός Ηπειρώτης μάθαινε να γνωρίζει την πατρίδα μητέρα του, τον εθνικό του ύμνο, τα ποιήματα και τους ήρωές του. Οι μαθητές κρατούσαν στα χέρια τους τη ζωή των δασκάλων τους. Ενας λόγος αστόχαστος ή μια καταγγελία θα ήταν μοιραία. Δε μας συγκινούν αυτά τα διακόσια αγοράκια και τα διακόσια πενήντα κοριτσάκια, που αποδέχονταν τις ώρες της συμπληρωματικής διδασκαλίας σε ηλικία, όπου τα παιδιά τόσο αγαπούν τα διαλείμματα , για να μιλήσουν για την Ελλάδα, κι ύστερα γύριζαν σπίτι τους με σφραγισμένα χείλη και με το μυστικό ενθουσιασμό στην καρδιά τους;
Δεν είμαι ειδικός· δεν ξέρω καν αν οι Ιστορικοί μας τις έχουν ήδη εκμεταλλευτεί τις άμεσες και σημαντικές πληροφορίες που δίνουν οι ανταποκρίσεις του Puaux και οι πολύτιμες φωτογραφίες που ο ίδιος τράβηξε και αναδημοσίεψε στα βιβλία του3 υποθέτω ναι. Ομως η συγκεκριμένη μαρτυρία βλέπω να αντιστοιχεί απόλυτα στην ιστορική αλήθεια για το Κρυφό σχολειό, όπως την φανταζόμουν.
Σίγουρα, οι τουρκικές αρχές επιτρέπαν τη λειτουργία ελληνικών σχολείων στην επικράτεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ναι, και μόνο στα Γιάννινα, από το 1647 ως το 1805 ιδρύθηκαν και λειτούργησαν πέντε τουλάχιστον ονομαστές σχολές! Σημαίνει αυτό ότι οι δάσκαλοί τους είχαν την ελευθερία να διδάξουν ελληνικό πατριωτισμό και μαχόμενη Ορθοδοξία από την έδρα; ή μήπως θα το θεωρούσαν περιττό; Δεν είναι φυσικό πέρα από τα επίσημα μαθήματα να γίνονταν και κάποιες περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένες, άτυπες και κρυφές, «συμπληρωματικές παραδόσεις», σαν αυτές που ο Puaux διαπίστωσε ότι γίνονταν στο Αργυρόκαστρο στις αρχές του αιώνα; ή μήπως ο δάσκαλος κι η δασκάλα του Αργυροκάστρου βρήκαν, με την προσωρινή απελευθέρωση του τόπου τους, την ευκαιρία να πουν ψέματα στον ξένο δημοσιογράφο, διεκδικώντας για τον εαυτό τους τις τιμές που ο σχηματισμένος ήδη «μύθος» του Κρυφού σχολειού είχε αποδώσει στους πατριώτες δασκάλους και ιερωμένους της Τουρκοκρατίας; Δεν είναι πιο λογικό να πιστέψουμε ότι οι εκπαιδευτικοί του Αργυροκάστρου θέλησαν τότε, πιστεύοντας πως ο τόπος τους είχε οριστικά απελευθερωθεί, να αποκαλύψουν στο Γάλλο ανταποκριτή τα βάσανα και τους κινδύνους που είχαν περάσει, όσο με τη σειρά τους συνέχιζαν την πατριωτική παράδοση των προκατόχων τους; Δεν ήταν άλλωστε αυτή ακριβώς η «άγραφη» διδακτική παράδοση που κράτησε στους σκοτεινούς αιώνες αναμμένη, απ' άκρη σ' άκρη της υπόδουλης Ελλάδας, τη σπίθα του Ελληνισμού και το κεράκι της Ορθοδοξίας;
Πολύ θα θέλαμε να ακούσουμε τη γνώμη των Ιστορικών.
1. Rene Puaux, Malheureuse Epire, Paris (Librairie Academique) 1914. Τώρα μαθαίνω ότι το βιβλίο έχει μεταφραστεί από τον Αχ. Γ. Λαζάρου, Δυστυχισμένη Ηπειρος, Αθήνα (Τροχαλία) χ.χ.
2. Alors on tenait des classes supplementaires secretes...
3. Από την Εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού μαθαίνω ότι έχει ακόμα δημοσιέψει ανταποκρίσεις με τίτλους: Εις τα Βαλκάνια, 1912-13 (1914), Από Σόφιας εις Τσατάλτζαν (1914), και Ο Αγγλικός στρατός επί της Ηπειρωτικής γης (1916).
Ο κ. Φάνης Ι. Κακριδής είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Σύμφωνα με μελέτη του ΚΕΠΕ (Κέντρο Προγραμματισμού & Οικονομικών Ερευνών) με τίτλο "Αξιολόγηση της φορολογικής μεταρρύθμισης του 2010" προβλέπεται απώλεια εσόδων έως €778 εκατ. από το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.
Διαβάστε τη μελέτη από το πρωτότυπο (υπογραφόμενο από τις κ.κ. Eλένη Καδίτη και Ελισάβετ Νίτση - άγνωστο είναι το χρώμα των μαλλιών τους) ακολουθώντας το ακόλουθο Link: http://www.kepe.gr/pdf/Press%20Office/16.%20Press%28gr%29.pdf Θα δείτε ότι μεταξύ άλλων η συγκεκριμένη μελέτη βγάζει 2 σοβαρά συμπεράσματα: α) Η μεγαλύτερη απώλεια εσόδων θα προέλθει από τους μισθωτούς, δεδομένου ότι αποτελούν και την πολυπληθέστερη ομάδα, ενώ ακολουθούν οι έμποροι, βιοτέχνες και οι εισοδηματίες και β) οι ελεύθεροι επαγγελματίες φαίνεται, να έχουν τη μικρότερη απόκρυψη εισοδημάτων!
Θα με τρελλάνουν οι κυρίες;
Αν δεχτούμε ότι ο μέσος φορολογικός συντελεστής είναι περίπου 30%, τότε μιλάμε ότι θα αποκρύψουμε χοντρικά, εισοδήματα της τάξεως των € 2,5 δίς περίπου, δηλαδή περίπου το 1% του ΑΕΠ του 2009 (εννοείται βέβαια ότι αν ο μέσος φορολογικός συντελεστής είναι μικρότερος, τα μη δηλούμενα εισοδήματα αυξάνονται)!!! Εκτιμώ ότι στις μέρες μας, το ποσόν αυτό δε χωράει εύκολα κάτω από το χαλάκι.
Ο Αλέκος λοιπόν είναι ένας μισθωτός, ο οποίος ελπίζει ότι θα βγεί σε σύνταξη στα 65 του και ακούει ότι μάλλον τα 65 χρόνια θα γίνουν 67 (και ποιός άλλος ξέρει που θα φτάσει το όριο συνταξιοδότησης). Ως εκ τούτου δε θέλει να προσφέρει μαύρη εργασία σε κανέναν εργοδότη. Με ποιόν τρόπο μπορεί ο φίλος μου αυτός να αποκρύψει εισοδήματα; Πιστεύετε ότι το αφεντικό θα κάνει πλάτες στον Αλέκο και θα του δώσει το χαρτί που ο φίλος μας υποβάλλει στην εφορία κάθε χρόνο με μισθούς μικρότερους απ' όσα παίρνει ο Αλέκος; Θέλετε να μου πείτε ότι ο επιχειρηματίας ο οποίος δηλώνει Χ έσοδα θα πάει - επειδή αγαπάει πολύ τον αφοσιωμένο υπάλληλό του - και θα δηλώσει μικρότερα έξοδα μισθοδοσίας, ΑΡΑ θα δηλώσει μεγαλύτερα κέρδη, ΑΡΑ θα πληρώσει περισσότερο φόρο εισοδήματος;;; Οτι υπάρχουν καλοί άνθρωποι στην τάξη των εργοδοτών δεν το αμφισβητώ. Πόσοι όμως είναι διατεθειμένοι να κάνουν κάτι τέτοιο στην παρούσα συγκυρία; Μάλλον κανένας, γιατί κι αυτοί οικογένειες έχουν σε τελική ανάλυση.
Τα περί εισοδηματικών ελαστικοτήτων φόρου λοιπόν που αναφέρονται στη μελέτη, μάλλον δεν υπολογίζουν την ανελαστικότητα που υπάρχει στην ικανότητα απόκρυψης εισοδημάτων στην συγκεκριμένη ομάδα πολιτών (όπως και στις 2 παρακάτω κατά την ταπεινή μου άποψη) , η συμμετοχή της οποίας μάλιστα στην φοροδιαφυγή εκτιμάται σε € 189,8 εκ, ήτοι 24% του εκτιμώμενου συνόλου φοροδιαφυγής!
Ο Αλέκος πάλι, έχει κάτι, όχι σπουδαία, εισοδήματα από ένα επιχειρηματικό ακίνητο (ως ατυχής κληρονόμος) και τα δηλώνει κανονικά χωρίς να κρύβει ούτε δεκάρα. Τι θα κάνει για να φοροδιαφύγει; Τα έξοδά του δεν εκπίπτουν ούτως ή άλλως από τα εισοδήματά του. Μήπως θα τολμήσει να δηλώσει ψεύτικη μείωση των ενοικίων που εισπράττει (άσε που ο νοικάρης έχει ήδη ζητήσει και έχει πάρει μία μείωση του μισθώματος της τάξεως του 20% - αν όχι περισσότερο), με τον ενοικιαστή του να αποδέχεται να πληρώνει σε καιρό κρίσης ενοίκιο υψηλότερο από το δηλούμενο; Αμέσως Αμέσως, ο ενοικιαστής θα δηλώσει μεγαλύτερα κέρδη και άρα θα πληρώσει μεγαλύτερο φόρο!!! Πόσοι επιχειρηματίες είναι διατεθειμένοι να βγάλουν μόνοι τους τα μάτια τους με τον τρόπο που περιέγραψα παραπάνω; Μάλλον κανένας!
Ο παππούς του Αλέκου τέλος έχει μία σύνταξη και τίποτε άλλο. Τη σύνταξη αυτή τη γνωρίζει το κράτος καλύτερα απ' ότι τη γνωρίζει ο παππούς του Αλέκου. Ας μου εξηγήσουν λοιπόν τα παιδιά του ΚΕΠΕ με ποιόν τρόπο οι συνταξιούχοι θα φοροδιαφύγουν, τα δε διαφυγόντα φορολογικά έσοδα θα ανέλθουν στο εξωφρενικό ποσό των € 110,8 εκ. (14% του εκτιμώμενου συνόλου φοροδιαφυγής). Τι θα κρύψουν ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ άνθρωποι; Μήπως καλύτερα να συλληφθούν ομαδικά με την κατηγορία του κακουργήματος; € 110 εκ. είναι πολλά λεφτά Άρη και με βάση την αρχική μας χοντρική παραδοχή, αντιστοιχούν σε απόκρυψη εισοδημάτων (ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ) της τάξεως των € 366 εκ.!!!
Συγγνώμη αν δεν καταλαβαίνω καλά, αλλά ίσως η σκέψη μου είναι μονοδιάστατη και αγκυλωμένη και θέλω από κάποιον να μου εξηγήσει 5 - 6 πράγματα επιπλέον...
Πρώτα πρώτα, γιατί όλοι οι πολίτες αντιμετωπίζονται από τους συντάκτες της "μελέτης" και το οικονομετρικό τους μοντέλο ως ένοχοι εκ των προτέρων; Οι νόμοι μας λειτουργούν ανάποδα απ' όσον γνωρίζω. Εδώ πρόκειται για έναν ιδιάζοντα φασισμό - ρατσισμό!
Κάτι πονηρό μου βρωμάει εδώ, αλλά δε μπορώ να το σχηματοποιήσω στο μυαλό μου.
Με ποιόν αλγόριθμο αυτοί οι άνθρωποι υπολόγισαν την υστέρηση των εσόδων από την φοροδιαφυγή σε € 778 εκ.;
Έχουν λάβει υπ' όψιν τους την ύφεση και την υστέρηση των εσόδων εξ αιτίας της; Μήπως τα € 778 εκ. είναι η υστέρηση εξαιτίας της ύφεσης και ψάχνουμε τρόπους να φορτώσουμε με ενοχές και φοβίες όλους τους ανθρώπους και ειδικά τους εύκολους (και πολυπληθέστερους όπως οι ίδιοι φωστήρες αναφέρουν) στόχους που δεν είναι άλλοι από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους;
Εγώ χρόνια τώρα έχω μάθει ότι αυτός που μπορεί να κλέψει είναι ο επιχειρηματίας, ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο φροντιστής, οι οποίοι είτε εισπράττουν μαύρα, χωρίς να δηλώνουν τίποτα, είτε μπορούν να "παίζουν" με τα έξοδά τους, να απασχολούν "μαύρη εργασία" κλπ. Ποιό μυαλό μπόρεσε να σκεφτεί ότι θα φοροδιαφύγουν μισθωτοί και συνταξιούχοι και μάλιστα κατ' αυτά τα τρομερά ποσά!
Μία τέτοια λογική από μέρους των Φωστήρων του ΚΕΠΕ εμένα μου λέει ότι μάλλον είναι εκτός πραγματικότητας και φυσικά εκτός αγοράς (για να πω κομψά την άποψή μου ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται).
Η ιστορία έχει ως εξής: το 1936, η Ελλάδα του Ιωάννη Μεταξά, αρνήθηκε να συνεχίσει την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.
Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς δικαίου, που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η Ελλάδα απάντησε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την κατάσταση του Λαού και της χώρας!
Στο υπόμνημά της, η Ελληνική κυβέρνηση έλεγε:"Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού... και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο" (Το επιστέγασμα ήρθε με το υπόμνημα που κατέθεσε στο Διεθνές Δικαστήριο ο νομικός εκπρόσωπος της Ελληνικής κυβέρνησης το 1938, όπου τόνισε τα αυτονόητα: Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση "η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας (σας θυμίζει κάτι;). Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους!
Με αυτά τα επιχειρήματα λοιπόν, το Διεθνές δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας νομικό προηγούμενο, στο οποίο μάλιστα το 2003 στηρίχθηκε η Αργεντινή και ο αείμνηστος πρόεδρος της, Νέστωρ Κίχνερ, ο οποίος επέλεξε να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημοσίου χρέους της χώρα του, αντί να την υποδουλώσει στο ΔΝΤ!
«Οι αξιόλογες προσπάθειες της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την εκπαίδευση, η οποία στους πρώτους αιώνες της Τουρκοκρατίας βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια της., οι αγώνες της για τη διαφύλαξη της Χριστιανικής πίστης και την καθαρότητα της Ορθοδοξίας, τα μέτρα για το σταμάτημα των εξισλαμισμών, αποτελούν θεμελιακή συμβολή για την διατήρηση της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων. Οι Νεομάρτυρες, συχνό φαινόμενο της εποχής, που δέχονται τον μαρτυρικό θάνατο για την Χριστιανική πίστη, είναι συγχρόνως και οι πρώτοι εθνικοί ήρωες του νέου Ελληνισμού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία βρίσκεται επικεφαλής έτσι, των δυνάμεων που οργανώνουν την άμυνα του Ελληνισμού και εξασφαλίζουν την διατήρησή του μέσα στις δύσκολες συνθήκες της κατάκτησης και συνδέεται άρρηκτα με το έθνος.»
Νίκος Σβορώνος Μαρξιστής Ιστορικός «Το Ελληνικό έθνος - Γένεση και διαμόρφωση του νέου Ελληνισμού» Εκδόσεις «Πόλις», Αθήνα 2004, σελ. 84-85
1.Ο όρος "αρχιπέλαγος", συναντάται στην γεωγραφία ως επιθετικός προσδιορισμός για τις συστάδες νησιών και βράχων που αποτελούν ενότητα και ανάμεσά τους υπάρχει θάλασσα
1.1.Σύμφωνα με πολλούς συγγραφείς αλλά και σε ελληνικές και ξένες εγκυκλοπαίδειες,ο όρος "αρχιπέλαγος" αναφέρεται ως συνώνυμος του "Αιγαίου", φέρεται μάλισταως όνομα ενετικής προελεύσεως για την περιγραφή της γεωγραφικής φυσιογνωμίας της θαλάσσιαςπεριοχής του Αιγαίου, επειδή η θάλασσα τουείναι διάσπαρτη νησιών και βράχων.
1.2.Έτσι το Αιγαίο, αναφέρεται από πολλούς χαρτογράφους, ή απλώς ως "Archipelago" ήως "MareAegeumArchipelago ", ονομασίαπου απαντάται σε ενετικούς, γαλλικούς και βρετανικούς χάρτες και πορτολάνους Χαρακτηριστικά δείγματααυτών είναι του ChistoforoBuondelmonti το 1420, του TomasoPorcacchidaCastiglioni το 1572, του MarcoBoschini το 1675, του PieterVanderAa το 1729και του Lapie το 1838.
1.3.Θα μπορούσε όμως να υποστηριχθεί και η άποψη ότι, η έννοια "αρχιπέλαγος" είναι ελληνικής προελεύσεως, επειδή το πρόθεμα "αρχι-" είναι ελληνικό, προϊόν της λέξεως "άρχω", και η λέξη "πέλαγος" που ήταν συνώνυμη της έννοιας "πόντος", χρησιμοποιείτο απότους αρχαίους έλληνες, για να υποδηλώνει την θαλάσσια περιοχή, που κατά την αντίληψή τους ήταν μικρότερη εκείνης που ονόμαζαν "θάλασσα".
1.4.Ανεξαρτήτως εάν η έννοια "αρχιπέλαγος" δεν συναντάται σε αρχαία κείμενα, ούτε και για να υποδηλώνει ειδικώς το "Αιγαίο Πέλαγος" (το οποίο, ως γνωστό, σχηματίστηκε από την καταβύθιση της χέρσου Αιγηίδος κατά την καινοζωική γεωλογική περίοδο), ευσταθείη εκδοχή το "Αιγαίο" ως "Αρχιπέλαγος", να ονομαζόταν έτσι από τους έλληνες σε μεταγενέστερες της αρχαίας εποχές, επειδή ήταν το "πρώτο" σε τάξη "πέλαγος" και έτσι να συναντήθηκε από τους ενετούς, που το υιοθέτησαν και το καθιέρωσαν επισήμως στην χαρτογράφηση.
2.Ιστορικώς λοιπόν, το όνομα "Αρχιπέλαγος" είχε επικρατήσει ναχρησιμοποιείται αρχικά ως ουσιαστικό και να σημαίνει μόνο το "Αιγαίο".Αργότεραυιοθετήθηκε ως τοπωνυμικό επίθετο, όταν θέλει να ορίσει κάποιο νησιωτικό σύμπλεγμα που έχει συγγενή συνοχή. Όμως, η έννοια του «Αρχιπελάγους» από τηνδεκαετία του 70, αρχίζει να αποκτά νομική αξία για τα Κράτη, αφού η διεθνής κοινότητα από τότε φαίνεται να ωριμάζει στις απαιτήσεις/πιέσεις των Νησιωτικών Κρατών, για νομική αναγνώριση των δικαιωμάτων που έχουν τα νησιωτικά συμπλέγματα, εισάγοντας πλέον στο σύγχρονο δίκαιο της θάλασσας την καθιέρωση, υπό προϋποθέσεις φυσικά, των ονομαζόμενων «Αρχιπελαγικών Κρατών». Έκτοτε ο επιθετικός προσδιορισμός ορισμένων θαλασσών ως "αρχιπέλαγος", περιήλθε σε αχρησία και δεν σημαίνει τίποτα για τα Παράκτια, αλλά ούτε και για ορισμένα Ωκεάνια Νησιωτικά Κράτη. Μπορεί δηλαδή, και τα δύο αυτά είδη Κρατών, να διαθέτουν θάλασσες με διάσπαρτα νησιωτικά σε συστάδες συμπλέγματα, αλλά η γεωμορφολογία αυτή και μόνον δεν αρκεί για να τους προσφέρει νομικό δικαίωμανα αναγνωρισθούν ως«Αρχιπελαγικά». Και ενώ το δικαίωμα για τα Παράκτια Κράτη, με διάσπαρτα νησιωτικά σε συστάδες συμπλέγματα, να αναγνωρισθούν ως "Αρχιπελαγικά Κράτη" κατέστη ανυπόστατο, για τα Νησιωτικά ή Ωκεάνια Κράτη, υπάρχει σχετική ρύθμιση και μπορούν να νομιμοποιηθούν, αλλά μόνον όταν συγκεντρώνουν συγκεκριμένες γεωμορφολογικές προϋποθέσεις, που ρητώς προβλέπειτο σύγχρονο δίκαιο θαλάσσης.
2.1.Το θετικό διεθνές δίκαιο θαλάσσης, από την δεκαετία του ΄70 και μετά, ενδύει με νομική αξία "Κράτους" την γεωμορφολογική πραγματικότητα που έχει χαρίσει η φύση μόνο σε όσα νησιωτικά συμπλέγματα είναι διασπαρμένα μέσα στην θάλασσα και δεν ανήκουν στη κυριαρχία Ηπειρωτικού ή Παράκτιου Κράτους. Τοιουτοτρόπως αποδίδεται μεν βάρος στην χερσαία μάζα των νησιωτικών συμπλεγμάτων, έναντι της ενδιάμεσης θάλασσας, η οποία όμως από την άλλη πλευρά, καθορίζει και συγκεντρώνει και το αποκλειστικό ενδιαφέρον του δικαίου της θάλασσας, ώστε να εκχωρηθούν δικαιώματα στα "Αρχιπελαγικά Κράτη", και παράλληλα να εξασφαλίζονται και τα δικαιώματα των άλλων Κρατών, να μπορούν χάριν του καθιερωμένου δικαιώματος της ελευθερίας της ναυσιπλοϊας των θαλασσών, να χρησιμοποιούν τις ενδιάμεσες των νησιωτικών συμπλεγμάτων θαλάσσιες περιοχές, κάτω από διεθνώς εφαρμοζομένους όρους και κανόνες και όχι αυθαιρέτως.
2.2.Η αναγνώριση της έννοιας "Αρχιπέλαγος", για να μπορεί να σημαίνει κάτι για τα Κράτη, για πολλές δεκαετίες δεν ήταν εφικτό να διευκρινισθεί από την διεθνή κοινότητα ώστε να αποκτήσει αυτοτελή νομική αξία, τέτοια, που θα εξασφάλιζε δικαιώματα στα νησιωτικά συμπλέγματα. Υπήρχε, κατά το μάλλον, σκόπιμη αδιαφορία, αλλά και αρνητική αντιμετώπιση, και κυρίως υπό των Παρακτίων ισχυρών ναυτικών Κρατών, να προχωρήσουν σε αποδοχή νομικών δικαιωμάτων υπέρ των "Νησιωτικών Κρατών", με ειδικές ρυθμίσεις που να τους αναγνωρίζεται υπόσταση Αρχιπελαγικού Κράτους. Ακόμη και όταν μερικά από τα τελευταία προσπαθούσαν να επισύρουν το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητος με μονομερείς διακηρύξεις αρχιπελαγικού καθεστώτος, η διευθέτηση σοβούσε, μπροστά σε συνεχή άρνηση ή αδιαφορία.
2.3.Η αρνητική συμπεριφορά της κοινότητος των μεγάλων σε ισχύ Παρακτίων Κρατών, οφειλόταν κατά πρώτο στο ότι, διδόταν μεγαλύτερη έμφασηστον θαλάσσιο χώρο και η ύπαρξη νησιωτικών συμπλεγμάτων δεν φερόταν καθοριστική, αφού τα ίδια αυτά Παράκτια Κράτη περιλάμβαναν και νησιωτικά συμπλέγματα στην κυριαρχία τους και τους παρείχανασφάλεια και εγγυούνταν τα επιμέρους δικαιώματα των νησιών τους. Κατά δεύτερο, οφειλόταν στο ότι, πολλά από τα Νησιωτικά Κράτη, που θα νομιμοποιούνταν να θεμελιώσουν δικαίωμα Αρχιπελαγικού Κράτους, ήταν υπό κατοχή, κυριαρχία ή επικυριαρχία και έτσι δεν μπορούσαν να προβάλλουν αυτόνομες νομικές διεκδικήσεις ενιαίου όλου για τα νησιωτικά τους συμπλέγματα. Κατά τρίτο, οι διεκδικήσεις που εγείρονταν από ορισμέναανεξάρτητα και μάλιστα αναγνωρισμένα από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως αυτόνομα και κυριαρχικά Νησιωτικά Ωκεάνια Κράτη, να τους αποδοθεί μορφή "Αρχιπελαγικής νομικής οντότητας", για να κατοχυρώσουν έτσι δικαιώματα κυριαρχίας στην περιβάλλουσα τα νησιωτικά τους συμπλέγματα θάλασσα και να θεωρούνται ως ενιαίο πολιτικό, εθνικό και πολιτιστικό σύνολο, στο οποίοκαθοριστική αξία θα είχε πλέον το έδαφος των νησιωτικών συμπλεγμάτων και όχι η ανάμεσά τους θάλασσα,προσέκρουε πάλι στην σθεναρή αντίδραση των μεγάλων ναυτικών δυνάμεων, πουεπιθυμούσαν να διατηρούν απρόσκοπτο το δικαίωμα της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στις θάλασσες, και κάθε αναγνώριση κυριαρχίας σε αυτές υπέρ των Νησιωτικών Κρατών, αυτομάτως θα αποστερούσε το δικαίωμά τους να τις χρησιμοποιούν ελεύθερα.
3.Στο ζήτημα της αναγνωρίσεως νομικών δικαιωμάτων στα "Αρχιπελαγικά Κράτη", υπεισέρχονταν και δύο άλλα σοβαρά νομικά θέματα. Αυτό της καθιερώσεως της μεθοδολογίας των "Ευθειών Γραμμών Βάσεως" (ΕΓΒ), ως άλλης μίας νόμιμης αφετηρίας από όπου μετά μετριέται το εύρος της χωρικής θάλασσας και εκείνο του εύρους αυτής καθαυτής της "Χωρικής Θάλασσας"(ΧΘ). Το τελευταίο αυτό ζήτημα ήταν μάλιστα περισσότερο οξύ και σοβαρό - σε συνάρτηση προς την εισαγωγή της μεθόδου των ΕΓΒ - επειδή υπήρχε διεθνής αταξία και τα Κράτη μεμονωμένα διεκδικούσαν μεγέθη 3ναυτικά μίλια (νμ), 6νμ, 12νμ, αλλά έως και 200νμ. Αυτό συνέβαινε γιατί, έως την δεκαετία του 1960, το καθιερωμένο διεθνώς εθιμικό δικαίωμα και το πλέον εφαρμοσμένο από τα πιο πολλά Κράτη εύρος της ΧΘ ήταν των 3νμ, και μόνο προς το τέλος της δεκαετίας αυτής αναπτύσσεται στο διεθνές περιβάλλον τάση προς άρση της αταξίας, καίτοι με πολλές παλινωδίες και χωρίς την προθυμία ιδιαίτερα των μεγάλων ναυτικών δυνάμεων, για την αναγνώριση ως μέγιστου εύρους της ΧΘ, τα 12ν.μ.
3.1.Η εφαρμογή των ΕΓΒ, είναι το πρώτο δηλαδή ζήτημα, που σχετίζεται άμεσα με την νομική έννοια του "Αρχιπελάγους". Είναι γνωστό ότι τα Κράτη, για να μετρήσουντην ΧΘ (καθώς και τις μετά από αυτήν άλλες δύο κύριες θαλάσσιες ζώνες εθνικής δικαιοδοσίας που το σύγχρονο δίκαιο αναγνωρίζει ότι μπορεί να οριοθετηθούν με άσκηση σε αυτές «κυριαρχικών δικαιωμάτων», δηλαδή την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και την Υφαλοκρηπίδα), ακολουθούσαν αρχικά την "Φυσική Ακτογραμμή", δηλαδή ελάμβαναν ως αφετηρία την υποχώρηση των υδάτων κατά την άμπωτη (δηλαδή την χαμηλότερη ρηχία). Από το 1951 όμως,το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ), με την "υπόθεση αλιείας μεταξύ Αγγλίας και Νορβηγίας", με την επινόηση και νομιμοποίηση των ΕΓΒ, ως μιας άλλης νόμιμης και παραδεκτής αρχής μετρήσεως της ΧΘ, βάζει τα θεμέλια για την νομιμοποίηση των νησιωτικών συμπλεγμάτων υπό αρχιπελαγικό καθεστώς.
3.2.Η "υπόθεση αλιείας" δικάστηκε στο ΔΔΧ, επειδή η Νορβηγία χρησιμοποιούσε, από το 1935, ως αφετηρία για να μετράει την ΧΘ της, νοητή ευθεία γραμμή που ένωνε τα εξωτερικά όρια των νησιωτικών συμπλεγμάτων που ευρίσκονταν κοντά στις ακτές της και έκλεινε με νοητή πάλι γραμμή όλες τις ακτές όπου σχηματίζονταν στενοί κόλποι και φιόρδς. Έτσι η Νορβηγία με την μεθοδολογίααυτή επεξέτεινε την ΧΘ σε μεγαλύτερη έκταση μέσα στην θάλασσα, πράγμα που η Αγγλία αντέκρουε ότι δεν συνάδει με το επικρατούν τότε διεθνές εθιμικό δίκαιο θαλάσσης και ότι με την στάση της αυτή η Νορβηγία της αποστερούσε εκτάσεις αλιείας στις οποίες αλίευε για πολλά χρόνια. Το 1951, το ΔΔΧ με την απόφαση του δέχεται την απόκλιση από την μέχρι τότε μόνη καθιερωμένη αρχή της "Φυσικής Ακτογραμμής" και νομιμοποιεί όσα Κράτη έχουν πολυσχιδείς και πολυεγκολπικές κατά το πρότυπο της Νορβηγίας ακτές, και όσων Κρατών ακόμη το Ηπειρωτικό έδαφός τους έχει κοντά στις ακτές του νησιωτικά συμπλέγματα, που είναι σαν φραγμός ή περιδέραιο, ή όταν υπάρχουν σημασμένοι σκόπελοι πάλι κοντά στις ακτές τους, να μπορούν εφαρμόζοντας νοητή ευθεία γραμμή, να ενώνουν τα εξωτερικά σημεία των γεωφυσιογνωμιών αυτών και να τα ενσωματώνουν στην ακτή. Έτσι καθιερώθηκε ώστε τα ύδατα των περιοχών που κλείνονται πλέον με την μέθοδο τωνΕΓΒκαι προς την πλευρά της ξηράς, να αναγνωρίζονται υπό νομικό καθεστώς "Εσωτερικών Υδάτων", δηλαδή να αποκτούν το ίδιο νομικό καθεστώς που έχει το έδαφος πράγμα που σημαίνει πλήρη και απόλυτη κυριαρχία του Κράτους χωρίς αναγνώριση κανενός δικαιώματος προς άλλο Κράτος χωρίς την άδεια του πρώτου. Τοιουτοτρόπως, τα Κράτη που διέθεταν γεωφυσιογνωμία όπως αυτή της Νορβηγίας, ευνοούνταν, αφού μετά τις ΕΓΒ προς την πλευρά της θάλασσας, θα μπορούσαν πια να μετρήσουν το εύρος της ΧΘ τους κερδίζοντας θαλάσσια έκταση, και με δεδομένο μάλιστα ότι στην ΧΘ αναγνωρίζεται από το διεθνές δίκαιο κυριαρχία των Κρατών, είναι ευνόητο πολλά Παράκτια Κράτη που είχαν στην κυριαρχία τους νησιά και βράχους σε άμεση γειτνίαση των ακτών τους, να σπεύδουν να εκμεταλλευτούν την προρρηθείσα απόφαση του ΔΔΧ. Βέβαια η έννοια της «άμεσης γειτνιάσεως» αποτελούσε υποκειμενικό των Κρατών κριτήριο και συνέτρεχε η προϋπόθεση της σιωπηρής από τα άλλα Κράτη αποδοχής, και του σεβασμού των δικαιωμάτων που απέρρεαν από αυτή την εφαρμογή των ΕΓΒ.
3.3.Είναι χαρακτηριστική μάλιστα η αποστροφή στην απόφαση του ΔΔΧ που αναφέρει ότι "όταν το ηπειρωτικό έδαφος συνέχεται βραχώδους οχυρώματος που αποτελεί σχεδόν ενιαίο τμήμα με την ακτή, ως αφετηρία για την μέτρηση της ΧΘ μπορεί να λαμβάνεται υπόψη το εξωτερικό όριο του οχυρώματος αυτού, επειδή αυτή η λύση επιβάλλεται από την γεωφυσική πραγματικότητα". Η αποστροφή αυτή δηλαδή θεμελιώνει από το 1951, διεθνώς το δικαίωμα των Παρακτίων Κρατών να εφαρμόζουν πέραν της μεθόδου της "Φυσικής Ακτογραμμής" (χαμηλότερη ρηχία κατά την άμπωτη), και την μέθοδο των ΕΓΒ.Μία άλλη χαρακτηριστική αποστροφή στην απόφαση του ΔΔΧ, δέχεται ότι όταν η ηπειρωτική ακτή συνέχεται με "αρχιπέλαγος" το οποίο σχηματίζεται από συστάδες νησιών ή βράχων που είναι περιδέραιο ή φραγμός της, τότε μπορεί με την εφαρμογή των ΕΓΒ να κλεισθούν οι συστάδες αυτές σε ενιαίο σύνολο. Συνεπώς μετά το 1951, γίνεται το πρώτον αναφορά σε "Αρχιπέλαγος" με νομική πλέον αξία. Και αυτή η απόφαση ευνοεί μόνο τα "Παράκτια Κράτη", αφού παρά την ύπαρξη από τότε αναγνωρισμένων "Ωκεάνιων Κρατών", το ζήτημα εφαρμογής σε αυτά των ΕΓΒ, δεν αντιμετωπίζεται συνολικά ώστε να διεκδικήσουν έστω και υπό προϋποθέσεις, καθεστώς "Αρχιπελαγικού Κράτους". Την αξία της αποφάσεως του ΔΔΧ, δέχεται η κοινότητα των Παρακτίων Κρατών ως διεθνές έθιμο και αμέσως υιοθετούν την εφαρμογή των ΕΓΒ. Στη συνέχεια η μέθοδος των ΕΓΒ αποκρυσταλλώνεται εκθύμως το 1958, στην διεθνή Σύμβαση της Γενεύης περί "Χωρικής Θάλασσας και Συνορεύουσας Ζώνης", αλλά πάλι, ούτε και τότε δεν υπάρχει πρόβλεψη για συνολική προς όφελος των νησιωτικών συμπλεγμάτων εφαρμογή της υπό των "Ωκεάνιων Κρατών", αποστερώντας τους για μία ακόμη φορά, το δικαίωμα να κλείνουν τις νησιωτικές συστάδες τους περιμετρικά και να νομιμοποιούνται ως "ΑρχιπελαγικάΚράτη".
3.4.Η Ελλάδα δεν κυρώνει την ανωτέρω Σύμβαση της Γενεύης 1958, και ακόμη δεν εκμεταλλεύεται ούτε την πρόκληση του εθιμικού κανόνα του 1951, για να εφαρμόσει τις ΕΓΒ, ώστε να δημιουργηθεί "Παράκτιο Αρχιπελαγικό" Κράτοςμε την ενσωμάτωση ορισμένων τοποθετημένων ως περιδέραιο των ακτών της νησιών, όπως π.χ. της Εύβοιας, μήτε να κλείσει περιμετρικώς π.χ. τις συστάδες των Σποράδων, των Κυκλάδων ή της Δωδεκανήσου στο Αιγαίο, ή στην δυτική πλευρά ορισμένων νησιώνκαι βράχων του Ιονίου που είναι σε άμεση γειτνίαση με τις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας μέχρι την Αχαία, προσφέροντας έτσι στον εαυτό της δικαίωμα για μεγαλύτερη ΧΘ, αλλά και κατοχυρώνοντας από τότε, τις ενδιάμεσες θάλασσες των νησιωτικών της συστάδων ως Εσωτερικά Ύδατα. Έχει υπολογισθεί ότι με την πλέον συντηρητική χάραξη ΕΓΒ, η Ελλάδα θα αποκτούσε στο Αιγαίο 3% περισσότερη ΧΘ, ενώ με ευρεία χάραξη το ποσοστό αυξήσεως μπορεί να έφτανε το 25% επί πλέον της καλυπτόμενης με τα 6ν.μ. ΧΘ. Ο βασικός λόγος της ελληνικής αρνήσεως να εφαρμόσει τότε το πλεονέκτημα των ΕΓΒ, οφείλεται στηνεπίμονη στάση της Ελλάδος, περί μη επεκτάσεως διεθνώς του εύρους της ΧΘ πέραν του εθιμικώς καθιερωμένου των 3ν.μ. Η Τουρκία όμως, εκμεταλλεύεται το έθιμο του 1951, αφού και εκείνη δεν κυρώνει την Σύμβαση της Γενεύης 1958, αλλά ανακοινώνει επίσημα, με νόμο το 1964 (τον οποίο καταθέτει στον ΟΗΕ, για να είναι γνωστό στην διεθνή κοινότητα), την εφαρμογή ΕΓΒ σε όλα τα τουρκικά παράλια του Αιγαίου, καθιερώνοντας συγχρόνως και ζώνη αλιείας 12νμ. Η Ελλάδα, μπροστά σε αυτή την ενέργεια, αντιδρά επίσημα στον ΟΗΕ, το 1964, αμφισβητώντας την τουρκική ενέργεια, ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Το 1982 με νεώτερο νόμο της, η Τουρκία, καταργεί τον προηγούμενο του 1964, αλλά δεν αποσαφηνίζει έως σήμερα εάν καταργούνται και οι ΕΓΒ που είχε χαράξει, αφού διατηρεί στον ΟΗΕ τους χάρτες που εμφανίζουν χάραξη της Χωρικής της Θάλασσας βασισμένης στις ΕΓΒ.
3.5.Όσον αφορά το δεύτερο βασικό νομικό ζήτημα που επηρεάζει την αναγνώριση των "Ωκεάνιων Κρατών" ως "Αρχιπελαγικών", είναι το εύρος της Χωρικής Θάλασσας (ΧΘ). Όπως προαναφέρθηκε, στην διεθνή κοινότητα από την δεκαετία του 1970 διαφαινόταν τάση γενικότερης αποδοχής του εύρους των 12νμ. Μία τέτοια προοπτική, όμως περιόριζε τις υπάρχουσες μέχρι τότε Ανοικτές Θάλασσες μετατρέποντάς τις σε ΧΘ και τοιουτοτρόπως θα μετατρεπόταν το καθεστώς ναυσιπλοίας από εκείνο της ελευθερίας των ανοικτών θαλασσών, σε καθεστώς υποκείμενο της κυριαρχίας του παρακτίου ή νησιωτικού Κράτους. Είναι γνωστό βεβαίως ότι η κυριαρχία των Κρατών στην ΧΘ τους, νοθεύεταιμε το δικαίωμα της "αβλαβούς διελεύσεως", το οποίο είναι κατοχυρωμένο εθιμικά από τον 19ο αιώνα. Από το 1958 με την προρρηθείσα Σύμβαση της Γενεύης το δικαίωμα αυτό ρυθμίζεται και συμβατικά, και επαναλαμβάνεται ομοίως και στο σύγχρονο δίκαιο, στην νέα δηλαδή από το 1982 Διεθνή Σύμβαση του Δικαίου Θαλάσσης του MontegoBay. Το δικαίωμα της "αβλαβούς διελεύσεως", φυσικά υπολείπεται της ελευθερίας της ναυσιπλοίας, που συντρέχει μόνον για τις Ανοικτές Θάλασσες. Και τούτο επειδή στην ΧΘ τους τα Παράκτια, τα Νησιωτικά, αλλά και τα Αρχιπελαγικά Κράτη:
α) Μπορούν να εφαρμόζουν τους νόμους τους και να ασκούν αστική και ποινικήδικαιοδοσία σε όλα ταδιαπλέοντα εμπορικά πλοία κάθε τύπου, κατηγορίας και σημαίας - πλην των πολεμικών που απολαύουν ετεροδικίας.
β) Μπορούν να αναστέλλουν την διέλευση - ακόμη και των πολεμικών - έστω καιπροσωρινά, αλλά χωρίς διακρίσεις σε πλοία και σημαίες.
γ)Μπορούν να ελέγχουν την ναυσιπλοία όλων των διαπλεόντων πλοίων ώστε να είναι αβλαβής για τα συμφέροντα και την εθνική τους ασφάλεια.
δ)Μπορούν να απαγορεύουν τις ασκήσεις των πολεμικών πλοίων άλλων κρατών.
ε)Στην ΧΘ, επιβάλλεται επίσης στα υποβρύχια να πλέουν σε ανάδυση και απαγορεύεται η πτήση των στρατιωτικών αεροσκαφών, χωρίς προηγούμενη άδεια.
Η σπουδαιότητα όμως της κυριαρχίας των Κρατών (Παρακτίων, Νησιωτικών και Αρχιπελαγικών) στην συνεχόμενη του ηπειρωτικού ή νησιωτικού τους εδάφους ΧΘ, επιβεβαιώνεται στο δίκαιο περίτρανα με την αναγνώριση υπέρ των Κρατών αυτών του δικαιώματος για πλήρη και αποκλειστική έρευνα και εκμετάλλευση της θαλάσσιας στήλης που αρχίζει από την επιφάνεια της θάλασσας και φτάνει μέχρι και το υποθαλάσσιο υπέδαφός της. Ενώ συγχρόνως, η κυριαρχία, επεκτείνεται και καθ’ ύψος πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης μέχρι του ορίου των 50χλμ.
4.Αναφορικώς με το εύρος της Χωρικής Θάλασσας (ΧΘ), χρήσιμο είναι να σημειωθεί ότι, από πλευράς Ελλάδος υπήρχε αρνητική θέση στην διεθνή τάση για την επέκταση της στα 12νμ. Η ελληνική άποψη έκλεινε προς μικρό εύρος, δηλαδή έως 3νμ, και από την εποχή της Συνδιασκέψεως της Κοινωνίας των Εθνών στην Χάγη το 1930, συντασσόταν μεταξύ των Κρατών εκείνων που δεν υποστήριζαν αύξηση του εύρους της ΧΘ πέραν των 3νμ. Η στάση αυτή παρέμενε έως το 1973 και επικρατούσε επειδή η Ελλάδα ήταν μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο ναυτιλιακές δυνάμεις, με μεγάλο αριθμό πλοίων και όγκο εμπορικού και αλιευτικούστόλου, ο οποίος έπλεε σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, και έτσι τα εμπορικά και αλιευτικά της πλοία ευνοούταν με το να υπάρχουν περισσότερες "ανοικτές θάλασσες". Υπ’ αυτή την έννοια, δεν συνηγορούσε στην αύξηση του εύρους της ΧΘ, επειδή κάθε αύξηση αντιμετωπιζόταν με γνώμονα τους επαγόμενους περιορισμούς που το δίκαιο δέχεται σε βάρος των διαπλεόντων πλοίων, ακόμη και υπό το καθεστώς του δικαιώματος της "αβλαβούς διελεύσεως", αφού και αυτό, όπως αναφέρθηκε (ανωτέρω 3.7), λειτουργεί υπέρ των Κρατών, αφού προβλέπει την εξασφάλιση των δικαιωμάτων κυριαρχίας τους επί της θαλάσσιας αυτής ζώνης, και το σημαντικότερο, επειδή επί της ΧΘ τα Κράτη από οικονομικής πλευράς διαθέτουν υπέρ αυτών το αποκλειστικό δικαίωμα να εκμεταλλεύονται όλους τους φυσικούς πόρους της θαλάσσιας αυτής περιοχής.
4.1.Η ελληνική στάση, αυτή καθαυτή, στο θέμα του εύρους της Χωρικής Θάλασσας, υπήρξε αντιφατική επειδή ενώ μέχρι το 1973 επέμενε σε ΧΘ 3νμ,από την άλλη πλευρά από το 1936, είχε ορίσει εύρος 6νμ. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ιστορικώς, πώς μορφοποιείται το εύρος της ελληνικής ΧΘ, από την εποχή που συγκροτείται το σύγχρονο ελληνικό κράτος μέχρι σήμερα. Καταρχάς, το εύρος της ελληνικής ΧΘ αναφέρεται το 1887 σε κρατικά έγγραφα σε 3ν.μ., ενώ το 1895 ορίζεται απόσταση 10 χιλιομέτρων από τις ακτές χαρακτηριζόμενη ως ζώνη επιτηρήσεως. Περαιτέρω, σε διάφορες αποφάσεις δικαστηρίων μεταξύ των ετών 1902 και 1929, το εύρος της ΧΘ επιβεβαιώνεται στα 3νμ. Με τον Νόμο 6114 του 1934, η ΧΘ επιβεβαιώνεται πάλι σε 3νμ. Το 1936 όμως, με τον Αναγκαστικό Νόμο 230, η ελληνική Χωρική Θάλασσα ορίζεται στα 6νμ, καθεστώς που ισχύει έως και σήμερα.
4.2.Παραλλήλως από το 1931, με τον Νόμο 5017, η Ελλάδαορίζει ως εθνικό εναέριο χώρο εύρος 10νμ, για την αστυνόμευση της αεροπορίας. Ο νόμος αυτός, ισχύει και σήμερα, μαζί με τον ανωτέρω Αναγκαστικό Νόμο 230 του 1936, που ορίζει το εύρος της ΧΘ στα 6ν.μ. Πέραν των δύο αυτών νομικών κειμένων, υπάρχει από το 1913 και ο ειδικός Νόμος ΔΡΜΑ΄, με βάση τον οποίο, σε περίοδο πολέμου το εύρος της ελληνικής ΧΘ επεκτείνεται σε 10νμ, και εξομοιώνεται δηλαδή με τον εθνικό εναέριο χώρο
4.3.Η ελληνική στάση υπέρ μικρού εύρους ΧΘ, γιατί ήθελε να παραμένουν περισσότερες "ανοικτές θάλασσες", συνεπικουρείται και από το γεγονός ότι το εύροςτων 3νμ, επικρατούσε διεθνώς και ήταν το πλέον αποδεκτό μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960, επειδή τότε 26 κράτη είχαν εύρος 3νμ, 4 κράτη είχαν 4νμ, 1 κράτος 5νμ, 10 κράτη 6νμ, 1 κράτος 9νμ, 1 κράτος 10νμ, 13 κράτη είχαν 12νμ, 1 κράτος 50νμ και 1 κράτος 200νμ.
5.Θα πρέπει όμως να συνυπολογισθεί πως, η πολυκύμαντη πολιτική ιστορία της Ελλάδοςενδεχομένως να αποτελεί την βασικότερη αιτία, για να εξηγηθεί γιατί δεν μπορούσε να παρακολουθήσει την εξέλιξη των διεθνώς τεκταινομένων στον χώρο του δικαίου θαλάσσης και εμφανιζόταν, απούσα, ή απρόθυμη, είτε διστακτική. Η Ελλάδα, από τον 19ο αιώνα μέχρι και το μέσο περίπου του 20ου, εμπλεκόταν σε ένοπλες διεθνείς και παγκόσμιες συγκρούσεις έως ότου να σχηματισθεί και καθιερωθεί ως Κράτος στα σύνορα που έχει σήμερα, ενώ συγχρόνως υπέφερε και με εσωτερικές συγκρούσεις και αιμορραγούσε ακόμη και με εμφύλιο πόλεμο.
5.1.Το Ελληνικό Έθνος, όπως είναι γνωστό, αγωνιζόταν με συνεχείς επαναστάσεις για να αποτινάξει τον Οθωμανικό ζυγό και για να φτάσει στη καθολικήπλέον εξέγερση για την Εθνική Απελευθέρωση το 1821. Συγχρόνως είχε να αντιπαλέψει για την συγκρότηση του κράτους μέσα σε ένα αντίξοο περιβάλλον, αφού οιισχυρές δυνάμεις της εποχής δεν έβλεπαν με ενθουσιασμό την αλλαγή του πολιτικού χάρτη της περιοχής. Χρειάστηκαν συνεχείς πολεμικές αναμετρήσεις, επαναστάσεις, εξεγέρσεις και έντονη διπλωματική, οικονομική και προσωπική δραστηριοποίηση των ελλήνων της διασποράς, για να αναγνωρίσουν τελικώς οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις και να συμφωνήσουν με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830, τοεπαναστατημένο ελληνικό έθνος και την απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό του πρώτου τμήματος του κατεχομένου περί τα τετρακόσια και πλέον χρόνια ελληνικού εδάφους, ώστε να ενσωματωθούν τότε στο ανασυγκροτούμενο Ελληνικό Κράτος τα απελευθερωμένα ηπειρωτικά εδάφη, η Εύβοια, το σύμπλεγμα των Σποράδων και οι Κυκλάδες.
5.2.Οι αγώνες για την ανεξαρτησία και των άλλων υπό Οθωμανική κατοχή ελληνικών ηπειρωτικών και νησιωτικών εδαφών, συνεχίζονται αδιάλειπτα, με αποκορύφωμα τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, οπότε η Ελλάδα κυριαρχείμε τον ισχυρό πολεμικό της στόλο στην θάλασσα και απελευθερώνει όλα τα νησιά του βορείου και του κεντρικού Αιγαίου. Κατόπιν τούτου με την Συνθήκη του Λονδίνου το 1914, αναγνωρίζεται επισήμως η ενσωμάτωση της Κρήτης και στην συνέχεια όλων των άλλων νησιών πλην της Δωδεκανήσου που ευρίσκετο υπό ιταλική κατοχή, και των νησιών Ίμβρος, Τένεδος και Καστελόριζο που παρέμεναν υπό Οθωμανική κατοχή. Ακολουθεί η συμμετοχή της Ελλάδος το 1917, στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και από το 1919 αναπτύσσεται η αρχικά νικηφόρα εκστρατεία για την απελευθέρωση των ελληνόφωνων περιοχών της Ανατολίας. Το 1920, συντάσσεται η Συνθήκη των Σεβρών για να κατοχυρωθούν οι τότε ελληνικές επανακτήσεις των δυτικών παραλίων της Ανατολίας και η απελευθέρωση της 'Ίμβρου και Τενέδου, ενώ είχε δοθεί διπλωματικώς και η ιταλική υπόσχεση να επιστραφούν στην Ελλάδα τα Δωδεκάνησα και το Καστελόριζο, πλην της Ρόδου που θα παρέμενε υπόπενταετή επιπλέον ιταλικό έλεγχο. Η κατάσταση μεταβάλλεται άρδην και δραματικά μετά την εκστρατεία των Νεοτούρκων εναντίον των ελληνικών δυνάμεων και του ελληνικού πληθυσμού της Ανατολίας, με αποτέλεσμα να μην ισχύσει η Συνθήκη των Σεβρών, αφού μεσολαβεί η Μικρασιατική καταστροφή του 1922.
5.3.Το 1923 υπογράφεται η Συνθήκη Ειρήνης της Λοζάννης, με την οποία επισημοποιείται κατηγορηματικά η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αναγνωρίζεται το νεοσύστατο Τουρκικό κράτος. Με την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάννης η Τουρκία συναινεί και αναγνωρίζει αφενός την ελληνική κυριαρχία σε όλα τα νησιά του Αιγαίου, πλην της 'Ίμβρου, της Τενέδου και των Λαγουσών, των οποίων αποκτά την κυριαρχία και αφετέρου, όπως ορίζεται ρητώς στην υπόψη Συνθήκη, παραιτείται οποιασδήποτε περαιτέρω διεκδικήσεως εδάφους πέραν των 3νμ από τις ακτές της. Η Δωδεκάνησος, που έως τότε ήταν υπό ιταλική κυριαρχία (την οποία η Ιταλία διατηρούσε μετά τον ιταλο-τουρκικό πόλεμο του 1911-1912), με την Συνθήκη της Λοζάννης του 1923, εξακολουθεί να παραμένει υπό ιταλική κυριαρχία.
5.4. Η Ελλάδα, περιμένει έως το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για να της αποδοθεί τελικώς η Δωδεκάνησος από την Ιταλία με την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων το 1947, αφού προηγουμένως είχε υποστεί, το 1940, κατακτητική από μέρους της επίθεση, την οποία απέκρουσε επιτυχώς, αλλά τελικώς η επέμβαση τότε των γερμανικών στρατευμάτων την υποχρεώνει και πάλι σε πλήρη κατοχή του εδάφους και των νησιών της από το 1941 μέχρι το 1944. Με την λήξη της γερμανικής κατοχής, μεσολαβεί ο εμφύλιος πόλεμος μέχρι το 1945. Τέλος το 1948, ολοκληρώνεται μετά από τοπικό δημοψήφισμα, και η επίσημη πλέον ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στο Ελληνικό Κράτος.
6.Από την άλλη πλευρά και η διεθνής κοινότητα ήταν και εκείνη για πολλά χρόνια υπό αναστάτωση και αναδιάρθρωση και πολλά Παράκτια ή Ωκεάνια Κράτη που ήταν υπό κατοχή ή επικυριαρχία αγωνίζονταν για αυτοπροσδιορισμό και ανεξαρτησία και επομένως εύλογο ήταν να μην υπήρχε σημαντική εξέλιξη με κωδικοποιήσεις διεθνών συμβάσεων που να καθορίζουν ρητώς τα δικαιώματα των Κρατών αυτών στην θάλασσα.Βέβαια, υπήρξαν ορισμένες διεθνείς προσπάθειες για κωδικοποιήσεις του δικαίου της θάλασσας, ώστε να ενσωματωθούν σε συμβατικάκείμενα οι κανόνες που είχαν δημιουργηθεί από την εθιμική χρήση, ή και από αποφάσεις διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων, όπως του ΔΔΧ ή της διαιτησίας, αλλά το αποτέλεσμα δεν ήταν ενθαρρυντικό ούτε ικανοποιούσε τις επιδιώξεις των μικρών και ασθενέστερων Κρατών.
6.1.Περαιτέρω θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι, για την δημιουργία των διεθνούς αποδοχής κανόνων η δικαιοπαραγωγική διαδικασία είναι πολύπλοκη. Καταρχήν, η δημιουργία εθιμικού κανόνα, ώστε να μπορέσει στην συνέχεια να αποκρυσταλλωθεί σε θετικό δίκαιο όπως είναι οι συμβάσεις, χρειάζεται την ομοιόμορφη και με συνείδηση περί δικαίου (opiniojuris), για πολλά χρόνια πρακτική των κρατών (statepractice), ή δικαστικές αποφάσεις, που να αποδέχονται και να επιβεβαιώνουν το έθιμο που έχει πλασθεί. Σοβαρά επίσης λαμβάνονται υπόψη και οι απόψειςτων διεθνώς έγκριτων διεθνολόγων τα γραπτά και η διδασκαλία των οποίων χρησιμεύουν ως επιχειρηματολογία για την τεκμηρίωση των εθιμικών κανόνων. Για όλους αυτούς τους λόγους η διαδικασία διαμορφώσεως διεθνώς αποδεκτών κανόνων είναι χρονοβόρα, είτε αυτοί είναι προηγούμενα εθιμικοί, είτε το πρώτον προσπαθούν τα Κράτη και μάλιστα τα ισχυρότερα, να τους εισάγουν με την πρακτική τους, σε εθιμική διαδικασία και το σημαντικότερο, είτε όταν επιδιώκεται να προωθηθούν σε συμβατικά κείμενα χωρίς προηγουμένως να έχουν συνειδητοποιηθεί ως έθιμο, κανόνες που ευνοούν συμφέροντα, όταν, όπως είναι αντιληπτό τα συμφέροντα αυτά ποικίλλουν ανάμεσα στα κράτη, οπότε δεν είναι πάντοτε εφικτός ο συμβιβασμός και η γενική αποδοχή τους, από το σύνολο των Κρατών.
6.2.Έτσι έχοντας τα πράγματα, η διαδικασία για την αναγνώριση των δικαιωμάτων υπέρ των "Ωκεάνιων Κρατών" ως "Αρχιπελαγικών", είναι ευνόητο γιατί καθυστερούσε τόσο πολύ. Πάντως από τα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρχε η απαίτηση και είχε εμφανισθεί μονομερώς το 1874 από τα νησιά Φίτζι, που τότε όμως ήταν αποικία της Μ. Βρετανίας, το 1887 από τον Μονάρχη των νησιών Τόγκα, όταν προσδιόριζε με συγκεκριμένες συντεταγμένες την κυριαρχία του στην θάλασσα, καθώς και από τις Φιλιππίνες το 1899, όταν κήρυξαν αυτονομία από τις ΗΠΑ και διεκδίκησαν ιστορικό δικαίωμα αναγνωρίσεως της κυριαρχίας τους και στην θάλασσα, ανάμεσα και πέριξ των πολυαρίθμων νησιών τους. Τα περιστατικά όμως αυτά ήταν και ελάχιστα και μεμονωμένα, για να επισύρουν το ενδιαφέρον ριζικής λύσεως σε διεθνές κείμενο αλλά και με περίσκεψη μπορεί να τεκμηριωθεί ακόμη ότι παρουσίαζαν την ανάδυση διεθνούς εθίμου, καίτοι αποτελούν το έμβρυο, που όμως δεν συνεχίστηκε αλλά ούτε και γενικεύτηκε, λόγω της απροθυμίας, όπως προαναφέρθηκε της διεθνούς κοινότητος (ανωτέρω 2.2 και 2.3).
6.3.Το θέμα των "Αρχιπελαγικών Κρατών" έχει επισημανθεί ανωτέρω (παρ. 3, 3.1, 3.5), ότι σχετίζεται άμεσα με το θέμα των Ευθειών Γραμμών Βάσεως (ΕΓΒ), αλλά και έμμεσα με εκείνο του εύρους της Χωρικής Θάλασσας (ΧΘ) (παρ. 3.5, ανωτέρω). Παραλλήλως η ΧΘ παρακολουθεί άμεσα την νομική εξέλιξη της αναγνωρίσεως του δικαιώματος εφαρμογής υπό των κρατών των ΕΓΒ, αφού το εύρος της μετριέται μετά από αυτές. Και τα δύο όμως αυτά θέματα, ΕΓΒ και ΧΘ, έχουν άμεση εφαρμογή και σχέση με το νομικό καθεστώς των δικαιωμάτων που αναγνωρίζει τοδιεθνές δίκαιο στα νησιά και τους βράχους και κατά συνέπεια είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το νομικό καθεστώς των Κρατών που διαθέτουν νησιωτικά συμπλέγματα είτε είναι παράκτια είτε ωκεάνια.
6.4.Η αναγνώριση του δικαιώματος στα νησιά να έχουν ΧΘ εμφανίζεται το 1805 με την "υπόθεση του πλοίου Άννα", που δικάστηκε από το Ανώτατο Ναυτικό Δικαστήριο της Μ.Βρετανίας. Με βάση αυτή την απόφαση το 1852 η Μ.Βρετανία αναγνωρίζει στη Ισπανία δικαίωμα ΧΘ στα κοραλλιογενή κατοικούμενα νησιά της Κούβας. Το ίδιο δικαίωμα στην Κούβα αναγνωρίζουν το 1869 και οι ΗΠΑ. Στην διαφορά που υπάρχει μεταξύ Μ.Βρετανίας και Γαλλίας για την ΧΘ των νησιών Farne (Αγγλικά νησιά, που είναι φραγμός στις ακτές της βορ. Αγγλίας) το 1853, η Γαλλία όμως δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα τους σε ΧΘ. Το 1898, η διαιτησία στην "υπόθεση της Θάλασσας Bering (δυτ. Alaska, 60ος βόρειος γεωγραφικός παράλληλος)", αναγνωρίζει δικαίωμα σε ΧΘ όχι μόνο στα νησιά, αλλά και στους βράχους με φάρο. Το 1930, στη Διάσκεψη Κωδικοποιήσεως της Χάγης, τα Κράτη συμφωνούν ότι τα νησιά έχουν ΧΘ, αλλά δεν περιλαμβάνουν τους βράχους. Το 1951, με την απόφαση του ΔΔΧ στην προαναφερθείσα "υπόθεση Αλιείας" μεταξύ Νορβηγίας - Μ. Βρετανίας (παρ. 3.1, 3.2), γίνεται αποδεκτή η εφαρμογή των ΕΓΒ, για να κλείνονται περιμετρικά οι συστάδες των νησιών, των βράχων αλλά και των σκοπέλων με φάρο, και έξωθεν των ΕΓΒ να μετριέται το εύρος της ΧΘ.
6.5.Το 1958, στην Γενεύη με την Σύμβαση "περί Χωρικής Θάλασσας και Συνορεύουσας Ζώνης" τα Κράτη αναγνωρίζουν στα νησιά ΧΘ, αλλά δεν διευκρινίζεται τίποτα για τους βράχους, οπότε ερμηνευτικά γίνεται αποδεκτό ότι τους περιλαμβάνουν, αφού θα μπορούσαν να τους εξαιρέσουν εάν υπήρχε τέτοια πρόθεση. Άλλωστε, το γεγονός ότι η υπόψη Σύμβαση του 1958, αναφέρεται χωριστά με ρύθμιση στους σκοπέλους και την συμμετοχή τους στον υπολογισμό της ΧΘ, ενισχύει την άποψη ότι, κατά συμπερασμό περιλαμβάνονται και οι βράχοι στην γενική διατύπωση των νησιών. Τέλος με τηνΣύμβαση του MontegoBay του 1982, συνοψίζονται όλες οι ρυθμίσεις του παρελθόντος και έτσι με το άρθρο 121 αναγνωρίζεται στα νησιά και τους βράχους να έχουν δική τους ΧΘ ανάλογη εκείνης που έχει ορίσει το Κράτος τους, έως το ανώτερο εύρος που η ίδια η Σύμβαση του 1982, δέχεται για όλα τα Κράτη, ήτοι 12νμ. Παραλλήλως, με το άρθρο 7 αυτής, ορίζεται ότι τα Κράτη με πολυσχιδείς και πολυεγκολπικές ακτές μπορούν να εφαρμόζουνΕΓΒ για να μετρούν, έξω από αυτές, την Χωρική τους Θάλασσα. Ακόμη, στο ίδιο άρθρο 7, περιλαμβάνονται και οι σκόπελοι με φάρο στην δυνατότητα να κλεισθούν με ΕΓΒ, όταν ευρίσκονται μέσα στο εύρος της ΧΘ που εφαρμόζει το συγκεκριμένο Κράτος και κείνται μέχρι της αποστάσεως των 12νμ, για όσα κράτη έχουν ορίσει τόση ΧΘ. Τέλος με την Σύμβαση του 1982, αναγνωρίζεται πλέον και το δικαίωμα "Ωκεάνιων Κρατών", με ορισμένες όμως τις προϋποθέσεις, που θα αναλυθούν στην συνέχεια, ναχαρακτηρισθούν ως "Αρχιπελαγικά", ενώ αποκλείει το αντίστοιχο δικαίωμα στα "Παράκτια Κράτη", στα οποία επιτρέπεται όμως η χρησιμοποίηση των Ευθειών Γραμμών Βάσεως (ως εναλλακτικής μεθόδου, μαζί με την Φυσική Ακτογραμμή), για την οριοθέτηση της Χωρικής Θάλασσας, και τους όρους της εφαρμογής των οποίων την θέτει υπό το άρθρο 7, όπως προαναφέρθηκε, ώστε να περιορίζονται αυθαιρεσίες των Κρατών.
7.Όταν για πρώτη φορά η διεθνής κοινότητα ασχολήθηκε με την Χωρική Θάλασσα των "Παρακτίων και Νησιωτικών Κρατών" και όχι όπως αναλύθηκε προηγουμένως (παρ. 6.4 και 6.5), για το μεμονωμένο δικαίωμα των νησιών και των βράχων σε ΧΘ, στην σύνοδο του InstitutdeDroitInternational το 1889, επικρατούσε το κριτήριο της "βολής του κανονιού", για το όριο (εύρος) της Χωρικής Θάλασσας, ενώ την εποχή εκείνη, τα Σκανδιναβικά κράτη εφάρμοζαν ΧΘ που κυμαινόταν από 3 έως 4 νμ. Στην συνέχεια, μεταξύ 1920-1924, ηInternationalLawAssociation, αλλά και το AmericanInstituteofInternationalLaw το 1926, προβληματίστηκαν, χωρίς όμως να καταλήξουν, ώστε να υιοθετηθεί διεθνώς κάποιος τρόπος, για να μπορούν οι νησιωτικές συστάδες να κλείνουν τις ενδιάμεσες θαλάσσιες περιοχές δημιουργώντας ενιαίο σύνολο με τα απώτερα νησιά του συμπλέγματός τους.
7.1. Στην ιστορική διαδρομή για την αναγνώριση των «Αρχιπελαγικών Κρατών», μεταξύ 1927-8, γίνεται προσπάθεια από το InstitutdeDroitInternational, ώστε να συμφωνηθεί συγκεκριμένο μήκος για την απόσταση των απώτερων νησιών που ανήκαν στην κυριαρχία των Παρακτίων ή Ωκεάνιων Κρατών και προτάθηκε το διπλάσιο της τότε επικρατούσας ΧΘ. Αλλά και η προσπάθεια αυτή δεν τελεσφόρησε και το θέμα των Αρχιπελαγικών Κρατών παρέμεινε σε εκκρεμότητα. Καίτοι το ζήτημα επανήλθε από το HarvardResearchinInternationalLaw το 1929, με παρόμοια πρόταση σε σχέδιο συμβάσεως, δεν υπήρξε πάλι αποτέλεσμα. Το ίδιο έγινε και το 1930 στην Διάσκεψη Κωδικοποιήσεως της Χάγης, όπου, επιτροπή εμπειρογνωμόνων προχώρησε σε προτάσεις για τα Νησιωτικά και τα Αρχιπελαγικά Κράτη, αλλά τελικώς οι εκπρόσωποι των συμμετεχόντων ισχυρών Κρατώντις απέρριψαν, για να παραμείνει πάλι το ζήτημα ανοικτό.
7.2.Η απόφαση του ΔΔΧ του 1951, που προαναφέρθηκε (παρ. 3.2), καθιερώνει μεν την μέθοδο των ΕΓΒ, αλλά καίτοι εισάγει την έννοια του "Αρχιπελάγους", το αναφέρει σχηματικά και μόνο, για τα Παράκτια Κράτη χωρίς, να εισάγεινομική υποθήκη για αναγνώριση δικαιωμάτων στα Ωκεάνια Νησιωτικά συμπλέγματα, να μπορούν να τις εφαρμόσουν.
7.3. Το 1956, η InternationalLawCommission του ΟΗΕ, προετοιμάζοντας την διεθνή διάσκεψη της Γενεύης του 1958, ξεκαθαρίζει ότι τα νησιά (και οι βράχοι όπως αναλύθηκε ανωτέρω παρ. 6.5) έχουνΧΘ όση και τα παράκτια ηπειρωτικά εδάφη, αλλά δεν ασχολείται πάλι με τα "Ωκεάνια Κράτη". Επειδή φαινόταν λοιπόν ξανά η γνωστή απροθυμία των Κρατών να συμβιβασθούν με την έννοια των «Αρχιπελαγικών Κρατών», η Ινδοκίνα το 1955 και οι Φιλιππίνες το 1957, προκειμένου να κατοχυρώσουν δικαίωμα στην αναγνώριση και για αυτά της αποφάσεως του ΔΔΧ του 1951, ανακοινώνουν ότι θα κλείσουν τα νησιωτικά τους συμπλέγματα περιμετρικώς (δηλαδή εξωτερικά) και θα ανακηρύξουν τις ανάμεσαθάλασσες ως "εσωτερικά τους ύδατα".
7.4.Η 1η Διεθνής Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας που έγινε στην Γενεύη, καταλήγει το 1958 σε τέσσερα συμβατικά κείμενα, "περί Χωρικής Θάλασσας και Συνορεύουσας Ζώνης","περί Υφαλοκρηπίδας", "περί Αλιείας" και "περί της Ανοικτής Θάλασσας", αλλά δεν ασχολείται καθόλου με τα "Αρχιπελαγικά Κράτη", ούτε και ρυθμίζει το εύρος της ΧΘ, κωδικοποιεί όμως την απόφαση του ΔΔΧ του 1951 για τις ΕΓΒ. Επειδή τα κείμενα αυτά ήταν ξεχωριστά, τα Κράτη επέλεγαν την κύρωση τους αναλόγως των συμφερόντων τους, γιαυτό και παρουσιάζεται το φαινόμενο της απροθυμίας να δεσμευτούν με όλες αυτές τις Συμβάσεις, και να κυρώνουν επιλεκτικά αυτές που θεωρούσαν ότι τα συμφέρουν οπότε και ο αριθμός των κρατών που προσχωρούν, διαφέρει σε κάθε κείμενο και στο σύνολο μάλιστα είναι περιορισμένος. Η Ελλάδα, κυρώνει μόνο την Σύμβαση "περί Υφαλοκρηπίδας" με το ΝΔ 1182 του 1972, ενώ η Τουρκία δεν κυρώνει καμία από τις ενλόγω Συμβάσεις.
7.5.Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι, η σημασία της κυρώσεως των Συμβάσεων από τα Κράτη, διευκολύνει τις επιλύσεις των τυχόν αναφυομένων μεταξύ τους διαφορών, επειδή χρειάζεται να υπάρχει κοινός τόπος της αναγωγής του προς επίλυση ζητήματος σε αμοιβαίως αποδεκτά διεθνή νομικά κείμενα. Άλλως, τα Κράτη κατά τις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις ή το διεθνές δικαιοδοτικό όργανο (είτε αυτό είναι δικαστήριο είτε διαιτησία ή συμβουλευτικό κοινώς αποδεκτό όργανο) στο οποίο θα προσφύγουν για την επίλυση της διαφοράς τους, θα πρέπει να αναζητήσουν υπάρχον και θεμελιωμένο εθίμο προκειμένου να καταλήξουν με ποιο τρόπο θα επιλύσουν την διαφορά τους.
7.5.1.Σημειωτέον ότι, όταν η Ελλάδα προσέφυγε το 1976 στο ΔΔΧ για την Υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, μετά την γνωστή υπόθεση της προσπάθειας της Τουρκίας το 1973-1974 για διεκδίκηση του μισού Αιγαίου, το δικαστήριο δεν ασχολήθηκε με την ουσία της οριοθετήσεως, πρώτον γιατί η Ελλάδα δεν το ζήτησε αυτό αλλά ζήτησε απόφασή του περί προσωρινών μέτρων για νασταματήσουν οι τουρκικές έρευνες επειδή (η Ελλάδα) έκρινε ότι θίγονται έννομα οικονομικά της συμφέροντα, και κατά δεύτερο, γιατί η Τουρκία δεν είχε αποδεχτεί την προσφυγή με συνυποσχετικό, αλλά ούτε και προσήλθε τελικώς στην διαδικασία παρά μόνο στο αρχικό στάδιο, για να καταθέσει τις απόψεις της.
7.6.Η προρρηθείσα Σύμβαση της Γενεύης 1958, "περί Χωρικής Θάλασσας και Συνορεύουσας Ζώνης", με το άρθρο 4, υιοθετεί την απόφαση του ΔΔΧ του 1951, περί εφαρμογής των ΕΓΒ από τα Κράτη, παράκτια ή ωκεάνιακαι έτσι ο εθιμικός κανόνας αποκτά και συμβατική αξία. Όπως τονίστηκε όμως ανωτέρω, αφού η Ελλάδα δεν κύρωσε τη Σύμβαση, η ρύθμιση αυτή δενμπορούσε να τύχει εκμεταλλεύσεως. Φυσικά μπορούσε να γίνει χρήση των ΕΓΒ με αναγωγή στον εθιμικό κανόνα του 1951, αλλά ούτε και με αυτόν ασχολήθηκε η Ελλάδα. Η Τουρκία αντιθέτως όπως προαναφέρθηκε (ανωτέρω παρ. 3.4), εφαρμόζει ΕΓΒ το 1964. Αλλά και τα άλλα συνορεύοντα της Ελλάδος κράτη, εφαρμόζουν όλα ΕΓΒ. Έτσιη Αλβανία χαράζει ΕΓΒ από το 1970 στις ακτές της, αλλά όταν φτάνει νότια μετά την νήσο Σάσωνα και το Ακρ. Κιούμπες τις διακόπτει στο Ακρ. Όρσος, δηλαδή αρκετά πριν την περιοχή του στενού της Κέρκυρας. Και η Ιταλία από το 1978, έχει ορίσει ΕΓΒ σε όλες τις ακτές της. Ομοίως και η (τότε) Γιουγκοσλαβία, έκλεισε τις ακτές της στην Αδριατική με ΕΓΒ από το 1948 και το επιβεβαίωσε με νόμο το 1965, πράγμα που συνεχίζουν και τα διάδοχα μετά την διάλυση της ομοσπονδίας Κράτη.
7.7.Το 1960 γίνεται στην Γενεύη η 2η Διεθνής Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας, με αποκλειστικό θέμα να ορισθεί συγκεκριμένο εύρος για την ΧΘ και δεν ασχολείται με κανένα άλλο ζήτημα. Η διάσκεψη αυτή αποτυγχάνει παταγωδώς, επειδή τα Κράτη δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε συγκεκριμένο εύρος Χωρικής Θάλασσας. Μπροστά στην κατάσταση που είχε διαμορφωθεί, η Ινδοκίνα το 1960 και οι Φιλιππίνες το 1961, με νόμους τους εφαρμόζουν εκείνα που είχαν ανακοινώσει από το 1955 και 1957 αντιστοίχως, δηλαδή να κλείσουν περιμετρικά τα νησιά τους με Ευθείες Γραμμές, αλλά οι ενέργειές τους επισύρουν την επίσημη διαμαρτυρία των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μ. Βρετανίας. Την εποχή εκείνη αποκτούν σταδιακώς ανεξαρτησία και εμφανίζονται και άλλα «Αρχιπελαγικά Κράτη» στην Καραϊβική, τον Ινδικό και τον Ειρηνικό. Παραλλήλως την εποχή εκείνη αποκτούν ενδιαφέρον για όσα Κράτηείχαν στην κυριαρχία τους και «μαδρεπορικής γενέσεως» νησιωτικούς σχηματισμούς (δηλαδή κοραλλιογενή νησιά). Έτσι, αναδύονται επιτακτικά τα συμφέροντα όλων των νέων κρατών για οικονομική και πολιτική αυτονομία, για την προστασία της ασφαλείας τους και την προστασία του θαλασσίου τους περιβάλλοντος, και ζητούν επιμόνως ισότιμα με τα Παράκτια Κράτη δικαιώματα. Οι αντιρρήσεις όμως των μεγάλων σε ισχύ ναυτικών και ναυτιλιακών κρατών, απέτρεπαν πάλι, κάθε αναγνώριση δικαιώματος, ώστε νακλείνονται από τα Ωκεάνια Αρχιπελαγικά ή από τα Νησιωτικά Κράτη με περιμετρικές ΕΓΒ ως "εσωτερικά ύδατα", περιοχές θαλάσσης που προηγουμένως ήταν "ανοιχτή"ή"χωρική" θάλασσα.
8.Το 1973 ο ΟΗΕ, με απόφαση της Γενικής του Συνελεύσεως, συγκαλεί την 3η Διεθνή Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποίαμετά από εργασίες εννέα ετών ολοκληρώνει στο MontegoBay της Τζαμάϊκα, την Σύμβαση του 1982, που τέθηκε σε παγκόσμια ισχύ τον Νοέμβριο 1994. Σημειώνεται ότι, τον Ιούλιο 2009, την Σύμβαση είχαν κυρώσει 159 Κράτη επί συνόλου 192 που αριθμεί ο ΟΗΕ, καθώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως νομική οντότητα. Συνεπώς μπορεί να λεχθεί ότι, η Σύμβαση του 1982, έχει τύχει παγκόσμιας σχεδόν αποδοχής και συμπυκνώνει το σύγχρονο δίκαιο, γιαυτό και έχει χαρακτηρισθεί ως ο καταστατικός χάρτης των θαλασσών και των ωκεανών, που φιλοδοξεί να επιλύσει όλα ταζητήματαπου έχουν σχέση με την θάλασσα. Με 320 άρθρα και 9 Παραρτήματα, η Σύμβαση του 1982, ρυθμίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όλων ανεξαρτήτως των Κρατών, είτε είναι Παράκτια με την κλασσική έννοια (δηλαδή αυτά που έχουν Ηπειρωτικό έδαφος και Νησιά και Βράχους), είτε Νησιωτικά (που έχουν μόνο νησιά, αλλά η γεωφυσιογνωμία τους δεν τους επιτρέπει να αναγνωρισθούν ως Αρχιλπελαγικά), είτε Αρχιπελαγικά (επειδή αναγνωρίζει την συγκρότηση Ωκεάνιων Κρατών, σε σύνολο με τους νησιωτικούς τους σχηματισμούς και τα συμπλέγματα που τα αποτελούν), είτε τα Κράτη είναι Μεσόγεια (δηλαδή Κράτη που δεν έχουν μέτωπο σε θάλασσα, ασχέτως εάν έχουν μέτωπο σε ποταμούς ή και λίμνες και τα οποία τα ονομάζει «Περίκλειστα»).Οι καινοτομίες που εισάγονται με την Σύμβαση 1982 για τα "Αρχιπελαγικά Κράτη" είναι ότι, πλέον αναγνωρίζονται από την διεθνή κοινότητα, με το ιδιαίτερο αυτό νομικό καθεστώς.
8.1.Με την έναρξη των εργασιών της διασκέψεως το 1973, τα Ωκεάνια Κράτη Φίτζι – Ινδονησία – Φιλιππίνες – Μαυριτανία, συγκροτούν ομάδα Κρατών και επιδιώκουν την αναγνώρισή τους υπό το ιδιάζον καθεστώς που για χρόνια επέμεναν να διασφαλίσουν. Καίτοι όμως επιτυγχάνουν την αναγνώριση των Ωκεάνιων Κρατών να θεωρούνται "Αρχιπελαγικά",(όταν συντρέχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για την αναγνώριση τους),δεν επιτυγχάνουνστην σημαντικότερη επιδίωξή τους, να τους αναγνωρισθεί το δικαίωμα όταν κλείνουν με τις ονομαζόμενες "Αρχιπελαγικές (Ευθείες) Γραμμές", το σύνολο των νησιωτικών τους συστάδων περιμετρικώς, τα ύδατα που θα κλείνονται να θεωρούνται ως "Εσωτερικά", γιατί συναντούν την κατηγορηματική αντίρρηση των μεγάλων ναυτικών δυνάμεων, που θέλουν για τα πλοία τους μεγαλύτερη ελευθερία. Τοιουτοτρόπως ηΣύμβαση του 1982,αναγνωρίζει με τα άρθρααπό 46 έως και 54,το καθεστώς των "Αρχιπελαγικών Κρατών" ως εξής :
α)"Αρχιπέλαγος", είναι σύμπλεγμα ή συμπλέγματα νήσων με ύδατα αλληλοσυνδεόμενα, που συγκροτούναυτοτελή γεωγραφική, οικονομική και πολιτική ενότητα, ή που αναγνωρίζονταν έτσι ιστορικά.
β)"Αρχιπελαγικό Κράτος" ορίζεται το Κράτος εκείνο, που αποτελείται αποκλειστικά από ένα ή περισσότερα Αρχιπελάγη και ενδεχομένως καιάλλα νησιά που δεν ευρίσκονται σε σχηματισμό συστάδας.
γ)Τα "Αρχιπελαγικά Κράτη", μπορούν να χαράσσουν ευθείες "αρχιπελαγικές γραμμές", που να ενώνουν τα ακρότατα σημεία των πλέον απομακρυσμένων νήσων και σκοπέλων του αρχιπελάγους, χωρίς όμως να αποκόπτουν την ΧΘ άλλου κράτους, και υπό τους όρους :
(1)Ο λόγος του εμβαδού των υδάτων που κλείνονται προς το εμβαδόν της ξηράς να είναι μεταξύ 1:1 και 9:1. Ξηρά λογίζονται και οι μαδρεπορικής γενέσεως κοραλλιογενείς νήσοι. Δηλαδή πιο απλά, πρέπει, τα τετραγωνικά χιλιόμετρα της επιφάνειας της θάλασσας που βρίσκεται ανάμεσα στα νησιά και τους βράχους του συμπλέγματος, να ισούνται ή να είναι έως εννέα φορές περισσότερα από το σύνολο των τετραγωνικών χιλιομέτρων της επιφάνειας των νησιαίων ή των βράχων εδαφών, που βρίσκονται μέσα στις ευθείες γραμμές (γιαυτό και ορισμένα Κράτη που μπορεί να απαρτίζονται μόνο από Νησιά και Βράχους, δεν μπορούν να αναγνωριστούν ως «Αρχιπελαγικά»)
(2)Το μήκος των Αρχιπελαγικών (ευθειών) Γραμμών, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 100νμ,αλλά ανάλογα με τις γεωγραφικές συνθήκες της περιοχής, επιτρέπεται το 3% του συνόλου των χαρασσομένων (ευθειών) γραμμών να φτάνει τα 125 ν.μ.
δ) Τα "Αρχιπελαγικά Ύδατα", που κλείνονται με τις αρχιπελαγικές γραμμές, δεν λογίζονται ως "Εσωτερικά". Εσωτερικά ύδατα έχει κάθε νησί του Αρχιπελάγους μεμονωμένα και είναι οι λίμνες, τα λιμάνια, οι εκβολές ποταμών και οι κόλποι που μπορεί να κλείνονται στο στόμιό τους έως ανοίγματος 24 ν.μ.
ε) Τα "Αρχιπελαγικά Ύδατα"’ συνιστούν ειδική κατηγορία :
(1)Αναγνωρίζεται η κυριαρχία του Αρχιπελαγικού Κράτους σ’αυτά, στα νησιά που περικλείουν, στο υποθαλάσσιο έδαφος και υπέδαφος, και τέλος στον υπερκείμενο εναέριο χώρο.
(2)Συγχρόνως όμως εφαρμόζεται υπέρ των διαπλεόντων πλοίων όλων των κρατών, εμπορικών και πολεμικών :
(α) το σύνηθες καθεστώς της "αβλαβούς διελεύσεως",
(β) μέσα σε συγκεκριμένους θαλασσίους και αεροπορικούς διαδρόμους τους οποίους πρέπει να ορίσει το Αρχιπελαγικό Κράτος, το πλεονεκτικό για τα πλοίακαι ιδιαίτερα ευνοϊκό για τα πολεμικά καθεστώς της "αρχιπελαγικής διελεύσεως" ("archipelagicsealanespassage", το οποίο είναι η εφαρμογή του καθεστώτος "transitpassage" που ισχύει στα στενά διεθνούς ναυσιπλοίας των Παρακτίων Κρατών). Στους διαδρόμους αυτούς επιτρέπεται δηλαδή η διέλευση όλων των πλοίων χωρίς αναστολή, καθώς και η δυνατότητα των υποβρυχίων να καταδύονται και ναυπερίπτανται αεροσκάφη, ήτοι επιτρέπονται προνομίες που κανονικώς απαγορεύονται στις χωρικές θάλασσες των κρατών,
(γ) Σε περίπτωση που το Αρχιπελαγικό Κράτος, δεν ορίσει τους θαλάσσιους διαδρόμους καιτους αεροδιάδρομους, τότε η διέλευση ισχύει σε όσες θαλάσσιες οδούς και αεροδιάδρομους έχει καθιερώσει η πρακτική της ναυσιπλοΐας και της αεροπορίας.
στ)Τα Αρχιπελαγικά Κράτη, έχουν και αυτάπλήρες δικαίωμα να ορίσουν την ΧΘ τους έως 12νμ, μετρούμενη από το εξωτερικό όριο της αρχιπελαγικής (ευθείας) γραμμής. Μέσα στην ΧΘ,, επικρατεί για όλα τα πλοία των άλλων κρατών ομοίως το δικαίωμα της "αβλαβούς διελεύσεως".
ζ)Τα Αρχιπελαγικά Κράτη, έχουν και αυτά δικαίωμα σε "Συνορεύουσα Ζώνη" έως 24νμ (του εύρους της ΧΘ τους συμπεριλαμβανομένου), καθώς και "Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη" έως 200ν.μ.(του εύρους της ΧΘ τους συμπεριλαμβανομένου) και "Υφαλοκρηπίδα έως 200ν.μ. που μπορεί να φτάσει αναλόγως της γεωμορφολογίας του υποθαλασσίου εδάφους έως τα 350ν.μ. (του εύρους της ΧΘ συμπεριλαμβανομένου).
8.2. Εφαρμοζομένων των προϋποθέσεων που οι διατάξεις της Συμβάσεως 1982 προβλέπουν για να αναγνωρίζεται ένα Ωκεάνιο Κράτος ως "Αρχιπελαγικό"τα ακόλουθα21 νησιωτικά Κράτη έχουν δηλώσει ότι απολαύουν το καθεστώτoς:
Αντίγκουα και Μπαρμπούντα - Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες - Βανουάτου – Γρενάδα – Ινδονησία – Κομόρος – Κιριμπάτι – Μαλβίδες - Μπαχάμες - Νέα Γουϊνέα – Νησιά Μάρσαλ – Νησιά Σολομώντος – Παπούα – Πράσινο Ακρωτήριο - Σεϋχέλλες – Τόγκα – Τουβαλού – Τρινιτάτ και Τομπάγκο - Τζαμάικα – Φιλιππίνες - Φίτζι .
8.3.Ορισμένα όμως Νησιωτικά Κράτη δεν έχουν δηλώσει καθεστώς Αρχιπελαγικού Κράτους, επειδή δεν έχουν το απαραίτητο βάσει της Συμβάσεως 1982 κριτήριο τηςαναλογίας εμβαδόν θαλάσσης με ξηρά (ανωτέρω παρ. 8.1.γ (1)). Τέτοια Νησιωτικά Κράτη είναι η Ιαπωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο της Μ. Βρετανίας και Βορ.Ιρλανδίας,η Ισλανδία, η Κύπρος και η Μάλτα.
8.4.Υπάρχουν όμως και ορισμένα Ηπειρωτικά ή Παράκτια Κράτη, που έχουν κτήσεις νησιωτικών συμπλεγμάτων, τα οποία ανεξαρτήτως εάν ευρίσκονταισε ωκεανούς, δεν νομιμοποιούνται, υπό τις προϋποθέσεις που θέτει η Σύμβαση του 1982 να κλεισθούν ως "αρχιπελαγικά", αφού τέτοιο καθεστώς δικαιούνται βάσει ορισμού μόνο τα "αμιγώς" Αρχιπελαγικά Κράτη. Παρά ταύτα η Δανία έχει κλείσει τις Φερόες, το Εκουαδόρ τα νησιά Καλαμπάγκος, η Νορβηγία τα νησιά Σπιτσμπέργεν και η Πορτογαλία τις Αζόρες, αλλά οι ενέργειες αυτές έχουν επισύρει προς ορισμένα από αυτά τα Κράτη, την αντίδραση των ΗΠΑ, Μ. Βρετανίας και Γερμανίας, για κατάχρηση δικαιώματος, αφού τέτοιο δικαίωμα δεν αναγνωρίζεται από την Σύμβαση 1982. Μία άλλη χάραξη, αυτή της Ερυθραίας στο αρχιπέλαγος Ντάλακ, έτυχε της σχολιάσεως του ΔΔΧ (στην απόφασή του 1989 κατά την εκδίκαση της υπό Ερυθραίας και Υεμένης αιτήσεώς τους, για την οριοθέτηση της μεταξύ τους συνοριακής γραμμής στην παρεμβαλλόμενη θάλασσα), και το υπόψη Δικαστήριο απεφάνθη αφενός ότι είναι "ασυνήθιστη" περίπτωση και αφετέρου την αγνόησε κατά την οριοθέτηση λαμβάνοντας υπόψη ως αφετηρία μετρήσεως την χαμηλότερη ρηχία.
9.Όπως έχει πλέον αποκρυσταλλωθεί στο σύγχρονο δίκαιο θαλάσσης, ο όρος "Αρχιπέλαγος", δεν αποκλείεται να χρησιμοποιείται από όλα τα Κράτη που διαθέτουν στην κυριαρχία τους νησιωτικά συμπλέγματα, ως επιθετικόςπροσδιορισμός των θαλασσών τους που έχουν τέτοιες συστάδεςνησιών και βράχων, αλλά η χρήση του όρου δεν προσφέρει κανένα νομικό αποτέλεσμα, όταν τα κράτη έχουν ηπειρωτικό κορμό (Παράκτια Κράτη), επειδή δεν νομιμοποιούνται να χρησιμοποιούν την μεθοδολογία των "Αρχιπελαγικών (ευθειών) Γραμμών" και να κλείνουν περιμετρικά τα νησιωτικά συμπλέγματά τους σε ενιαίο σύνολο σχηματίζοντας "μεικτό Αρχιπελαγικό Κράτος" (δηλαδή κράτος ηπειρωτικό και θαλάσσιο). Από την άλλη πλευρά, τα Παράκτια Κράτη, δικαιούνται να χρησιμοποιούν την μέθοδο των Ευθειών Γραμμών Βάσεως (ΕΓΒ), και να κλείνουν, ή μαζί με τον ηπειρωτικό τους κορμό, ή και κάθε νησί μεμονωμένα, τα άλλα νησιά ή βράχους, που ευρίσκονται όμως σε άμεση γειτνίαση ως περιδέραιο ή φραγμός των ακτών του ηπειρωτικού τους εδάφους ή κάθε μεμονωμένου νησιού, ή να συμπεριλαμβάνουν και τους σκοπέλους που έχουν φάρους ή φανούς όταν είναι διεθνώς αναγνωρισμένοι και ευρίσκονται μέσα στο όριο της ΧΘ τους έως 12νμ. Βεβαίως, το δίκαιο θέτει και μία αυστηρή προϋπόθεση, δηλαδή να μην κλείνονται από τα παράκτια κράτη με ΕΓΒ, θαλάσσιες περιοχές που προηγουμένως ήταν Ανοικτή Θάλασσα ή αποτελούν Χωρική Θάλασσα άλλου Κράτους, για να αποφεύγονται αυθαιρεσίες και να μην δημιουργούνται μεταξύ των Κρατών τριβές.
10.Το φημισμένο "Αιγαίο", που αποτέλεσε και το υβρίδιο, για την νομική έννοια του "αρχιπελάγους" και έδειχνε στη διεθνή κοινότητα το πλέον απτό δείγμα γεωφυσιογνωμίας θάλασσας διάσπαρτης με νησιάκαι βράχους, και ιστορικώς είναι το πρώτο γνωστό στον κόσμο "Αρχιπέλαγος",δικαιούται να αναφερθεί ως επίλογος αυτής της εργασίας.
10.1. Τα όρια του Αιγαίου, όπως έχουν περιληφθεί από το 1953, σε Εγχειρίδιο που εκπονήθηκε από τον Διεθνή Υδρογραφικό Οργανισμό, με το οποίο προσδιορίζονται ταόρια όλων των ωκεανών και των θαλασσών της Γης, έχουν συμφωνηθεί από Ελλάδακαι Τουρκία ότι περικλείουν την θαλάσσια περιοχή :
-Δυτικά από την γραμμή που συνδέει το Ακρ. Μαλέας (Πελοπόννησος), με το Ακρ. Μπεμπάντα (βορ. Αντικυθήρων), το Ακρ. Απολυτάρες (νοτ.Αντικυθήρων) και το Ακρ. Κοκκάλα (νοτ-δυτ. Κρήτης) Περιλαμβάνει δηλαδή μέσα στα όριά του δυτικά τα Κύθηρα και Αντικύθηρα.
-Νοτιοανατολικώςαπό την γραμμή που συνδέει το Ακρ. Πλάκα (νοτ-ανατ. Κρήτης), με το Ακρ. Βροντή (ανατ. Καρπάθου) και το Ακρ. Πράσο (νοτ. Ρόδου). Περιλαμβάνει δηλαδή την βόρεια πλευρά της Κρήτης, την δυτική και βορειοδυτική πλευρά της Καρπάθου και ολόκληρη την Κάσσο μέχρι το νότιο τμήμα της Ρόδου.
-Ανατολικά από την γραμμή που συνδέει το Ακρ. Ζωνάρι (βορ. Ρόδου), με το Ακρ. Akyar (νοτ. Τουρκία).Περιλαμβάνει δηλαδή το δυτικό τμήμα της Ρόδου μέχρι τις απέναντι τουρκικές ακτές. Συνεπώς το Καστελόριζο και η Ρω, είναι νησιά της Μεσογείου.
-Βόρεια από την είσοδο των Δαρδανελλίων. Βρέχει δηλαδή όλη την δυτική ακτογραμμή της Τουρκίας και την ανατολική ακτογραμμή της Ελλάδος.
10.2.Η θαλάσσια επιφάνεια του Αιγαίου, περιλαμβάνει έκταση 188.934 τ.χλμ., και εκτείνεται σε μήκος 334 ν.μ. από βορρά προς νότο (Καβάλα - Κρήτη), και 248,2 ν.μ. από δυσμάς προς ανατολή (Κύθηρα - Ρόδος), με το στενότερο μήκος δυσμών-ανατολής 70,1 ν.μ. (Εύβοια - Τσεσμέ).
10.3.Το εμβαδόν της Ελληνικής ΧΘ με εύρος 6 νμ, καλύπτει 81.436 τ.χλμ., ήτοι το 43,1% του συνολικού εμβαδού της θαλάσσιας επιφάνειας του Αιγαίου, ενώ η Τουρκική ΧΘ με αντίστοιχο εύρος 6 νμ καλύπτει 14.114 τ.χλμ., ήτοι το 7.47% του συνολικού εμβαδού. Ο εθνικός εναέριος χώρος των 10 νμ της Ελλάδοςστο Αιγαίο, καλύπτει 165.891 τ.χλμ., ήτοι το 87,8% του συνολικού εμβαδού της θαλάσσιας περιοχής.
10.4.Η Ανοικτή Θάλασσα του Αιγαίου δεν είναι συνεχόμενη σε όλη την επιφάνειά του, αλλά σχηματίζονται θύλακες, οι οποίοι αποκαλύπτονται ανάμεσα σε επικαλυπτόμενη ή σε εφαπτόμενη ελληνική ΧΘ. Με υπολογισμένη Χωρική Θάλασσα 6 νμ Ελλάδος και Τουρκίας, η Ανοικτή Θάλασσα αποτελεί το 49,4% της συνολικής θαλάσσιας περιοχής.
10.5.Στον χώρο του Αιγαίου υπάρχουν διάσπαρτα αλλά και σε συστάδες 6.947 ελληνικά νησιά, βράχοι και σκόπελοι, ανεξαρτήτως μεγέθους και εγγύτητας στην ακτή. Από αυτά 154 είναι κατοικημένα και 290 αποτελούν αυτοτελείς οικισμούς κατά την πρόσφατη απογραφή του 2001.Από το σύνολο των 6.947 ελληνικών νησιών, βράχων και σκοπέλων, ελάχιστα είναι αποκομμένα από συστάδες ή από τον ηπειρωτικό κορμό της Ελλάδος, ενώ οι μάζες των νησιωτικών συστάδων Σποράδες, Κυκλάδες, Κεντρικού Αιγαίου, Δωδεκανήσου και βορειο-ανατολικώς της Κρήτης, δημιουργούν αλληλένδετα συμπλέγματα ομάδων νησιών και βράχων, που οι ανάμεσά τους θαλάσσιες περιοχές έχουν ή επικαλυπτόμενη ή εφαπτόμενη Χωρική Θάλασσα, ώστε κάλλιστα να μπορούν με την εφαρμογή Ευθειών Γραμμών Βάσεως, να κλεισθούν ακόμη και περιμετρικά (χωρίς φυσικά να διεκδικείται καθεστώς "αρχιπελαγικού κράτους", αφού αυτό το απαγορεύει το σύγχρονο δίκαιο), και η εφαρμογή των ΕΓΒ να είναι σύννομη, αφού δεν παραβιάζεται ο προαναφερθείς περιορισμός που θέτει το δίκαιο να μην κλείνονται δηλαδή θαλάσσιες περιοχές που πριν ήταν ανοικτή θάλασσα ή ΧΘ άλλου κράτους, επειδή ουσιαστικά η ανάμεσά τους θάλασσα είναι ελληνική Χωρική Θάλασσα .
10.6.Την πραγματικότητα αυτή του Αιγαίου, παρουσίασε και η Τουρκία, κατά τον πιο επίσημο τρόπο με τρεις χάρτες που κατέθεσε ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, για την υπόθεση της Υφαλοκρηπίδας το 1976, και τους οποίους έσπευσε όμως να αποσύρει στην συνέχεια, αφού δεν παρέστη ως διάδικος. Με τους τρεις χάρτες αυτούς, η Τουρκία επιχειρεί να εμφανισθεί ότι "στραγγαλίζεται" από την Ελλάδα σε περίπτωση που επεκτείνει την Χωρική της Θάλασσα, ως δικαιούται από το διεθνές εθιμικό αλλά και συμβατικό δίκαιο, σε 12νμ. Παραλλήλως (η Τουρκία), παρουσιάζει και την σημερινή κατάσταση με την Χωρική Θάλασσα των 6νμ και του εναερίου χώρου της Ελλάδος των 10νμ και δείχνει ποσοστά καλύψεως της επιφάνειας του Αιγαίου, επίτηδες μεγαλύτερα από τους ανωτέρω ελληνικούς υπολογισμούς. Το αξιοπρόσεκτο σε αυτούς τους τρεις τουρκικούς χάρτες, έχει δύο παραμέτρους: Αφενόςπαρουσιάζει ότι στο Αιγαίο η Χωρική Θάλασσα των νησιών και των βράχων είναι συνεχόμενη στις διάφορες συστάδες και συνεπώς μπορούν ναεφαρμοσθούν οι Ευθείες Γραμμές Βάσεως και έτσι η Ελλάδα να μην παρανομεί εάν τις εφαρμόσει. Αφετέρου, δείχνει τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10νμ, τον οποίο όμως δεν αναγνωρίζει και τον παραβιάζει με υπερπτήσεις αεροσκαφών της.
Ένα όμως ακόμη σημαντικό συμπέρασμα από τους παραπάνω τουρκικούς χάρτες, που δεν είναι σχετικό με το θέμα που αναλύεται, αλλά έχει εξαιρετικό εθνικό ενδιαφέρον είναι ότι, με την Χωρική Θάλασσα της Ελλάδος, όπως την παρουσιάζει, η Τουρκία, δείχνει περίτρανα ότιπαραδέχεται την ελληνική κυριαρχία σε όλα εκείνα τα νησιά και τους βράχους που κατά καιρούς έχει δηλώσει ότι αμφισβητεί το καθεστώς κυριαρχίας τους, όπως τα Ίμια, το Αγαθονήσι, την Γαύδο, καθώς και τα άλλα νησιά και βράχους που έχει δημοσιεύσει ότι διεκδικεί με το αιτιολογικό ότι δεν έχουν δοθεί ονομαστικά στην Ελλάδα, με τις Συνθήκες της Λοζάννης του 1923 και των Παρισίων του 1947.
ΠαύλοςΓ. Φωτίου
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Amerasinghe C.F. «The Problem of Archipelagoes in the International Law of the Sea», 23 ICLQ 539 (1974)
Anand R.P. «Mid-Ocean Archipelagos in International Law, Theory and Practice», 19 IJIL 228 (1979)
Andrew D. «Archipelagos and the Law of the Sea: Island Straits or Island studded Sea Space? » 1 Marine Policy 46 (1978)
Bowett D.W «The Legal Regime of Islands in International Law», Dobbs Ferry Publ. N.Y, 1979
Brown E.D. «The International Law of the Sea», Vol. I, Dartmouth Publ., Aldreshot UK, 1994
Γεωργακόπουλος Γ. «Η Αιγιαλίτιδα Ζώνη της Ελλάδος», Αθήνα, 1988
Churchill R.R - Lowe A.W «The Law of the Sea», 2nd ed. Manchester University Press, UK, 1988
Demirali A. «The Third United Nations Conference on the Law of the Sea and An Archipelagic Regime», 13 San Diengo Law Review 742 (1976)
Evensen J. «Certain Legal Aspects Concerning the Delimitation of the Territorial Wates of Archipelagos», UN Doc.A/CONF.13/18, First UN Conference on the Law of the Sea, Off.Rec., Vol. I
Herman L.L «The Modern Concept of the off-lying Archipelago in International Law», XXIII Canadian Yrbk of Int’l Law, 172 (1985)
Hodgson R.D. - Alexander L.M. «Towards an Objective Analysis of Special Circumstances. Bays, Rivers, Coastal and Oceanic Archipelagos and Atolls» Law of the Sea Institute, University of Rhode Island, Occasional Paper No 13, 45 (1972)
Jayewardene H.W. «The Regime of Islands in International Law» Martinus Nijhoff Publ., Dordrecht, 1990
Kosumaatmadja M. «The Legal Regime of Archipelagos: Problems and Issues» Proceedings, Law of the Sea Institute, 7th Annual Conference 1972
Μιχαήλ Μ.«Η Επέκταση της Ελληνικής Χωρικής Θάλασσας στο Αιγαίο Πέλαγος στα 12 ΝΜ» , εκδ. Σάκκουλα 1983
Munawwar M. «Ocean States: Archipelagic Regimes in the Law of the Sea», Martinus Nijhoff Publ., Dordrecht, 1993
Nandan N.S. and Rosenne S. «UN Convention on the Law of the Sea 1982. A Commentary» Vol. II, Martinus Nijhoff Publ., Dordrecht, 1993
O’Connell D.P. «Mid-Ocean Archipelagos in International Law» 45 BYIL 1(1971)
Prescott J.R.V. «Straight and Archipelagic Baselines» in G. Blake (ed) Maritime Boundaries and Ocean Resources, London, 1987
Roach J.A - Smith R.W. «Excessive Maritime Claims» US Naval War College, Vol.66, 1994
Rogers P.E.J. «Midocean Archipelagos and International Law» N.Y, 1981
Roucounas E.«Greece and the Law of the Sea» , in Tullio Treves (ed.) «The Law of the Sea, the Eurpean Union and Its Member States», Martinus Nijhoff Publ, Hauge/Boston/London, 1977
Syrigos A. «The Status of the Aegean Sea According to International Law», Skkoulas/Bruyalant Publ. Athens, 1990
Tangsubkul P. «Τhe Southeast Asian Archipelagic States: Concept, Evolution and Current Practice» Honolulu, Hawaii, 1984
United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS), UN Doc A/CONF62/122 (1982).Reprinted in 21 ILM 1261(1982)
Convention on the Territorial Sea and Contiguous Zone done at Geneva, Apr 29, 1958, 516 UNTS 205
Report of the 33rd Conference of the International Law Association, Stockholm 259 (1924)
Report of the 34th Conference of the International Law Association, Vienna 40 (1926)
