ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ

Ποιός έχει φιλότιμο και αίσθημα ευθύνης από τις δυο μεριές;

Οι φορτηγατζήδες ή μήπως η κυβέρνηση;

Ποιός από τους δύο θα καταλάβει το κακό που γίνεται σε βάρος του κοινωνικού συνόλου κι αν το έχει καταλάβει, πότε θα δείξει ότι δεν είναι άλλο ένα παχύδερμο από τα τόσα που κυκλοφορούν σε αυτή την έρημη πατρίδα;

Μάλλον όμως έχει ήδη αποδειχτεί περίτρανα ότι και οι δυο μεριές είναι κάτι παραπάνω από παχύδερμα; Μήπως πλέον είναι ξεκάθαρο ότι είναι εγωιστές, φιλοτομαριστές, εαυτούληδες, αναίσθητοι, αναίσχυντοι, ανεύθυνοι, απαίδευτοι (και η λίστα με τα "προσόντα" τους δεν έχει τέλος);

Μήπως όμως κοινωνία αυτή είναι η μούρη σου;

Μήπως απλά βλέπουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας πρωταγωνιστές στο θέατρο του παραλόγου που λαμβάνει χώρα τις τελευταίες ημέρες; Γιατί κύριοι κακά τα ψέμματα, τόσο η κυβέρνηση όσο και οι φορτηγατζήδες είναι κομμάτι της σάρκας της κοινωνίας μας και η κοινωνία μας είναι ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΗ.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΓΚΙΟΛΙΑ

Σωκράτη μας,

πριν οκτώ χρόνια που σε παντρέψαμε είχες γεμίσει μια μεγάλη εκκλησία με φίλους και γνωστούς για να σου ευχηθούν να ζήσεις. Χθες, γέμισες πάλι εκτός από την εκκλησία και όλη την πλατεία για το τελευταίο αντίο.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε από την ψυχή μας όλους, γνωστούς και άγνωστους, που συμμετέχουν στον πόνο μας για τον άδικο χαμό σου.

Τα στοιχεία της ψυχής σου, η βαθειά σου πίστη, η καθαρότητα της ζωής σου και η φιλάνθρωπη καρδιά σου μας βεβαιώνουν ότι είσαι στην αγκαλιά του Θεού και αυτό είναι η μόνη μας παρηγοριά.

Ευχόμαστε η θυσία σου να λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Η γυναίκα σου, οι γονείς σου και τα αδέρφια σου σαν το καλύτερο μνημόσυνο ζητούν από το Θεό να συγχωρέσει τους φονιάδες σου όπως και συ θα ήθελες.

Και δύο δικά μου Υστερόγραφα

1. Καλό ταξίδι φίλε.
2. Τη δημοκρατία μου μέσα.

Άκου, κοίτα, σώπα...

Γιατί το φάγανε το παληκάρι;

Θα σας δώσω εγώ τη δική μου εκδοχή...

• Γιατί ήταν μία ελεύθερη φωνή και η ελευθερία δεν αρέσει.
• Γιατί δε μπόρεσαν να τον εξοντώσουν ηθικά (νομίζω ότι όλοι θυμόσαστε τα λόγια με τα οποία τον "στόλισε" το αφεντικό του - συνεργάτης - φίλος - κουμπάρος του όταν "τα σπάσανε") και συνέχισε να ασκεί με επιτυχία τη δουλειά του σε νέο αφεντικό που αναγνώρισε την αξία του και του εμπιστεύτηκε ένα σημαντικό πόστο.
• Γιατί μέσα από το γνωστό blog του είχε πετύχει πολλά, με σημαντικότερο απ' όλα ένα ρεύμα μίμησης (πετυχημένης ή αποτυχημένης δεν έχει σημασία), η οποία αποκαλύπτει πολλές βρομιές και φυσικά κάνει κακό στα συμφέροντα.
• Γιατί τα blogs όντας ένα πεδίο ελεύθερης διακίνησης πληροφοριών, ειδήσεων, σκέψεων και απόψεων προάγουν τη δημοκρατία και αυτό δεν αρέσει.

Μην μου πει κανένας ότι η Σέχτα είναι επαναστάτες και Ρομπέν των δασών και λοιπά παραμύθια της Χαλιμάς.

Πληρωμένοι εγκληματίες είναι 100%, ντυμένοι με έναν γιαλαντζί ιδεολογικό μανδύα. Αφεντικά των εαυτών τους δεν είναι, παρά δέχονται εντολές από σκοτεινά (ίσως πάλι όχι και τόσο σκοτεινά) κέντρα.

Στην περίπτωση του Σωκράτη Γκιόλια, το χτύπημα είναι και ουσιαστικό και συμβολικό και έχει το ακόλουθο μήνυμα με παραλύπτες τόσο τους απλούς ερασιτέχνες, όσο (και κυρίως) τους μαχώμενους, τίμιους, ηθικούς, ονειροπόλους και σωστούς δημοσιογράφους (υπάρχουν και τέτοιοι ξέρετε) όπως κατά την ταπεινή μου άποψη ήταν και ο δολοφονημένος.

"Δημοσιογράφε άκου: Στο εξής, αν είσαι δημοσιοκάφρος θα εξακολουθήσεις να είσαι. Αν δεν είσαι και θέλεις να ζήσεις, θα πρέπει να μετατραπείς κι εσύ σε δημοσιοκάφρο. Θα ασχολείσαι με ό,τι ασχολούνται και οι υπόλοιποι και δε θα ξεκινήσεις καμία επανάσταση γιατί θα σε φάει το χώμα. Θα ταΐζεις τον κόσμο με την ίδια ανούσια σαβούρα που τον ταΐζουν και οι υπόλοιποι του είδους σου και δεν θα μπλέκεις εκεί που δε σε σπέρνουν. Άκου, κοίτα, σώπα".

Η Σέχτα των (Αντί-)επαναστατών.

Υ.Γ.

Ο Θεός στον Οποίο πίστευε πολύ, να συγχωρέσει την ψυχή του Σωκράτη και να δίνει δύναμη στη χήρα του και τους δικούς του.

Πάγκαλε. Αυτά που λές εγώ τα ακούω βερεσέ.

Διάβασα το σημερινό δημοσίευμα του Capital με τίτλο: Θ. Πάγκαλος: Η απογραφή των Δ.Υ. "μπορεί να μην πετύχει πλήρως" και νομίζω ότι ο κος Πάγκαλος μας δουλεύει ψιλό γαζί.

Θα σας δώσω εγώ ένα σενάριο βγαλμένο από το φτωχό μου μυαλό για το τι πρέπει να γίνει:

Το το κράτος ας ξεκινήσει λοιπόν από μόνο του να κάνει την απογραφή των Δ. υπαλλήλων. Παράλληλα όμως να ανακοινώσει και το εξής:

"κύριοι, το μήνα Μάρτη δεν θα πιστωθούν οι τραπεζικοί σας λογαριασμοί, αν δεν πάτε όλοι σας στις εφορίες (ή σε κάποια συγκεκριμένη τράπεζα, ή στα ΚΕΠ, σε κάποιο site, ή κάπου αλλού που θα κρίνει το κράτος), να συμπληρώσετε ένα συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο (Ονοματεπώνυμο, ΑΔΤ, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, Υπηρεσία στην οποία εργάζεστε, διεύθυνση της υπηρεσίας, από πότε εργάζεστε στη συγκεκριμένη υπηρεσία, θέση που κατέχετε στην υπηρεσία, ποιός είναι ο προϊστάμενος και ο διευθυντής της υπηρεσίας σας, τραπεζικός λογαριασμός κλπ κλπ).

Όποιος δεν υποβάλλει το έντυπο μέχρι 31/12/2010 θα θεωρείται παραιτημένος. Όποιος δε διασταυρωθεί με τα στοιχεία μας θα κληθεί για εξηγήσεις και θα του ζητηθούν πιθανές ευθύνες. Από 01/01/2011 μέχρι 28/02/2011 θα γίνει η διασταύρωση των στοιχείων και όσοι είναι εντάξει θα πληρωθούν κανονικά το μισθό τους".

Έτσι λοιπόν, το κράτος έχει χρόνο μέχρι 31/12/2010 να κάνει την απογραφή του και από 01/01/2011 μέχρι 28/02/2011 τη διασταύρωση. Από εκεί κι έπειτα για το πως μπήκε ο κάθε ένας στο πόστο του (π.χ. η περίπτωση της ΑΓΡΟΓΗ) είναι ένα άλλο πεδίο δράσης, το οποίο πρέπει να ελεγχθεί μέσω μίας διαδικασίας η οποία θα πραγματοποιηθεί αμέσως μετά από την παραπάνω περιγραφείσα.

Δύσκολο; δε νομίζω!

Όλα τα άλλα είναι

• Εύκολος λαϊκισμός - δημαγωγία.
• Φθηνές εκ των προτέρων δικαιολογίες για την τάχα αποτυχία του εγχειρήματος, η οποία επί της ουσίας θα καλύψει τις αμαρτίες και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και την ανικανότητα της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού.

Υ.Γ.

Σας έδωσα οδηγίες για το πώς θα κάνετε διασταυρώσεις και θα πιάσετε στη φάκα εκείνους που εισπράττουν χωρίς να δουλεύουν, ή και χωρίς να υπάρχουν ακόμα. Μήπως θέλετε οδηγίες για το πως πρέπει να οργανωθεί και η απογραφή από το κράτος;

ΓΙΑΤΙ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕ ΥΠΟΤΙΜΑΣ (ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ);

Πρωί πρωί συνηθίζω να κάνω μία ολιγόλεπτη τηλετσάρκα στα ενημερωτικά προγράμματα των καναλιών.

Σήμερα (30/06) με έκανε να σταματήσω ο μισητός Γ. Αυτιάς.

Τι έλεγε;

Τις τιμές για την εξαγορά ενσήμων για το διάστημα του στρατού και του πανεπιστημίου.

Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.

Για τα χρόνια του πανεπιστημίου πρέπει κάποιος να πληρώσει περίπου € 215 (αν θυμάμαι καλά) το μήνα.

Για τα χρόνια του στρατού πρέπει κάποιος να πληρώσει € 400 το μήνα!!!

Και σκέφτομαι εγώ ο ανόητος:

• Από τη στιγμή που γεννήθηκα αγόρι ένα πράγμα ήταν σχεδόν σίγουρο. Το γεγονός ότι θα πήγαινα στρατιώτης για ένα χρονικό διάστημα περί τα δύο χρόνια.
• Και φτάνει λοιπόν η μέρα που (περήφανα και αγόγγυστα) παρουσιάζομαι...
• Τι κάνω όντας φαντάρος;
  • Φεύγω μακριά από το σπίτι μου και τους δικούς μου, οι οποίοι μπορεί να έχουν την ανάγκη της παρουσίας - αρωγής μου και επί της ουσίας δεν έχω προσωπική ζωή.
  • Ενισχύω με τη φυσική μου παρουσία και τα έξοδα που κάνω για τη συντήρησή μου (βγαλμένα από την τσέπη του πατέρα μου - τον οποίο κανείς δε ρώτησε αν τα έχει ή όχι), τις κατά τόπους περιοχές, οι οποίες θα ήταν καταδικασμένες σε οικονομικό μαρασμό και εξαφάνιση αν δεν υπήρχε το στρατόπεδο δίπλα / εντός τους.
  • Αποκλείομαι από την αγορά εργασίας για κάποιο διάστημα, χάνοντας ενδεχομένως σημαντικές ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση, ή έστω και για απόκτηση της πολυπόθητης προϋπηρεσίας. Εγώ προσωπικά υπηρέτησα 18 μήνες, οι παλαιότεροι έκαναν 24 μήνες και όσο πάμε πιό παλιά, τόσο μεγαλύτερη υπήρξε η θητεία.
  • Εργάζομαι επι της ουσίας ως ανειδίκευτος εργάτης (χαλαρά ή όχι δεν έχει σημασία) κατ' αποκλειστικότητα, με άστατο ωράριο, χωρίς μισθό και ένσημα, για τις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας μου, κάνω σκοπιές, περίπολα, ενέδρες, πορείες, μεταφορές, σκαψίματα, βαψίματα, αποψιλώσεις, καθαρισμούς τουαλετών, μαγειρίων, αποθηκών και λοιπών χώρων, σβήνω φωτιές, πηγαίνω στις χωματερές τα σκουπίδια, βγάζω δουλειά σε ξυλουργεία, πλυντήρια, γραφεία, υπηρετώ σαν γκαρσόνι τους αξιωματικούς, κλπ κλπ.
  • Κινδυνεύει η σωματική μου ακεραιότητα (προσωπικά 2-3 φορές τον είδα το Χάρο με τα μάτια μου χωρίς υπερβολή), αντιμετωπίζω εξευτελισμούς, χλευασμούς και ταπεινώσεις από μέρους των "ανωτέρων" μου (όχι πάντα φυσικά), καταρρακώνεται το ηθικό μου, διαλύεται ο ψυχισμός μου, κλπ κλπ.
  • Ο στρατός τι κάνει για εμένα; Με ταΐζει (πολλές φορές με δευτέρας διαλογής τρόφιμα - ποιός δε θυμάται τα τυριά κονσέρβα VONK και τις από 3-4 χρόνια ληγμένες γαλέτες - μαγειρεμένα πολλές φορές από ερασιτέχνες), με ντύνει (με κουρέλια και παλιοπάπουτσα, τα οποία πρέπει να τα διατηρήσω μέχρι την ημέρα της απόλυσής μου) και μου εξασφαλίζει ένα κατάλυμα (με στρώματα της συμφοράς, κατασκευασμένα από αφρολέξ ειδικό για να πάθω σχολίωση) σε άθλιους πολλές φορές κοιτώνες θερμαινόμενους με ξυλόσομπες το χειμώνα και φυσικά χωρίς κλιματισμό για το καλοκαίρι, με απερίγραπτεςτουαλέτες. Με λίγα λόγια με αντιμετωπίζει σαν κρέας και τίποτε παραπάνω χωρίς υπερβολή. Είτε είμαι άνθρωπος, είτε βόδι είτε κάποιο άλλο οικόσιτο ζώο, το ίδιο του κάνει. Α! ξέχασα. Φροντίζει και για την υγεία μου και με εμβολιάζει έναντι κάθε νόσου (ή μήπως με κάνει πειραματόζωο;) και επιπλέον βάζει και "αντι-Κούκου" στο φαγητό μου.
• Επιτρέπεται λοιπόν να πληρώσω την εξαγορά των ενσήμων που αντιστοιχούν στους μήνες της στρατιωτικής μου θητείας 2 φορές περισσότερο από την εξαγορά της φοίτησής μου στο πανεπιστήμιο; Δε νομίζω. Προσωπικά, αν ήμουν νομοθέτης, θα θέσπιζα μάλλον μία συμβολική τιμή, ως ελάχιστη ανταπόδοση στις υπηρεσίες που προσέφεραν οι, νεαροί τότε, έφεδροι (άντε και τα βύσματα) παρά το εξοντωτικό € 400 / μήνα (για τους 18 μήνες που υπηρέτησα εγώ ισοδυναμεί με 7.200).

Άν ήμουν σωστός πατριώτης δε θα έπρεπε να ζητάω τίποτα από την πατρίδα μου, γιατί η πατρίδα δε μου χρωστάει, αλλά εγώ χρωστάω στην πατρίδα και το λαό μου. Έλα μου όμως που η ορμή της κρίσης που ζούμε είναι τόσο δυνατή, που τα πάντα κρίνονται από τον πολίτη. Θεσμοί, αλλά και κυρίως τα άτομα που υπηρετούν τους θεσμούς.

Δεν εξετάζω αυτή τη στιγμή τα λάθη του παρελθόντος που μας οδήγησαν στην σημερινή κατάντια.

Δε σπάω αυτή τη στιγμή το κεφάλι μου για να σκεφτώ λύσεις.

Θα ήθελα μόνο να ξέρω τι μυαλά κουβαλάει μέσα στο κεφάλι του αυτός που θεσμοθέτησε τις τιμές αυτές, ποιά ήταν τα κριτήριά του και φυσικά αν υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, ώστε να έχει προσωπική πείρα του τι χάνει ένας άνδρας στα χρόνια του στρατού και την πίκρα που θα αισθανόταν ο κάθε ένας όταν θα έβλεπε την αρνητική εκτίμηση της προσφοράς του προς την πατρίδα που αγαπάει.

Να τον χαιρόμαστε λοιπόν το σύντροφο Λοβέρδο.