Χρωστάμε σε όσους πέρασαν, θα ρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί.
Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011
Ηγεμόνας θαλασσών, ταπεινός συνάνθρωπος
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου, Ιερός Ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, Άγιος Σώστης. Η εκκλησία ήταν ασφυκτικά γεμάτη με πολιτικούς, εφοπλιστές, τραπεζίτες. Απλοί άνθρωποι έκλαιγαν με λυγμούς. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, κατανυκτική. Ο νους έτρεχε από τη μια σκέψη στην άλλη. Οι ιερείς έψελναν την εξόδιο ακολουθία ενός σπάνιου, ενός μεγάλου Έλληνα, ενός υπέροχου ανθρώπου, ενός μοναδικού εργοδότη, ενός πατέρα και συζύγου που δύσκολα συναντάει κανείς. Του καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου.
Η κληρονομιά που άφησε στα παιδιά του και στην κοινωνία είναι πολύ πιο βαριά, πολύ πιο ανεκτίμητη από την μυθική περιουσία του. Άφησε αρχές και αξίες, που καθημερινά λιγοστεύουν στη χώρα μας. Με κάθε γενιά που χάνεται, η Ελλάδα μας γίνεται πολύ φτωχότερη στις μοναδικές αυτές αξίες των γονιών και των παππούδων μας. Αρχές και αξίες που μας οδήγησαν στην προκοπή και ανέδειξαν τη χώρα και τον σύγχρονο Ελληνισμό.
Η πραγματική Ελλάδα είναι η Ελλάδα του καπετάν Βασίλη Κωνσταντακόπουλου. Η αγάπη του για τον τόπο του, το μοναδικό όραμά του, η μεγάλη του απλότητα, η ταπεινότητα του χαρακτήρα του ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνα που του επέτρεψαν να δημιουργήσει και να μοιράσει απλόχερα όχι μόνο οικονομικό πλούτο, αλλά κυρίως πλούτο κοινωνικό και εθνικό.
«Όταν γεννηθήκατε, εσείς κλαίγατε και όλοι γύρω σας γελούσαν. Φροντίστε να ζήσετε τη ζωή σας κατά τέτοιον τρόπο, ώστε όταν πεθάνετε όλοι γύρω σας να κλαίνε και εσείς να γελάτε», έλεγε συχνά στα παιδιά του, αποτελώντας φωτεινό παράδειγμα και λαμπερό αστέρι που τα οδηγούσε.
Σκληρά εργαζόμενος και αθόρυβος, ήξερε να δημιουργεί, να αξιοποιεί, να συσπειρώνει, να μοιράζει και να εξασφαλίζει ευημερία σε όσους είχαν την τύχη να συνεργάζονται μαζί του ή απλά να τον γνωρίζουν.
Η επιχειρηματικότητα, όπως την ασκούσε ο καπετάν Βασίλης, θα πρέπει να διδάσκεται σε πανεπιστήμια, αλλά και σε κάθε εργοδοτική ή συνδικαλιστική ένωση. Μήπως καταφέρουμε και ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια μας, που έχουν γεμίσει τσίμπλες και μαύρους κύκλους, που μας τυφλώνουν απελπιστικά.
Εκείνοι που κατ’ εξοχήν πρέπει να αναλύσουν τη στάση ζωής του καπετάνιου, είναι τα κόμματα της Αριστεράς, που τόσο καλά γνωρίζουν να κηρύσσουν το διχασμό, τη μισαλλοδοξία και την απαξίωση κάθε δημιουργού. Η επιτυχία (χάρη στο πείσμα του), να φέρει στην Ελλάδα την κινεζική Cosco, θα αποδειχθεί ανεκτίμητη για τη χώρα μας. Ασχέτως αν μια χούφτα λιμενεργάτες, συνεπικουρούμενοι από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ), είχαν αποκλείσει ουσιαστικά τα εμπορικά λιμάνια της χώρας επί 9 ολόκληρους μήνες.
Η ανεξάντλητη υπομονή του και η ανοχή του στην ελληνική βλακεία και γραφειοκρατία, το πάθος του για την πρόοδο του τόπου, το πείσμα για την πραγμάτωση των οραμάτων του, του επέτρεψαν ύστερα από 28 ολόκληρα χρόνια, να δημιουργήσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Μεσσηνία, το Costa Navarino. Ο μοναδικός αυτός παράδεισος έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τις πρακτικές που ενεθάρρυναν ανθρωπάκια της πολιτικής, που γέμισαν τη χώρα με άθλια rooms to let, studios to rent και λοιπά πλυσταριά, που βαφτίσαμε ...τουριστικά καταλύματα.
Πότε άραγε η χώρα μας θα ευτυχίσει να δει πολλαπλασιαζόμενους τους καπετάν-Βασίληδες, αντί να βλέπει να πολλαπλασιάζονται οι τεμπέληδες, οι κομπλεξικοί και οι ανεπρόκοποι; Λέτε να ευτυχίσουμε να δούμε ένα τέτοιο θαύμα; Λέτε να μπορέσουμε να αναγάγουμε σε ύψιστο αγαθό, τον σεβασμό του ενός προς τον άλλον, όπως είχε ως στάση ζωής ο ταπεινός καπετάνιος, που έλεγε στα παιδιά του: «Θα έχετε την κατάρα μου αν σας δω να χαιρετάτε συνεργάτες σας καθιστοί!».
Δώδεκα χρονών ξεκίνησε από το ερημωμένο από τον πόλεμο χωριό του, το Διαβολίτσι Μεσσηνίας, ξυπόλυτος και κυνηγημένος, για να γίνει μέγας ηγεμόνας των θαλασσών και αναντικατάστατος για όσους τον είχαν δίπλα του.
Οι ζωές ανθρώπων σαν του καπετάν Βασίλη, πρέπει να διδάσκονται στα πανεπιστήμια και να γίνονται ντοκυμαντέρ για να τα βλέπουν οι Έλληνες στην τηλεόραση –αντί για τις μπούρδες που καθημερινά παρακολουθούν σε κατάσταση αφασίας. Όλοι θα ωφεληθούμε τα μέγιστα από τέτοια παραδείγματα ανθρώπων που από το τίποτα έφτασαν σε κορυφές απάτητες, μη χάνοντας την ανθρωπιά τους και διατηρώντας άσβεστη αγάπη για την πατρίδα τους, παρά τις δυσκολίες και τις σειρήνες του πλούτου και της δόξας.
Ο κ. Στέλιος Σταυρίδης είναι Γεν. Γραμματέας της Λέσχης Επιχειρηματικότητας
www.sstavridis.gr
Πηγή: Capital
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου