ΠΟΛΙΤΙΚΟ Ή ΝΟΜΙΚΟ; ΙΔΟΥ Η ΑΠΟΡΙΑ!

Ποιό είναι το ερώτημα;

Μα η απόφαση για λήψη δράσης ενάντια στη Χρυσή Αυγή από τον πολιτικό κόσμο, ή όχι.

Αν λοιπόν η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι η απόφαση για λήψη δράσης πρέπει να είναι πολιτική και όχι νομική (δηλαδή από τη δικαστική εξουσία, η οποία παρεμπιπτόντως είναι η μόνη εξουσία που νομιμοποιείται να αναλάβει τέτοιου είδους δράση), τότε λυπάμαι, ένα μεγάλο πλήθος κόσμου δεν έχει καμία ιδέα για το τι είναι δημοκρατία.

Με απόψεις σαν και αυτές  (διαβάστε άρθρο του κυρίου Μαυρίδη στο Capital), η σημερινή αστική δημοκρατία, υποβιβάζεται σε πατσαβούρα χειρότερη από ολοκληρωτικό πολίτευμα.

Είναι αδιανόητο  στα παλίσια ενός δημοκρατικού πολιτεύματος να υποστηρίζει κανένας ότι πρέπει να αποκλείεται από την διεκδίκηση της λαϊκής ψήφου το οποίοδήποτε κόμμα, ακόμα και κόμματα σαν τη Χρυσή Αυγή. Ακόμα και αν τα κόμματα αυτά έχουν σαν ιδεολογία τους την κατάλυση της δημοκρατίας. Ακόμα και υπό τη φανταστική απειλή ότι θα "ανοίξουν τα ξερονήσια", απειλή η οποία ως σκοπό έχει α) το ξύπνημα συγκεκριμένων αντανακλαστικών της κοινωνίας και ως εκ τούτου β) την πόλωση.

Δεν είναι δυνατόν κύριοι!

• Είναι σα να ζητάνε ένα πολίτευμα με ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ, το οποίο θα αντιμετωπίζει διαφορετικά ομάδες πολιτών, ανάλογα την περίσταση και φυσικά... ανάλογα την αντίληψη, το ήθος και τις προθέσεις των κατά καιρούς κυβερνητών!!!
• Είναι σα να ζητάνε ένα πολίτευμα με ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ.
• Είναι σα να ανοίγουμε την πόρτα της δημόσιας ζωής στην τρέλλα και την αλλοφροσύνη!
   

Το αντιλαμβάνεστε;

Και να σας πω και κάτι άλλο στο φινάλε...
Επειδή κατά τα φαινόμεναυπάρχει μεγάλη σύγχυση, σας παραπέμπω στα "Πολιτικά" και τα "Ηθικά Νικομάχεια" του Αριστοτέλη για να μάθετε κάποια πράγματα για τα πολιτεύματα...

Ο Αριστοτέλης λοιπόν, ΔΕ χωρίζει τα πολιτεύματα σε καλά και κακά.
Τα χωρίζει με βάση το κατά πόσον οι άρχοντες εξυπηρετούν τα συμφέροντα του συνόλου του λαού ή όχι.
Έτσι λοιπόν και η "Πολιτεία" έχει την παρεκτροπή της, την οποία ο Αριστοτέλης την αποκαλεί ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η οποία δε νοιάζεται για το σύνολο των πολιτών, αλλά εξυπηρετεί μόνο τους φτωχούς.

Η "Πολιτεία" (την οποία και ο Ρήγας Φεραίος αναπαράγει στα γραπτά του) είναι ΤΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ εκείνο όπου επικρατούν οι ΝΟΜΟΙ και η ΙΣΟΝΟΜΙΑ. Για ΟΛΟΥΣ κύριοι. Χωρίς εξαιρέσεις. Από τον Κ. Παπούλια, έως το ζητιάνο της οδού Κοραή. Από τον ορκισμένο εχθρό της δημοκρατίας που λέγεται ΚΚΕ (αλήθεια για διαβάστε το καταστατικό του και ξεκινήστε τον ανένδοτο αγώνα ΚΑΙ ενάντιά του καθώς δεν αποδέχεται τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας), μέχρι τον άλλο εχθρό της δημοκρατίας τη Χ.Α., ή μήπως υπάρχει επιλεκτικότητα στις ευαισθησίες;

Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι η δημοκρατία δεν αποτελεί κάποιου είδους θέσφατο (ανθρώπινο δημιούργημα είναι άλλωστε - και ως εκ τούτου εξ ορισμού ατελές), ούτε τα άλλα πολιτεύματα είναι δαιμονικά και κατακριτέα.
Οι αποκαλούμενοι "εχθροί" της δημοκρατίας ξέρετε (ΟΚ, ίσως όχι η Χρυσή Αυγή), μπορεί να είναι οραματιστές ενός καλύτερου πολιτεύματος και η δημοκρατία δεν έχει το δικαίωμα να αρνείται ούτε στους εχθρούς της το δικαίωμα να ζητάνε αλλαγή του πολιτεύματος, κατά τον ίδιο τρόπο που η κα Ρεπούση μπορεί και διατυπώνει ανεμπόδιστη (στο όνομα της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου που προστατεύει το σύνταγμα) τα φληναφήματά της, μερικά από τα οποία κινούνται εκτός συνταγματικών προβλέψεων.
Δεν είναι θέμα προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως λανθασμένα και υποκριτικά αναφέρεται από πολλούς. Είναι θέμα ΙΣΟΝΟΜΙΑΣ και ΑΝΟΧΗΣ, δύο αξίες που πηγάζουν από τη φύση της Δημοκρατίας και τη χριστιανική διδασκαλία που αποτελουν τους δύο βασικότερους πυλώνες του πολιτισμού μας.

Αυτό που ζητείται εν προκειμένω από εκείνους που χρησιμοποιούν τη συγκεκριμένη ρητορική, είναι η δικαιολόγηση της λήψης βίαιων μέτρων από το σάπιο παρασιτικό πολιτικό σύστημα της πατρίδας μας που επιδεκαετίες σα βδέλλα ρουφά όλη τη ζωτικότητα της κοινωνίας μας, προκειμένου να αυτοπροστατευτεί και να επιβιώσει ως έχει εις τους αιώνας των αιώνων.

Την πρώτη φορά, που πέτυχε να επιβιώσει, το πέτυχε με την πρόσφατη χρεοκοπία της πατρίδας μας (PSI) και σε βάρος της υλικής ευδαιμονίας του λαού.
Τώρα, ετοιμάζεται να μας βάλει σε εμφύλιο πόλεμο και τα ΜΜΕ βοηθάνε και στηρίζουν αυτήν την προσπάθεια.

Εστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ' ορά.

Υ.Γ.
Αδέλφια προσοχή. Η δημοκρατία και το έθνος βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο.
Γρηγορείτε.

---

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΝ

ΧΡΟΝΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν.
Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού σαρώνοντας
η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου.
ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ ΤΑ ΕΡΓΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ Η ΧΤΙΣΙΣ, ΘΑ ΦΡΙΞΕΙ.
Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου.
Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ.
Και μετά θα μιλήσει, να πει: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

- Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο.

- ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΠΕΛΕΚΙΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΣΚΙΖΟΝΤΑΣ ΠΡΟΤΟΜΕΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΩΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ.

- Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων.

- Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.


Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν.
Αλλά πριν, ιδού θα γίνουν οι ωραίοι που ναρκισσεύτηκαν στις τριόδους Φίλιπποι και Ροβέρτοι.
Θα φορέσουν ανάποδα το δαχτυλίδι τους, και με καρφί θα χτενίσουνε
το μαλλί τους, και με νεκροκεφαλές θα στολίσουνε το στήθος τους, για να δελεάσουν τα γύναια.
Και τα γύναια θα καταπλαγούν και θα στέρξουν.
Για να έβγει αληθινός ο λόγος, ότι σιμά η μέρα
όπου το κάλλος θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς.
Και θα αγαναχτήσει το κορμί της πόρνης μην έχοντας άλλο τι να ζηλέψει.
Και θα γίνει κατήγορος η πόρνη σοφών και μεγιστάνων, το σπέρμα
που υπηρέτησε πιστά, σε μαρτυρία φέρνοντας.
Και θα τινάξει πάνουθέ της την κατάρα, κατά την Ανατολή το χέρι τεντώνοντας και φωνάζοντας:
εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

- Βλέπω τα χρώματα του Υμηττού στη βάση την ιερή του Νέου Αστικού μας Κώδικα.

- Βλέπω τη μικρή Μυρτώ, την πόρνη από τη Σίκινο, στημένη πέτρινο άγαλμα στην πλατεία της Αγοράς
με τις Κρήνες και τα ορθά Λεοντάρια.

- Βλέπω τους έφηβους και βλέπω τα κορίτσια στην ετήσια Κλήρωση των Ζευγαριών.

- Βλέπω ψηλά, μες στους αιθέρες, το Ερέχθειο των Πουλιών.


Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού σαρώνοντας η καταιγίδα
που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου.
Αλλά πριν, ιδού θα περάσουν γενεές το αλέτρι τους πάνω στη στέρφα γης.
Και κρυφά θα μετρήσουν την ανθρώπινη πραμάτεια
τους οι Κυβερνήτες, κηρύσσοντας πολέμους.
Όπου θα χορτασθούνε ο Χωροφύλακας και ο Στρατοδίκης.
Αφήνοντας το χρυσάφι στους αφανείς, να εισπράξουν αυτοί τον μιστό της ύβρης και του μαρτυρίου.
Και μεγάλα πλοία θ' ανεβάσουν σημαίες, εμβατήρια θα πάρουν τους δρόμους,
οι εξώστες να ράνουν με άνθη το Νικητή. Που θα ζει στην οσμή των πτωμάτων.
Και του λάκκου σιμά του το στόμα, το σκοτάδι θ' ανοίγει στα μέτρα του,
κράζοντας: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

- Βλέπω τους Στρατοδίκες να καίνε σαν κεριά, στο μεγάλο τραπέζι της Αναστάσεως.

- Βλέπω τους Χωροφυλάκους να προσφέρουν το αίμα τους, θυσία στην καθαρότητα των ουρανών.

- Βλέπω τη διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών.

- Βλέπω τις κανονιοφόρους του Έρωτα.


Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει.
Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει
από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου. Αλλά πριν, ιδού θα στενάξουν οι νέοι
και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει.
Κουρεμένοι κατάδικοι θα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα.
Kαι θα αδειάσουν όλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν,
για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λογιών εμφιαλωμένη φύση.
Και θα 'ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα.
Και θα 'χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.
Και θα 'ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια.
Τότε, μην έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της καταιγίδας
από τ' ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να σταθεί στα ωραία μέσα ερείπια.
Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει, ν' αψηλώσουν τα χόρτα,
η γυναίκα στο πλάι του σαν αχτίδα του ήλιου να βγει.
Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη.
Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!