Λιοντάρια με γραβάτες, ύαινες με ταγιέρ.

Ένα πρόσφατο άρθρο του κου Στούπα στο Capital.gr με τίτλο Το τέλος του κόσμου όπως τον ξέραμε! με οδήγησε σε σοβαρό προβληματισμό σχετικά με τα θεμέλια της κοινωνίας μας.

Ως "αντίδραση", δημοσίευσα την ανάρτηση με τίτλο Ο "φυγάς από τη Ναζαρέτ" και οι άλλοι στιλοβάτες (;) του πολιτισμού μας.

Στη συνέχεια, καταπιάστηκα με το γαμήλιο ταξίδι μου στη Δομινικανή δημοκρατία το 2005 και τις εμπειρίες που με σημάδεψαν και με προβλημάτισαν.

Επειδή και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις το πεδίο του προβληματισμού μου είναι το ίδιο (τα χριστιανικά ή μη θεμέλια της κοινωνίας μας και δευτερευόντως η δημοκρατικότητα ή μη της δημοκρατίας μας) και επειδή πιστεύω ότι η γενεσιουργός αιτία της κρίσης που ζούμε δεν είναι κατ' εμέ τα δομημένα, τα CDOs, η έλλειψη ρευστότητας κλπ, παρά η ίδια η δομή το ήθος και οι επιδιώξεις της κοινωνίας μας (άρα και οι δικές μας) αποφάσισα να εμβαθύνω...

Ο πολιτισμός μας λοιπόν έχει διαμορφωθεί ιστορικά μετά την έξοδο της ανθρωπότητας από την περίοδο του μεσαίωνα, μετά την αναγέννηση και την βιομηχανική επανάσταση.

Αν σταθούμε έξω από το εγκαθίδρυμα που ανήκουμε και που σήμερα ονομάζεται Δυτικός Πολιτισμός σαν ξένοι αντικειμενικοί παρατηρητές, έχοντας ναρκώσει για λίγο τις παγιωμένες ιδέες, αντιλήψεις, στερεότυπα που καθορίζουν την εν γένει αντίληψη που έχουμε για τη ζωή και το κοινωνικό γίγνεσθαι, τι θα διαπιστώσουμε;

Θα διαπιστώσουμε ότι ο πολιτισμός μας είναι:

Σκληρός, απάνθρωπος και υποκριτικός.

Θεμελιωμένος στο αίμα και τον ιδρώτα αμέτρητων ανθρωπίνων θυμάτων του. Στηρίζεται στην αδικία και την εκμετάλλευση, στη σκλαβιά που μέχρι πριν όχι πολλά χρόνια ήταν θεσμοθετημένη και σήμερα είναι μασκαρεμένη με φιλελεύθερο προσωπείο.

• Έχει τα θεμέλιά του στις αφανισμένες φυλές των ινδιάνων της αμερικανικής ηπείρου,
• στις ξερριζωμένες από τις πατρίδες τους φυλές των αφρικανών, που θεωρήθηκαν (κυριολεκτικά) ζώα και σαν τέτοια κυνηγήθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν κατά χιλιάδες, στοιβάχτηκαν σε καράβια, δούλεψαν, χτυπήθηκαν, βασανίστηκαν, σκοτώθηκαν, για να στήσουν το σημερινό δυτικό πολιτισμό.
• στα κομμένα χέρια των ανθρώπων του Κονγκό,
• στο στραγγάλισμα του λαού της Βραζιλίας, των κρατών της Αφρικής και όλων των υπολοίπων χωρών του τρίτου κόσμου.
• στην απάνθρωπη εργασία των παιδιών στο Ιράν, το Ιράκ, την Ινδία, το Πακιστάν, την Κίνα κλπ,
• στους μισθούς των € 150 στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σερβία, την Ουγγαρία, την Αρμενία κλπ και τους ακόμα πιό χαμηλούς στον τρίτο κόσμο.
• το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων των ανθρώπων της Ινδίας κλπ.
• Διατυμπανίζει το ενδιαφέρον του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά φροντίζει να τα καταπατά παράφορα απανταχού της γης.

Τα γνωρίζουμε όλα αυτά εμείς οι "πολιτισμένοι", αλλά δεν κάνουμε τίποτα γιατί μάλλον μας βολεύει να συνεχίσουν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν. C'est la vie!

Όλοι μας κλαίμε με τον Όλιβερ Τουίστ, αλλά ο Δυτικός πολιτισμός έχει προσπεράσει αυτήν την κατάσταση προ καιρού. Αυτό είναι μία παλιά ιστορία.

ΟΧΙ κύριε δεν είναι.

Πολιτισμός του απόλυτου εγωισμού, του οπορτουνισμού, του εύκολου πλουτισμού και της σχιζοφρένειας.

• Διακηρύσσει ότι "δεν υπάρχουν αιώνιες φιλίες, αλλά αιώνια συμφέροντα".
• Αδικεί αλλά δε θέλει να αδικείται σε καμία περίπτωση.
• Αδιαφορεί για τον πλησίον και κλείνει πόρτες και παράθυρα προκειμένου να διαφυλάξει τα κεκτημένα και να μην τα μοιραστεί με το διπλανό του που υποφέρει.
• Πέραν του φόβου να μην συμπιεστεί προς τα κάτω το δικό του βιοτικό του επίπεδο λόγω της μοιρασιάς με τον συνάνθρωπο που υποφέρει, φροντίζει ώστε να μην ανεβεί το βιοτικό επίπεδο του τελευταίου, προκειμένου να μην χάσει την ευκαιρία να τον εκμεταλλεύεται.
• Σπαταλάει αμύθητα ποσά για να κατασκευάσει τεχνητά νησιά, γήπεδα ποδοσφαίρου, να στείλει αυτοκινητάκια στην επιφάνεια του Άρη και δορυφόρους στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος, αλλά δε φροντίζει να φτιάξει σπίτια, παροχές νερού, νοσοκομεία και σχολεία για όλη την ανθρωπότητα, το μεγαλύτερο ποσοστό της οποίας όχι απλά πεινάει και διψάει, αλλά ΥΠΟΦΕΡΕΙ.
• Είναι τόσο διεστραμμένος δε, που ενώ (σωστά) κυνηγάει την παιδοφιλία ως έγκλημα, αδιαφορεί για τη σεξουαλική εκμετάλλευση των ανήλικων παιδιών στο Μπαλί, το Πουκέ και σε όλες τις χώρες του τρίτου κόσμου και στο όνομα της ελευθερίας του λόγου (...) δίνει δικαίωμα ύπαρξης και βήμα έκφρασης σε κόμμα παιδιφίλων, αντί να συλλάβει τα μέλη του εν λόγω κόμματος και να τα κρεμάσει από τα γεννητικά τους όργανα στο κέντρο της πρωτεύουσας.
• Είναι αχόρταγος και αδηφάγος, έχοντας απωλέσει παράλληλα την αίσθηση του μέτρου. Έχει σαν ιδανικό την ακόρεστη πλεονεξία - λαιμαργία. Την καρκινική διάθεση για συνεχή επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων (από τη μία) και για κατανάλωση από την άλλη.
• Αδιαφορεί για τα ίδια του τα παιδιά, καθώς δανείζεται συνεχώς πόρους από το μέλλον, υποθηκεύοντας τις ζωές των επερχόμενων γενεών σε επίπεδα όπως το οικονομικό, το περιβαλλοντικό κλπ.
• Αναλώνεται σε πράξεις αριθμητικής μπροστά σε μία οθόνη υπολογιστή στην οποία κυλούν τιμές μετοχών, ψάχνοντας την κατάλληλη ευκαιρία για την αποδοτικότερη επένδυση. Θεωρεί σαν μεγάλα γεγονότα την άνοδο και την πτώση του Γενικού Δείκτη και όχι την έλλειψη αιθουσών, ποιοτικών συγγραμμάτων, φωτισμένων διδασκάλων ή το χάσιμο μίας διδακτικής ώρας στα σχολεία.
• Αδιαφορεί για την ηθική διαπαιδαγώγηση των παιδιών της, γιατί ενώ στη λέξη άνθρωπος εμπεριέχεται η λέξη άνω, ο πολιτισμός μας έχει φροντίσει να προσκυνήσει όχι το Θεό των ουρανίων των αοράτων και των υψηλών αξιών, αλλά το θεό της γης ήτοι την ύλη και το χρήμα.

Πολιτισμός του τρόμου

• Απόλυτα δυιστικός, επιβάλει την ύπαρξη μόνο άσπρου και μαύρου. Υπάρχουν μόνο καλοί και κακοί. Εχθροί και φίλοι. Σωστό και λάθος. Νικητές και ηττημένοι. Αν μάλιστα δεν υπάρχουν αυτές οι δύο ομάδες σπεύδει να τις δημιουργήσει για να διαιωνίζεται η τρομοκρατία που ασκείται επί των απλών ανθρώπων, τους οποίους φροντίζει να εκπαιδεύει στο να τρομοκρατούνται και να είναι έρμαια στην κάθε τρομοκρατική διάθεση της άρχουσας τάξης.
• Στηρίζεται στις ισορροπίες των όπλων που δημιουργεί εκτρέφοντας τεχνηέντως έχθρες, προς όφελος των πολεμικών βιομηχανιών.
• Σπαταλάει χρήμα και πνεύμα στην έρευνα για την κατασκευή των πιό αποτελεσματικών οπλικών συστημάτων, αντί να χρησιμοποιήσει όλους αυτούς τους πόρους για τη συμφιλίωση των κρατών και την πνευματική εξύψωση ΟΛΗΣ της ανθρωπότητας η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει στην κατάργηση των πολέμων.
• Σπαταλάει χρήμα και ενεργητικότητα στην παρακολούθηση και την αστυνόμευση που δημιουργούν κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, αντί για την εκπαίδευση των ανθρώπων σε υψηλά ιδανικά όπως αγάπη, αλτρουισμός, ειρήνη, ισότητα κλπ. Παράλληλα, ενώ ο σκοπός των παραπάνω υποτίθεται ότι είναι η προστασία του πολίτη και του πολιτεύματος, δεν υπάρχει καμία προστασία από τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τα τσιράκια τους.
• Έχει στο ενεργητικό του δύο Παγκοσμίους Πολέμους με δεκάδες εκατομμύρια νεκρών και δύο εκρήξεις ατομικών βομβών.

Θέλετε κι άλλα ή σας φτάνουν;

Ο Ιησούς Χριστός από την άλλη, δίδαξε μεταξύ άλλων:

• την αγάπη προς τον συνάνθρωπο που αποτελεί εικόνα του Θεού,
• τη θυσία του εαυτού μας υπέρ του συνανθρώπου μας στο όνομα της αγάπης,
• τη συγχώρεση των "οφειλετών" μας,
• την απλότητα και την εγκράτεια,
• την απάρνηση της ύλης, των ανθρωπίνων παθών και τη στροφή προς ανώτερες αξίες.
• Τι ωφελεί έναν άνθρωπο να κατακτήσει τον κόσμο αν χάσει την ψυχή του;

Είναι ο παραπάνω πολιτισμός σύμφωνος με τις αρχές του Χριστού;

Η απάντηση που βγαίνει αυθόρμητα από τα χείλη όλων μας είναι ΟΧΙ.

Ας μην κοροϊδεύουμε λοιπόν τους εαυτούς μας νομίζοντας ότι ζούμε σε μία κοινωνία με χριστιανικά θεμέλια. Και θα γίνω ακόμα πιό σκληρός κάνοντας την ακόλουθη αναγωγή: Αφού η κοινωνία μας δεν είναι χριστιανική, είμαστε εμείς χριστιανοί;

Εμείς (και εγώ μέσα σε όλους) που βρισκόμαστε ;

Να σας πω εγώ:

• Ωραία τα λέει ο Χριστούλης, αλλά τι να κάνουμε; Μπορούμε εμείς να αλλάξουμε τον κόσμο;
• Εμείς είμαστε καλοί άνθρωποι. Κοιτάμε τη δουλειά μας και την οικογένειά μας. Δεν κάνουμε κακό και δεν αδικούμε κανένα.
• Κάνουμε το σταυρό μας και πάμε που και που στην εκκλησία για να ανάψουμε το κεράκι μας. Ίσως νηστεύσουμε και ίσως να κοινωνήσουμε κιόλας τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και το Δεκαπενταύγουστο.
• Δίνουμε κανένα κέρμα σε κανένα ζητιάνο και ασκούμε το καθήκον μας απέναντι στο συνάνθρωπό μας.

Προφάσεις εν αμαρτίαις.

Δεν είναι έτσι τα πράγματα αγαπητοί μου φίλοι.

Τα παιδιά μου (οι μελλοντικές γενιές) δε θα με (μας) κρίνουν μόνο για τις πράξεις μου (μας), αλλά και για τις παραλείψεις. Στις παραλείψεις μου (μας) θα χρεωθεί και η αδιαφορία μου (μας) να αλλάξω τον κόσμο προς το καλύτερο. Ο συμβιβασμός μου με τα (στραβά) καθέκαστα είναι κατακριτέος.

• Οι κλέφτες και οι αρματωλοί πολέμησαν για να φύγει ο τούρκος δυνάστης.
• Οι έλληνες του '40 για να φύγει ο γερμανός κατακτητής.
• Οι έλληνες της γενιάς του πολυτεχνείου για να πέσει η χούντα.

Όλοι τους έκαναν καλά. Όλοι τους δε βολεύτηκαν κάτω από ξένα βήματα. Όλοι τους δε θέλησαν τίποτε άλλο, παρα μόνο το δίκιο, για να ζήσουν τα παιδιά τους σε έναν καλύτερο και ελεύθερο κόσμο.

Εμείς δε βλέπουμε τα στραβά; Δε βλέπουμε την κοινωνία μας να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο; Δεν ανησυχούμε για το μέλλον των παιδιών μας;

Αν ναι δεν πρέπει να κάνουμε κάτι;

Μήπως αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι μας δεν είναι άλλο από μία παύση από τους έντονους ρυθμούς της ζωής μας και μια ειλικρινή ενδοσκόπηση;

Να συνειδητοποιήσουμε πόσο λάθος είναι η ζωή μας, η κοσμοθεωρία μας, οι νοοτροπίες μας, οι επιδιώξεις μας και να τις αναπροσδιορίσουμε.

Να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς οι ίδιοι διαμορφώνουμε την κοινωνία και τον κόσμο και εφ' όσον πιστεύουμε ότι ο κόσμος είναι λάθος να αποδεχτούμε ότι είμαστε λάθος κι εμείς, επιπρόσθετα δε, να πιστέψουμε ότι μπορούμε να επέμβουμε στα κακώς κείμενα και να ενεργοποιηθούμε. Διαφορετικά πως θα ξεχωρίζουμε από τα ζώα;