Στο σημερινό δημοσίευμα του Capital με τίτλο Στο στόχαστρο του υπουργείου οι 1,1 εκατ. εργαζόμενοι – "φαντάσματα", διαβάζουμε μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
- Τουλάχιστον 5 χρόνια έχουν να ελεγχθούν 8 στις 10 επιχειρήσεις, για το εάν ασφαλίζουν το προσωπικό τους, τηρούν την εργατική νομοθεσία και καταβάλλουν τις νόμιμες εισφορές τους.
- Εκτιμάται ότι η εισφοροδιαφυγή αγγίζει ή και ξεπερνά τα 8 δισ. ευρώ ετησίως.
- Τα τελευταία χρόνια, λόγω έλλειψης προσωπικού, έχουν σταματήσει παντελώς οι έλεγχοι των επιχειρήσεων από τα κατά τόπους υποκαταστήματα του ΙΚΑ, το 80% των επιχειρήσεων έχουν να ελεγχθούν πάνω από 5 χρόνια. Από τα 13 ελεγκτικά κέντρα, λειτουργούν μόνο τα 4 και αυτά, με λιγότερους από τους μισούς υπαλλήλους.
- Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έθεσε ως έναν από τους κεντρικούς στόχους της κυβέρνησης την υιοθέτηση της σχετικής οδηγίας, στο πλαίσιο της έναρξης του κοινωνικού διαλόγου για την έξοδο από την κρίση.
Προσπαθώντας να κάνω μία ερμηνεία "πίσω από τα γράμματα" έχω να επισημάνω τα εξής:
- Ξεκινώντας από το τελευταίο σημείο, ήτοι τα λόγια του ΓΑΠ, είναι ξεκάθαρο πιά ότι την διακυβέρνηση την έχει αναλάβει η Ε.Ε. και μάλλον θα έπρεπε να με ικανοποιεί αυτή η διαπίστωση, αλλά τελικά με θλίβει.
- Για τα τρία πρώτα σημεία, είναι εμφανές ότι:
- Το κράτος κοιμάται ύπνο βαθύ εδώ και πολλά χρόνια (όχι μόνο 5). Φροντίζει να έχει (αντιπαραγωγικές) υπηρεσίες, με προσωπικό που δεν έχει καρέκλες να καθίσει και γι αυτό το λόγο φροντίζει να μην πατάει στη δουλειά (κραυγαλέο παράδειγμα η ΕΡΤ) και παράλληλα να καλοπληρώνεται για την απουσία του αυτή. Από την άλλη πλευρά εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει πλεόνασμα προσωπικού (εν προκειμένω στα υποκαταστήματα του ΙΚΑ) προκειμένου να μη χάνεται ούτε μία δεκάρα εσόδων φροντίζει να υπάρχει ελλιπής στελέχωση.
- Το κράτος φροντίζει λοιπόν να μην εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πολίτη και φυσικά να του παρέχει υπηρεσίες κατώτερες των φόρων που καταβάλλει, με αναμφίβολο αποτέλεσμα την υποβάθμισή του.
- Και όχι μόνο δεν εξυπηρετεί και δεν προασπίζεται τα συμφέροντα του πολίτη, αλλά φροντίζει να εκδικείται το σωστό και τον τίμιο. Με ποιόν τρόπο; Μα φυσικά όταν στο ταμείο θα του ζητηθεί να συνεισφέρει για αυτά που δεν φρόντισε να εισπράξει από τον ασυνεπή - πονηρό. Με λίγα λόγια πρόκειται για αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή στην υπερβολή του.
- Όταν ένας πολίτης νιώθει απροστάτευτος ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ότι από ανάγκη σκύβει το κεφάλι στις διαθέσεις οποιουδήποτε έχει δύναμη στα χέρια του, είτε εργοδότης είναι αυτός, είτε πολιτικός, είτε οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα έχει ο άλλος.
- Ξέρετε τι σημαίνει το σκύψιμο του κεφαλιού από ανάγκη; Καταστροφή για τη δημοκρατία, καταστροφή για τα δικαιώματα του εργάτη και του πολίτη, καταστροφή για τα ήθη και για την κοινωνία ολόκληρη.
- Το κράτος εξυπηρετεί την επιχειρηματικότητα. Και διευκρινίζω: Την επιχειρηματικότητα όχι του επιχειρηματία που επιχειρεί και προσπαθεί να προκόψει και να αναπτυχθεί με το σταυρό στο χέρι, του επιχειρηματία εκείνου που ακολουθεί τους νόμους, που καταβάλλει ΦΠΑ και εισφορές, του επιχειρηματία εκείνου που δεν παρανομεί (είτε γιατί δεν θέλει, είτε γιατί φοβάται) και δηλώνει όλους τους εργαζομένους του στο ΙΚΑ και όλα τα έσοδά του στην εφορία (ναι υπάρχουν και τέτοιοι).
- Σαν αποτέλεσμα της παραπάνω στήριξης της επιχειρηματικότητας, στρεβλώνεται και η αγορά και η κοινωνία. Οι επιχειρηματίες που το κράτος "στηρίζει" με την αναποτελεσματικότητά του - αδιαφορία του, δε διαθέτουν επιχειρηματική νοοτροπία, αλλά νοοτροπία καιροσκόπου - σπεκουλαδόρου. Αυτοί οι επιχειρηματίες δεν κάνουν καλό στην οικονομία της πατρίδας μας, γιατί δεν έχουν όραμα, ικανότητες και προοπτικές. Είναι θνησιγενείς οι επιχειρήσεις τους γιατί δε βασίζονται στην ικανότητά τους να επιχειρούν, αλλά στην ικανότητά τους να κρύβονται από τις αρχές εκμεταλλευόμενοι α) τη γενικότερη διαφθορά και β) την υπέρμετρη οκνηρία τους.
- Οι παραπάνω επιχειρηματίες μπορούν με τις τακτικές που ακολουθούν και ανταγωνίζονται τους άλλους επιχειρηματίες (αυτούς που λέγαμε ότι πάνε με το σταυρό στο χέρι - ή έστω είναι νομοταγείς από φόβο) και όχι απλά τους ανταγωνίζονται, αλλά έχουν τη δύναμη να τους αφανίσουν από την αγορά.
- Δεν αποτελεί στρέβλωση για την αγορά αυτό; Δεν είναι στρέβλωση για μία κοινωνία όταν τον πλούτο διαχειρίζονται άτομα χωρίς ήθος;
Σαν επίλογο θα εκφράσω την απαισιοδοξία μου για το μέλλον.
Γράφω σε τακτά διαστήματα για την κατάντια μας σαν κράτος κι έθνος. Γράφω για την αλλαγή νοοτροπίας που επιβάλλεται κλπ κλπ. Ο νεοέλληνας όμως είναι, δυστυχώς, ποτισμένος με ιδιαίτερα ποταπά αισθήματα με χειρότερο από όλα τον υπέρμετρο εγωισμό, τον οποίο δεν μπορεί από τη μία στιγμή στην άλλη να υπερνικήσει προς όφελος του κοινού καλού. Απόδειξη των λεγομένων μου δεν είναι άλλη από την απόλυτα εγωιστική - αυτιστική στάση που κρατάνε τα συνδικαλιστικά όργανα των Δ.Υ. (δείτε σχετική ανάρτησή μου πατώντας εδώ), τα οποία αφ' ενός μεν δεν αναγνωρίζουν τη συμβολή τους στη δημιουργία του προβλήματος, αφ' ετέρου δε ζητάνε θυσίες από όλους τους άλλους πλην των ιδίων.
Αν δεν καταπολεμήσουμε άμεσα τα πάθη μας, είναι βέβαιο ότι εξίσου άμεσα θα καταστραφούμε.
Βέβαια από τις στάχτες της καταστροφής ίσως κάτι καλύτερο γεννηθεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου