Μια φορά κι έναν καιρό...
Κάποτε, νέος , άπειρος κι ενθουσιώδης ων και κάτοχος κάποιων βασικών γνώσεων είπα να ασχοληθώ όπως όλοι με το χρηματιστήριο των χρυσών ημερών...
Αγόραζα λοιπόν το ΚΕΡΔΟΣ, την ΗΜΕΡΗΣΙΑ, τον ΕΠΕΝΔΥΤΗ, την Καθημερινή...
Παρακολουθούσα τους διάφορους δείκτες, τις διακυμάνσεις των τιμών κλπ κλπ...
Έβρισκα τους ισολογισμούς των εισηγμένων και τους αξιολογούσα (όντας εξειδικευμένος σε αυτήν ακριβώς την αξιολόγηση)...
Είχα εντοπίσει κάποιες εταιρείες και έλεγα "Αυτές είναι τεφαρίκια"...
Έριξα και κάποια λεφτουδάκια...
...
...
...
Πάνε τα λεφτουδάκια.
Πάνε οι εταιρείες.
...
...
...
Και απλά διαπίστωσα ότι το χρηματιστήριο (και γενικά η οικονομία) δεν υπακούει σε αντικειμενικούς κανόνες και δεν έχει αντικειμενικά κριτήρια.
Το μόνο στο οποίο κατάλαβα ότι υπακούει 100%, είναι η αθεράπευτη ψυχική αρρώστεια που ονομάζεται ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ και η "ψυχολογία" των αγορών, την οποία προσπαθούν και επηρεάζουν οι διάφορες φυλλάδες και οι διάφοροι ΓΚΟΥΡΟΥ (ονόματα δε λέμε) προκειμένου να εξυπηρετήσουν κάποιους άλλους και όχι τα πλήθη των επενδυτών που προσπαθούν απελπισμένα μελετώντας επί της ουσίας τ' άστρα να προφητέψουν τα ΓΚΑΝΙΑΝ σε μία κούρσα δίχως νικητή.
Έβλεπα τη μετοχή της ΕΤΕ τη μία ημέρα να κάνει limit up και την αμέσως επόμενη να κάνει limit down επί σειρά μηνών και ζαλιζόμουνα.
Στο τέλος από την αηδία ξέρασα, μάζεψα τις ζημιές μου και αποφάσισα να πετάξω από την ψυχή μου αυτό το αρρωστημένο ΠΑΘΟΣ.
Με λένε Νίκο και είμαι καθαρός Δέκα ευτυχισμένα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων ο μοναδικός τρόπος "πλουτισμού" μου είναι ο ιδρώτας του προσώπου μου, ο προγραμματισμός και η λιτή σε γενικές γραμμές διαβίωση της οικογένειάς μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου