ΑΙΤΙΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ

Η περίοδος που ζούμε προσφέρεται για προβληματισμό και στοχασμό (όχι σαν αυτόν του ΓΑΠ)...

Σε συνέχεια αναρτήσεων με προβληματισμούς για το αν είναι (ήταν) προτιμότερη η χρεοκοπία της Ελλάδας, έρχεται και η σημερινή, με την οποία προσπαθώ να εντοπίσω τις βαθύτερες αιτίες της κρίσης (τόσο για την πατρίδα μας, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο).

Τοις πταίει λοιπόν;

Αρχίζω και απαριθμώ λοιπόν (ξεκινώντας από την κορωνίδα των αξιών μου η οποία είναι τα παιδιά και η παιδεία που λαμβάνουν) και κρατάω για το τέλος την αιτία που θέλω να εστιάσω την προσοχή μου.

• Η σταθερή υποβάθμιση της παρεχόμενης παιδείας σε βαθμό που να μπαίνει κανείς σε βάσιμες υποψίες ότι πρόκειται για μεθοδευμένο σχέδιο σε βάθος χρόνου.



• Η διάβρωση της νοοτροπίας και του φρονήματος της νεολαίας μέσω της λειτουργίας των κομματικών οργανώσεων από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση κιόλας. Η νεολαία μετά από μερικά χρόνια παύει να είναι νεολαία και καθίσταται η ραχοκοκαλιά του κοινωνικού ιστού. Η διαβρωμένη νοοτροπία δυστυχώς όμως δεν πεθαίνει με την ωρίμανση ενός ανθρώπου, αλλά δυστυχώς τον ακολουθεί στις περισσότερες περιπτώσεις εφ' όρου ζωής. Η Ε.Ο.Ν. (νεολαία του Μεταξά) μοιάζει σαν Παρθεναγωγείο μπροστά στις σημερινές κομματικές νεολαίες.
  



• Οι διεφθαρμένοι και άπληστοι πολιτικοί,

α. Οι μη έχοντες συνήθως συναίσθηση των όσων αντιμετωπίζει ένας απλός πολίτης στην καθημερινότητά του

β. Οι συνήθως μη έχοντες κολλήσει ένσημα από την εργασία τους, όντας 1.γόνοι γνωστών πολιτικών οι οποίοι κατα κάποιο τρόπο μεταβιβάζουν την κομματική τους πελατεία στα παιδιά τους σα να μεταβιβάζουν ένα κοπάδι πρόβατα. Αξιοσύνη; υπό του μηδενός. 2. γόνοι - γαμπροί - νύφες πλουσίων οικογενειών, οι οποίες χρησιμοποιούν την ισχύ τους προκειμένου να βάλουν τους δικούς τους ανθρώπους στη Βουλή και γιατί όχι στην κυβέρνηση 3. συνδικαλιστές. Όσο μεγαλύτερο το συνδικάτο, τόσο μεγαλύτερη η θέση που θα καταλάβει. Βουλευτής και υπουργός είναι το ανώτατο. 4. πολιτευτές - μέλη νεολαιών - κομματικών οργανώσεων και λοιποί μανδαρίνοι ειδικευμένοι στην αφισοκόλληση τις φασαρίες (βλ. τραμπουκισμούς) και τη στείρα ρητορική. Μέχρι και αρχηγοί κομμάτων μπορούν να προκύψουν μέσα από τις σχολικές κομματικές οργανώσεις. 5. προσωπικοί φίλοι - γνωστοί των αρχηγών των κομμάτων από γυμναστήρια ή λοιπές κουμπαριές.

γ. οι οποίοι όντας εθισμένοι σαν ναρκομανείς 1. στην εξουσία και την αίσθηση ανωτερότητας την οποία γεννάει η εξάρτηση του απλού πολίτη από την ισχύ που τους έχει παραχωρήσει το σύστημα, 2. στα αισχρά προνόμια και τη χλιδή μέσα στην οποία ζούν, 3. την ατιμωρησία η οποία εξελίχθηκε σε ασυδοσία, 4. την ματαιοδοξία που γεννάει η προβολή από τα ΜΜΕ, 5. τη συναναστροφή με την αριστοκρατία του πλούτου με ό,τι αυτό συνεπάγεται

δ. οι όντας στις πλείστες περιπτώσεις ιδιαίτερα ρηχοί, γεγονός το οποίο αδυνατίζει έτι περισσότερο τις αντιστάσεις τους έμπροσθεν του πειρασμού, δε διστάζουν προκειμένου να εξυπηρετήσουν το δικό τους συμφέρον, αφενός να νομοθετήσουν υπέρ των συμφερόντων τους (βλ. Νόμος περί ευθύνης υπουργών, επιδόματα, προνόμια, ειδικοί σύμβουλοι, χρηματοδότηση των κομμάτων, συντάξεις κλπ κλπ), αφ'ετέρου δε, να εξυπηρετήσουν συμφέροντα αλλότρια από αυτά του λαού τον οποίο τυπικά υπηρετούν, ή να επιδοθούν σε πολιτικές μακροπρόθεσμα καταστροφικές για το λαό και το κράτος.

• Η σάπια λειτουργία των κομμάτων στο εσωτερικό τους.

α. Με τις φατρίες και τους Δελφίνους,

β. Την φασιστική νοοτροπία της "κομματικής πειθαρχίας",

γ. Την επί της ουσίας φίμωση ή και ακόμα τον εξοστρακισμό του όποιου αντιλόγου.

• Η ενσωμάτωση σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας της σάπιας ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗΣ νοοτροπίας των κομμάτων και των όσων τα στελεγχώνουν, η οποία συνιστά επί της ουσίας ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗ για πολίτες και πολιτικούς, αφού ο μεν πολίτης αγοράζει ένα ρουσφέτι (συνήθως μία θεσούλα στο δημόσιο) με αμοιβή τις οικογενειακές ψήφους, ο δε πολιτικός εξαγοράζει την πολιτική του επιβίωση τοποθετώντας αναξίως τις περισσότερες φορές τους ψηφοφόρους του σε μία θεσούλα, στην οποία μισθοδοτούνται χωρίς να δουλεύουν. Κανένας από τους δύο εκπορνευόμενους δεν συναισθάνεται το κακό που γίνεται μακροπρόθεσμα σε βάρος της πατρίδας και των μελλοντικών γενεών.

• Η επί της ουσίας προβληματική λειτουργία της Δημοκρατίας μας, την οποία υποβοηθούν εκτώς από τη στρεβλή λειτουργία των κομμάτων και τη σάπια νοοτροπία πολιτών και πολιτικών, η ανασφάλεια την οποία αισθάνεται ο πολίτης, η απουσία εμπιστοσύνης σε πολιτεία, δικαιοσύνη και τους λοιπούς θεσμούς του κράτους, η νέκρωση των κοινωνιών της υπαίθρου μέσω της διαστροφικής επιβαλλόμενης αστυφιλίας κλπ.

• Η αποχή των πολιτών από τα κοινά. Υπενθυμίζω ότι το ΣΥΝΤΑΓΜΑ δεν έχει αλλάξει ποτέ στο άρθρο του που αναφέρει ότι η ψήφος ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ.
  

α. Η συμμετοχή 50% του εκλογικού σώματος που είδαν τα μάτια μας μόνο ΤΡΑΓΙΚΗ μπορεί να χαρακτηριστεί και κατάντια της ελληνικής Δημοκρατίας.

β. Αποτέλεσμα της τραγικά μικρής συμμετοχής, είναι ένα ποσοστό της τάξεως του 18% του συνόλου του εκλογικού σώματος να εκλέγει κυβέρνηση και να διατυμπανίζει προς τους ιθαγενείς ότι έχει επιτύχει ποσοστό 36% να σχηματίζει ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση και να ερμηνεύει την αποχή (μέσω των φερεφώνων - συνεργατών της - βλ. ΜΜΕ, Λαζόπουλο κλπ) ως πολιτική πράξη.

γ. Αντίστοιχα οι συγκεντρώσαντες το 18% του εκλογικού σώματος βαυκαλίζονται (και προσπαθούν να μας πείσουν κι εμάς) ότι έλαβαν ποσοστό της τάξεως του 32%.

δ. Αν η παραπάνω προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και την κατά το δοκούν ερμηνείας των συνθηκών δεν αποτελεί κοροϊδία (στην καλύτερη των περιπτώσεων) και χρήση Γκαιμπελικών μεθόδων προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού εγώ είμαι ο Χότζας.

• Η επάνδρωση της κυβέρνησης και των υψηλών θέσεων του κρατικού μηχανισμού με αποκλειστικά κομματικά κριτήρια. Ως Υπουργοί και Γενικοί Γραμματείς των Υπουργείων, των ΔΕΚΟ, των διαφόρων Υπηρεσιών του δημοσίου δεν τοποθετούνται οι άριστοι και οι έχοντες υψηλό αίσθημα ευθύνης απέναντι στο λαό, αλλά άτομα που πολλές φορές δεν έχουν εργαστεί στη ζωή τους, χωρίς σπουδές και μόρφωση, με μοναδικό κριτήριο τη συνεισφορά τους στο κόμμα και την πίστη τους σε αυτό.

α. Αποτέλεσμα των παραπάνω βλέπουμε στις μέρες της κρίσης που διανύουμε, καθώς ΟΛΟΙ οι υπουργοί αποδεικνύονται ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ των περιστάσεων, αφού δεν μπόρεσαν ούτε στο ελάχιστο να κάνουν μία διαπραγμάτευση της προκοπής υπέρ της πατρίδας μας, παρά (εκ του αποτελέσματος κρίνοντας) έσκυψαν δουλικά το κεφάλι τους (σαν το Χατζηαβάτη) και απάντησαν "Όπως επιθυμείτε Εφέντη μου".

• Η διεστραμμένη λειτουργία του (κομματικά ελεγχόμενου) συνδικαλιστικού κινήματος.
  

α. Ο εργοδότης είναι εχθρός.

β. Το κεφάλαιο είναι εχθρός.

γ. Ο εχθρός πρέπει να πολεμηθεί με κάθε τρόπο.

δ. Αποτέλεσμα αυτής της τρελλής νοοτροπίας είναι οι ίδιοι οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης να δημιουργούν ανέργους.

• Η επι της ουσίας ύπαρξη ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ, οι οποίες με νύχια και με δόντια, με θεμιτές και αθέμιτες μεθόδους προσπαθούν να κρατήσουν τα κεκτημένα τους και η παντελής (ή μάλλον καλύτερα ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ) απραξία του κράτους όταν τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούν οι συντεχνίες αυτές για τον "αγώνα" τους ζημιώνουν με τον οποιονδήποτε τρόπο άλλους συμπολίτες τους.

• Ο εναγκαλισμός του κράτους με το συνδικαλιστικό κίνημα και τις συντεχνίες και η δημιουργία εμποδίων στην υγιή επιχειρηματικότητα (Ναι υπάρχει και αυτή). Βλέπετε, οι ψήφοι που αντιπροσωπεύουν τα συνδικάτα και οι συντεχνίες είναι πολλές και οι πολιτικοί δε μπορούν παρά να αλληθωρίζουν προς το μέρος τους, κάνοντας πλήθος (νομοθετικών) εκπτώσεων υπέρ τους.

• Οι Κοτσαμπάσηδες στην Ελλάδα (στο εξωτερικό γνωστοί ως φεουδάρχες).
  

α. Στους παραπάνω κατατάσσονται τα μεγάλα "τζάκια", ήτοι οι οικογένειες εκείνες που αποτελούν ρυθμιστές της οικονομικής αλλά και της πολιτικής ζωής του τόπου.

β. Λόγω της ισχύος τους και τον εναγκαλισμό τους με τους πολιτικούς πετυχαίνουν 1. Να βρίσκονται στο απυρόβλητο σε ό,τι έχει να κάνει με τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους (π.χ. παρά τις πολεοδομικές παραβάσεις, ή τις αμέτρητες ώρες απλήρωτων υπερωριών των υπαλλήλων τους δεν υπόκειται σε σοβαρό έλεγχο από την Πολεοδομία ή την Επιθεώρηση Εργασίας αντίστοιχα κλπ). 2. Να εξοντώνουν τους τίμιους, εργατικούς, μερακλήδες, υγιώς σκεπτώμενους επιχειρηματίες, οι οποίοι χωρίς τις πλάτες των πολιτικών έχουν ιδιαίτερα μεγαλύτερο κόστος λειτουργίας και αναγκαστικά οι τιμές τους δε μπορούν να είναι ανταγωνιστικές. 3. Να τους ανατίθενται έργα, τα οποία με βάση την παρεχόμενη ποιότητα, ταχύτητα και κυρίως τιμή δε θα έπρεπε να τους ανατεθούν. 4. Να περνάνε στα χέρια τους δημόσια περιουσιακά στοιχεία "φιλέτα" χωρίς να καταβάλλουν το πρέπων αντίτιμο.

• Τα ΜΜΕ που ανήκουν στα παραπάνω μεγάλα τζάκια και οι υποταγμένοι - δουλοπρεπείς - υπηρέτες - τσιράκια μεγαλοδημοσιογράφοι, οι οποίοι προτιμούν να χάσουν την αξιοπρέπειά τους από το να χάσουν τα προνόμιά τους. Μεταξύ άλλων τα ΜΜΕ προσφέρουν αφειδώς στον πολίτη:

α. Απροκάλυπτη προσπάθεια χειραγώγησης της Σκέψης του κόσμου (όχι απλά της κοινής γνώμης),

β. Διχόνοια,

γ. Σύγχυση,

δ. Φόβο, τρόμο και ανασφάλεια, με την προβολή πλήθουν δυσάρεστων ειδήσεων και την "απόκρυψη" επί της ουσίας κάθε αισιόδοξης νότας.

ε. Προώθηση μίας διεστραμένης (Δυτικής Προελεύσεως) δυιστικής θεώρησης των πραγμάτων, στην οποία υπάρχει μόνο άσπρο και μαύρο, εχθροί και φίλοι, νικητές και νικημένοι.

στ. Φίμωση - γελοιοποίηση - εξουδετέρωση των φωνών εκείνων που δεν εξυπηρετούν τα σωστά συμφέροντα και προώθηση εκείνων που πάνε με τα νερά που πρέπει.

ζ. Πόλεμο με απροκάλυπτη χρήση Γκεμπελικών μεθόδων ενάντια σε κάθε τι παραδοσιακό (πλήν της κουζίνας), εθνικό, ορθόδοξο, συντηρητικό,

Βέβαια η δράση φέρνει αντίδραση και η αλήθεια είναι ότι ελληνική blogοσφαιρα κυριαρχείται πλέον από εκφραστές (σε όλο το εύρος του φάσματος - από ήπιους μέχρι φανατικούς) της παράδοσης, της φιλοπατρίας, της ορθόδοξης πίστης.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι προωθείται αυτή τη στιγμή που διαβάζετε την παρούσα ανάρτηση, μία ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ νομοθετική ρύθμιση για την άρση της Ανωνυμίας των Bloggers (αντίστοιχο εγχείρημα απέτυχε στην ΚΙΝΑ), στην οποία συμμετέχει άκουσον άκουσον ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ του ΣΚΑΙ (Πάσχος Μανδραβέλης)!!! Από πότε οι δημοσιογράφοι (αυτοί ντε που προστατεύουν τον πολίτη μέσω του ελέγχου που ασκούν στην εξουσία) συμμετέχουν σε νομοπαρασκευαστικές ομάδες; Ζήσαμε για να το δούμε και αυτό.

η. Έκπτωση ηθών δια της ύπουλης μεθόδου του ΜΙΘΡΙΔΑΤΙΣΜΟΥ,

θ. Συστηματικό εξορισμό της "υψηλής τέχνης" και των αντιπροσώπων της οι οποίοι θα μπορούσαν να έχουν άποψη και να επηρεάσουν τις μάζες εν καιρώ κρίσης από τη ζωή των πολιτών.

Η πολυπολιτισμική σούπα των απροσώπων και χωρίς ρίζες (και άρα χωρίς συνοχή - δηλαδή χωρίς δύναμη για αντίσταση - απέναντι σε έναν κοινό αντίπαλο) πολιτών έχει μπεί στη φωτιά και σιγοκαίει λοιπόν εδώ και καιρό. Αίσθησή μου είναι ότι στις μέρες μας η σούπα αυτή παίρνει την πρώτη βράση....

Όλα όσα περιγράφονται παραπάνω, ισχύουν στην υπερβολή τους στην πατρίδα μας, αλλά κατά το μάλλον ή ήττον ισχύει εμφανώς ή αφανώς σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη του πλανήτη μας και απλά δεν αποκαλύπτεται σε εμάς εδώ στην Ελλάδα για πολλούς και διάφορους λόγους. Σίγουρα άλλα κράτη λειτουργούν περισσότερο εύρυθμα και προς όφελος του πολίτη, όμως δεν είναι όλα τέλεια και ρόδινα. Πιστέψτε με.

________________________________________

Προσέξτε όμως τι άφησα για το τέλος:

Το μεγαλύτερο λάθος της ανθρωπότητας ξέρετε ποιό είναι;

Το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις επέτρεψαν σε αυτό που τόσο αόριστα και απρόσωπα αποκαλούμε "ΑΓΟΡΕΣ" να αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη από τα ίδια τα κράτη, έτσι ώστε να μπορεί πλέον να επεμβαίνει στη λειτουργία τους και να επιβάλλει όρους. Οι όροι βέβαια δεν είναι τίποτε άλλο από έναν μηχανισμό αυτοσυντήρησης των "ΑΓΟΡΩΝ", προκειμένου να διαιωνιστεί η λειτουργία τους και να πολλαπλασιαστεί με κάθε δυνατό τρόπο η ισχύς τους και οι παχυλές αμοιβές των υπαλλήλων - διαχειριστών τους, των οποίων η φιλοδοξία και η απληστία (άρα και η απανθρωπιά) δεν έχουν μέτρο. Επαναλαμβάνω: "Με κάθε δυνατό τρόπο".

Η απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας, σε γενικές γραμμές, εντάσσεται στα παραπάνω πλαίσια.

Δε λέω, οι διάφοροι οίκοι (επενδυτικοί - αξιολόγησης - υπερτράπεζες - χρηματιστηριακές - funds και δεν ξέρω τι άλλου είδους οίκοι υπάρχουν) και οι αναλυτές τους κάνουν τη δουλειά τους (και έχουν κάθε δικαίωμα) και προσπαθούν να την κάνουν καλά, υπερασπιζόμενοι τα λεφτά που διαχειρίζονται - και φυσικά τις παχυλές αμοιβές τους. Είναι άλλωστε βασικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης να αναζητεί (ματαίως) βεβαιότητες, ασφάλεια και σιγουριά. Πέραν όμως των όσων αντικειμενικών στοιχείων μπορούν οι απανταχού της οικουμένης αναλυταράδες να χρησιμοποιήσουν για τις αναλύσεις τους, πιστεύω ότι φτάνουν πλέον σε υψηλά επίπεδα διαστροφής, αφ' ενός μεν υπεραναλύοντας, αφ' ετέρου δε χρησιμοποιώντας και τραβηγμένες - αυθαίρετες παραδοχές για να στηρίξουν τα συμπεράσματά τους (εδώ κατά την άποψή μου υπάρχει εμφανής ΔΟΛΟΣ, με την έννοια ότι προσπαθούν να εκβιάσουν καταστάσεις προκειμένου να αποκομίσουν κέρδη πάνω από κάθε λογική έννοια) με αποκλειστικό σκοπό να κερδοσκοπήσουν. Πείτε μου αν είναι δυνατόν να γίνει πρόβλεψη για το 2050!!! Το είδαμε όμως και αυτό και όχι από καμία τυχαία τράπεζα, αλλά από τη Citibank.

Ρωτάω όμως:

• Επιτρέπεται οι "αγορές" και το απρόσωπο κεφάλαιο να έχουν μεγαλύτερη ισχύ από ολόκληρα κράτη;



• Είναι ή δεν είναι η οικονομική επιστήμη Κοινωνική Επιστήμη, άρα σκοπός της είναι η εξυπηρέτηση των αναγκών των ανθρωπίνων κοινωνιών με στόχο την ευημερία τους, να πάρει η ευχή να πάρει;



• Είναι ή δεν είναι η Πολιτική Επιστήμη Κοινωνική Επιστήμη; άρα σκοπός της είναι η εξυπηρέτηση των ανθρωπίνων κοινωνιών με στόχο την ευημερία τους;



• Επιτρέπεται οι πολιτικοί (βλέπε και ΝΟΜΟΘΕΤΕΣ) να μην έχουν προβλέψει την προστασία των λαών τους (γιατί τι άλλο είναι οι πολιτικοί παρά υπηρέτες του συμφέροντος του λαού) ενάντια σε αυτό το συνεχώς γιγαντούμενο και αχόρταγο κερδοσκοπικό ΚΤΗΝΟΣ; Δε νομίζω ότι πρόκειται για κάτι ακατόρθωτο.



• Επιτρέπεται οι πολιτικοί, να συντηρούν και να ενισχύουν το δαιδαλώδες - υπερπολύπλοκο χρηματοοικονομικό σύστημα, αντί να του βάζουν αυστηρούς όρους λειτουργίας και εμπόδια σε κάθε προσπάθεια κερδοσκοπίας; Ως χαρακτηριστικότερα παραδείγματα σας φέρνω το περίφημο Τ+10 στην αγορά των ομολόγων και φυσικά το short shelling.



• Επιτρέπεται οι πολιτικοί να ευνοούν τις πολυεθνικές εταιρείες σε βαθμό που σχεδόν να μη φορολογούνται και να καλούνται οι απλοί πολίτες σε καιρό κρίσης (και όχι μόνο) να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά συνεισφέροντας από το υστέρημά τους και την προσωπική τους περιουσία;



• Επιτρέπεται (όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων) οι πολιτικοί να δίνουν προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των "αγορών" και όχι των πολιτών; Αν η προτεραιότητά τους είναι να εξασφαλίσουν έναν παχυλό μισθό συνοδευόμενο από έναν πομπώδη τίτλο μετά την αποχώρησή τους από την πολιτική, τότε η απάντηση είναι αναμφίβολα ΝΑΙ.



• Το καταλαβαίνουν οι "Αγορές" και οι "Οίκοι", ότι στο παγκοσμιοποιημένο πλέον χωριό μας, όλοι εξαρτώμαστε από όλους και ότι η καρκινική τους αδηφάγος συμπεριφορά αργά ή γρήγορα θα καταφάει και τους ίδιους;
  
  

Η κρίση θα φέρει τη λύση.