Χθές, ο Θανάσης Μαυρίδης (ο οποίος είναι από τους λίγους δημοσιογράφους που εκτιμώ - χωρίς ωστόσο να συμφωνώ πάντα μαζί του) είχε δημοσιεύσει ένα ωραίο άρθρο στο Capital με τίτλο "Περί φιλοπατρίας σε μία "καυτή" ημέρα". Ο τίτλος τα λέει όλα πιστεύω.
Γράφει λοιπόν ο κος Μαυρίδης ως επίλογο: "Το μόνο που τους είπα ήταν ότι ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιες σκέψεις. Ευτυχώς, διότι έτσι η πατρίδα μας έχει ακόμη ελπίδα".
Όλα κατά την ταπεινή μου άποψη είναι θέμα παιδείας.
Οι Λεωνίδας και οι 300 στους οποίους γίνεται αναφορά μέσα στο άρθρο ως παράδειγμα αυταπάρνησης υπέρ των ιδανικών της φυλής, ήταν ένα αποτέλεσμα Σπαρτιάτικης εκπαίδευσης και όχι αποκλειστικά φιλοπατρίας. Επιπρόσθετα, εάν έχει σφυρηλατηθεί μία δυνατή εθνική συνείδηση στα περισσότερα μέλη μίας κοινωνίας, τα υπόλοιπα δίχως άλλο είτε παρασύρονται ή ακολουθούν θέλουν δε θέλουν.
Όταν όμως...
- έχεις αναθέσει στις κ.κ. Κωστίκου, Διαμαντοπούλου, Δραγώνα και ΣΙΑ (παλαιότερα ο στοχαστής ΓΑΠ και ο Αριστόβουλος Σπηλιωτόπουλος- ήμαρτον και στις 2 περιπτώσεις) την διαπαιδαγώγηση των ελληνοπαίδων καθώς επίσης και σε
- ημιμαθείς αποφοίτους των τραγικών ελληνικών πανεπιστημίων (αλήθεια για ποιό λόγο το επίπεδο των ελληνικών πανεπιστημίων έχει επί σειρά δεκαετιών καθοδική πορεία;)- οι περισσότεροι από τους οποίους δεν έχουν συναίθηση του ύψους του λειτουργήματος που ασκούν και ο νούς τους είναι στις απεργείες,
- εν γνώση των μακροπροθέσμων συνεπειών εις βάρος των παιδιών και της πατρίδας από τους πολιτικούς και τους λοιπούς κεντρικούς φορείς της εκπαίδευσης επιτρέπεις τον συνδικαλισμό στα σχολεία και ανέχεσαι τις καταλήψεις τα καψίματα των βιβλίων και τα συναφή, με αποτέλεσμα οι μαθητές να αδιαφορούν για την ουσιαστική τους μόρφωση και να διαμορφώνουν λανθασμένα πρότυπα και σαπρή νοοτροπία,
- το πρότυπο ανθρώπου που προωθείται είναι αυτό του εφήμερου (και ρηχού έως αηδίας) αστέρα τύπου X-factor, big brother κ.τ.τ.,
- εξοβελίζεται, δαιμονοποιείται ή στην καλύτερη περίπτωση χλευάζεται συστηματικά κάθε τι παραδοσιακό (εκτός από την κουζίνα),
- η αποχή πλασσάρεται ως πολιτική πράξη από τα ΜΜΕ και τα κόμματα την ερμηνεύουν κατα το δοκούν,
- με μέγα και διεστραμμένο πάθος προασπίζονται από πολιτεία και φορείς τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αδιαφορόντας για τα δικαιώματα της πλειοψηφίας,
δεν απέχει μακριά ο καιρός κατά τον οποίο από τη σύνθετη λέξη ελληνοπαίδες θα απουσιάζει το πρώτο συνθετικό επί της ουσίας. Δηλαδή δεν θα υπάρχει καμία ελληνική συνείδηση στους μελλοντικούς έλληνες φίλε μου. Τότε η απουσία της λέξης "Εθνικής" στον τίτλο του υπουργείου θα έχει ουσία.
Η "αντίσταση" πρέπει να γίνει μέσα από την οικογένεια, η οποία αφ' ενός βάλλεται σαν θεσμός, αφ' ετέρου αντιμετωπίζει χίλια προβλήματα με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να ασχοληθεί με τη διάπλαση της εθνικής συνείδησης των παιδιών της (στη χειρότερη - πλήν όμως συνηθισμένη περίπτωση - η ίδια η οικογένεια δε διαθέτει εθνική συνείδηση ή δεν ενδιαφέρεται να μεταδώσει κάποια στα παιδιά της).
Με λίγα λόγια διαπιστώνουμε με θλίψη, ότι ο "πόλεμος" ενάντια στην εθνική συνείδηση των ελλήνων (υποθέτω το ίδιο ισχύει και για όλους τους άλλους λαούς) είναι πολυμέτωπος και έχει αρχίσει αφανώς πριν πολλά χρόνια και κορυφώνεται εμφανώς στις μέρες μας.Υπενθυμίζω τέλος στους αγαπητούς αναγνώστες ότι με βάση το 16ο άρθρο του συντάγματος της Ελλάδος παράγραφος 2 (http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-18/) "Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της ΕΘΝΙΚΗΣ και ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες". To παραπάνω άρθρο, κατά την άποψή μου, καταστρατηγείται βάναυσα στις μέρες μας, η δε καταστρατήγησή του συνιστά (αν δεν κάνω λάθος) εσχάτη προδοσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου