Δείτε ποιοι έχουν πραγματικά ελληνικό φρόνημα μέσα στα στήθια τους και πως μάχονται παθιασμένα και ανιδιοτελώς υπέρ των συμφερόντων της πραγματικής τους πατρίδας η οποία δεν είναι άλλη από την Ελλάδα που οι ελλαδίτες δεν αγαπάμε τόσο.
http://www.greekamericannewsagency.com/gana/index.php?option=com_content&task=view&id=3996&Itemid=83
Χρωστάμε σε όσους πέρασαν, θα ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί.
Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008
Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008
ΠΟΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΙΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
Φίλοι καλοί χρόνια πολλά.
Για άλλη μία χρονιά τα Χριστούγεννα ήρθαν και πέρασαν.
Ειδικά εφέτος, τουλάχιστον για εμένα, τα Χριστούγεννα υπήρξαν εκφυλισμένα.
Μία η κρίση, μία τα επεισόδια, μία τα ΜΜΕ που τα αντιμετώπισαν σαν μία οποιαδήποτε ημέρα μίας οποιαδήποτε εβδομάδας δεν πήραμε τίποτα από τα φετινά Χριστούγεννα.
Κρατάω στα χέρια μου το τηλεοπτικό πρόγραμμα της ημέρας των Χριστουγέννων και ψάχνω να βρω κάτι σχετικό με την ημέρα....
...
...
Τίποτα. Μόνο η πρωινή λειτουργία της εκκλησίας στα κρατικά κανάλια.
Πέρα από τη λειτουργία:
Χαζοχαρούμενα εργάκια κινουμένων σχεδίων για παιδιά, ελαφρές κωμωδίες, εορταστικές σκυλοεκπομπές, επαναλήψεις παλιών σήριαλ (Δυο ξένοι - Κων/νου και Ελένης), Ελληνοφρένεια spesial (προτεινόμενη από τη Καθημερινή!), Κορίτσια ο Μάρκουλης (υψηλή τέχνη και νοήματα!), ο Αη Βασίλης είναι σκέτη λέρα, παραμύθια με μάγους και ξωτικά (έτη φωτός μακριά από Τη Γιορτή και το νόημά της), Magiremata (κίτς ισοδύναμο με διπλό σφηνάκι ιπεκακουάνας - προκαλεί εμετό για όσους δεν ξέρουν), Η στιγμή της αλήθειας (της ξεφτίλας καλύτερα - πόσο ταιριαστό με την ημέρα αλήθεια).
...
...
Κοιτάω το ρολόι μου και το κινητό μου...
Από το πρωί δείχνουν 25 Δεκεμβρίου.
Χριστούγεννα.
Η δεύτερη μέγιστη γιορτή της θρησκείας μας!
Για άλλη μία χρονιά τα Χριστούγεννα ήρθαν και πέρασαν.
Ειδικά εφέτος, τουλάχιστον για εμένα, τα Χριστούγεννα υπήρξαν εκφυλισμένα.
Μία η κρίση, μία τα επεισόδια, μία τα ΜΜΕ που τα αντιμετώπισαν σαν μία οποιαδήποτε ημέρα μίας οποιαδήποτε εβδομάδας δεν πήραμε τίποτα από τα φετινά Χριστούγεννα.
Κρατάω στα χέρια μου το τηλεοπτικό πρόγραμμα της ημέρας των Χριστουγέννων και ψάχνω να βρω κάτι σχετικό με την ημέρα....
...
...
Τίποτα. Μόνο η πρωινή λειτουργία της εκκλησίας στα κρατικά κανάλια.
Πέρα από τη λειτουργία:
Χαζοχαρούμενα εργάκια κινουμένων σχεδίων για παιδιά, ελαφρές κωμωδίες, εορταστικές σκυλοεκπομπές, επαναλήψεις παλιών σήριαλ (Δυο ξένοι - Κων/νου και Ελένης), Ελληνοφρένεια spesial (προτεινόμενη από τη Καθημερινή!), Κορίτσια ο Μάρκουλης (υψηλή τέχνη και νοήματα!), ο Αη Βασίλης είναι σκέτη λέρα, παραμύθια με μάγους και ξωτικά (έτη φωτός μακριά από Τη Γιορτή και το νόημά της), Magiremata (κίτς ισοδύναμο με διπλό σφηνάκι ιπεκακουάνας - προκαλεί εμετό για όσους δεν ξέρουν), Η στιγμή της αλήθειας (της ξεφτίλας καλύτερα - πόσο ταιριαστό με την ημέρα αλήθεια).
...
...
Κοιτάω το ρολόι μου και το κινητό μου...
Από το πρωί δείχνουν 25 Δεκεμβρίου.
Χριστούγεννα.
Η δεύτερη μέγιστη γιορτή της θρησκείας μας!
- Κανένα κανάλι δεν πρόφερε Το Όνομα που έπρεπε να ακούγεται από το πρωί ως το βράδυ μέχρι να γίνει βαρετό.
- Κανένα κανάλι δεν έπαιξε κάποια παλιατζουρία ταινία για τη γέννηση Εκείνου που γιορτάζουμε τη μέρα αυτή.
- Κανένα κανάλι (εκτός του ΣΚΑΙ στις 9 το πρωί (!) - άρα απλά για να μην τον κατηγορήσει κανένας περίεργος σαν και του λόγου μου) δεν έπαιξε κάποιο ντοκιμαντέρ για τους τρεις μάγους και το αστέρι, για την τότε εποχή κλπ.
- Κανένα κανάλι (με εξαίρεση την ΕΤ3 και αυτή χωρίς κάτι σπουδαίο) δεν έδειξε κάποια λαογραφική εκπομπή για έθιμα και παραδόσεις της Ημέρας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.
- Οι συντελεστές των καναλιών είναι άχρηστοι (;).
- Αν δεν είναι άχρηστοι είναι σίγουρα στρατευμένοι!
- Την ημέρα των Χριστουγέννων τα ίδια τα Χριστούγεννα πολεμήθηκαν με τρελλή μανία.
- Μήπως ο τηλεθεατής πρέπει να ξεχάσει τι πραγματικά γιορτάζουμε την Ημέρα αυτή;
- Μήπως ο τηλεθεατής πρέπει να εκπαιδευτεί ότι τα Χριστούγεννα είναι μία ημέρα κατά την οποία κάνουμε δώρα μεταξύ μας και λέμε στα μέλη της οικογενείας μας πόσο αγαπάμε ο ένας τον άλλον (και αυτό είναι όλο);
- Μήπως ο τηλεθεατής πρέπει να εκπαιδευτεί ότι τα Χριστούγεννα είναι μία μέρα σα να λέμε "Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του στήθους" και να ανακαλύπτει ότι πρέπει να κάνει και μία καλή πράξη για τα φτωχά παιδάκια;
- Μήπως πρέπει να ξεχάσουμε ότι υπάρχουν και παραδόσεις οι οποίες αν μη τι άλλο λειτουργούν σαν συνεκτικός κρίκος του έθνους και να κάνουμε απλά Copy Paste στα ξένα (αποστειρωμένα - βιομηχανοποιημένα - καταναλωτικά) έθιμα made in USA (ή καλύτερα made in Coca Cola); Πρέπει να γίνουμε ένα γκρίζο πλήθος χωρίς ρίζες;
Τι είναι αλήθεια τα Χριστούγεννα και ποιο είναι το νόημά τους;
Με λίγα λόγια:
- Γεννήθηκε ο Χριστός (και αυτό δεν είναι μύθος σαν το μύθο του Santa Claus με τον οποίο στο εξωτερικό σχεδόν ταυτίζουν τη γιορτή των Χριστουγέννων).
- Η γέννηση του Χριστού είναι η γέννηση της ελπίδας για σωτηρία και ανάσταση (Για όσους πιστεύουν. Μήπως όμως υπάρχουν και κάποιοι που θα ήθελαν πιστέψουν και η πληροφορία τους αποκρύπτεται;). Ο κόσμος έχει ανάγκη να αισθανθεί μέσα στην καρδιά του ελπίδα. Ο απλός άνθρωπος έχει επίγνωση (έστω και διαισθητικά) της άσχημης πνευματικής του κατάστασης και γενικότερα της αδυναμίας του και θέλει να απλώσει το χέρι ψηλά και να αισθανθεί ένα άλλο χέρι να τον πιάνει γερά και να τον σώζει από τα κύματα και να τον τραβάει προς τα πάνω να τον ξαναφέρνει στη ζωή, να τον ανασταίνει.
Οι διδαχές του Χριστού (αγάπη, μετάνοια, συγχώρεση των άλλων, πίστη, προσευχή, εγκράτεια, απάρνηση της ύλης, αποφυγή της αμαρτίας, αλήθεια, ειλικρίνεια, απλότητα) δεν έχουν να κάνουν με τη μέρα των Χριστουγέννων, γιατί πρέπει να τις έχουμε χαραγμένες στην καρδιά και το μυαλό μας κάθε στιγμή της ζωής μας. Το νόημα και το μήνυμα της ημέρας έχει να κάνει αποκλειστικά με την ελπίδα και μόνο με την ελπίδα.
Αν στερήσεις την ελπίδα από τον άνθρωπο τον έχεις ισοπεδώσει.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι κάποιοι θέλουν να μας ισοπεδώσουν. Το βλέπουμε.
Ποιοί είναι αυτοί δεν ξέρουμε.
Ξέρουμε όμως τους υπηρέτες τους και αυτοί μπορούν (;) να μας οδηγήσουν στα αφεντικά τους.
Αν μη τι άλλο πρέπει να δώσουμε τον αγώνα τον καλό για να "Γυρίσει ο Ήλιος". Αγώνα σε πνευματικά μετερίζια και όχι στους δρόμους. Αγώνα κατά της ατομικής αδιαφορίας και αδράνειας. Αγώνα υπέρ της ελπίδας και κατά της ισοπέδωσης.
Καλόν αγώνα αδέλφια.
Καλή δύναμη το 2009.
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008
ΕΙΝΑΙ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ;
Μεγάλο θέμα θα μου πείτε.
Το πρώτο σημείο προβληματισμού είναι οι τιμές στις οποίες αγοράζουμε τους δίσκους.
Ειδικά οι νέες κυκλοφορίες είναι εξοργιστικά ακριβές και εμείς που αγαπάμε τη μουσική δε μπορούμε να δίνουμε € 20 και βάλε για κάθε δίσκο.
Η λύση είναι οι μαύροι πωλητές, το downloading από το internet και φυσικά η μεταξύ φίλων διανομή αντιγράφων.
Δεύτερη λύση είναι να περιμένουμε να περάσουν μερικά χρόνια και να πάρουμε το δισκάκι στις προσφορές σε πιό λογική τιμή, η οποία και πάλι (κατά τη δική μου άποψη) είναι υψηλή.
Στήνεται λοιπόν ένα κύκλωμα αντιγραφής αξίας πολλών εκατομμυρίων Ευρώ, τα οποία δεν μπαίνουν στις τσέπες των δισκογραφικών εταιρειών.
Μία άποψη που ακούγεται είναι η εξής: Οι δισκογραφικές εταιρείες αυτές είναι πολυεθνικές και τους αξίζει να παθαίνουν αυτά που παθαίνουν. Επιπλέον, καλά να πάθουν για ακόμα έναν άλλο λόγο, ο οποίος δεν είναι άλλος από την τυποποίηση της μουσικής που ακούγεται σε ολόκληρο τον κόσμο, ο αποκλεισμός διαφόρων μουσικών ρευμάτων και η προβολή κάποιων άλλων.
Σκεφτείτε όμως ότι τα χρήματα που δεν πάνε στις εταιρείες αυτές δεν πάνε και κάπου αλλού:
Που; Δείτε:
- Στιχουργοί.
- Συνθέτες.
- Καλλιτέχνες.
- Ηχολήπτες.
- Γραφίστες (δημιουργοί των εξωφύλλων).
- Τυπογράφοι (για την εκτύπωση των εξωφύλλων).
- Χαρτέμποροι - Παραγωγοί και Έμποροι μελανιών, κόλλας κλπ (για τα εξώφυλλα).
- Βιοτεχνίες πλαστικών (που φτιάχνουν τις κάσες των CD).
- Έμποροι πλαστικών (η πρώτη ύλη για την κατασκευή των κασών των CD).
- Βιομηχανίες μαγνητικών μέσων (αυτοί που φτιάχνουν και καίνε τα CD).
- Διανομείς (χονδρέμποροι που αγοράζουν τα CD από τις δισκογραφικές και τα μεταπουλάνε στα καταστήματα λιανικής).
- Καταστήματα λιανικής.
Με λίγα λόγια, ένα πλήθος επαγγελματιών και υπαλλήλων τους χάνει έσοδα από την πειρατεία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολυεθνικές, αλλά απλοί βιοπαλαιστές τις περισσότερες φορές, οι οποίοι συντηρούνται και τρέφονται από το κύκλωμα της μουσικής (και του DVD).
Τα μικρότερα έσοδα των καλλιτεχνών - στιχουργών - συνθετών, θα αποθαρρύνουν τη δημιουργία από μέρους τους και κατά την άποψή μου, θα χαθούν (δε θα δημιουργηθούν) νέα αξιόλογα τραγούδια (ή και ταινίες - αν επεκτείνουμε τον προβληματισμό μας και στο DVD) καθώς οι δισκογραφικές θα χρησιμοποιήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό τους μισθωτούς συνθέτες - στιχουργούς (οι οποίοι παράγουν τυποποιημένα μέτρια σουξεδάκια του συρμού - ως γνωστόν σε κάθε δίσκο περιλαμβάνονται πλέον 2-4 τέτοια) και ενορχηστρωτές επίσης μισθωτούς και τυποποιημένους χωρίς φαντασία.
Φυσικά δε συζητάω για τους φόρους που δε θα εισπράξει το κράτος, γιατί κανείς πλέον δεν ενδιαφέρεται γι αυτό το θέμα, πλήν όμως σε βάρος όλων μας καταλήγει.
Εν κατακλείδι. Η πειρατεία είναι κλοπή στην κυριολεξία, η οποία όμως μας προσφέρει εφήμερα οφέλη, πλην όμως στο βάθος βαίνει ποικιλοτρόπως σε βάρος μας.
Ένας ένας, ας κάνουμε όλοι την επανάστασή μας. Είναι ηθικό καθήκον μας.
Το πρώτο σημείο προβληματισμού είναι οι τιμές στις οποίες αγοράζουμε τους δίσκους.
Ειδικά οι νέες κυκλοφορίες είναι εξοργιστικά ακριβές και εμείς που αγαπάμε τη μουσική δε μπορούμε να δίνουμε € 20 και βάλε για κάθε δίσκο.
Η λύση είναι οι μαύροι πωλητές, το downloading από το internet και φυσικά η μεταξύ φίλων διανομή αντιγράφων.
Δεύτερη λύση είναι να περιμένουμε να περάσουν μερικά χρόνια και να πάρουμε το δισκάκι στις προσφορές σε πιό λογική τιμή, η οποία και πάλι (κατά τη δική μου άποψη) είναι υψηλή.
Στήνεται λοιπόν ένα κύκλωμα αντιγραφής αξίας πολλών εκατομμυρίων Ευρώ, τα οποία δεν μπαίνουν στις τσέπες των δισκογραφικών εταιρειών.
Μία άποψη που ακούγεται είναι η εξής: Οι δισκογραφικές εταιρείες αυτές είναι πολυεθνικές και τους αξίζει να παθαίνουν αυτά που παθαίνουν. Επιπλέον, καλά να πάθουν για ακόμα έναν άλλο λόγο, ο οποίος δεν είναι άλλος από την τυποποίηση της μουσικής που ακούγεται σε ολόκληρο τον κόσμο, ο αποκλεισμός διαφόρων μουσικών ρευμάτων και η προβολή κάποιων άλλων.
Σκεφτείτε όμως ότι τα χρήματα που δεν πάνε στις εταιρείες αυτές δεν πάνε και κάπου αλλού:
Που; Δείτε:
- Στιχουργοί.
- Συνθέτες.
- Καλλιτέχνες.
- Ηχολήπτες.
- Γραφίστες (δημιουργοί των εξωφύλλων).
- Τυπογράφοι (για την εκτύπωση των εξωφύλλων).
- Χαρτέμποροι - Παραγωγοί και Έμποροι μελανιών, κόλλας κλπ (για τα εξώφυλλα).
- Βιοτεχνίες πλαστικών (που φτιάχνουν τις κάσες των CD).
- Έμποροι πλαστικών (η πρώτη ύλη για την κατασκευή των κασών των CD).
- Βιομηχανίες μαγνητικών μέσων (αυτοί που φτιάχνουν και καίνε τα CD).
- Διανομείς (χονδρέμποροι που αγοράζουν τα CD από τις δισκογραφικές και τα μεταπουλάνε στα καταστήματα λιανικής).
- Καταστήματα λιανικής.
Με λίγα λόγια, ένα πλήθος επαγγελματιών και υπαλλήλων τους χάνει έσοδα από την πειρατεία. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολυεθνικές, αλλά απλοί βιοπαλαιστές τις περισσότερες φορές, οι οποίοι συντηρούνται και τρέφονται από το κύκλωμα της μουσικής (και του DVD).
Τα μικρότερα έσοδα των καλλιτεχνών - στιχουργών - συνθετών, θα αποθαρρύνουν τη δημιουργία από μέρους τους και κατά την άποψή μου, θα χαθούν (δε θα δημιουργηθούν) νέα αξιόλογα τραγούδια (ή και ταινίες - αν επεκτείνουμε τον προβληματισμό μας και στο DVD) καθώς οι δισκογραφικές θα χρησιμοποιήσουν σε μεγαλύτερο βαθμό τους μισθωτούς συνθέτες - στιχουργούς (οι οποίοι παράγουν τυποποιημένα μέτρια σουξεδάκια του συρμού - ως γνωστόν σε κάθε δίσκο περιλαμβάνονται πλέον 2-4 τέτοια) και ενορχηστρωτές επίσης μισθωτούς και τυποποιημένους χωρίς φαντασία.
Φυσικά δε συζητάω για τους φόρους που δε θα εισπράξει το κράτος, γιατί κανείς πλέον δεν ενδιαφέρεται γι αυτό το θέμα, πλήν όμως σε βάρος όλων μας καταλήγει.
Εν κατακλείδι. Η πειρατεία είναι κλοπή στην κυριολεξία, η οποία όμως μας προσφέρει εφήμερα οφέλη, πλην όμως στο βάθος βαίνει ποικιλοτρόπως σε βάρος μας.
Ένας ένας, ας κάνουμε όλοι την επανάστασή μας. Είναι ηθικό καθήκον μας.
Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008
Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕΡΟΣ 1ο (ΠΑΙΔΕΙΑ)
Ο Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια αναφέρει ότι η ηθική αρετή δημιουργείται από το έθος (= συνήθεια - συμπεριφορά που επαναλαμβάνεται πανομοιότυπα) και καλή και πετυχημένη πολιτεία και καλός και πετυχημένος νομοθέτης είναι αυτοί που κάνουν καλούς τους πολίτες τους ασκώντας τους να αποκτούν συγκεκριμένες συνήθειες. Η απόκτηση δε των καλών εκείνων συνηθειών κατά τον Αριστοτέλη είναι το παν και πρέπει να αποκτούνται από τη νεότητά μας.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ (άνω θρώσκω = κοιτάω ψηλά)
Εξ ορισμού, η ανθρώπινη φύση κοιτάει ψηλά. Με βάση δε τη χριστιανική πίστη προορισμός της είναι να ομοιωθεί (κατά χάρην) με τον ίδιο Το Θεό!
Με βάση τα παραπάνω λοιπόν, οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες κοινωνίες πρέπει να κοιτάνε ψηλά, να εντοπίζουν στόχους (ηθικούς πρώτα και στη συνέχεια υλικούς) και κατόπιν να στήνουν τις δομές εκείνες που θα οδηγούν στην επίτευξή τους. Με βάση την Αριστοτέλειο λογική θα πρέπει η πολιτεία να μεριμνάει για τη δημιουργία καλών πολιτών, φροντίζοντας πρωτίστως για την ηθική τους ολοκλήρωση από τη νεότητά τους δηλαδή μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Τι κάνει η Ελληνική πολιτεία - κοινωνία;
Εδώ και πολλά χρόνια απολύτως τίποτα.
Σε ό,τι έχει να κάνει με το κεφάλαιο υπ' αριθμόν 1 δηλαδή την Παιδεία, σε αδρές γραμμές τα πράγματα έχουν ως εξής:
Πρωτοβάθμια - Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
- Πολιτικοποίηση από τα σχολεία. Τα παιδιά από μικρά εισάγονται στη λογική της αγέλης...
- Συνεχείς απεργίακες κινητοποιήσεις και αποχές - καταλήψεις. Μπορεί να φταίει κατά 99% η πολιτεία, η οποία δεν αξιολογεί ορθά την αξία των εκπαιδευτικών υπαλλήλων και τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών, πλην όμως και οι εκπαιδευτικοί δε δείχνουν την απαραίτητη σύνεση και το απαραίτητο αίσθημα ευθύνης για το λειτούργημά τους, αλλά και οι καθοδηγούμενοι μαθητές δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν κακό στον εαυτό τους.
- Συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις από την πολιτεία. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα γίνεται όλο και πιό απαιτητικό, με όλο και μεγαλύτερη ύλη για διάβασμα και ένταξη σχεδόν του συνόλου των μαθημάτων στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Το τελικό αποτέλεσμα ενός τέτοιου προγράμματος δεν είναι η δημιουργία ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, αλλά η ημιμάθεια (η οποία ως γνωστόν είναι χειρότερη από την αμάθεια).
- Κανένας έλεγχος για το παραγόμενο έργο από τους εκπαιδευτικούς. Καμία κρίση. Καμία τιμωρία. Αδυναμία απόλυσης. Η καταφυγή των μαθητών στα φροντιστήρια έρχεται νομοτελειακά, πλην όμως επιτείνει την πίεση και το άγχος στις ευαίσθητες μαθητικές ψυχές.
- Η πολιτική καθοδήγηση αφ' ενός, οι αυξανόμενες απαιτήσεις και η πίεση του συστήματος προς τους μαθητές, η απουσία ελέγχου των εκπαιδευτικών και η σταδιακή απαξίωση του προσφερόμενου έργου αφ' ετέρου, οδηγούν μαθητές και γονείς στο σχηματισμό αρνητικής εικόνας για το εκπαιδευτικό σύστημα και τους εκπαιδευτικούς. Η παραπάνω εικόνα οδηγεί σε αρνητικές συμπεριφορές ήτοι, αυθάδεια και ανυπακοή (οι οποίες δε θα έπρεπε να τροφοδοτούνται από την πλευρά των γονέων). Σκεφτείτε μόνο ότι (αρκετά) παλαιότερα ίσχυε το αυστηρό μεν ρητό "Δάσκαλε σου δίνω κρέας δώσε μου πίσω κόκκαλα", το οποίο ωστόσο είναι ενδεικτικό της εμπιστοσύνης του γονιού απέναντι στον εκπαιδευτικό.
Τα "έθη" που δημιουργούνται στα μικρά παιδιά και τα οποία είναι καθοριστικά για την εφ' όρου ζωής άρετή τους έχουν ως εξής:
1. Ένταξη στη λογική της μάζας και της αγέλης.
2. Αίσθηση εγκατάλειψης από την πολιτεία και τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι ξεπέφτουν στα μάτια τους. Ως αποτέλεσμα γεννιέται η Αμφισβήτηση, η Αδιαφορία, η Αγένεια, η Αυθάδεια, η Ασέβεια, η Ανυπακοή και ή Αντίδραση.
3. Αίσθηση πνιγμού (και άγχους - απελπισίας) λόγω του αυξανόμενου όγκου της ύλης και των υπερβολικών απαιτήσεων.
Ανώτερη - ανώτατη εκπαίδευση
Ένα όμορφο τέχνασμα των κυβερνήσεων για την πλασματική μείωση της ανεργίας είναι και η ίδρυση αμέτρητων ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλο το εύρος της Ελλάδας. Οι θέσεις στις σχολές αυτές, καλύπτουν σχεδόν όλους τους αποφοίτους του λυκείου, με αποτέλεσμα κανένας σχεδόν από αυτούς να μην εμφανίζεται ως άνεργος.
Η πολιτική εκμετάλλευση του πλασματικού δείκτη ανεργίας είναι προφανής.
- Πολλά από τα ιδρύματα αυτά έχουν εξωπραγματικά αντικείμενα και το πτυχίο που θα πάρουν τα παιδιά από αυτά τα ιδρύματα δεν κάνει ούτε για ταπετσαρία του τοίχου τους και φυσικά δεν τους εξασφαλίζει καμία απορρόφησή τους στην αγορά εργασίας. Το ίδιο ισχύει και για τους εξαιρετικά υπεράριθμους αποφοίτους των σχολών με "ουσιώδες διδακτικό αντικείμενο". Οι απόφοιτοι γίνονται εύκολα πελάτες των πολιτικών στην αγωνιώδη τους προσπάθεια για εύρεση εργασίας.
- Η στελέγχωση των παραπάνω ιδρυμάτων τόσο σε ανθρώπινο υλικό, όσο και σε υλικές υποδομές είναι πλημμελής και πολλές φορές εξυπηρετεί κομματικά στελέγχη, τα οποία με κάποιον τρόπο πρέπει να τακτοποιηθούν σε κάποιο πόστο.
- Μεγάλο μέρος από τις διάφορες κρατικές επιδοτήσεις προς τις σχολές (και μιλάμε για μεγάλα χρηματικά ποσά) τις καταχρώνται σε μεγάλο βαθμό οι πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι και οι συν αυτώ ημέτεροι (βοηθοί - φοιτητές τσιράκια - κομματικοί φίλοι).
- Οι Καθηγητές, δεν ελέγχονται, δεν απολύονται, δεν μετατίθενται, ενίοτε παίρνουν θέσεις σε οργανισμούς όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΧΑΑ, ΤτΕ κλπ, εργάζονται εμφανώς ή αφανώς στις καλύτερες εταιρείες της αγοράς και αναθέτουν στους βοηθούς τους να κάνουν τις παραδόσεις...
- Οι Καθηγητές πολλές φορές εκμεταλλεύονται τη θέση τους και εκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως τους ίδιους τους φοιτητές: Τους αναθέτουν εργασίες τις οποίες τις κάνουν βιβλία με την υπογραφή τους. Παρενοχλούν σεξουαλικά (και ενίοτε πετυχαίνουν συνευρέσεις) χωρίς να τολμάει κανείς μετά να καταγγείλει την παρενόχληση αυτή.
Τα παιδιά που μπαίνουν στα πανεπιστήμια - ΤΕΙ κλπ δεν αργούν να αντιληφθούν τα όσα περιγράφησαν παραπάνω. Πέραν δε των παραπάνω έχουν να αντιμετωπίσουν και τα ακόλουθα:
- Συνέχιση και εντατικοποίηση της πολιτικοποίησης στα Πανεπιστήμια:
Πολιτικοποιείσαι εντατικά προκειμένου, όταν το κόμμα σου έρθει στα πράγματα, να βολευτείς σε μία θέση στο δημόσιο. Η δε θέση αυτή θα είναι τόσο πιο ψηλή όσο πιό ψηλά θα έχεις ανέλθει στην τοπική ιεραρχία της πανεπιστημιακής συνδικαλιστικής κοινότητας. Ως εκ τούτου η προσπάθειά τους περιορίζεται στα κομματικά, αντί στην απόκτηση της γνώσης. Όσοι μάλιστα δεν έχουν εξ αρχής τους στόχους αυτούς, αναγκάζονται να προσαρμοστούν προκειμένου κι αυτοί να μπορέσουν μελλοντικά "να γλύψουν κανένα κόκκαλο".
κλπ κλπ κλπ.
Τα "έθη" που δημιουργούνται στους νέους πλέον έχουν ως εξής:
1. Διαιώνιση των όσων αναφέρθηκαν για την πρωτοβάθμια - δευτεροβάθμια εκπαίδευση και επιπλέον...
2. Στα μάτια και στην ψυχή των νέων σχηματίζεται ένα κοινωνικό μοντέλο στο οποίο επικρατούν α) η έκπτωση των ηθών προς όφελος της επίτευξης προσωπικών στόχων υλικής (κυρίως) ευδαιμονίας β) ο οπορτουνισμός, γ) η εκπόρνευση υπό την έννοια της εκποίησης της ψήφου - της ενεργητικότητας και του χρόνου στις παρατάξεις, με αντάλλαγμα την εξασφάλιση μίας θέσης στο δημόσιο. κλπ
Αν μη τι άλλο έχουμε ένα Μυθριδατισμό των νέων. Ένα πότισμά τους σε άρρωστες συνθήκες και αποδοχή τους ως φυσιολογικές (ίσως μη έχοντας άλλη εικόνα).
Οι νέοι θα γίνουν στη συνέχεια γονείς και θα μεταδόσουν στα παιδιά τους ό,τι έχουν μέσα τους. Αν μέσα τους έχουν σκοτάδι τι φως θα μεταδόσουν;
Με ποιό τρόπο ο άνθρωπος θα στρέψει ψηλά τα μάτια του, όταν είναι μαθημένος από τα νιάτα του να κοιτάει χαμηλά ή ακόμα και να μη βλέπει; Πως θα πατήσει υψηλές κορυφές; Πως θα θεωθεί και θα πραγματοποιήσει τον υψηλό προορισμό του;
Η κοινωνία μας έχει ήδη αποτύχει και η αποτυχία της αυτή χρόνο με το χρόνο θα γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Λύσεις υπάρχουν, πρέπει να βρεθούν και περνάνε πρώτα μέσα από τη διαδικασία της παιδείας.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ (άνω θρώσκω = κοιτάω ψηλά)
Εξ ορισμού, η ανθρώπινη φύση κοιτάει ψηλά. Με βάση δε τη χριστιανική πίστη προορισμός της είναι να ομοιωθεί (κατά χάρην) με τον ίδιο Το Θεό!
Με βάση τα παραπάνω λοιπόν, οι άνθρωποι και οι ανθρώπινες κοινωνίες πρέπει να κοιτάνε ψηλά, να εντοπίζουν στόχους (ηθικούς πρώτα και στη συνέχεια υλικούς) και κατόπιν να στήνουν τις δομές εκείνες που θα οδηγούν στην επίτευξή τους. Με βάση την Αριστοτέλειο λογική θα πρέπει η πολιτεία να μεριμνάει για τη δημιουργία καλών πολιτών, φροντίζοντας πρωτίστως για την ηθική τους ολοκλήρωση από τη νεότητά τους δηλαδή μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Τι κάνει η Ελληνική πολιτεία - κοινωνία;
Εδώ και πολλά χρόνια απολύτως τίποτα.
Σε ό,τι έχει να κάνει με το κεφάλαιο υπ' αριθμόν 1 δηλαδή την Παιδεία, σε αδρές γραμμές τα πράγματα έχουν ως εξής:
Πρωτοβάθμια - Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
- Πολιτικοποίηση από τα σχολεία. Τα παιδιά από μικρά εισάγονται στη λογική της αγέλης...
- Συνεχείς απεργίακες κινητοποιήσεις και αποχές - καταλήψεις. Μπορεί να φταίει κατά 99% η πολιτεία, η οποία δεν αξιολογεί ορθά την αξία των εκπαιδευτικών υπαλλήλων και τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών, πλην όμως και οι εκπαιδευτικοί δε δείχνουν την απαραίτητη σύνεση και το απαραίτητο αίσθημα ευθύνης για το λειτούργημά τους, αλλά και οι καθοδηγούμενοι μαθητές δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν κακό στον εαυτό τους.
- Συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις από την πολιτεία. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα γίνεται όλο και πιό απαιτητικό, με όλο και μεγαλύτερη ύλη για διάβασμα και ένταξη σχεδόν του συνόλου των μαθημάτων στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Το τελικό αποτέλεσμα ενός τέτοιου προγράμματος δεν είναι η δημιουργία ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων, αλλά η ημιμάθεια (η οποία ως γνωστόν είναι χειρότερη από την αμάθεια).
- Κανένας έλεγχος για το παραγόμενο έργο από τους εκπαιδευτικούς. Καμία κρίση. Καμία τιμωρία. Αδυναμία απόλυσης. Η καταφυγή των μαθητών στα φροντιστήρια έρχεται νομοτελειακά, πλην όμως επιτείνει την πίεση και το άγχος στις ευαίσθητες μαθητικές ψυχές.
- Η πολιτική καθοδήγηση αφ' ενός, οι αυξανόμενες απαιτήσεις και η πίεση του συστήματος προς τους μαθητές, η απουσία ελέγχου των εκπαιδευτικών και η σταδιακή απαξίωση του προσφερόμενου έργου αφ' ετέρου, οδηγούν μαθητές και γονείς στο σχηματισμό αρνητικής εικόνας για το εκπαιδευτικό σύστημα και τους εκπαιδευτικούς. Η παραπάνω εικόνα οδηγεί σε αρνητικές συμπεριφορές ήτοι, αυθάδεια και ανυπακοή (οι οποίες δε θα έπρεπε να τροφοδοτούνται από την πλευρά των γονέων). Σκεφτείτε μόνο ότι (αρκετά) παλαιότερα ίσχυε το αυστηρό μεν ρητό "Δάσκαλε σου δίνω κρέας δώσε μου πίσω κόκκαλα", το οποίο ωστόσο είναι ενδεικτικό της εμπιστοσύνης του γονιού απέναντι στον εκπαιδευτικό.
Τα "έθη" που δημιουργούνται στα μικρά παιδιά και τα οποία είναι καθοριστικά για την εφ' όρου ζωής άρετή τους έχουν ως εξής:
1. Ένταξη στη λογική της μάζας και της αγέλης.
2. Αίσθηση εγκατάλειψης από την πολιτεία και τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι ξεπέφτουν στα μάτια τους. Ως αποτέλεσμα γεννιέται η Αμφισβήτηση, η Αδιαφορία, η Αγένεια, η Αυθάδεια, η Ασέβεια, η Ανυπακοή και ή Αντίδραση.
3. Αίσθηση πνιγμού (και άγχους - απελπισίας) λόγω του αυξανόμενου όγκου της ύλης και των υπερβολικών απαιτήσεων.
Ανώτερη - ανώτατη εκπαίδευση
Ένα όμορφο τέχνασμα των κυβερνήσεων για την πλασματική μείωση της ανεργίας είναι και η ίδρυση αμέτρητων ΑΕΙ και ΤΕΙ σε όλο το εύρος της Ελλάδας. Οι θέσεις στις σχολές αυτές, καλύπτουν σχεδόν όλους τους αποφοίτους του λυκείου, με αποτέλεσμα κανένας σχεδόν από αυτούς να μην εμφανίζεται ως άνεργος.
Η πολιτική εκμετάλλευση του πλασματικού δείκτη ανεργίας είναι προφανής.
- Πολλά από τα ιδρύματα αυτά έχουν εξωπραγματικά αντικείμενα και το πτυχίο που θα πάρουν τα παιδιά από αυτά τα ιδρύματα δεν κάνει ούτε για ταπετσαρία του τοίχου τους και φυσικά δεν τους εξασφαλίζει καμία απορρόφησή τους στην αγορά εργασίας. Το ίδιο ισχύει και για τους εξαιρετικά υπεράριθμους αποφοίτους των σχολών με "ουσιώδες διδακτικό αντικείμενο". Οι απόφοιτοι γίνονται εύκολα πελάτες των πολιτικών στην αγωνιώδη τους προσπάθεια για εύρεση εργασίας.
- Η στελέγχωση των παραπάνω ιδρυμάτων τόσο σε ανθρώπινο υλικό, όσο και σε υλικές υποδομές είναι πλημμελής και πολλές φορές εξυπηρετεί κομματικά στελέγχη, τα οποία με κάποιον τρόπο πρέπει να τακτοποιηθούν σε κάποιο πόστο.
- Μεγάλο μέρος από τις διάφορες κρατικές επιδοτήσεις προς τις σχολές (και μιλάμε για μεγάλα χρηματικά ποσά) τις καταχρώνται σε μεγάλο βαθμό οι πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι και οι συν αυτώ ημέτεροι (βοηθοί - φοιτητές τσιράκια - κομματικοί φίλοι).
- Οι Καθηγητές, δεν ελέγχονται, δεν απολύονται, δεν μετατίθενται, ενίοτε παίρνουν θέσεις σε οργανισμούς όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΧΑΑ, ΤτΕ κλπ, εργάζονται εμφανώς ή αφανώς στις καλύτερες εταιρείες της αγοράς και αναθέτουν στους βοηθούς τους να κάνουν τις παραδόσεις...
- Οι Καθηγητές πολλές φορές εκμεταλλεύονται τη θέση τους και εκμεταλλεύονται ποικιλοτρόπως τους ίδιους τους φοιτητές: Τους αναθέτουν εργασίες τις οποίες τις κάνουν βιβλία με την υπογραφή τους. Παρενοχλούν σεξουαλικά (και ενίοτε πετυχαίνουν συνευρέσεις) χωρίς να τολμάει κανείς μετά να καταγγείλει την παρενόχληση αυτή.
Τα παιδιά που μπαίνουν στα πανεπιστήμια - ΤΕΙ κλπ δεν αργούν να αντιληφθούν τα όσα περιγράφησαν παραπάνω. Πέραν δε των παραπάνω έχουν να αντιμετωπίσουν και τα ακόλουθα:
- Συνέχιση και εντατικοποίηση της πολιτικοποίησης στα Πανεπιστήμια:
Πολιτικοποιείσαι εντατικά προκειμένου, όταν το κόμμα σου έρθει στα πράγματα, να βολευτείς σε μία θέση στο δημόσιο. Η δε θέση αυτή θα είναι τόσο πιο ψηλή όσο πιό ψηλά θα έχεις ανέλθει στην τοπική ιεραρχία της πανεπιστημιακής συνδικαλιστικής κοινότητας. Ως εκ τούτου η προσπάθειά τους περιορίζεται στα κομματικά, αντί στην απόκτηση της γνώσης. Όσοι μάλιστα δεν έχουν εξ αρχής τους στόχους αυτούς, αναγκάζονται να προσαρμοστούν προκειμένου κι αυτοί να μπορέσουν μελλοντικά "να γλύψουν κανένα κόκκαλο".
κλπ κλπ κλπ.
Τα "έθη" που δημιουργούνται στους νέους πλέον έχουν ως εξής:
1. Διαιώνιση των όσων αναφέρθηκαν για την πρωτοβάθμια - δευτεροβάθμια εκπαίδευση και επιπλέον...
2. Στα μάτια και στην ψυχή των νέων σχηματίζεται ένα κοινωνικό μοντέλο στο οποίο επικρατούν α) η έκπτωση των ηθών προς όφελος της επίτευξης προσωπικών στόχων υλικής (κυρίως) ευδαιμονίας β) ο οπορτουνισμός, γ) η εκπόρνευση υπό την έννοια της εκποίησης της ψήφου - της ενεργητικότητας και του χρόνου στις παρατάξεις, με αντάλλαγμα την εξασφάλιση μίας θέσης στο δημόσιο. κλπ
Αν μη τι άλλο έχουμε ένα Μυθριδατισμό των νέων. Ένα πότισμά τους σε άρρωστες συνθήκες και αποδοχή τους ως φυσιολογικές (ίσως μη έχοντας άλλη εικόνα).
Οι νέοι θα γίνουν στη συνέχεια γονείς και θα μεταδόσουν στα παιδιά τους ό,τι έχουν μέσα τους. Αν μέσα τους έχουν σκοτάδι τι φως θα μεταδόσουν;
Με ποιό τρόπο ο άνθρωπος θα στρέψει ψηλά τα μάτια του, όταν είναι μαθημένος από τα νιάτα του να κοιτάει χαμηλά ή ακόμα και να μη βλέπει; Πως θα πατήσει υψηλές κορυφές; Πως θα θεωθεί και θα πραγματοποιήσει τον υψηλό προορισμό του;
Η κοινωνία μας έχει ήδη αποτύχει και η αποτυχία της αυτή χρόνο με το χρόνο θα γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Λύσεις υπάρχουν, πρέπει να βρεθούν και περνάνε πρώτα μέσα από τη διαδικασία της παιδείας.
Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008
Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΜΜΕ
Δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επί της γης
Ο ειδικός φρουρός πυροβόλησε.
Η σφαίρα βρέθηκε στο σώμα του άτυχου παιδιού και το σκότωσε.
Οι ταραχές που ξεκίνησαν από το παραπάνω γεγονός έκαψαν την Ελλάδα και τη διέσυραν παγκοσμίως.
Έφτασε λοιπόν η ώρα της δικαιοσύνης.
Ο φρουρός εκτός από αθεράπευτη ανοησία, κατηγορείται για εν ψυχρώ δολοφονία.
Ο ίδιος, μεταξύ άλλων, δηλώνει ότι, αμυνόμενος, πυροβόλησε προς άλλη κατεύθυνση και ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε και χτύπησε το άτυχο παλικαράκι.
Οι μάρτυρες λένε ότι σημάδεψε και τον χτύπησε, αλλά μάλλον πέφτουν σε αντιφάσεις.
Η βαλλιστική με βάση τα πρώτα δείγματα μάλλον θα επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό του φρουρού.
Έρχονται λοιπόν τα ΜΜΕ και φωνάζουν:
- Οι μάρτυρες τον είδαν να σημαδεύει και να πυροβολεί.
- Οι ισχυρισμοί των φρουρών είναι ψεύτικοι.
- Το πόρισμα της βαλλιστικής θα είναι διαβλητό.
- Οι αστυνόμοι δεν τιμωρούνται εδώ και χρόνια για δολοφονίες και ξυλοδαρμούς.
κλπ κλπ κλπ
Με βάση τη στάση των ΜΜΕ (πέρα από το γεγονός ότι πιστεύουν ότι έχουν υποκαταστήσει τη σήμανση αλλά και τον ίδιο το θεσμό της δικαιοσύνης) η οποία στηρίζεται στην "μεγάλη κοινωνική ευαισθησία" τον "ανθρωπισμό", το "αίσθημα κοινού δικαίου" που τα ίδια μέσω των λειτουργών τους ευαγγελίζονται ότι τα διακρίνει, προσωπικά διακρίνω μία διάθεση επηρεασμού αφ' ενός της κοινής γνώμης, αφ' ετέρου (και κυρίως) της δικαιοσύνης προκειμένου η τελευταία να πάρει απόφαση εξοντωτική για τον φρουρό - δολοφόνο, μετατρέποντάς τον σε εξιλαστήριο θύμα της αδικίας και της ατιμωρησίας που έχαιρε το αστυνομικό σώμα επί τόσα έτη.
Και σκέφτομαι...
- Είναι πραγματικά αλήθεια ότι υπάρχει ένα καθεστώς ατιμωρησίας της αστυνομίας (το θέμα χωράει πολύ μεγάλη συζήτηση).
- Είναι αλήθεια ότι ο φρουρός σκότωσε το παιδί.
Αναρωτιέται όμως ο δημοσιογραφικός κόσμος ότι ο εγκληματίας έχει και ο ίδιος γυναίκα και 3 παιδιά και άλλο είναι για την οικογένειά του να τιμωρηθεί για το έγκλημα (που κανένας δεν αμφισβητεί ότι έχει διαπράξει) με 20 χρόνια και άλλο με 10;
Που είναι ο ανθρωπισμός του; Ανθρωπισμός δεν είναι να σκεφτείς και τα 3 παιδιά που θα μείνουν επί της ουσίας ορφανά για το διάστημα της φυλάκισης του πατέρα τους;
Ας πρόσεχε; Μήπως μία τέτοια απάντηση θα ήταν κυνική και απάνθρωπη;
Μήπως στο βάθος της στάσης των δημοσιογράφων κρύβεται ένα υπολανθάνον μίσος κατά της αστυνομίας;
Αν ναι, τότε α) και μόνο το γεγονός της ύπαρξης αυτού του είδους αισθημάτων (μίσος) υπάρχει πρόβλημα με το ποιόν των ανθρώπων που μας ενημερώνουν και επηρεάζουν άμεσα την κοινή γνώμη, οι οποίοι αντί για κοινωνική ευαισθησία, αίσθημα δικαίου κλπ, διακατέχονται από ταπεινά αισθήματα και σύνδρομα, τα οποία ανεξέλεγκτα διοχετεύουν στις ψυχές των τηλεθεατών και η τελική επίδραση των ΜΜΕ επί των τελευταίων εξαρτάται από το πόσο αυτοί έχουν τη διάθεση να βάλουν σε λειτουργία την προσωπική τους κρίση και δεν είναι παραδομένοι, ψάχνοντας στην οθόνη της τηλεόρασης μερικές ώρες διαφυγής από τα πάσης φύσεως προβλήματα που αντιμετωπίζουν. β) μήπως στο βάθος υπάρχει ένας αντικαθεστωτισμός ο οποίος δεν περιορίζεται σε μία απλή αντιπολίτευση κατά του εκάστοτε κυβερνόντος κόμματος στα πλαίσια του παιχνιδιού εξουσίας και ως εκ τούτου τα ίδια τα ΜΜΕ είναι κατά βάθος (ίσως και εν αγνοία τους) εχθροί της ίδιας της δημοκρατίας;
Μήπως εν τέλει όλα τα αισθήματα δικαίου κλπ κλπ των δημοσιογράφων είναι μονόπλευρα και επί της ουσίας υποκριτικά;
Αν κάποιος παρακολουθήσει προσεκτικά, τα ΜΜΕ περιορίζονται σε μία στείρα κριτική των πάντων η οποία διακατέχεται από μία σχιζοφρένεια, απουσία λογικής και συγκεκριμένης άποψης (έστω καθοδηγούμενης). Ως παράδειγμα θα αναφέρω τα λεγόμενά τους στην τρέχουσα κρίση:
- Που είναι η αστυνομία; Γιατί έχει αφήσει τα καταστήματα στο έλεος της καταστροφικής μανίας των κουκουλοφόρων;
- Γιατί χρειάζονται 5 αστυνομικοί για να συλλάβουν την κοπέλλα (στη συγκεκριμένη περίπτωση η κοπέλλα έφτυνε έσπρωχνε, κλώτσαγε και οι αστυνομικοί την ακινητοποίησαν χωρίς καν να την πονέσουν);
- Γιατί κάνουν σκούπα οι αστυνομικές δυνάμεις στην πλατεία Συντάγματος και διώχνουν τα παιδιά που κάνουν καθιστική διαμαρτυρία σπρώχνοντάς τα (χωρίς όμως να τα χτυπάνε);
- Εξαιτίας της απουσίας της αστυνομίας οι πατρινοί υπερασπίστηκαν μόνοι τους τις περιουσίες τους.
- Έχουν δικαίωμα οι πολίτες να πάρουν το νόμο στα χέρια τους; Εντοπίστηκαν χρυσαυγήτες στις τάξεις των 3.000 πολιτών της Πάτρας που κυνήγησαν τους κουκουλοφόρους.
- Γιατί η αστυνομία βρίσκεται εκεί και προκαλεί (με την παρουσία της); Είχε δηλωθεί ότι δεν θα υπάρχει αστυνομία στην κηδεία του Αλέξη.
κλπ κλπ κλπ.
Θέλουμε ή δεν θέλουμε αστυνομία;
Να βγούν ή να μη βγούν οι πολίτες στους δρόμους;
Εγώ που παρακολουθώ τις εξελίξεις ακούγοντας τα παραπάνω θα αρπάξω μία σχιζοφρένεια ή όχι; Η δε σχιζοφρένεια δεν είναι γρίπη να περάσει, παρά θα με ακολουθεί σε όλη τη ζωή μου (εμένα στην καλή περίπτωση, τα παιδιά μου και τα παιδιά του υπόλοιπου κόσμου στη χειρότερη).
Τη στιγμή αυτή η κοινωνία πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της.
Η κοινωνία πρέπει να βρεί τα αίτια και τις λύσεις του προβλήματος.
Μέρος του προβλήματος κατά την άποψή μου είναι και τα ΜΜΕ.
Τα ΜΜΕ δεν είναι κάτι το δαιμονικό, όμως, όπως κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για καλό, είτε για κακό.
Τη στιγμή αυτή τα ΜΜΕ έχουν απολέσει τον προσανατολισμό τους και πρέπει να τον ξαναβρούν.
Τι κάνουν σήμερα τα ΜΜΕ;
- Παρουσιάζουν έναν κόσμο γκρίζο, δύσοσμο, βίαιο και επικίνδυνο για εμάς και τα παιδιά μας, γεμίζοντάς μας άγχος για το αύριο, υποχρεώνοντάς μας να χτίζουμε τοίχους γύρω μας, να γινόμαστε κι εμείς γκρίζοι, δύσοσμοι, βίαιοι, επικίνδυνοι και να ψύχεται η καρδιά και η ψυχή μας και η αγάπη που θα έπρεπε να υπάρχει μέσα τους. Κι όμως υπάρχει και η φωτεινή πλευρά της ζωής, στην οποία αποφεύγουν επιμελώς να αναφέρονται, ή αναφέρονται σε τέτοια συχνότητα και σε τέτοια επιλεγμένα χρονικά σημεία που είναι σα να μην αναφέρονται σε αυτήν.
- Καθώς αναπτύσσονται οι εταιρείες των ΜΜΕ (οι οποίες για την αγορά της Ελλάδας μας είναι εξωφρενικά πολλές) πρέπει να βρεθεί το προσωπικό που θα τις στελεγχώσει. Η ανάπτυξη όμως είναι τέτοια, που τα ικανά στελέγχη σπανίζουν και οι μαγαζάτορες αναγκάζονται να προσλαμβάνουν υπαλλήλους με αξία κάτω του μετρίου (ως προς τη γνώση του αντικειμένου, το μορφωτικό επίπεδο, το ήθος, την προσωπικότητα), αξία που τελικά αντικατοπτρίζεται στην ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος.
- Σκυλεύουν τον ανθρώπινο πόνο.
- Εκμεταλλεύονται τα κατώτερα ανθρώπινα ένστικτα όπως κουτσομπολιό, ζήλεια, κατάκριση, χαιρεκακία, μίσος, ηδονοβλεψία.
- Αναδεικνύουν εφήμερα είδωλα, ανθρώπους ρηχούς, ανερμάτιστους, μέτριους χωρίς εσωτερικά χαρίσματα, πείθοντας τους τηλεθεατές ότι αυτοί είναι τα ορθά πρότυπα γι αυτούς και τα παιδιά τους. Όταν η λάμψη των ειδώλων ξεθωριάσει, οι άνθρωποι αυτοί μπαίνουν στο περιθώριο και γίνονται δυστυχισμένοι και αντικαθίστανται από άλλα νέα είδωλα όλο και πιό θαμπά. Εμείς πάλι μαθαίνουμε να ζητάμε για τους εαυτούς μας την ψεύτικη λάμψη, το εφήμερο, το εύκολο και το γρήγορο, με αποτέλεσμα όταν δεν τα καταφέρουμε να καταρρέουμε και έχοντας καταντήσει κι εμείς ανερμάτιστοι, θα αναζητήσουμε κάτι ή κάποιον στον οποίο θα χρεώσουμε την αποτυχία μας χωρίς να κάνουμε την προσωπική μας ενδοσκόπηση και αυτοκριτική.
- Εισάγουν καινά άρρωστα ήθη Δικαιολογόντας και Προβάλλοντας την πάσης φύσεως ανηθικότητα και ανωμαλία, όντας στελεγχωμένα από ανθρώπους που είτε είναι οι ίδιοι ανήθικοι - ανώμαλοι, είτε ανέχονται - δικαιολογούν την ανηθικότητα και την ανωμαλία.
- Χλεβάζουν το σωστό, το ηθικό, το ευπρεπές, δαιμονοποιούν τις ανώτερες ανθρώπινες αξίες. Παρουσιάζουν το άσπρο ως μαύρο.
- Χρησιμοποιούνται ως μέσα πίεσης απέναντι στο κράτος και τις κυβερνήσεις προκειμένου να επιτευχθούν προσωπικοί στόχοι των ιδιοκτητών τους, οι οποίοι κατά βάσην είναι επιχειρηματίες οι οποίοι είτε συναλλάσσονται με το δημόσιο, είτε χρωστάνε σε αυτό τεράστια ποσά (βλ. ΦΠΑ, ΙΚΑ, εφορία). Ως εκ τούτου, χάνεται η αντικειμενικότητα της ενημέρωσης και επιτείνεται η σχιζοφρένεια στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω.
- Στήνουν τηλεοπτικές δίκες και δικαίως ή αδίκως σπιλώνουν υπολήψεις, κατακρίνουν πρόσωπα και καταστάσεις, εντοπίζουν προβλήματα και κατόπιν αμετροεπούν ομφαλοσκοπώντας χωρίς να καταλήγουν πουθενά, παρά μόνο περιπλέκουν τα θέματα μέσα σε μία ηχηρή ενοχλητική και ακαταλαβίστικη βαβούρα.
Μήπως στα πλαίσια του προβληματισμού μας για την κοινωνία μας πρέπει να εντάξουμε και τα ΜΜΕ;
Μήπως κάποιες από τις πορείες που έγιναν θα έπρεπε να έχουν κατεύθυνση προς τις εγκαταστάσεις των μεγάλων εταιρειών ΜΜΕ;
Μήπως πρέπει να φανούμε αυστηροί απέναντί τους προκειμένου να θεραπεύσουμε τις ασθένειές μας και να κλείσουμε τα αυτιά μας στις φωνές τους όταν θα αντιδρούν στα μέτρα της κοινωνίας "εναντίον" τους;
Ο ειδικός φρουρός πυροβόλησε.
Η σφαίρα βρέθηκε στο σώμα του άτυχου παιδιού και το σκότωσε.
Οι ταραχές που ξεκίνησαν από το παραπάνω γεγονός έκαψαν την Ελλάδα και τη διέσυραν παγκοσμίως.
Έφτασε λοιπόν η ώρα της δικαιοσύνης.
Ο φρουρός εκτός από αθεράπευτη ανοησία, κατηγορείται για εν ψυχρώ δολοφονία.
Ο ίδιος, μεταξύ άλλων, δηλώνει ότι, αμυνόμενος, πυροβόλησε προς άλλη κατεύθυνση και ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε και χτύπησε το άτυχο παλικαράκι.
Οι μάρτυρες λένε ότι σημάδεψε και τον χτύπησε, αλλά μάλλον πέφτουν σε αντιφάσεις.
Η βαλλιστική με βάση τα πρώτα δείγματα μάλλον θα επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό του φρουρού.
Έρχονται λοιπόν τα ΜΜΕ και φωνάζουν:
- Οι μάρτυρες τον είδαν να σημαδεύει και να πυροβολεί.
- Οι ισχυρισμοί των φρουρών είναι ψεύτικοι.
- Το πόρισμα της βαλλιστικής θα είναι διαβλητό.
- Οι αστυνόμοι δεν τιμωρούνται εδώ και χρόνια για δολοφονίες και ξυλοδαρμούς.
κλπ κλπ κλπ
Με βάση τη στάση των ΜΜΕ (πέρα από το γεγονός ότι πιστεύουν ότι έχουν υποκαταστήσει τη σήμανση αλλά και τον ίδιο το θεσμό της δικαιοσύνης) η οποία στηρίζεται στην "μεγάλη κοινωνική ευαισθησία" τον "ανθρωπισμό", το "αίσθημα κοινού δικαίου" που τα ίδια μέσω των λειτουργών τους ευαγγελίζονται ότι τα διακρίνει, προσωπικά διακρίνω μία διάθεση επηρεασμού αφ' ενός της κοινής γνώμης, αφ' ετέρου (και κυρίως) της δικαιοσύνης προκειμένου η τελευταία να πάρει απόφαση εξοντωτική για τον φρουρό - δολοφόνο, μετατρέποντάς τον σε εξιλαστήριο θύμα της αδικίας και της ατιμωρησίας που έχαιρε το αστυνομικό σώμα επί τόσα έτη.
Και σκέφτομαι...
- Είναι πραγματικά αλήθεια ότι υπάρχει ένα καθεστώς ατιμωρησίας της αστυνομίας (το θέμα χωράει πολύ μεγάλη συζήτηση).
- Είναι αλήθεια ότι ο φρουρός σκότωσε το παιδί.
Αναρωτιέται όμως ο δημοσιογραφικός κόσμος ότι ο εγκληματίας έχει και ο ίδιος γυναίκα και 3 παιδιά και άλλο είναι για την οικογένειά του να τιμωρηθεί για το έγκλημα (που κανένας δεν αμφισβητεί ότι έχει διαπράξει) με 20 χρόνια και άλλο με 10;
Που είναι ο ανθρωπισμός του; Ανθρωπισμός δεν είναι να σκεφτείς και τα 3 παιδιά που θα μείνουν επί της ουσίας ορφανά για το διάστημα της φυλάκισης του πατέρα τους;
Ας πρόσεχε; Μήπως μία τέτοια απάντηση θα ήταν κυνική και απάνθρωπη;
Μήπως στο βάθος της στάσης των δημοσιογράφων κρύβεται ένα υπολανθάνον μίσος κατά της αστυνομίας;
Αν ναι, τότε α) και μόνο το γεγονός της ύπαρξης αυτού του είδους αισθημάτων (μίσος) υπάρχει πρόβλημα με το ποιόν των ανθρώπων που μας ενημερώνουν και επηρεάζουν άμεσα την κοινή γνώμη, οι οποίοι αντί για κοινωνική ευαισθησία, αίσθημα δικαίου κλπ, διακατέχονται από ταπεινά αισθήματα και σύνδρομα, τα οποία ανεξέλεγκτα διοχετεύουν στις ψυχές των τηλεθεατών και η τελική επίδραση των ΜΜΕ επί των τελευταίων εξαρτάται από το πόσο αυτοί έχουν τη διάθεση να βάλουν σε λειτουργία την προσωπική τους κρίση και δεν είναι παραδομένοι, ψάχνοντας στην οθόνη της τηλεόρασης μερικές ώρες διαφυγής από τα πάσης φύσεως προβλήματα που αντιμετωπίζουν. β) μήπως στο βάθος υπάρχει ένας αντικαθεστωτισμός ο οποίος δεν περιορίζεται σε μία απλή αντιπολίτευση κατά του εκάστοτε κυβερνόντος κόμματος στα πλαίσια του παιχνιδιού εξουσίας και ως εκ τούτου τα ίδια τα ΜΜΕ είναι κατά βάθος (ίσως και εν αγνοία τους) εχθροί της ίδιας της δημοκρατίας;
Μήπως εν τέλει όλα τα αισθήματα δικαίου κλπ κλπ των δημοσιογράφων είναι μονόπλευρα και επί της ουσίας υποκριτικά;
Αν κάποιος παρακολουθήσει προσεκτικά, τα ΜΜΕ περιορίζονται σε μία στείρα κριτική των πάντων η οποία διακατέχεται από μία σχιζοφρένεια, απουσία λογικής και συγκεκριμένης άποψης (έστω καθοδηγούμενης). Ως παράδειγμα θα αναφέρω τα λεγόμενά τους στην τρέχουσα κρίση:
- Που είναι η αστυνομία; Γιατί έχει αφήσει τα καταστήματα στο έλεος της καταστροφικής μανίας των κουκουλοφόρων;
- Γιατί χρειάζονται 5 αστυνομικοί για να συλλάβουν την κοπέλλα (στη συγκεκριμένη περίπτωση η κοπέλλα έφτυνε έσπρωχνε, κλώτσαγε και οι αστυνομικοί την ακινητοποίησαν χωρίς καν να την πονέσουν);
- Γιατί κάνουν σκούπα οι αστυνομικές δυνάμεις στην πλατεία Συντάγματος και διώχνουν τα παιδιά που κάνουν καθιστική διαμαρτυρία σπρώχνοντάς τα (χωρίς όμως να τα χτυπάνε);
- Εξαιτίας της απουσίας της αστυνομίας οι πατρινοί υπερασπίστηκαν μόνοι τους τις περιουσίες τους.
- Έχουν δικαίωμα οι πολίτες να πάρουν το νόμο στα χέρια τους; Εντοπίστηκαν χρυσαυγήτες στις τάξεις των 3.000 πολιτών της Πάτρας που κυνήγησαν τους κουκουλοφόρους.
- Γιατί η αστυνομία βρίσκεται εκεί και προκαλεί (με την παρουσία της); Είχε δηλωθεί ότι δεν θα υπάρχει αστυνομία στην κηδεία του Αλέξη.
κλπ κλπ κλπ.
Θέλουμε ή δεν θέλουμε αστυνομία;
Να βγούν ή να μη βγούν οι πολίτες στους δρόμους;
Εγώ που παρακολουθώ τις εξελίξεις ακούγοντας τα παραπάνω θα αρπάξω μία σχιζοφρένεια ή όχι; Η δε σχιζοφρένεια δεν είναι γρίπη να περάσει, παρά θα με ακολουθεί σε όλη τη ζωή μου (εμένα στην καλή περίπτωση, τα παιδιά μου και τα παιδιά του υπόλοιπου κόσμου στη χειρότερη).
Τη στιγμή αυτή η κοινωνία πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της.
Η κοινωνία πρέπει να βρεί τα αίτια και τις λύσεις του προβλήματος.
Μέρος του προβλήματος κατά την άποψή μου είναι και τα ΜΜΕ.
Τα ΜΜΕ δεν είναι κάτι το δαιμονικό, όμως, όπως κάθε ανθρώπινο κατασκεύασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για καλό, είτε για κακό.
Τη στιγμή αυτή τα ΜΜΕ έχουν απολέσει τον προσανατολισμό τους και πρέπει να τον ξαναβρούν.
Τι κάνουν σήμερα τα ΜΜΕ;
- Παρουσιάζουν έναν κόσμο γκρίζο, δύσοσμο, βίαιο και επικίνδυνο για εμάς και τα παιδιά μας, γεμίζοντάς μας άγχος για το αύριο, υποχρεώνοντάς μας να χτίζουμε τοίχους γύρω μας, να γινόμαστε κι εμείς γκρίζοι, δύσοσμοι, βίαιοι, επικίνδυνοι και να ψύχεται η καρδιά και η ψυχή μας και η αγάπη που θα έπρεπε να υπάρχει μέσα τους. Κι όμως υπάρχει και η φωτεινή πλευρά της ζωής, στην οποία αποφεύγουν επιμελώς να αναφέρονται, ή αναφέρονται σε τέτοια συχνότητα και σε τέτοια επιλεγμένα χρονικά σημεία που είναι σα να μην αναφέρονται σε αυτήν.
- Καθώς αναπτύσσονται οι εταιρείες των ΜΜΕ (οι οποίες για την αγορά της Ελλάδας μας είναι εξωφρενικά πολλές) πρέπει να βρεθεί το προσωπικό που θα τις στελεγχώσει. Η ανάπτυξη όμως είναι τέτοια, που τα ικανά στελέγχη σπανίζουν και οι μαγαζάτορες αναγκάζονται να προσλαμβάνουν υπαλλήλους με αξία κάτω του μετρίου (ως προς τη γνώση του αντικειμένου, το μορφωτικό επίπεδο, το ήθος, την προσωπικότητα), αξία που τελικά αντικατοπτρίζεται στην ποιότητα του προσφερόμενου προϊόντος.
- Σκυλεύουν τον ανθρώπινο πόνο.
- Εκμεταλλεύονται τα κατώτερα ανθρώπινα ένστικτα όπως κουτσομπολιό, ζήλεια, κατάκριση, χαιρεκακία, μίσος, ηδονοβλεψία.
- Αναδεικνύουν εφήμερα είδωλα, ανθρώπους ρηχούς, ανερμάτιστους, μέτριους χωρίς εσωτερικά χαρίσματα, πείθοντας τους τηλεθεατές ότι αυτοί είναι τα ορθά πρότυπα γι αυτούς και τα παιδιά τους. Όταν η λάμψη των ειδώλων ξεθωριάσει, οι άνθρωποι αυτοί μπαίνουν στο περιθώριο και γίνονται δυστυχισμένοι και αντικαθίστανται από άλλα νέα είδωλα όλο και πιό θαμπά. Εμείς πάλι μαθαίνουμε να ζητάμε για τους εαυτούς μας την ψεύτικη λάμψη, το εφήμερο, το εύκολο και το γρήγορο, με αποτέλεσμα όταν δεν τα καταφέρουμε να καταρρέουμε και έχοντας καταντήσει κι εμείς ανερμάτιστοι, θα αναζητήσουμε κάτι ή κάποιον στον οποίο θα χρεώσουμε την αποτυχία μας χωρίς να κάνουμε την προσωπική μας ενδοσκόπηση και αυτοκριτική.
- Εισάγουν καινά άρρωστα ήθη Δικαιολογόντας και Προβάλλοντας την πάσης φύσεως ανηθικότητα και ανωμαλία, όντας στελεγχωμένα από ανθρώπους που είτε είναι οι ίδιοι ανήθικοι - ανώμαλοι, είτε ανέχονται - δικαιολογούν την ανηθικότητα και την ανωμαλία.
- Χλεβάζουν το σωστό, το ηθικό, το ευπρεπές, δαιμονοποιούν τις ανώτερες ανθρώπινες αξίες. Παρουσιάζουν το άσπρο ως μαύρο.
- Χρησιμοποιούνται ως μέσα πίεσης απέναντι στο κράτος και τις κυβερνήσεις προκειμένου να επιτευχθούν προσωπικοί στόχοι των ιδιοκτητών τους, οι οποίοι κατά βάσην είναι επιχειρηματίες οι οποίοι είτε συναλλάσσονται με το δημόσιο, είτε χρωστάνε σε αυτό τεράστια ποσά (βλ. ΦΠΑ, ΙΚΑ, εφορία). Ως εκ τούτου, χάνεται η αντικειμενικότητα της ενημέρωσης και επιτείνεται η σχιζοφρένεια στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω.
- Στήνουν τηλεοπτικές δίκες και δικαίως ή αδίκως σπιλώνουν υπολήψεις, κατακρίνουν πρόσωπα και καταστάσεις, εντοπίζουν προβλήματα και κατόπιν αμετροεπούν ομφαλοσκοπώντας χωρίς να καταλήγουν πουθενά, παρά μόνο περιπλέκουν τα θέματα μέσα σε μία ηχηρή ενοχλητική και ακαταλαβίστικη βαβούρα.
Μήπως στα πλαίσια του προβληματισμού μας για την κοινωνία μας πρέπει να εντάξουμε και τα ΜΜΕ;
Μήπως κάποιες από τις πορείες που έγιναν θα έπρεπε να έχουν κατεύθυνση προς τις εγκαταστάσεις των μεγάλων εταιρειών ΜΜΕ;
Μήπως πρέπει να φανούμε αυστηροί απέναντί τους προκειμένου να θεραπεύσουμε τις ασθένειές μας και να κλείσουμε τα αυτιά μας στις φωνές τους όταν θα αντιδρούν στα μέτρα της κοινωνίας "εναντίον" τους;
Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ
Στο Δέκατο κεφάλαιο του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, Ο Ιησούς Χριστός Διατάσσει τους μαθητές του τα εξής (από τη μετάφραση του κ. Δεληκωστοπούλου):
07. Όπου πάτε να κηρύττετε λέγοντας ότι πλησίασε η βασιλεία των ουρανών.
08. Να θεραπεύετε ασθενείς, να καθαρίζετε λεπρούς, νεκρούς να ανασταίνετε και δαιμόνια να βγάζετε. Δωρεάν λάβατε τη δύναμη αυτή, δωρεάν να τη δίνετε.
09. Να μην έχετε χρυσά, ούτε ασημένια, ούτε χάλκινα νομίσματα στο ζωνάρι σας.
10. Να μην παίρνετε ούτε σακίδιο για το δρόμο, ούτε δύο υποκάμισα, ούτε υποδήματα, ούτε ραβδί, γιατί ο εργάτης είναι άξιος της τροφής του.
Λέει δε παρακάτω στο ίδιο κεφάλαιο:
16. Εγώ σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Να είστε λοιπόν φρόνιμοι σαν τα φίδια και άκακοι και απλοί σαν τα περιστέρια.
Εν προκειμένω και σε ό,τι έχει να κάνει με το Βατοπέδιο:
- Τα ΜΜΕ είναι σάπια και κατευθυνόμενα.
- Οι πολιτικοί οδήγησαν χωρίς αμφιβολία τα πάντα στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
- Η κοινωνία δεν έχει αντανακλαστικά και κρίση.
- ΑΛΛΑ και ο Ευφραίμ πόσο απέχει από τα λόγια - διαταγές του αρχηγού της πίστεως Ι.Χ. και δικαιολογία δεν έχει.
Αγαπητοί Δέσποτες - ταγοί της εκκλησίας.
Αν θέλετε να λάμψουν νέες μορφές αγίων γίνετε ακτήμονες όπως και Ο ΚΥΡΙΟΣ.
Έτσι θα καθαρίσει η ήρα (επαγγελματίες κληρικοί - και τα κοράκια που γυροφέρνουν όλο τον κλήρο) από το στάρι. Έτσι οι λίγοι, άμεμπτοι, με τα τριμμένα ράσα παπάδες με τη πνευματική λάμψη τους θα τραβήξουν στο δρόμο του Χριστού αμέτρητα πλήθη.
Αν θέλετε η εκκλησία να θριαμβεύσει χαρίστε τα όλα και θα σας επιστρέψουν εκατονταπλάσια και εδώ και στους ουρανούς.
Γίνετε ακτήμονες και θα δείτε τα χαρίσματα του Πνεύματος να τρέχουν σαν ορμητικά ποτάμια ανάμεσά μας.
Καθίστε και προσευχηθείτε για το θέμα.
Οργανώστε Οικουμενικές Συνόδους και θεσμοθετήστε εν Πνεύματι Αγίω.
Σκεφθείτε, Συσκεφθείτε και πάρτε το απόφαση. Πετάξτε την ύλη απάνω από το Πνευματικό Εγκαθίδρυμα της εκκλησίας μια και για πάντα.
Μη θησαυρίζετε θησαυρούς στη γη. Προσκόλληση στην ύλη είναι ειδωλολατρεία.
Θυμηθείτε τον Απόστολο Παύλο.
Δεν είχε τίποτα. Κέρδισε τα πάντα (υπάρχει αλήθεια τίποτα ανώτερο από μία θέση στα δεξιά Του Νυμφίου;). Έτσι σας θέλω! Τα καλοσιδερωμένα ράσα αφήστε τα για τους Καθολικούς.
Ο Κ.Η.Ι.Χ. είπε ότι ο μικρότερος στη βασιλεία του Θεού θα είναι ανώτερος από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Ποιός από εσάς διεκδικεί την ανωτερότητα αυτή (την οποία απαιτεί Ο Κύριός μας); Σας θέλω έτοιμους να μαρτυρήσετε Τώρα. Αλλά διαισθάνομαι ότι δεν υπάρχουν πολλοί έτοιμοι. Η τρυφή έχει αλλοτριώσει πολλούς από εσάς.
Ξυπνήστε από το λήθαργο, γιατί η καταιγίδα πλησιάζει και όταν αυτή ξεσπάσει σας θέλω μάχιμους και όχι μουδιασμένους.
Αμήν.
07. Όπου πάτε να κηρύττετε λέγοντας ότι πλησίασε η βασιλεία των ουρανών.
08. Να θεραπεύετε ασθενείς, να καθαρίζετε λεπρούς, νεκρούς να ανασταίνετε και δαιμόνια να βγάζετε. Δωρεάν λάβατε τη δύναμη αυτή, δωρεάν να τη δίνετε.
09. Να μην έχετε χρυσά, ούτε ασημένια, ούτε χάλκινα νομίσματα στο ζωνάρι σας.
10. Να μην παίρνετε ούτε σακίδιο για το δρόμο, ούτε δύο υποκάμισα, ούτε υποδήματα, ούτε ραβδί, γιατί ο εργάτης είναι άξιος της τροφής του.
Λέει δε παρακάτω στο ίδιο κεφάλαιο:
16. Εγώ σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Να είστε λοιπόν φρόνιμοι σαν τα φίδια και άκακοι και απλοί σαν τα περιστέρια.
Εν προκειμένω και σε ό,τι έχει να κάνει με το Βατοπέδιο:
- Τα ΜΜΕ είναι σάπια και κατευθυνόμενα.
- Οι πολιτικοί οδήγησαν χωρίς αμφιβολία τα πάντα στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.
- Η κοινωνία δεν έχει αντανακλαστικά και κρίση.
- ΑΛΛΑ και ο Ευφραίμ πόσο απέχει από τα λόγια - διαταγές του αρχηγού της πίστεως Ι.Χ. και δικαιολογία δεν έχει.
Αγαπητοί Δέσποτες - ταγοί της εκκλησίας.
Αν θέλετε να λάμψουν νέες μορφές αγίων γίνετε ακτήμονες όπως και Ο ΚΥΡΙΟΣ.
Έτσι θα καθαρίσει η ήρα (επαγγελματίες κληρικοί - και τα κοράκια που γυροφέρνουν όλο τον κλήρο) από το στάρι. Έτσι οι λίγοι, άμεμπτοι, με τα τριμμένα ράσα παπάδες με τη πνευματική λάμψη τους θα τραβήξουν στο δρόμο του Χριστού αμέτρητα πλήθη.
Αν θέλετε η εκκλησία να θριαμβεύσει χαρίστε τα όλα και θα σας επιστρέψουν εκατονταπλάσια και εδώ και στους ουρανούς.
Γίνετε ακτήμονες και θα δείτε τα χαρίσματα του Πνεύματος να τρέχουν σαν ορμητικά ποτάμια ανάμεσά μας.
Καθίστε και προσευχηθείτε για το θέμα.
Οργανώστε Οικουμενικές Συνόδους και θεσμοθετήστε εν Πνεύματι Αγίω.
Σκεφθείτε, Συσκεφθείτε και πάρτε το απόφαση. Πετάξτε την ύλη απάνω από το Πνευματικό Εγκαθίδρυμα της εκκλησίας μια και για πάντα.
Μη θησαυρίζετε θησαυρούς στη γη. Προσκόλληση στην ύλη είναι ειδωλολατρεία.
Θυμηθείτε τον Απόστολο Παύλο.
Δεν είχε τίποτα. Κέρδισε τα πάντα (υπάρχει αλήθεια τίποτα ανώτερο από μία θέση στα δεξιά Του Νυμφίου;). Έτσι σας θέλω! Τα καλοσιδερωμένα ράσα αφήστε τα για τους Καθολικούς.
Ο Κ.Η.Ι.Χ. είπε ότι ο μικρότερος στη βασιλεία του Θεού θα είναι ανώτερος από τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Ποιός από εσάς διεκδικεί την ανωτερότητα αυτή (την οποία απαιτεί Ο Κύριός μας); Σας θέλω έτοιμους να μαρτυρήσετε Τώρα. Αλλά διαισθάνομαι ότι δεν υπάρχουν πολλοί έτοιμοι. Η τρυφή έχει αλλοτριώσει πολλούς από εσάς.
Ξυπνήστε από το λήθαργο, γιατί η καταιγίδα πλησιάζει και όταν αυτή ξεσπάσει σας θέλω μάχιμους και όχι μουδιασμένους.
Αμήν.
ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ
Είναι 08/12/2008 και παρακολουθώ τα αίσχη που γίνονται στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας στην τηλεόραση.
Κουκουλοφόροι να γυρίζουν ανεμπόδιστοι καίγοντας και ρημάζοντας ό,τι βρίσκεται μπροστά τους. Αυτοκίνητα, δέντρα εμπορικά καταστήματα, τράπεζες, δημόσια κτήρια.
Αναρωτιέμαι...
1+1=2
Οδόφραγμα της αστυνομίας στην οδό Αμερικής και Πανεπιστημίου.
Αφανή οδοφράγματα της αστυνομίας στις οδούς Σταδίου και Ομήρου και Βησσαρίωνος και Ομήρου.
Οδόφραγμα της αστυνομίας Πανεπιστημίου και Σίνα.
========================================>
Οι κουκουλοφόροι πιασμένοι μεσα στη φάκα. Παρακαλώ περάστε μέσα στην κλούβα για να μην πάμε περπατώντας μέχρι τη ΓΑΔΑ και κουραστούν τα ποδαράκια σας και βγάλουν κανενα κάλο.
Αναρωτιέμαι...
Η αστυνομία δεν το ξέρει τον πανάρχαιο πολεμικό ελυγμό που περιέγραψα παραπάνω;
Ρητωρική ερώτηση. Η απάντηση είναι ότι σαφώς και το γνωρίζει.
Λοιπόν;
Αναρωτιέμαι πάλι...
Η αστυνομία δεν είναι ανεξάρτητη αρχή, αλλά ένα σώμα το οποίο διοικείται επί της ουσίας από τα όργανα της εκάστοτε κυβέρνησης.
Και λοιπόν;
Αναρωτιέμαι...
Γιατί τόσες και τόσες κυβερνήσεις δεν "πάτησαν το κουμπί" για τη σύλληψη των καλών αυτών νέων; Γιατί τόσες και τόσες κυβερνήσεις δεν με προστάτευσαν, αλλά αντιθέτως με κοροϊδεύουν κατάφορα; Γιατί να την πληρώνουν αθώοι βιοπαλαιστές και οι ένοχοι (φυσικοί και ηθικοί) να γελάνε εκ του ασφαλούς;
Καταλήγω...
Μήπως εγώ ως πρώτος Ηλίθιος (μέχρι τη στιγμή που ξύπνησα από τη νάρκη) και πολλοί άλλοι πτωχοί πλην τίμιοι, πλήν ηλίθιοι (ή περισσότερο ευγενικά: απορροφημένοι απο τις βιωτικές μέριμνες) συμπολίτες μου ψηφίζαμε τους κάθε λογής Μαυρογιαλούρους οι οποίοι μας πουλάγανε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες και υποθηκεύανε χωρίς να αισχύνονται το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας;
Άλλη μία ρητορική ερώτηση.
Η απάντηση είναι ναι.
Μήπως φτάσαμε στο έσχατο σημείο ανοχής καθώς δεν έχουμε άλλα να υποθηκεύσουμε;
Μήπως πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να καθαρίσουμε τις τσίμπλες μας και να διακρίνουμε ποιοί είναι οι Μαυρογιαλούροι που θέλουν την ψήφο μας σε κάθε εκλογή και επιτέλους να τους εξαφανίσουμε όπως το πίον από ένα σπασμένο σπυρί; Μήπως ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε τους Καποδίστριες εκείνους που θέλουν πραγματικά να προσφέρουν και να οδηγήσουν την πατρίδα τους και τους πατριώτες τους ψηλά;
Η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα το οποίο επιτρέπει στο λαό να ελπίζει, γιατί ο λαός είναι που αποφασίζει.
Τις ώρες αυτές, η σκέψη μας μπορεί να γυρίζει σε εποχές ολοκληρωτικής διακυβέρνησης της πατρίδας μας και να λέμε ότι τότε δεν γίνονταν τέτοια πράγματα κλπ. Κάνοντας τη σκέψη αυτή, πιστέψτε με, ανοίγουμε την πόρτα (έστω και μία χαραμάδα - ωστόσο η κλειδαριά έχει ήδη ξεκλειδώσει) σε προτάσεις που μπορεί να μη ρίχνονταν καν στο τραπέζι υπο άλλες συνθήκες και πόντο - πόντο να απωλέσουμε πολλά δικαιώματα και ελευθερίες και στο τέλος να καταλυθεί η δημοκρατία (αν δεν έχει ήδη καταλυθεί).
Ανοίξτε τα μάτια σας και τ' αυτιά σας.
Μασήστε αυτά που σας σερβίρουν και μην τα καταπίνετε αμάσητα. Επεξεργαστείτε την πληροφόρηση που έχετε και βάλτε την κρίση σας να δουλέψει. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση αυτών που διαχειρίζονται την όποια κρίση.
Σκεφτείτε ότι πολλές φορές η κρίση είναι απλά ένα σεντόνι που καλύπτει μία άλλη κρίση, ή ένα τέχνασμα για την αποδοχή προτάσεων - λύσεων - αλλαγών. Βάλτε καλά στο μυαλό σας ότι και ο τύπος (ΜΜΕ) είναι αναπόσπαστο τμήμα στο παιχνίδι της εξουσίας και ελέγχεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από την κυβέρνηση ή τη δυνητική κυβέρνηση.
Πιστέψτε στη δημοκρατία, μαυρίστε τους Μαυρογιαλούρους.
Διαδώστε την αγανάκτηση την ελπίδα σας και τις ιδέες σας στόμα με στόμα.
Σκεφτείτε τα παιδιά σας.
Και για το τέλος σκεφτείτε το εξής:
Οι Θερμοπύλες θα πέσουν. Η Πόλη θα τουρκέψει.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πέσουν χωρίς μάχη.
Οι Μαυρογιαλούροι είναι το σκοτάδι (πολύ σωστά έγινε η επιλογή του πρώτου συνθετικού του επωνύμου). Η δημοκρατία είναι το φως.
Το σκοτάδι δε θα σκεπάσει το φως.
Κουκουλοφόροι να γυρίζουν ανεμπόδιστοι καίγοντας και ρημάζοντας ό,τι βρίσκεται μπροστά τους. Αυτοκίνητα, δέντρα εμπορικά καταστήματα, τράπεζες, δημόσια κτήρια.
Αναρωτιέμαι...
1+1=2
Οδόφραγμα της αστυνομίας στην οδό Αμερικής και Πανεπιστημίου.
Αφανή οδοφράγματα της αστυνομίας στις οδούς Σταδίου και Ομήρου και Βησσαρίωνος και Ομήρου.
Οδόφραγμα της αστυνομίας Πανεπιστημίου και Σίνα.
========================================>
Οι κουκουλοφόροι πιασμένοι μεσα στη φάκα. Παρακαλώ περάστε μέσα στην κλούβα για να μην πάμε περπατώντας μέχρι τη ΓΑΔΑ και κουραστούν τα ποδαράκια σας και βγάλουν κανενα κάλο.
Αναρωτιέμαι...
Η αστυνομία δεν το ξέρει τον πανάρχαιο πολεμικό ελυγμό που περιέγραψα παραπάνω;
Ρητωρική ερώτηση. Η απάντηση είναι ότι σαφώς και το γνωρίζει.
Λοιπόν;
Αναρωτιέμαι πάλι...
Η αστυνομία δεν είναι ανεξάρτητη αρχή, αλλά ένα σώμα το οποίο διοικείται επί της ουσίας από τα όργανα της εκάστοτε κυβέρνησης.
Και λοιπόν;
Αναρωτιέμαι...
Γιατί τόσες και τόσες κυβερνήσεις δεν "πάτησαν το κουμπί" για τη σύλληψη των καλών αυτών νέων; Γιατί τόσες και τόσες κυβερνήσεις δεν με προστάτευσαν, αλλά αντιθέτως με κοροϊδεύουν κατάφορα; Γιατί να την πληρώνουν αθώοι βιοπαλαιστές και οι ένοχοι (φυσικοί και ηθικοί) να γελάνε εκ του ασφαλούς;
Καταλήγω...
Μήπως εγώ ως πρώτος Ηλίθιος (μέχρι τη στιγμή που ξύπνησα από τη νάρκη) και πολλοί άλλοι πτωχοί πλην τίμιοι, πλήν ηλίθιοι (ή περισσότερο ευγενικά: απορροφημένοι απο τις βιωτικές μέριμνες) συμπολίτες μου ψηφίζαμε τους κάθε λογής Μαυρογιαλούρους οι οποίοι μας πουλάγανε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες και υποθηκεύανε χωρίς να αισχύνονται το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας;
Άλλη μία ρητορική ερώτηση.
Η απάντηση είναι ναι.
Μήπως φτάσαμε στο έσχατο σημείο ανοχής καθώς δεν έχουμε άλλα να υποθηκεύσουμε;
Μήπως πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας και να καθαρίσουμε τις τσίμπλες μας και να διακρίνουμε ποιοί είναι οι Μαυρογιαλούροι που θέλουν την ψήφο μας σε κάθε εκλογή και επιτέλους να τους εξαφανίσουμε όπως το πίον από ένα σπασμένο σπυρί; Μήπως ήρθε η ώρα να αναζητήσουμε τους Καποδίστριες εκείνους που θέλουν πραγματικά να προσφέρουν και να οδηγήσουν την πατρίδα τους και τους πατριώτες τους ψηλά;
Η δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα το οποίο επιτρέπει στο λαό να ελπίζει, γιατί ο λαός είναι που αποφασίζει.
Τις ώρες αυτές, η σκέψη μας μπορεί να γυρίζει σε εποχές ολοκληρωτικής διακυβέρνησης της πατρίδας μας και να λέμε ότι τότε δεν γίνονταν τέτοια πράγματα κλπ. Κάνοντας τη σκέψη αυτή, πιστέψτε με, ανοίγουμε την πόρτα (έστω και μία χαραμάδα - ωστόσο η κλειδαριά έχει ήδη ξεκλειδώσει) σε προτάσεις που μπορεί να μη ρίχνονταν καν στο τραπέζι υπο άλλες συνθήκες και πόντο - πόντο να απωλέσουμε πολλά δικαιώματα και ελευθερίες και στο τέλος να καταλυθεί η δημοκρατία (αν δεν έχει ήδη καταλυθεί).
Ανοίξτε τα μάτια σας και τ' αυτιά σας.
Μασήστε αυτά που σας σερβίρουν και μην τα καταπίνετε αμάσητα. Επεξεργαστείτε την πληροφόρηση που έχετε και βάλτε την κρίση σας να δουλέψει. Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση αυτών που διαχειρίζονται την όποια κρίση.
Σκεφτείτε ότι πολλές φορές η κρίση είναι απλά ένα σεντόνι που καλύπτει μία άλλη κρίση, ή ένα τέχνασμα για την αποδοχή προτάσεων - λύσεων - αλλαγών. Βάλτε καλά στο μυαλό σας ότι και ο τύπος (ΜΜΕ) είναι αναπόσπαστο τμήμα στο παιχνίδι της εξουσίας και ελέγχεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από την κυβέρνηση ή τη δυνητική κυβέρνηση.
Πιστέψτε στη δημοκρατία, μαυρίστε τους Μαυρογιαλούρους.
Διαδώστε την αγανάκτηση την ελπίδα σας και τις ιδέες σας στόμα με στόμα.
Σκεφτείτε τα παιδιά σας.
Και για το τέλος σκεφτείτε το εξής:
Οι Θερμοπύλες θα πέσουν. Η Πόλη θα τουρκέψει.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πέσουν χωρίς μάχη.
Οι Μαυρογιαλούροι είναι το σκοτάδι (πολύ σωστά έγινε η επιλογή του πρώτου συνθετικού του επωνύμου). Η δημοκρατία είναι το φως.
Το σκοτάδι δε θα σκεπάσει το φως.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)