Άλλη μία ανόητη και ουτοπική συνταγή για την έξοδό μας από την κρίση.

Η συνταγή της επιτυχίας είναι μόνο μία:

1. Παίρνουμε το σύνταγμα και το απλώνουμε φύλλο φύλλο στον πάγκο.
2. Στα έδρανα της βουλής μας τοποθετούμε μία κάλπη.
3. Στη ζυγαριά μας ζυγίζουμε τους βουλευτές. Πρέπει να είναι 180. Παρακάτω όχι. Παραπάνω δε μας πειράζει.
4. Ανακοινώνουμε ψηφοφορία για αναθεώρηση του συντάγματος, χωρίς να προσδιορίζουμε τα άρθρα που θέλουμε να αλλάξουμε.
5. Με 180 "ΝΑΙ σε όλα" (θα επιτευχθεί από κεκτημένη ταχύτητα γιατί όπως όλοι μας γνωρίζουμε - "Η έξη είναι δεύτερη φύση" - "Πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι" και φυσικά γιατί, όπως όλοι πλέον γνωρίζουμε, οι περισσότεροι βουλευτές δε διαβάζουν αυτά που ψηφίζουν) αποφασίζουμε θετικά στην αναθεώρηση του συντάγματος.
6. Εκ των υστέρων λοιπόν ανοίγουμε και το φάκελλο ο οποίος θα γράφει:

"Οριστικά και Αμετάκλητα
1. Καταργούνται τα άρθρα 61*, 85** και 86*** και η παράγραφος 2**** του άρθρου 29
2. Δημιουργούνται θεσμοί αυστηρής αξιολόγησης των υποψηφίων και των εν ενεργεία βουλευτών (τροποποιείται το άρθρο 55*****).
3. Αφήνουμε (εναλλακτικά χρησιμοποιούμε μαστίγιο) τη δικαιοσύνη να ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ
4. Επιστρέφουμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ισχύ που του είχε αφαιρεθεί".

Αν το ψήφισμα αυτό γίνει Παρασκευή βράδυ (όσοι ψήφισαν ΝΑΙ σε όλα θα τραβάνε τα μαλλιά τους περισσότερο από τους υπολοίπους συναδέλφους τους - ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ), το Σάββατο θα γίνει χαμός στο Ελ. Βενιζέλος από τις οικιοθελείς αναχωρήσεις των πάσης φύσεως λαμογιών (Ας πάνε στην ευχή του Θεού. Ας πάρουν ό,τι θέλουν μαζί τους. Δεν έχουμε καμία άλλη απαίτηση εναντίον τους) και τη Δευτέρα το πρωί η κρίση έχει λάβει τέλος. ΑΥΤΟΜΑΤΑ.

Η λύση είναι μόνο μία: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ή αν προτιμάτε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ η σειρά εμένα δε με προβληματίζει.

Αυτά που ο τόπος μας δεν είχε ποτέ.

Όλα τα άλλα θα έρθουν σαν φυσιολογική συνέπεια αυτών των 2.

* Ανεύθυνο βουλευτών
** Ευθύνη υπουργών
*** Ειδικό δικαστήριο
**** Χρηματοδότηση κομμάτων
***** Προσόντα Εκλογιμότητας.

Υ.Γ.

• Πολύ θα επιθυμούσα επίσης να καταργήσω όλες τις πολιτικές νεολαίεες (βλέπε διαφθορείς συνειδήσεων) σε όλες τις κλίμακες της εκπαίδευσης.
• Αναλογισθείτε μόνο ότι ο βασικότερος παράγοντας της ανταγωνιστικότητας (την οποία απεγνωσμένα επιθυμούμε - λέμε τώρα) είναι το γενικότερο πλαίσιο στο οποίο δραστηριοποιούνται οι εταιρείες και όχι οι μισθοί.