Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Δεν κλαίω το σόι του Καραβέλα

Θα είμαι σύντομος.
Ο Καραβέλας και το σόι του καλά να πάθουν. Υπάρχουν νόμοι που πρέπει να εφαρμοστούν και τα όσα λέει ο κος Λαζόπουλος τα ακούω βερεσέ.

Το μεγάλο πρόβλημα κατ' εμέ και πιστεύω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου, είναι αυτό που έγραφα παλαιότερα στην ανάρτηση με τίτλο Αχ Ελλάδα!, δηλαδή οι πολιτικοί που πήραν τα λεφτά (τα όσα πήρε ο κος Καραβέλας μάλλον είναι ψίχουλα) να μην έχουν καμία κύρωση γιατί υπόκεινται σε άλλο νόμο, ο δε πολίτης να είναι υπόλογος έναντι του νόμου και (ορθώς) να υπόκειται σε δίωξη.

Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Πατρίκειοι και πληβείοι. Πραιτώριο και πλέμπα.

Ουέ υμίν... και ημίν.

Μου ήρθε στο μυαλό η περίοδος πριν περίπου 25 χρόνια, όταν πήγαινα πρώτη λυκείου και κάναμε αποσπάσματα αρχαίων κειμένων. Μέσα στο βιβλίο υπήρχε και ένα απόσπασμα για το πως νομοθετούσαν στους Λοκρούς το οποίο μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση και μου έμεινε αξέχαστο:
Ο υποψήφιος νομοθέτης έφερνε για ψήφισμα το σχέδιο νόμου.
Αν ο λαός έκρινε το νόμο σωστό, ο νόμος ετίθετο σε εφαρμογή.
Αν ο λαός τον έκρινε λανθασμένο, ο νομοθέτης θανατώνονταν .

Ας μη γίνουμε βάρβαροι και ζητήσουμε θανατικές καταδίκες των νομοθετών, αλλά ας τους δικάσουμε επί εσχάτη προδοσία και ας τους στείλουμε σε κάποιες αγροτικές φυλακές για να καταλάβουν και οι επόμενοι.

Αλλά που τέτοια τύχη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: