ΜΙΑ ΑΠΛΟΪΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Μία πολύ απλή πρακτική που ακολουθούν οι εταιρείες για να πετύχουν βελτίωση του κόστους των προϊόντων που εμπορεύονται είναι η ακόλουθη (με πολύ απλά λόγια):

1. Ταχύτερη πληρωμή των προμηθευτών τους, η οποία συνεπάγεται -->
2. Βελτίωση των τιμών αγοράς των προϊόντων.
3. Η παραπάνω βελτίωση οδηγεί είτε: α) σε βελτίωση της κερδοφορίας της (εάν εξακολουθήσει να πουλάει τα προϊόντα της στην ίδια τιμή) ή β) πώληση σε καλύτερες τιμές και συνεπώς βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της εταιρείας στην αγορά, αύξηση του όγκου των πωλουμένων προϊόντων και ως εκ τούτου αύξηση της κερδοφορίας.

ΑΝΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΡΑΤΟΥΣ

Το κράτος φυσικά δε νοείται σαν κερδοσκοπικός οργανισμός, πλην όμως στη δύσκολη συγκυρία που ζούμε σήμερα, ο σκοπός πρέπει να είναι ένας: Η εξοικονόμηση πόρων.

Πως θα αναγάγουμε λοιπόν την παραπάνω λογική σε επίπεδο διαχείρισης του κράτους;

Μα απλά ως εξής: Το κράτος άμεσα, ή έμμεσα καλείται να διαχειριστεί ένα μεγάλο όγκο προμηθειών πάσης φύσεως. Σαν παράδειγμα θα αναφέρω τις προμήθειες των δημοσίων νοσοκομείων, περίπτωση την οποία γνωρίζω αρκετά καλά.

Τι συμβαίνει λοιπόν με τα νοσοκομεία;

Όπως είναι λογικό έχουν ανάγκες για αναλώσιμα (οροί, καθετήρες, γάζες, αποστειρωτικά, μηχανήματα, ανταλλακτικά, βηματοδότες και ό,τι άλλο βάζει ο νούς μας).

Πέραν των διαδικασιών με τις οποίες κλείνουν οι προμήθειες (οι οποίες δε θα αναλυθούν εδώ, πλην όμως πρέπει να γίνει ένας αυστηρότατος έλεγχος και αναπροσδιορισμός), οι προμηθευτές γνωρίζουν τα ακόλουθα:

1. Τις απαιτήσεις τους θα τις πληρωθούν το ταχύτερο σε 3 χρόνια (και πιθανόν μέσω 2ετών ή 3ετών ομολόγων). Ως εκ τούτου, στις τιμές που θα ζητήσουν θα συμπεριλάβουν και τους τόκους 3 - 6 ετών για το δάνειο που θα πάρουν από τις τράπεζες προκειμένου να πληρώσουν τους δικούς τους προμηθευτές.
2. Για να προτιμηθούν (και εδώ δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας), πρέπει να κάνουν και άλλα έξοδα (δεν ονομάζω, αλλά σας παραπέμπω στην έννοια του διεφθαρμένου κράτους - σημειωτέον ότι στον τομέα αυτόν αριστεύουμε - αλλά και στους ισολογισμούς των εταιρειών σε λογαριασμούς όπως Χρεώστες Διάφοροι και Λογαριασμοί διαχειρίσεως προκαταβολών και πιστώσεων), έξοδα τα οποία πρέπει να τα βάλουν μέσα στην προσφερόμενη τιμή.
3. Οι αυξημένες για τους 2 παραπάνω λόγους τιμές θα δημιουργήσουν υψηλά κέρδη στις εταιρείες, με αποτέλεσμα υψηλή φορολόγηση, η οποία πρέπει και αυτή να προβλεφθεί στην τιμολόγηση.
4. Αφού μπορούμε μέσω της παραπάνω τακτικής (βλέπε την παρατήρηση Νο 2) να είμαστε εμείς αυτοί που θα πουλήσουμε, γιατί να μην βάλουμε και κάτι παραπάνω στην τσέπη μας;

Αποτέλεσμα των ανωτέρω;

Μα φυσικά τιμές πενταπλάσιες έως και δεκαπλάσιες από τις τιμές που θα έπρεπε. Δηλαδή τα € 1.000 τα πληρώνει το κράτος € 5.000 και € 10.000.

Με μία μαγική συντονισμένη κίνηση λοιπόν, οι κρατούντες μπορούν:

1. Να αρχίσουν να εξοφλούν τοις μετρητοίς τις οφειλές του δημοσίου αξιώνοντας αληθινές τιμές.
2. Να ελέγξουν αυστηρά τα οικονομικά των εταιρειών για "περίεργους" λογαριασμούς και αντί να επιβάλλουν πρόστιμα, να δώσουν αμνηστία, υπό την προϋπόθεση ότι θα "καρφώσουν" αυτούς στους οποίους κατευθύνονται τα ποσά των παραπάνω "περίεργων" λογαριασμών.
3. Να εντοπίσουν (σιγά που δεν ξέρουν) τους παραπάνω αποδέκτες των "περίεργων" λογαριασμών και αντί να τους κρεμάσουν στο Σύνταγμα (που λέει ο λόγος) να τους δώσουν επίσης αμνηστία υπό την προϋπόθεση ότι θα κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους.

Ξέρετε τι θα γίνει (στην ιδεατή περίπτωση άριστης εφαρμογής του μέτρου);

Μία τρομερή εξοικονόμηση πόρων της τάξεως του 80% (αλλά ας αρκεστούμε σε μία εξοικονόμηση της τάξεως του 50%). Ας το θέσουμε με υποθετικά νούμερα:

• Για αγορές ιατρικού υλικού αξίας € 1 δις με το παλαιό σύστημα, το κράτος θα κληθεί να καταβάλλει τοις μετρητοίς € 500 εκ.
• Αν για το παραπάνω ποσό ληφθεί τριετές δάνειο € 500 εκ. με τόκο 5%, ο ετήσιος τόκος θα ανέλθει σε € 25 εκ., η δε τελική πληρωμή θα ανέλθει σε € 575 εκ.
• Αν το Δημόσιο είχε πρόθεση να πληρώσει τους προμηθευτές του με την παλιά τακτική τιμολόγησης, μετά από 3 χρόνια με τριετές ομόλογο με ετήσια απόδοση 5%, αυτό σημαίνει ότι πέραν των € 1 δις. θα καλείτο να πληρώσει και € 50 εκ. ετησίως, η δε τελική πληρωμή θα ανερχόταν σε € 1,15 εκ.
• Το εμφανές όφελος είναι € 575 εκ. Σκεφτείτε ότι με € 222 εκ. πληρώνονται μόνο τα (φουσκωμένα για το 2009) έξοδα ολόκληρης της βουλής, με άλλα € 275 εκ. τα έξοδα του Υπουργείου Μεταφορών και επικοινωνιών και με άλλα € 70 εκ. τα έξοδα του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης!!!
• Το αφανές όφελος είναι το γεγονός ότι με την προτεινόμενη τακτική, ρίχνονται σήμερα κι όχι σε 3 με 6 χρόνια χρήματα στο οικονομικό κύκλωμα, γεγονός το οποίο επιδρά άμεσα και θετικά στην πολυπόθητη ανάπτυξη της οικονομίας με τη δημιουργία δευτερογενούς χρήματος, κλπ κλπ (για να μην αναφέρουμε το πρώτο βήμα για την πάταξη της διαφθοράς).

Βέβαια αγαπητοί φίλοι, αν ήμουν υπουργός και ανακοίνωνα κάτι τέτοιο, την προηγούμενη ημέρα θα έπρεπε να είχα εξομολογηθεί και κοινωνήσει, τόσο εγώ όσο και ολόκληρη η οικογένειά μου κι αν νομίζετε ότι λέω υπερβολές σας παρακαλώ διαψεύστε με.

Απλά βήματα, δύσκολη η εκκίνηση.

Μαυρογιαλούροι σας παρακολουθούμε. Κάποια μέρα θα βρείτε τη θέση σας σε προάστιο του Πειραιά.