Τα χρέη των κακοπληρωτών προς τα ασφαλιστικά ταμεία ανέρχονται σε € 7,5 δις.
Οι κακοπληρωτές σε ΙΚΑ, ΟΑΕΕ και υπόλοιπα ταμεία ανέρχονται σε 210 - 240 χιλιάδες, ενώ 250 χιλιάδες μικροοφειλέτες οφείλουν στον ΟΓΑ € 110 - 125 εκ.
Κάνω την ακόλουθη αναγωγή - γενίκευση:
Για να καλυφθούν αυτά τα ποσά, το δημόσιο θα πρέπει να δανειστεί.
Έστω ότι ο δανεισμός θα γίνει μέσω των "λαϊκών ομολόγων" με διάρκεια 5 έτη και επιτόκιο 5,5% αφορολόγητο.
Πρέπει λοιπόν το δημόσιο (άρα ο τίμιος φορολογούμενος πολίτης) να καλύψει ετήσια Χρεολύσια της τάξεως των € 1,5 δις πλέον ετήσιους τόκους € 412 εκ., δηλαδή € 1,912 δις ετησίως.
Αν οι φορολογούμενοι πολίτες είναι περίπου 5,5 εκ., αντιστοιχεί σε μία ετήσια επιβάρυνση της τάξεως των € 350, άσε που από τους 5,5 εκατομμύρια φορολογούμενους οι 2 εκ. δεν πληρώνουν φόρο λόγω χαμηλού εισοδήματος, οπότε μιλάμε για ετήσια επιβάρυνση € 546 για τους φορολογούμενους που πληρώνουν.
Από την άλλη μεριά, σκεφτείτε ότι τα λεφτά αυτά τα κρατάνε καταχρηστικά κάποιοι και (αν τα έχουν διαθέσιμα) μπορούν να τα δανείσουν οι ίδιοι στο δημόσιο και να εισπράττουν αυτοί τους ετήσιους τόκους των € 412 εκ. των "λαϊκών ομολόγων".
Τέλος, να είστε σίγουροι, ότι όταν θα έρθει η ώρα κατά την οποία οι παραπάνω οφειλέτες θα κληθούν να πληρώσουν τα χρωστούμενα, υπό το κράτος της ανάγκης είσπραξης μετρητών, θα γίνει ρύθμιση, η οποία θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων σημαντική έκπτωση.
Συμπεραίνω τα εξής:
- Το κράτος βοηθάει τους επιχειρηματίες. Αλλά βοηθάει εκείνους τους επιχειρηματίες οι οποίοι κάνουν κακό στο κοινωνικό σύνολο. Βοηθάει εκείνους που αναμφίβολα δεν είναι σωστοί επιχειρηματίες, με υγιή επιχειρηματική νοοτροπία και ως εκ τούτου θνησιγενείς.
- Εκδικείται τον συνεπή και υγιή επιχειρηματία, ο οποίος πληρώνει τις εισφορές του και δεν τις κατευθύνει είτε στην τσέπη του, είτε σε επιχειρηματικές δραστηριότητες οι οποίες, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι οι παλαιότερες δραστηριότητες δεν ήταν πετυχημένες αφού δεν μπόρεσε να καλύψει ούτε τις εργοδοτικές εισφορές, μάλλον είναι, ή θα είναι, αμφιβόλου ποιότητας - επιτυχίας.
- Δεν ενδιαφέρεται για τον τίμιο φορολογούμενο πολίτη, ο οποίος επωμίζεται δυσβάσταχτα χρέη από την κακοδιαχείριση που κάνουν εκείνοι τους οποίους ο ίδιος πληρώνει για να διαχειρίζεται τον κόπο του και την (επι της ουσίας) περιουσία του.
- Δεν ενδιαφέρεται για τον εργαζόμενο μισθωτό, ο οποίος αφενός δεν μπορεί να εισ-φοροδιαφύγει, αλλά επιπλέον βλέπει τρομοκρατημένος, τους ασφαλιστικούς οργανισμούς στους οποίους υπάγεται να καταρρέουν και α) το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησής του να επεκτείνεται όλο και περισσότερο και να τίθεται εν αμφιβόλω το αν θα βγεί σε σύνταξη, β) το ύψος της σύνταξης του νύν συνταξιούχου, άρα και του εκείνου που θα βγεί στο εγγύς ή μακρινό μέλλον, να ψαλιδίζεται όλο και περισσότερο.
Εν κατακλείδι μιλάμε για μία τρελλή στρέβλωση της αγοράς και της κοινωνίας.
Σκεφτείτε ακόμα ότι αν οι θεσμοί είχαν λειτουργήσει σωστά κατά το παρελθόν, στη σημερινή δύσκολη συγκυρία τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Δύσκολα σίγουρα, αλλά πιστέψτε με κατά ένα - δύο λιθαράκια πιο ελαφριά.
Η λαϊκή σοφία λέει "Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν". Η κοινωνία μας φρόντισε και εξακολουθεί να φροντίζει για το αντίθετο.
Δε συμφωνείτε κι εσείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου