ΠΗΓΗ: ΑΝΤΙΒΑΡΟ
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Ιερώνυμε,
αφορμή για την σύνταξη της παρούσας επιστολής υπήρξε ένα απόσπασμα από το άρθρο σας στην Καθημερινή στις 4.6.2011 το οποίο ήχησε μέσα μου σαν ένα σάλπιγμα: «Χρειάζεται να κινητοποιηθεί μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας μας. Το κυριότερο: απαιτείται μια εμβάθυνση στην πνευματική μας κληρονομιά, ώστε να προκύψει μια νέα ιεράρχηση των αξιών μας».
Για αυτήν την κινητοποίηση που θα στηριχθεί πάνω στην πνευματική μας κληρονομιά λαμβάνω το θάρρος να σας απασχολήσω με την παρούσα επιστολή μου. Η παρότρυνσή σας αυτή, σε συνδυασμό με το κύμα αγανάκτησης που έχει πλημμυρίσει την κοινωνία με οδήγησε στην αναζήτηση του θεσμού που θα ήταν ικανός να προκαλέσει μια κινητοποίηση βασισμένη στις αξίες όπως παραδίδονται από γενιά σε γενιά μέσω του ορθόδοξου βιώματος.
Ποιος είναι αυτός ο θεσμός;
Κατά την ταπεινή μου άποψη είναι οι ενοριακές συνελεύσεις, αυτή η κληρονομιά των Χριστιανικών Αδελφοτήτων των πρώτων αιώνων, αυτός ο ξεχασμένος θεσμός οριοθέτησης της παρουσίας των Ρωμιών επί αιώνες, αυτή η αγνοημένη από τον Καταστατικό χάρτη της εκκλησίας παράδοση. Στην απάντηση αυτή οδηγήθηκα αφού έθεσα στον εαυτό μου ένα ερώτημα: Σε μια στιγμή κρίσης σε ποιον θα στραφώ μετά τον Θεό την Παναγία και τους Αγίους, σε μια στιγμή ταραχής ποιον θα πρέπει να βοηθήσω πρώτα;
Το κήρυγμά της Εκκλησίας μας δεν δείχνει άλλον από τον διάσημο και ταυτόχρονα τόσο άγνωστο «Πλησίον». Αυτόν τον «Πλησίον» σας παρακαλώ να μας δώσετε το μέσο να τον γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει. Στην ενοριακή συνέλευση, την σύναξη, την «εκκλησία» με την αρχαία της έννοια, βλέπω την ικανοποίηση της βαθύτερης ανάγκης να γνωρίσω το πρόσωπο του διπλανού μου για τον στηρίξω και να με στηρίξει, ειδικά τώρα που τα σύννεφα στον ουρανό της Ελλάδας πυκνώνουν απειλητικά. Μπορώ να υποθέσω ότι ίσως σας προβληματίσει το διοικητικό βάρος της σύγκλησης και λειτουργίας τέτοιων συνελεύσεων. Δεν αποκλείω να σας περάσει από το μυαλό ότι ίσως υπάρξουν τριβές και παρανοήσεις μεταξύ κληρικών και λαϊκών που θα δυσχεράνουν το διοικητικό έργο σας.
Εντούτοις αισθάνομαι μια βεβαιότητα ότι η προσπάθεια να γνωριστούν οι ενορίτες μεταξύ τους και να συζητήσουν τα προβλήματά τους θα καρποφορήσει άμεσα. Οι γνωριμία θα φέρει την τριβή, η τριβή την κατανόηση, η κατανόηση την εμπιστοσύνη. Και δεν χρειάζεται να αναφέρω πόσο μεγάλο είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης που ταλανίζει την κοινωνία.
Στόχος είναι ο σχηματισμός ιστών μέσα στην κοινωνία που θα διεκδικήσουν την αξιοποίηση των αρχών της πνευματικής κληρονομιάς μας υπέρ της μιας Ελλάδας που πάσχει. Φυσικά δεν θέλω σε καμία περίπτωση να παραγνωρίζω περιπτώσεις ενοριών που ίσως έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο.
Το ζητούμενο όμως είναι η ποιότητα της ενοριακής συνύπαρξης να μην εξαρτάται μόνο από ορισμένους αστάθμητους παράγοντες που θα δράσουν θετικά σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά να ανεβεί ο πήχης στο σύνολο των ενοριών. Για τους παραπάνω λόγους, σας παρακαλώ θερμα να ενθαρρύνετε τους εφημερίους να συγκαλέσουν ενοριακές συνελεύσεις όπου θα καταγραφούν τα προβλήματα και θα αναζητηθούν λύσεις από τους ίδιους τους ενορίτες σε συνεργασία με τους ποιμένες τους και τα εκκλησιαστικά συμβούλια.
Όλως ενδεικτικά, ζητήματα που θα μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο ενοριακών συνελεύσεων είναι:
- Η ενημέρωση και συμμετοχή των ενοριτών στην δράση των ενοριακών φιλόπτωχων ταμείων ιδίως μέσω της ενεργοποίησης ερανικών επιτροπών για περιπτώσεις συμπολιτών μας με μεγάλα προβλήματα, τώρα μάλιστα που η παρουσία του κράτους θα γίνει ακόμη πιο ισχνή.
- Η εξέλιξη του κατηχητικού σχολείου σε σχολείο μελέτης της ελληνικής γλώσσας μέσω των λειτουργικών κειμένων, αλλά και της ορθόδοξης παράδοσης και ιστορίας, με την ηθική αλλά ενδεχομένως και οικονομική ενίσχυση των ίδιων των ενοριτών
- Η οργάνωση πρακτικών μεταξύ των ενοριτών για την ενίσχυση της ασφάλειας τους Τα θέματα που θα συζητηθούν σίγουρα θα είναι αρκετά, αλλά μόνο ωφέλεια μπορεί να προκύψει για την κοινωνία μας αν δοθεί η αυτοπεποίθηση στους ενορίτες να συμμετέχουν στη διαμόρφωση συλλογικών βουλήσεων βαπτισμένων στο πενταπόσταγμα της παράδοσης, μεταφέροντας έτσι στην δημόσια σφαίρα το ορθόδοξο βίωμα.
Συνειδητά θα αποφύγω να κρίνω την πρότασή μου από πλευράς δογματικής ή θεολογικής δεδομένου ότι έχω συνείδηση της σχετικής αδυναμίας μου. Δεν είμαι θεολόγος. Δεν μπορώ όμως να μην υπενθυμίσω ότι οι πρώτοι χριστιανοί επέλεξαν τον όρο "Εκκλησία" για να εκφράσουν την θρησκευτική τους εμπειρία, έναν όρο που προϋποθέτει μια συλλογικότητα ενεργή και διαρκή, η οποία δεν περιοριζόταν στον χώρο λατρείας, όπως δυστυχώς παρατηρώ ότι συμβαίνει αυτή την στιγμή σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Αυτή την συλλογικότητα θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να επανενεργοποιήσουν οι ενοριακές συνελεύσεις οι οποίες θα έχουν σαν κύριο στόχο την γνωριμία με τον συνάνθρωπο και την από κοινού αντιμετώπιση των προβλημάτων. Αν οι ημέρες είναι τόσο ζοφερές όσο διαγράφονται από την επικαιρότητα, τότε είναι παραπάνω από χρήσιμο να εξελιχθεί ο κυριακάτικος συγχρωτισμός των ενοριτών μετά την θεία λειτουργία σε έναν σταθερό ιστό αγάπης και αλληλεγγύης. Ως μέλος του εκκλησιαστικού συμβουλίου της ενορίας Αγίου Δημητρίου Όπλων, σας παρακαλώ να λάβετε υπόψη την πρότασή μου για την σύγκληση ενοριακών συνελεύσεων και να ενεργήσετε ότι κρίνετε σκόπιμό από της θέσεώς Σας για την εμπέδωση αυτού του θεσμού.
Με σεβασμό και εκτίμηση
Χρήστος Αγ. Κλειώσης
Γραμματέας του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου Αγίου Δημητρίου Όπλων
Δικηγόρος Αθηνών
www.dikaiopolis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου